Üstün Yetenekli Öğrencilere Destek Odasında Verilen Eğitime İlişkin Okul Yöneticilerinin ve Öğretmenlerin Görüşleri

Yıl 2019, Cilt: 20 Sayı: 2, 313 - 338, 01.06.2019

Kübra Pemik Faruk Levent

https://doi.org/10.21565/ozelegitimdergisi.446598

Cited By: 6

Öz

Bu
çalışmanın amacı, üstün yetenekli öğrencilere destek odasında verilen eğitime
ilişkin okul yöneticilerinin ve öğretmenlerin görüşlerinin incelenmesidir.
Nitel araştırma yöntemlerinden olgu bilim deseniyle yürütülmüş olan bu
çalışmanın verileri, yüz yüze görüşme ile yarı yapılandırılmış bir görüşme
formu kullanılarak elde edilmiştir. Araştırma kapsamında 20 okul yöneticisi ve
19 öğretmen ile görüşmeler yapılmıştır. Görüşmelerde elde edilen veriler,
içerik analizine tabi tutularak kodlamalar yapılmış ve temalar oluşturulmuştur.
Araştırma bulgularına göre katılımcı okul yöneticileri ve öğretmenler, destek
odalarında genellikle öğrencilere zekâ oyunlarının oynatıldığını ve
farklılaştırılmış bir eğitimin verilemediğini ifade etmişlerdir. Katılımcıların
çoğu, destek odasına ilişkin belli bir müfredat ve planın olmamasından,
materyal eksikliği ve fiziksel şartların yetersizliğinden dolayı sıkıntı
çektiklerini belirtmişlerdir. Ayrıca katılımcılar, destek eğitim odalarında
üstün yetenekli öğrencilerin eğitim ihtiyaçlarının karşılanmasında öğretmen
faktörünün belirleyici olduğunu ifade ederek öğretmenlere yönelik hizmet içi
eğitimlerin önemine dikkat çekmişlerdir. 

Anahtar Kelimeler

Özel yetenekli öğrenci, özel yeteneklilerin eğitimi, destek oda, okul yöneticisi

Kaynakça

• Akar, İ. (2015). “Üstün yetenekli öğrencileri genel eğitim sınıfında destekleyecek sınıf öğretmeninin sahip olması gereken yeterlikler”, (Yayınlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.Bakioğlu, A. ve Levent, F. (2013). Üstün yeteneklilerin eğitiminde Türkiye için öneriler. Üstün Yetenekli Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 1(1), 31-44.Bakioğlu, A. ve Demiral, S. (2014). Okul yönetiminde belirsizlik. Ankara: Vize Yayıncılık.Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. (17. Baskı). Ankara: Pegem Yayıncılık.Creswell, J. W. (2007). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.Enç, M. (2005). Üstün beyin gücü (2. Baskı). Ankara: Gündüz Yayıncılık.Erdoğan, Ç. ve Demirkasımoğlu, N. (2010). Ailelerin eğitim sürecine katılımına ilişkin öğretmen ve yönetici görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16(3), 399-431.Gönen, S. ve Kocakaya, S. (2006). Fizik öğretmenlerinin hizmet içi eğitimler üzerine görüşlerinin değerlendirilmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19, 37-44.Gray, D. E. (2004). Doing research in the real world. London: SAGE Publications.İnandı, Y. ve Özkan, M. (2006). Resmi ilköğretim okulları ve liselerde görev yapan yönetici ve öğretmenlerin görüşlerine göre müdürler ne derece öğretim liderliği davranışları göstermektedir? Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 123-149.Kaya, F. (2015). Öğretmenlerin üstün zekâ kavramı ve üstün zekâlı öğrencilerin özel gereksinimleri. Eğitim ve Bilim Dergisi, 40(177), 59-74.Kaya, F., Erdoğan, R. ve Çağlayan, Y. (2014). Üstün zekâlı ve yetenekli öğrencilerin okul yaşam kaliteleri ve arkadaşlık ilişkilerinin karşılaştırılması. Türk Üstün Zekâ ve Eğitim Dergisi, 4(2), 107-125.Levent, F. (2011a). “Üstün yetenekli çocuklara devletin sunması gereken haklar”, Yetişkin Bildirileri Kitabı. 1. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi, İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.Levent, F. (2011b). Üstün yetenekli çocukların hakları. İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.Levent, F. (2011c). “Üstün yeteneklilerin eğitimine yönelik görüş ve politikaların incelenmesi” (Yayınlanmamış doktora lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.Levent, F. (2014). Üstün yetenekli çocukları anlamak (3. Baskı), Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.MEB Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. (2016). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. Erişim adresi: https://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2012_10/10111226_ozel_egitim_hizmetleri_yonetmeligi_son.pdfSak, U. (2014). Üstün zekâlılar. (4. Baskı). Ankara: Vize Yayıncılık.Sak, U., Ayas, B., Sezerel, B., Öpengin, E., Özdemir, N. ve Gürbüz, Ş. (2015). Türkiye’de üstün yeteneklilerin eğitiminin eleştirel bir değerlendirmesi. Türk Üstün Zekâ ve Eğitim Dergisi, 5(2), 110-132.Şahin, F. (2014). “Üstün zekâlı / üstün yeteneklilerin tanılanması”. A. Ataman (Ed.), Üstün zekâlılar ve üstün yetenekliler konusunda bilinmesi gerekenler içinde, (ss. 29-45). Ankara: Vize Yayıncılık.Şahin, F. (2015). “Üstün zekâlı öğrencilerin eğitimine yönelik eğitsel stratejiler”. F. Şahin (Ed.). Üstün zekâlı ve üstün yetenekli öğrencilerin eğitimi içinde, (s.1-15). Ankara: Pegem Yayıncılık.Şahin, F. ve Çetinkaya, Ç. (2015). Üstün zekâlıların tanılanmasında sınıf öğretmenlerinin etkililik ve verimliliklerinin incelenmesi. Türk Üstün Zekâ ve Eğitim Dergisi, 5(2), 133-146.Tarhan, S. ve Kılıç, Ş. (2014). Üstün yetenekli bireylerin tanılanması ve Türkiye’deki eğitim modelleri. Üstün Yetenekliler Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 2(1), 27-43.Toptop, H. S. ve Dinçer, S. (2016). Destek eğitim odalarında üstün/özel yetenekli öğrencilerle çalışan sınıf öğretmenlerinin uygulama hakkındaki görüşleri. Üstün Yetenekliler Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 4(2), 11-28.Uşun, S. ve Cömert, D. (2003). Okul öncesi öğretmenlerinin hizmet içi eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi. Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 125-138.Uzunboylu, H. ve Öner, G. (Eds.). (2011). Öğretim ilke ve yöntemleri, İstanbul: Lisans Yayıncılık.Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. Baskı), Ankara: Seçkin Yayıncılık.