Amaç: Humanize monoklonal bir antikor olan trastuzumabın, HER-2 pozitif erken evre meme kanseri tanılı kadınlarda
sağkalımı uzattığı gösterilmiştir. Retrospektif olarak HER-2 pozitif meme kanserinde trastuzumabın etkisinin obezite ile
değişip değişmediğini araştırdık.
Gereç ve yöntem: HER-2 pozitif 170 hastanın 129’unun verilerine ulaşılabildi ve 114 hastanın istatistik analiz için kayıtlardan
bulunabilen boy/kilo ölçümleri elde edilebildi. Bu hastalardan vücut kitle indeksi (VKİ) <30 kg/m2 olan grupta 68 (60%) hasta
ve ≥30 kg/m2 olan grupta 46 (40%) hasta mevcuttu.
Bulgular: Progresyonsuz sağkalım VKİ<30 kg/m2 olan grupta 8.8 ± 6.5 ay iken, VKİ≥30 kg/m2 grupta 78.09 ± 12.43 ay
olarak hesaplandı ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.32). Trastuzumab verilen 95 hastanın 7’sinde
(%7.4) progresyon saptanırken, verilmeyen grupta 34 hastanın 13’ünde (%38.2) progresyon mevcuttu. Aradaki fark
istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.001). Karsinoma insitu saptanan 53 hastanın 32’si VKİ<30 kg/m2 olan grupta, 21’I
de VKİ ≥ 30 kg/m2 olan grupta idi. Cox regresyon analizinde ise sadece karsinoma insitu varlığı ile progresyonsuz
sağkalım arasında anlamlı ilişki mevcuttu. [HR 0.44 (95% CI 1.05-34.28, p=0.044)]. Trastuzumab tedavisi ile tümör
çapı (p=0.04), hormone reseptör pozitiflik durumu ile progresyonsuz sağkalım arasında anlamlı ilişki saptandı
(p=0.002). Ayrıca, hormone reseptör negatif olan hastalarda Trastuzumab almadıkları takdirde, nüks riskinin 7.6 kat
arttığı saptandı. Takip süresi median 24 ay (sınırlar 3-257 ay) olup, 20 hastada (%15.5) nüks saptandı. Takipte 5 hasta
ex oldu. Tüm hasta grubunda Trastuzumab kullanımı ve karsinoma insitu varlığı progresyonsuz sağkalımla ilişkili idi.
Hormon reseptör negatifliği ve progresyonsuz sağkalım obez hastalarda daha uzundu ama aradaki fark anlamlı değildi
(p =0.659).
Sonuç: Trastuzumab, meme kanserinde özellikle hormon reseptör negatif olan hastalarda progresyonu önlemede etkili
bulundu.
Pam Tıp Derg 2013;6(1):5-11
Purpose: Trastuzumab, a humanized monoclonal antibody, was shown to prolong survival in female HER-2 positive early
stage breast cancer patients. We examined whether obesity had an influence on the recurrences of HER-2 positive patients,
as related to adjuvant trastuzumab treatment, retrospectively.
Materials and methods: Among HER-2 positive 170 patients, 129 had accessible data, and with 114, recorded weight /
height measurements were statistically analyzed.
Results: Of these, the body mass index (BMI) was <30 kg/m2 in 68 (60%), and ≥30 kg/m2 in 46 (40%). Recurrence-free
survival (RFS) was 8.8 ± 6.5 and 78.09 ± 12.43 months in the groups with low and high BMI, respectively (p=0.32). Recurrences
were found in 7 of 95 (7.4%) receiving Trastuzumab and 13 of 34 patients (38.2%) not receiving. The difference was significant
(p<0.001). We detected that 53 patients have a carcinoma insitu on the pathological report (32 patients were BMI<30 kg/
m2 group and 21 patients were BMI ≥ 30 kg/m2 group). Cox regression analysis showed that only presence of carcinoma in
situ was significant for PFS, in the population of the study, HR 0.44 (95% CI 1.05-34.28, p=0.044). There was a significant
relationship favoring trastuzumab treatment between size of tumor (p=0.04) and hormone receptor positivity with RFS
(p =0.002). Moreover, in the hormone receptor negative group, the risk of recurrence was 7.6 folds in the absence of
trastuzumab treatment. Median follow-up was 24 months (range 3-257) and recurrence was found in 20 patients (15.5 %). Five
patients died during follow-up. Presence of carcinoma-in-situ and use of Trastuzumab had influenced RFS in the population
of the study. Rate of hormone receptor negativity was higher and RFS was longer in obese patients than non-obese patients;
however, the difference was not significant (p =0.659).
Conclusion: Trastuzumab is effective in breast cancer patients to prevent the recurrence, particularly in hormone receptor
negative patients.
Pam Med J 2013;6(1):5-11
Diğer ID | JA43PD77YC |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Nisan 2013 |
Gönderilme Tarihi | 1 Nisan 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Sayı: 1 |