Öz
Joseph Haydn’ ın Re Majör 2 Numaralı Viyolonsel Konçertosu, dünyadaki birçok orkestranın kadro sınavında seslendirilmesi istenen, yorumcuların teknik, müzikal becerileri ve yeteneklerini gözlemleyebilmek açısından önemli bir değerlendirme eseridir. Klasik dönem özellikleri ve armonik yapısı gereği basit gibi gözükse de stil, entonasyon, arşe teknikleri ve hız açısından birçok unsuru barındıran bu virtüözik esere ilişkin beklentiler yüksektir. Sınavlarda bu esere dair beklentiler araştırılırken biri Türk onu yabancı olmak üzere farklı ülkelerdeki orkestra üyeleri için görüşme formu hazırlanmış, alınan cevaplar doğrultusunda yorumlara ilişkin içerik analizi yapılmıştır. Performans vaktinin kısalığından dolayı eserin özelikle başlangıç kısmının büyük önem taşıdığı alınan görüşler doğrultusunda anlaşılmaktadır. Adaylardan eserin yapısına saygı duymaları, stilistik ya da ritmik deformasyona uğratmamaları ve tüm bu özellikler doğrultusunda kendi özgün hikayelerini anlatmaları beklentiler arasındadır. Çalışmada genel hatlarıyla konçertonun anlaşılmasına yardımcı olabilecek form analizine de yer verilmiştir. Bununla birlikte klasik döneme ait diğer eserlerin de araştırılıp, müzikal ve teknik stil bilgisinin zenginleştirilmesi öneriler arasındadır.
Anahtar Kelimeler
Teşekkür
Araştırmaya katılan bütün katılımcılara çok teşekkür ederiz.
Kaynakça
- A Mountain Worth Climbing: Principal cellist of the Seattle Symphony reveals his love of Haydn’s Cello Concerto No.2 (2018). Strings, 32(7), 53.
- Aktüze, İ. (2003). Müziği Okumak cilt 3. Pan Yayıncılık.
- Atık, Y. (1994). The conductor and the orchestra. Leadership & Organization Development Journal.
- Bentley, L. R. (1943). Orchestral Cinderellas. The Musical Times, 84(1203), 142-143.
- Biricik, S. B. (2017). Rimski-Korsakov’un Şehrazat Adlı Eserindeki Keman Soloları Bağlamında Başkemancının Görevleri. İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı.
- Gezen, G. (2011). Orkestranın evrim sürecinde Kontrbas’ın işlevsel gelişimi. DEÜ Güzel Sanatlar Enstitüsü.
- Kılıçaslan, E. (2012). Tarihsel süreç içerisinde bando ve orkestralarda Piccolo’nun yeri ve önemi. DEÜ Güzel Sanatlar Enstitüsü.
- Sardais, C., Lortie, J., & Coblence, E. (2019). Inside the “Panacousticon”: How Orchestra Conductors Play With Discipline to Produce Art. International Journal of Arts Management, 22(1), 73-85.
- Say, A. (2002). Müzik Sözlüğü. Müzik Ansiklopedisi Yayınları. Ankara.
- Sevsay, E. (2015). Orkestrasyon: Çalgılama ve Orkestralama Sanatı. Yapı Kredi Yayınları. İstanbul.
- Scherchen, H., & Deserti, G. (2012). Manuale del direttore d'orchestra. Edizioni Curci.
- Tolley, T. (2019). James Cervetto And The Origin Of Haydn's D Major Cello Concerto. Eighteenth-Century Music, 16(1), 9-29.
Öz
Joseph Haydn's Cello Concerto Number 2 in D Major is an important piece of evaluation in terms of observing the technical, musical skills and talents of the performers, which are asked to be performed in the auditions of many orchestras around the world. Although it seems simple due to its classical period features and harmonic structure, the expectations for this virtuosic work, which contains many elements in terms of style, intonation, bow techniques and speed, are high. While the expectations about this work were investigated in the auditions, an interview form was prepared for the members of the orchestra in different countries, one of which was Turkish and ten foreigners, a content analysis of the comments was made in line with the answers received. Due to the shortness of the performance time, it is understood that the beginning part of the work is of great importance. The candidates are expected to respect the structure of the work, not to undergo any stylistic or rhythmic deformation, and to tell their own unique stories in line with all these features. In the study, a form analysis that can help to understand this concerto is also included. In addition, researching other works belonging to the classical period and enriching the musical and technical style knowledge are among the suggestions.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- A Mountain Worth Climbing: Principal cellist of the Seattle Symphony reveals his love of Haydn’s Cello Concerto No.2 (2018). Strings, 32(7), 53.
- Aktüze, İ. (2003). Müziği Okumak cilt 3. Pan Yayıncılık.
- Atık, Y. (1994). The conductor and the orchestra. Leadership & Organization Development Journal.
- Bentley, L. R. (1943). Orchestral Cinderellas. The Musical Times, 84(1203), 142-143.
- Biricik, S. B. (2017). Rimski-Korsakov’un Şehrazat Adlı Eserindeki Keman Soloları Bağlamında Başkemancının Görevleri. İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı.
- Gezen, G. (2011). Orkestranın evrim sürecinde Kontrbas’ın işlevsel gelişimi. DEÜ Güzel Sanatlar Enstitüsü.
- Kılıçaslan, E. (2012). Tarihsel süreç içerisinde bando ve orkestralarda Piccolo’nun yeri ve önemi. DEÜ Güzel Sanatlar Enstitüsü.
- Sardais, C., Lortie, J., & Coblence, E. (2019). Inside the “Panacousticon”: How Orchestra Conductors Play With Discipline to Produce Art. International Journal of Arts Management, 22(1), 73-85.
- Say, A. (2002). Müzik Sözlüğü. Müzik Ansiklopedisi Yayınları. Ankara.
- Sevsay, E. (2015). Orkestrasyon: Çalgılama ve Orkestralama Sanatı. Yapı Kredi Yayınları. İstanbul.
- Scherchen, H., & Deserti, G. (2012). Manuale del direttore d'orchestra. Edizioni Curci.
- Tolley, T. (2019). James Cervetto And The Origin Of Haydn's D Major Cello Concerto. Eighteenth-Century Music, 16(1), 9-29.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Müzik |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 2 Kasım 2021 |
| Kabul Tarihi | 20 Mayıs 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 |