Eğitim Fakültelerinin Misyonları Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2019, Cilt: 46 Sayı: 46, 39 - 56, 22.05.2019

Yener Akman

https://doi.org/10.9779/pauefd.452829

Cited By: 5

Öz

Öğretmen
görüşlerine göre eğitim fakültelerinin misyonlarını yerine getirebilme düzeyini
belirlemeyi amaçlayan bu çalışma nitel yaklaşımla ele alınmıştır. Çalışmada
fenomenolojik yöntem uygulanmıştır. Çalışma grubunu 2015-2016 eğitim-öğretim
yılında Ankara ili Altındağ ilçesinde görev yapmakta olan 12 öğretmen
oluşturmuştur. Veriler görüşme tekniği ile toplanmıştır. Görüşmelerde, eğitim
fakültelerinin misyonları, misyonlarının etkililik düzeyi ve nedenleri,
akademik çalışmaların etkileri ve Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) ile
üniversiteler arasındaki işbirliğine yönelik bilgiler toplanmıştır. Veriler
betimsel analiz ile çözümlenmiştir. Sonuç olarak, öğretmenler eğitim
fakültelerinin başlıca misyonunun öğretmen yetiştirmek olduğunu belirtmişlerdir.
Ayrıca göreve yeni başlayan öğretmenlerin pedagojik yönden yetersiz olduklarını
işaret etmişlerdir. Akademik çalışmaların okulların gerçekliğinden uzak ve
sorunların çözümüne hizmet etmediğini vurgulamışlardır. Son olarak MEB ve
üniversiteler arasında öğretmen adayı seçiminden yetiştirilmesine ve hizmet-içi
eğitimlere kadar çok boyutlu bir etkileşimin fayda sağlayacağını
belirtmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

eğitim fakültesi, misyon, öğretmen

A Study on the Missions of Education Faculties

Öz

This study which
aims to determine the level of achievement of the missions of the education
faculties according to the teachers' views, employed with qualitative approach.
The phenomenological method was applied in the study. The study group consist
of 12 teachers who were working in the district of Altındağ in Ankara province
in 2015-2016 academic year. The data were collected by interview technique. In
the interviews, information was gathered about the missions of education
faculties, the level and reasons of effectiveness of missions, the effects of
academic studies and cooperation between Ministry of National Education (MoNE)
and universities. The data were analyzed by descriptive analysis. As a result,
the teachers stated that the main mission of the education faculties is to
train teachers. In addition, they pointed out that teachers who are new at
training are inadequate in the pedagogical direction. They emphasized that
academic work is far from the reality of schools and does not serve to solve
problems. Finally, they pointed out that a multidimensional interaction between
MoNE and universities would benefit from the selection of teacher candidates,
their training and in-service training.

Anahtar Kelimeler

education faculty, mission, teacher

Kaynakça

• Akbaşlı, S. (2010). Öğretmen yeterlilikleri hakkında ilköğretim denetçilerin görüşleri. Eurasian Journal of Educational Research, 39, Bahar.
• Akdemir, A. S. (2013). Türkiye’de öğretmen yetiştirme programlarının tarihçesi ve sorunları. Turkish Studies, 8(12), 15-28.
• Arslan, S., Serbest, A. ve Yıldız, Y. (2012). Öğretmenlerin akademik çalışmalara bakış açıları ve bu çalışmaları derslerinde uygulama düzeyleri. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, 423. Niğde. 27-30 Haziran 2012.
• Atanur Baskan, G., Aydın, A. ve Madden, T. (2006). Türkiye’deki öğretmen yetiştirme sistemine karşılaştırmalı bir bakış. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(1), 35-42.
• Aydın, A. (1998). Eğitim fakültelerinin yeniden yapılandırılması ve öğretmen yetiştirme sorunu. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 4(15), 275-286.
• Azar, A. (2011). Türkiye’deki öğretmen eğitimi üzerine bir söylem: nitelik mi, nicelik mi?. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(1), 36-38.
• Balyer, A. ve Gündüz, Y. (2011). Türk yükseköğretim yönetim sisteminde YÖK ile yaşanan paradigmatik dönüşüm: vakıf üniversiteleri çelişkisi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 31, 69-84.
• Barber, M., & Moursed, M. (2007). How the world's best-performing school systems come out on top. London: McKinsey and Company.
• Baskan, G. A. (2001). Öğretmenlik mesleği ve öğretmen yetiştirmede yeniden yapılanma. Ankara: Denge Mat L.Ş.
• Baştürk, S. (2009). Öğretmenlik uygulaması dersinin öğretmen adaylarının görüşlerine göre incelenmesi. İlköğretim Online, 8(2), 439-456.
• Bogdan, R. C., & Biklen, S. K. (1992). Qualitative research for education: An introduction to theory and methods. Boston: Allyn and Bacon.
• Boz, N., & Boz, Y. (2006). Do prospective teachers get enough experience in school placements? Journal of Education for Teaching, 32(4), 353-368.
• Bülbül, M. (2011). Öğretmenlerin lisansüstü eğitimde yaşadıkları sorunlar. [Çevrim-içi: https://www.researchgate.net/publication/302571094_TURKIYE'DE_OGRETMENLERIN_LISANSUSTU_EGITIMDE_YASADIKLARI_SORUNLAR.], Erişim tarihi: 03.06.2018.
• Corbin, J., & Strauss, A. (2008). Basics of qualitative research: techniques and procedures for developing grounded theory (3rd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Creswell, J. W., & Plano Clark, V. L. (2015). Karma yöntem araştırmaları, tasarımı ve yürütülmesi. (2. baskı). Ankara: Anı yayıncılık.
• Doğan, İ. (1999). Eğitimde kalite ve akreditasyon sorunu: Eğitim fakülteleri üzerine bir deneme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 5(4), 503-519.
• Doğramacı, İ. (2000). Günümüzde rektör seçimi ve atama krizi (Türkiye’de ve Dünyada yükseköğretim yönetimine bakış). Ankara: Meteksan.
• Durukan, H. (2004). Ülkemizin kalkınmasında çağdaş üniversitelerin yeri. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 19-25.
• Erdem, A. R. (2013). Bilgi toplumunda üniversitenin değişen rolleri ve görevleri. Yükseköğretim Dergisi, 3(2), 109-120.
• Karadağ, R. (2011). Sınıf öğretmenlerinin Türkçe öğretimine yönelik hizmet içi eğitimlere ilişkin görüşleri ve hizmet içi eğitim gereksinimleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(3), 33-50.
• Kavak, Y., Aydın, A. ve Akbaba-Altun, S. (2007). Öğretmen yetiştirme ve eğitim fakülteleri (1982-2007). Yüksek Öğretim Kurulu Yayını No- 5. Ankara: Meteksan A.K.
• Kızılçaoğlu, A. (2006). Eğitim fakültelerinde yeniden yapılandırma sürecine ilişkin eleştiriler ve öneriler. Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(14), 132-140.
• Kiraz, Z. ve Dursun, F. (2015). Pedagojik formasyon eğitimi alan öğretmen adaylarının aldıkları eğitime ilişkin algıları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(3), 1008-1028.
• Korkmaz, H. (2013). Türkiye ve Amerika Birleşik Devletleri’nde kim fen öğretmenlerinin eğitimcisi olmaktadır? Bir karşılaştırma çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Özel Sayı (1), 256-270.
• Küçükcan, T. ve Gür, B. (2009). Türkiye’de yükseköğretim: Karşılaştırmalı bir analiz. Ankara: SETA.
• Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). An expanded source book qualitative data analysis. (Second Edition). Thousand Oaks, California: Sage Publications.
• Oral, B. (1997). Öğretmen adaylarının öğretmenlik uygulamasına ilişkin görüşleri. Ça¬ğdaş Eğ¬itim Dergisi, 232, 9-13.
• Ortaş, İ. (2004). Üniversite özerkliği nedir? Üniversite ve Toplum, 4(1), 1-7.
• ÖSYM (2017). 2017-Kamu Personeli Seçme Sınavı Öğretmenlik Alan Bilgisi Testi (ÖABT) Sonuçlarına İlişkin Sayısal Bilgiler. [çevrim-içi: https://dokuman.osym.gov.tr/pdfdokuman/2017/KPSS/OABT/SayisalBilgiler04082017.pdf.], Erişim tarihi: 05.08.2018.
• UNESCO (2000). Yirmi birinci yüzyılda yükseköğretim, vizyon ve eylem (Çev. G. A. Baskan). Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 6(22), 167-189.
• UNESCO (2012). Unesco strategy on teachers (2012-2015). [Çevrim-içi: http://unesdoc.unesco.org/images/0021/002177/217775E.pdf.], Erişim tarihi: 01.08.2018.
• Safran, M. (2014). Eğitim fakülteleri, öğretmen yetiştirme süreci ve yeni arayışlar. 4. Öğretmen Yetiştirme Politika ve Sorunları Uluslararası Sempozyumu Bildiri Kitabı, s. 2-3. [Çevrim-içi: http://www.egitim.hacettepe.edu.tr/belge/ispite_2014.pdf.], Erişim tarihi: 03.05.2018.
• Sarıgöz, O. (2011, April). Assesment of primary school teachers’ notions about in servıce training activities. 2nd International Conference on New Trends in Education and Their Implications, Antalya, 1021-1030.
• Seferoğlu, S. S. (2003). Öğretmenlerin hizmet-içi eğitiminde yeni yaklaşımlar. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu, Eğitimde Yansımalar: VII, 149-167.
• Süral, S. ve Sarıtaş, E. (2015). Pedagojik formasyon programına katılan öğrencilerin öğretmenlik mesleğine yönelik yeterliklerinin incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 62-75.
• Şendağ, S. ve Gedik, N. (2015). Yükseköğretim dönüşümünün eşiğinde Türkiye’de öğretmen yetiştirme sorunları: Bir model önerisi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(1), 72-91.
• Şirin, H. (2005). Öğrencilerin sosyal sorumluluklarının geliştirilmesinde öğretmenlerin rolü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(1), 301-316.
• Şişman, M. (2009a). Öğretmen yeterliliklerini yeniden düşünmek, Türk Yurdu Dergisi, Mayıs, 29, 37-41.
• Şişman, M. (2009b). Gelecek kuşak öğretmenlerin nitelikleri: Mevcut durum ve öneriler. Prof. Dr. Mümtaz Turhan Sempozyumu, 2-3 Kasım 2009, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Şişman, M. (2009c). Öğretmen yeterlilikleri: Modern bir söylem ve retorik. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(3), 63-82.
• Toprak, E. ve Taşğın, Ö. (2017). Öğretmenlerin lisansüstü eğitim yapmama nedenlerinin incelenmesi. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 7(13), 599-615.
• Toylan, N. V. ve Göktepe, E. A. (2010). Öğrenen organizasyon olarak üniversiteler: Türkiye’deki bir devlet üniversitesinde durum analizi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(1), 61-68.
• Tozlu, N. (2015). Öğretmen yetiştirme üzerine düşünceler. TYB Akademi, Ocak, 123-136.
• Türkiye Cumhuriyeti Anayasası (1982). [Çevrim-içi: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2709-20160520.pdf.], Erişim tarihi: 05.07.2018.
• Yaylacı, A. F. (2013). Öğretmenlerin kendilerini geliştirmelerine ilişkin yaklaşım sorunu. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Özel Sayı, 25-40
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin.
• Yıldırım, A. (2011). Öğretmen eğitiminde çatışma alanları ve yeniden yapılanma. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Dergisi, 1(1), 1-17.
• Yükseköğretim Kanunu (1981). [Çevrim-içi: http://mevzuat.basbakanlik.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=1.5.2547&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch], Erişim tarihi: 05.07.2018.
• Yükseköğretim Kurulu (1999). Türkiye’de öğretmen eğitiminde standartlar ve akreditasyon. Ankara: Öğretmen Eğitimi Dizisi.
• Yüksel, S. (2015). Öğretmen yetiştirme politikalarında dönüşüm: 21. yy. Öğretmenini yetiştirme. Türkiye Özel Okullar Birliği Dergisi, 8(32), 23-28.