ÖRGÜTLERDE BİLGİ GÜVENLİĞİNİ ETKİLEYEN BİR UNSUR: ÖRGÜTSEL BİLGİ PAYLAŞIMI

Yıl 2020, Sayı: 41, 410 - 427, 19.10.2020

Selma Baran Emine Şener

https://doi.org/10.30794/pausbed.651379

Cited By: 1

Öz

Bu çalışma, özel öğretim kurumlarında, örgütsel bilgi paylaşımının,
bilgi güvenliği sürecine etkisini incelemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Tanımlayıcı nitelikte, nicel araştırma
modeli kullanılan araştırmada, üç bölümden (Kişisel Bilgi Formu, Bilgi Paylaşım
Ölçeği, Bilgi Güvenliği Ölçeği) oluşan veri toplama formu kullanılmıştır. Özel
öğretim kurs merkezlerinde ve özel okullarda görevli araştırmaya katılmayı
kabul eden katılımcıların doldurduğu 374 adet anket değerlendirmeye esas
alınmıştır. Verilerin analizinde, SPSS 16.00 kullanılmıştır. Çalışmada, Kruskal
Wallis, Mann-Whitney U testi ve Spearman Korelasyon analizi ile doğrusal
regresyon analizi kullanılmıştır. Çalışmada, örgütsel bilgi paylaşım düzeyi
ile bilgi güvenliği değişkeni arasında pozitif yönde orta düzeyde anlamlı (r=
0,406, p<0,01) bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca örgütsel bilgi
paylaşımı düzeyi ile bilgi güvenliği düzeyinin alt boyutları incelendiğinde,
bütün boyutlarda anlamlı ilişki olduğu tespit edilmiştir. Örgütsel bilgi
paylaşımının, bilgi güvenliği üzerinde düşük düzeyde anlamlı bir etkisi olduğu
belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, bilgi güvenliği ve bilgi paylaşımı ile
ilgili gelecekte yapılacak araştırmalara yönelik çeşitli öneriler sunulmuştur. 

Anahtar Kelimeler

Örgütsel Bilgi, Bilgi Güvenliği, Bilgi Paylaşımı, Bilgi Yönetimi

Kaynakça

• 1. Altındiş, S., Ağca, V. (2011). Örgütsel Bilgi Paylaşımını Engelleyen Faktörler: Sağlık Sektöründe Bir Görgül Araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (26), 45-61.2. Arslanoğlu, İ. (2016). Bilimsel Yöntem ve Araştırma Teknikleri. Ankara: Gazi Kitabevi.3. Barreto, Charmaine (2003) “The Motivators and Effects of Formalized Knowledge Sharing Between Employees Through Knowledge Management Inıtitavies: A Multi-Case Study Approach”, Ph. D. Dissertation, Syracuse Universty.4. Bartlett, J. E., Kotrlik, J. W., Higgins, C. C. (2001). Organizational Research: Determining Appropriate Sample Size İn Survey Research. Information Technology, Learning, and Performance Journal, 19(1), 43-50.5. Baykara, M., Daş, R., Karadoğan, İ. (2013). Bilgi Güvenliği Sistemlerinde Kullanılan Araçların İncelenmesi. International Symposium on Digital Forensics and Security, 231-239.6. Büyüköztürk, Ş. (2013). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.7. Değirmençay, Ş. A., Cin, M. (2016). Türkiye’deki Deprem Eğitimi Araştırmaları: Betimsel İçerik Analizi. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 301-313.8. Delaney, Joseph F. (2003) “Sharing Knowledge: Sharing and Managing Knowledge Among Department of Defense Consultants”, Ph. D. Dissertation, Southeastern Universty of North Texas.9. Demirhan, A., Bozkurt, S. (2010). “Banka Çalışanlarının Bilgi Paylaşımı Davranışına Yönelik Tutumlarını Etkileyen Faktörler Üzerine Bir Araştırma”. Journal of Yasar University, 18(5), 3016-3027.10. Doğantimur, F. (2009). “ISO 27001 Standardı Çerçevesinde Kurumsal Bilgi Güvenliği”. Ankara: T.C. Maliye Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı.11. Eminağaoğlu, M., Gökşen, Y. (2009). Bilgi Güvenliği Nedir, Ne Değildir, Türkiye’ de Bilgi Güvenliği Sorunları ve Çözüm Önerileri. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(4), 1-15.12. Flores, W. R., Antonsen, E., Ekstedt, M. (2014). Information Security Knowledge Sharing İn Organizations: İnvestigating The Effect Of Behavioral Information Security Governance and National Culture. International Journal of Educational Research, 90-110.13. Gerçeker, B. (2012). “Sağlık Kuruluşlarında Örgüt İklimi ve Bilgi Güvenliğinin İlişkisi”. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.14. Güngör, G., Celep, C. (2016). “Ortaöğretim Öğretmenlerinin Örgüt İçi Bilgi Paylaşımı, Örgütsel Öğrenme ve Entelektüel Sermaye Düzeyleri Arasındaki İlişki”. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(3), 932-347.15. http://ozel-okullar.com/ (Erişim Tarihi: 22.05.2019).16. ISQ Group International (2018). http://www.belgelendirme.com.tr/belgelendirme-standartlari/iso-27001-standart/175-bilgi-guvenligi-nedir? (Erişim Tarihi: 02.11.2018).17. Ipe, Minu (2003) “Knowledge Sharing in Organizations: A Conceptual Framework”, Human Resource Development Review, Vol.2, No:4, pp.337-35918. Kalaycı, Ş. (2008). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Ankara: Asil Yayın.19. Karadağ, M., Abuhanoğlu, H. (2015). Sosyo-Kültürel Özelliklerin Bilgi Güvenliği Farkındalığı Üzerine Etkisi: Gülhane Askeri Tıp Fakültesi Eğitim Hastanesinde Bir Çalışma. International Journal of Social Science (36), 379-386.20. Keser, H., Güldüren, C. (2015). Bilgi Güvenliği Farkındalık Ölçeği (BGFÖ) Geliştirme Çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(3), 1167-1184.21. Köseoğlu, M. A., Gider, Ö., Ocak, S. (2011). Bilgi Paylaşımı Tutumunu Etkileyen Faktörler Nelerdir? Bir Kamu Hastanesi Örneği. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(1), 215-243.22. Kulaklıoğlu, A. S. (2009). Örgütsel Vatandaşlık Davranışı ve Bilgi Paylaşımı İlişkisi: Bir Uygulama. Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Kütahya.23. Mart, İ. (2012). “Bilişim Kültüründe Bilgi Güvenliği Farkındalığı”. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi. Kahramanmaraş.24. Ortiz, J., Chang, S.-H., Chih, W.-H., Wang, C.-H. (2017). The Contradiction Between Self-Protection And Self-Presentation On Knowledge Sharing Behavior. International Journal of Educational Research, 406-416.25. Öneren, M., Çiftçi, G. E., Harman, A. (2016). Bilgi Paylaşımının Yenilikçi Davranışa ve Örgütsel Güvene Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Akademik Bakış Dergisi, (56), 127-157.26. Öztürk, A. (2005). İşletmelerde Bilgi Yönetimi ve Bilgi Paylaşımı, Eskişehir Türk Telekomda Örnek Bir Uygulama. Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Kütahya.27. Perumal, T. (2014). Topic 8 Quantitative Research Methods. University Malaysia.28. Riege, A. (2005). Three-Dozen Knowledge-Sharing Barriers Managers Must Consider. Journal Of Knowledge Management, 9(3), 18-35.29. Safa, N. S., Solms, R. V. (2016). An Information Security Knowledge Sharing Model İn Organizations. International Journal Of Educational Research, 442-451.30. Sönmez, V., Alacapınar, F. (2017). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.31. Şahinaslan, E., Kandemir, R., Şahinaslan, Ö. (2009). Bilgi Güvenliği Farkındalık Eğitim Örneği. Harran Üniversitesi XI. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, 189-194.32. Tamjidyamcholo, A., Baba, M. S., Shuib, N. L., Rohani, V. A. (2014). Evaluation Model For Knowledge Sharing İn Information Security Professional Virtual Community. International Journal Of Educational Research, 19-34.33. Uğur, S. S., Uğur, U. (2014). Yöneticilik Ve Liderlik Ayrımında Kişisel Farklılıkların Rolü. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 6(1), 122-136.34. Yang, H.-L., Wu, T. C. (2008). Knowledge Sharing İn An Organization. Technological Forecasting & Social Change, 75, 1128-1156.35. Yaşlıoğlu, M. (2017). Sosyal Bilimlerde Faktör Analizi Ve Geçerlilik: Keşfedici ve Doğrulayıcı Faktör Analizlerinin Kullanılması. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46, 74-85.36. Yeniçeri, Ö., Demirel, Y. (2007). Örgüt İçi Bilgi Paylaşımına Yönelik Bireysel ve Örgütsel Engeller Üzerine Bir Araştırma. Selçuk Üniversitesi Karaman İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (12), 221-234.37. Yi, Jialin (2005) “A Measure of Knowledge Sharing Behavior: Scale Development and Validation”, Ph. D. Dissertation, Indiana Universty.