Determining the informative text writing skill levels of fourth grade primary school students

Yıl 2020, , 21 - 31, 30.06.2020

Erol Duran , Şeyma Özdil

https://doi.org/10.35233/oyea.696288

Cited By: 5

Öz

In this research, it was aimed to develop a rubric for evaluating the informative text writing skills of fourth-grade students in primary school and determine the skill levels of students. The research is designed in a quantitative research method and scanning pattern. Rubric is including 10 criteria: “expression and content”, “form”, “process”; "title setting", "text sections", "explanation of the main idea", "supporting idea", "vocabulary", "semantic integrity", "transfer information", "legibility", "spelling and punctuation" and "timing" and three dimensions; It consists of four levels as "high", "good", "medium" and "low". The study group of the research consists of 388 students who are determined by purposeful sampling method and are studying in the fourth grade of four primary schools in the city of Usak. The data of the research were collected through student products and the developed rubric. The collected data were analyzed by the statistical program. As a result of the research, it was determined that students' informative text writing scores were low. In addition, it is  determined that student achievements differ significantly according to socioeconomic level and gender.

Anahtar Kelimeler

Writing, informative text writing, rubric

İlkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin bilgilendirici metin yazma beceri düzeylerinin belirlenmesi

Öz

Bu çalışmada, ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin bilgilendirici metin yazma becerilerinin değerlendirilmesine yönelik bir dereceli puanlama anahtarı geliştirilmesi ve öğrencilerin beceri düzeylerinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Çalışma nicel araştırma yönteminde ve tarama deseninde tasarlanmıştır. Dereceli puanlama anahtarı; “anlatım ve içerik”, “biçim”, “süreç” olmak üzere üç boyuttan; “başlık belirleme”, “metin bölümleri”, “ana fikri açıklama”, “yardımcı fikir”, “söz varlığı”, “anlamsal bütünlük”, “bilgiyi aktarma”, “yazı okunaklılığı”, “imla ve noktalama” ve “zamanlama” olmak üzere 10 kriterden; “yüksek”, “iyi”, “orta” ve “düşük” olmak üzere dört düzeyden oluşmaktadır. Araştırmanın çalışma grubu, amaçlı örnekleme yöntemiyle belirlenen ve Uşak ilinde yer alan dört ilkokulun dördüncü sınıfında öğrenim görmekte olan 388 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri, öğrenci ürünleri ve geliştirilen puanlama anahtarı aracılığıyla toplanmıştır. Toplanan veriler istatistik programıyla analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda öğrencilerin bilgilendirici metin yazma puanlarının düşük düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca öğrenci başarılarının sosyoekonomik düzeye ve cinsiyete göre anlamlı farklılık gösterdiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yazma, bilgilendirici metin yazma, dereceli puanlama anahtarı,

Kaynakça

• Aktaş, M. ve Alıcı, D. (2018). Yazılan hikâyeyi değerlendirmeye yönelik analitik rubrik geliştirme: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 597-610.
• Aktaş, Ş. ve Gündüz, O. (2013). Yazılı ve sözlü anlatım: Okuma-dinleme konuşma-yazma. Ankara: Akçağ Yayıncılık.
• Andrews, R., Torgerson, C., Low, G., & McGuinn, N. (2009). Teaching argument writing to 7‐ to 14‐year‐olds: An international review of the evidence of successful practice, Cambridge Journal of Education, 39(3), 291-310.
• Arıcı, A. F. ve Ungan, S. (2008). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazılı anlatım çalışmalarının bazı yönlerden değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (20), 317-328.
• Ateş, S. (2017). Öğretmen adaylarının perspektifinden sınıf içi yazma çalışmalarının değerlendirilmesi. Journal of Human Sciences, 14(2), 1534-1557.
• Atılgan, H. (2018). Test geliştirme. H. Atılgan (Ed.). Eğitimde ölçme ve değerlendirme içinde (s. 281-314). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Bahşi, N. ve Sis, N. (2019). Ortaokul öğrencilerinin cümle, paragraf ve metin oluşturma düzeyi üzerinde etkili olan değişkenler. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(3), 553-573.
• Beydoğan, H. Ö. (2011). Zihin haritası destekli bilişsel hazırlığın öğrencilerin bilgilendirici yazma yeterliği üzerine etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(4), 1-23.
• Bilican-Demir, S. ve Yıldırım, S. (2019). Yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi için dereceli puanlama anahtarı geliştirme çalışması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 47, 457-473.
• Comley, N. R., Hamilton, D., Klaus, C. H., Scholes, R., & Sommers, N. (2007). Fields of reading motives for writing (8th ed.). Boston: Bedford/St. Martin’s.
• Coşkun, E., Balcı, A. ve Özçakmak, H. (2013). Trends in writing education: An analysis of postgraduate theses written in Turkey. Procedia- Social and Behavioral Science, 93(2013), 1526-1530.
• Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research (4th ed.). Boston, MA: Pearson.
• Çepni, S. (2012). Performansların değerlendirilmesi. E. Karip (Ed.). Ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
• Demir, T. (2011). İlköğretim öğrencilerinin yaratıcı yazma becerileri ile yazma özyeterlik algısı ve başarı amaç yönelimi türleri ilişkisinin değerlendirilmesi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Englert, CS, Raphael, TE, Fear, KL ve Anderson, LM (1988). Students’ metacognitive knowledge about how to write informational texts. Learning Disability Quarterly, 11(1), 18–46.
• Goodrich Andrade, H. (2001). The effects of instructional rubrics on learning to write. Current Issues in Education, 4(4), 1-21.
• Göçer, A. (2009). Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. A. Kırkkılıç ve H. Akyol. İlköğretimde Türkçe öğretimi içinde (s. 375-416). Ankara: Pegem Akademi.
• Göçer, A. (2018). Süreç ve sonuç değerlendirme yöntem ve araçlarıyla Türkçe eğitiminde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
• Graham, S. (2018). Introduction to conceptualizing writing. Educational Psychologist, 53(4), 217-219.
• Graham, S., MacArthur, C. A., & Fitzgerald, J. (Edt.) (2007). Best practices in writing instruction. (Third Edition). New York: The Guilford Press.
• Huck, S. W. (2012). Reading statistics and research (6th ed). Boston: Pearson.
• Klare, G. R. (1979). Writing to inform: Making it readable. Information Design Journal, 1(2), 98–105.
• Kolaç. E. (2009). İlköğretim Türkçe ders kitaplarında yer alan metinlerin tür açısından değerlendirilmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(1), 594-626.
• Köksal, K. (2001). Okuma yazmanın öğretimi. (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Kutlu, Ö., Doğan, C. D. ve Karakaya, İ. (2010). Öğrenci başarısının belirlenmesi: Performansa ve portfolyaya dayalı durum belirleme ölçme ve değerlendirme uygulamaları. (3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• MEB. (2018). Türkçe dersi öğretim programı (1-8. sınıflar). (Online Erişim): http://ttkb.meb.gov.tr/
• MEB. (2015). Türkçe dersi öğretim programı (1-8. sınıflar). (Online Erişim): http://ttkb.meb.gov.tr/
• MEB. (2005). Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu (1-5. Sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
• Moskal, B. M. (2000). Scoring rubrics: What, when and how? Practical Assessment, Research, and Evaluation, 7(3), 1-5.
• Müldür, M. ve Çevik, A. (2019). Ortaokul öğrencilerinin bilgilendirici metin yazma becerilerinin incelenmesi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(5), 141-149.
• Müldür, M. ve Yalçın, A. (2019). Öz düzenlemeye dayalı yazma eğitiminin ortaokul öğrencilerinin bilgilendirici metin yazma becerisine, yazmaya yönelik öz düzenleme becerisine ve yazma öz yeterlik algısına etkisi. İlköğretim Online, 18(4), 1779-1804.
• Özdamar, K. (2004). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi, Cilt 1. (5. Baskı). Kaan Kitabevi: Eskişehir.
• Özdemir, E. (2012). Sözlü ve yazılı anlatım sanatı. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Schunk, D. H. (2009). Öğrenme teorileri: eğitimsel bir bakışla. (5. Baskıdan çeviri). M. Şahin (Çev. Ed.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Seçer, İ. (2015). Spss ve Lisrel ile pratik veri analizi: Analiz ve raporlaştırma. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Tammaro, S. G., Mosier, J. N., Goodwin, N. C. & Spitz, G. (1997). Collaborative writing is hard to support: a field study of collaborative writing. Computer Supported Cooperative Work (CSCW), 6(1), 19-51.
• Temel, S. ve Katrancı, M. (2019). İlkokul öğrencilerinin yazılı anlatım becerileri, yazmaya yönelik tutumları ve yazma kaygıları arasındaki ilişki. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 7(17), 322-356.
• Temizkan, M. ve Erdevir, M. (2019). Ortaokul öğrencilerinin yazılı metinlerinde düşünce alt yapısı. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(43), 18-45.
• Tok, R. ve Erdoğan, Ö. (2017). İlkokul 2. 3. ve 4. sınıf öğrencilerinin yazma becerilerinin incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 1003-1024.
• Traga-Philippakos & MacArthur, C. A. (2019). Integrating collaborative reasoning and strategy instruction to improve second graders’ opinion writing. Reading & Writing Quarterly, 1-17.
• Uğur, F. (2017). Ortaokul 7. sınıf öğrencilerinin bilgilendirici metin yapısı unsurlarını belirleme düzeyleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(39), 200-222.
• Ülper, H. (2011). Öğrenci metinlerinin tutarlılık ölçütleri bağlamında değerlendirilmesi. Turkish Studies, 6(4), 849-863. Ünalan, Ş. (2006). Türkçe Öğretimi. (3. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Yamaç, A. ve Öztürk, E. (2018). Türkiye’deki ilkokul öğretmenlerinin yazma öğretimi uygulamaları ve algılarının değerlendirilmesi: Bir karma yöntem araştırması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(4), 846-867.
• Yıldız, M. (2019). Türkiye’de bitişik eğik yazı reformu ve sonrası: İlköğretim öğrencileri (4-8. sınıf) hangi el yazısı stiliyle yazıyor? Eğitim ve Bilim, 44(197), 209-222.
• Yıldız, C., Okur, A., Arı, G. ve Yılmaz, Y. (2010). C. Yılmaz (Ed.) Yeni öğretim programına göre kuramdan uygulamaya Türkçe öğretimi. (3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.