Amaç: Bu retrospektif çalışma, proksimal femur kırıkları için sınıflandırma sistemleri ile yaşlı hastalarda orta
vadeli mortalite arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçlamıştır, odaklanılan nokta ise klinik ve anatomik
yönleridir.
Gereç ve yöntem: Cerrahi işlem uygulanan proksimal femur kırıklı hastaların radyolojik görüntüleri incelendi.
Anatomik, Pipkin, Garden, Evans-Jensen, Seinsheimer ve AO/OTA sınıflandırmaları olmak üzere çeşitli
sınıflandırma sistemleri uygulandı. Elektronik hastane kayıtları hastaya ait verileri sağladı ve istatistiksel
analizler yapıldı.
Bulgular: Çalışma, 298 hastayı içeriyordu ve ortalama yaş 81,7±7,3 yıl idi, %63,1'i kadındı. Hastanede kalış
süresi, ortalama 7 (1-63) gün idi, %19,1'i yoğun bakım gerektiriyordu ve 3 ay içinde %13,8'lik bir mortalite
oranı görüldü. Hastalar, anatomik sınıflandırmaya göre dağıtıldı ve klinik sınıflandırmalara göre intrakapsüler
ve ekstrakapsüler kırıkların dağılımı detaylandırıldı. Bulgular, proksimal femur kırık sınıflandırma sistemlerinin
mortalite oranlarını önemli ölçüde etkilemediğini öne sürmektedir (p=0,787).
Sonuç: Anatomik sınıflandırma sistemleri, basitliği ve sağlık profesyonelleri arasında ortak bir dil oluşturma
potansiyeli nedeniyle tercih edilebilir. Bu çalışma, yaşlı hastalarda proksimal femur kırıkları hakkında değerli
içgörüler sağlayarak klinik uygulamayı bilgilendirir.
Purpose: This retrospective study aimed to assess the association between classification systems for proximal
femur fractures and mid-term mortality in elderly patients, focusing on their clinical and anatomical aspects.
Materials and methods: Radiological images of patients aged 65 years and older who underwent surgical
procedures for proximal femur fractures were reviewed. Various classification systems were applied, including
Anatomical, Pipkin, Garden, Evans-Jensen, Seinsheimer, and AO/OTA classifications. Electronic hospital
records provided patient data, and statistical analyses were performed.
Results: The study included 298 patients, and the mean age was 81.7±7.3 years, and 63.1% were female.
Median length of stay in hospital 7 (1-63) days, 19.1% requiring intensive care, and a 13.8% mortality rate within
3 months. Patients were distributed based on anatomical classification, and the distribution of intracapsular and
extracapsular fractures according to clinical classifications was detailed. The findings suggest that proximal
femur fracture classification systems do not significantly influence mortality rates (p=0.787).
Conclusion: Anatomical classification systems may be favored for their simplicity and potential to establish a
common language among healthcare professionals. This study provides valuable insights into proximal femur
fractures in elderly patients, informing clinical practice.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Acil Tıp, Anatomi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 20 Eylül 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2025 |
Gönderilme Tarihi | 13 Mayıs 2024 |
Kabul Tarihi | 10 Eylül 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 18 Sayı: 1 |