A RESEARCH ON EFFECT OF MANAGERS’ PERSONALITY TRAITS ON THEIR POLITICAL SKILLS IN HEALTH SECTOR

Yıl 2021, Sayı: 46, 375 - 396, 02.09.2021

Ramazan Çoban Mehmet Deniz

https://doi.org/10.30794/pausbed.872593

Cited By: 1

Öz

The purpose of this study conducted in the health sector is to examine the effect of the leader's five factor personality traits on the leader's political skills and sub-dimensions. The sample of the study is 468 healthcare professionals working in the health sector in Malatya. Questionnaire method was used to collect data in the study. The data obtained from the questionnaire were subjected to scale validity and reliability, confirmatory factor analysis, correlation and multiple linear regression analysis in SPSS 21 and AMOS 24 package programs. According to the research findings; it was observed that 62% change in the leader's political skill was explained by the leader's five factor personality traits; the leader's extraversion, openness to experience, conscientiousness and agreeableness traits positively affected the leader's political skill and sub-dimensions. But, the neuroticism trait negatively affected. Also, it was observed that the agreeableness trait did not affect the networking ability dimension of the political skill and the five-factor personality traits of the leader mostly affected the social astuteness dimension (58%) of the political skill. It is thought that the research will contribute to the literature on leadership, personality and political skills and shed light on future researches.

Anahtar Kelimeler

Leadership, Five-Factor Personality Traits, Political Skill, Health Sector

YÖNETİCİLERİN KİŞİLİK ÖZELLİKLERİNİN POLİTİK YETENEKLERİNE ETKİSİ ÜZERİNE SAĞLIK SEKTÖRÜNDE BİR ARAŞTIRMA

Öz

Sağlık sektöründe yapılan bu araştırmanın amacı, liderin beş faktör kişilik özelliklerinin liderin politik becerisi ve alt boyutlarına etkisini incelemektir. Araştırmanın örneklemini, Malatya ilinde sağlık sektöründe görevli 468 sağlık çalışanı oluşturmaktadır. Çalışmada veri toplamak amacıyla anket yöntemi kullanılmıştır. Anketten elde edilen veriler, SPSS 21 ve AMOS 24 paket programlarında ölçek geçerlilik ve güvenilirlik, doğrulayıcı faktör analizi, korelasyon ve çoklu doğrusal regresyon analizlerine tabi tutulmuştur. Araştırma bulgularına göre; liderin politik becerisindeki %62 oranındaki değişimin liderin beş faktör kişilik özellikleri tarafından açıklandığı; liderin dışa dönüklük, deneyime açıklık, öz disiplin ve uyumluluk özelliğinin liderin politik becerisi ve alt boyutlarını pozitif olarak; nevrotiklik özelliğinin ise negatif olarak etkilediği görülmüştür. Bununla birlikte uyumluluk kişilik özelliğinin politik becerinin ilişki ağı kurma boyutunu etkilemediği ve liderin beş faktör kişilik özelliklerinin en fazla politik becerinin sosyal zeka boyutunu (%58) etkilediği görülmüştür. Araştırmanın liderlik, kişilik ve politik beceri ile ilgili literatüre katkı sağlayacağı ve gelecekte yapılacak araştırmalara ışık tutacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Liderlik, Beş Faktör Kişilik Özellikleri, Politik Beceri, Sağlık Sektörü

Kaynakça

• Ada, B.D. (2012). Yaratıcı Liderlik Ölçeğinin Geliştirilmesi ve Okul Öncesi Yönetici ve Öğretmenlerinin Yaratıcı Liderlik Özelliklerinin İncelenmesi. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsi, İstanbul.
• Akçakanat, T. ve Uzunbacak, H.H. (2017). Proaktif kişiliğin politik beceri üzerine etkisi. Business & Management Studies: An International Journal, 5(3), 786-807.
• Akinwande, M.O., Dikko, H.G. and A. Samson, (2015). Variance inflation factor: As a condition for the inclusion of suppressor variable(s) in regression analysis. Open Journal of Statistics, 5, 754-767.
• Alkahtani, A.H., Abu-Jarad, I., Sulaiman M. and D. Nikbin, (2011). The impact of personality and leadership styles on leading change capability of Malaysian managers. Australian Journal of Business and Management Research, 1(2), 70-99.
• Allport, G.W. (1937). Personality: A Psychological Interpretation, Holt, Rinehart & Winston, New York.
• Aslan, H. ve Pektaş, V. (2017). İkokul, ortaokul ve liselerde görev yapmakta olan öğretmenlerin politik beceri düzeyleri. Bilimsel Eğitim Araştırmaları, 1(1), 85-100.
• Atay, S. (2010). Geliştirilebilir yönetim becerisi: teorik ve ampirik yönleriyle politik yeti. Amme İdaresi Dergisi, 43(2), 65-80.
• Babyak, A.T. (2014). An examination of the impact of personality on implicit leadership theory. International Journal of Business, Humanities and Technology, 4(4), 24-38.
• Balcı, Y. (2009). İlköğretim Okullarında Çalışan Öğretmen ve Yöneticilerin Örgütsel Bağlılığı İle Yöneticilerin Öğretimsel Liderlik ve Dönüşümcü (Transformasyonel) Liderlik Davranışları Arasındaki İlişkilerin Analizi. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Ballı, E. (2013). Lider olarak algılanmada kişilik özelliklerinin etkisi: Özel güvenlik görevlisi örnekleminde ampirik bir çalışma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(3), 85-94.
• Baptiste, B. (2018), The Relationship Between The Big Five Personality Traits and Authentic Leadership. Doctoral Dissertation, Walden University College of Social and Behavioral Sciences, Minneapolis, USA.
• Blickle, G., Fröhlich, J.K., Ehlert, S., K., Pirner, Dietl, E., Hanes, T.J. and Ferris, R. (2011). Socioanalytic theory and work behavior: Roles of work values and political skill in job performance and promotability assessment. Journal of Vocational Behavior, 78, 136-148.
• Boakye, I. and Gyambrah, M. (2017). Effect of personality trait on ethical leadership in selected basic schools in Ghana. International Journal of Scientific and Research Publications, 7(6), 654-665.
• Bono, J.E. and Judge, T.A. (2004). Personality and transformational and transactional leadership: A meta-analysis. Journal of Applied Psychology, 89(5), 901-910.
• Cangur, Ş. ve Ercan, İ. (2015). Comparison of model fit indices used in structural equation modeling under multivariate normality. Journal of Modern Applied Statistical, Methods, 14(1), 152-167.
• Cheema, I.Q., Cheema, H.A. and Ashraf, K. (2008). Leaders’ political skill, organizational politics savvy and change in organizations - a constellation. Servant Leadership Research Roundtable, pp. 1-25.
• Cingöz, A. (2013). Politik yetenekler ve öz yönlendirmenin (kendini kurgulamanın) algılanan kariyer başarısı üzerindeki etkisini belirlemeye yönelik bir araştırma. Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 13(26), 176-206.
• Daoud, J.I. (2017). Multicollinearity and regression analysis. Journal of Physics: Conf. Series 949 012009, pp 1-6.
• Deniz, A. ve Erciş, A. (2008). Kişilik özellikleri ile algılanan risk arasındaki ilişkilerin incelenmesi üzerine bir araştırma. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 22(2), 301-330.
• Doğan, T. (2013). Beş faktör kişilik özellikleri ve öznel iyi oluş. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 14(1), 56-64.
• Erdoğan, İ. (2007). İşletmelerde Davranış, 7.Baskı, Malatyalı İşadamları Derneği Yönetim Yayınları, İstanbul.
• Eren, E. (2001). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, 7. Baskı, Beta Basım Yayım, İstanbul.
• Ferris, G.R., Treadway, D.C., Perrewé, P.L., Brouer, R.L., Douglas C. and Lux, S. (2007). Political skill in organizations, Journal of Management, 33(3), 290-320.
• Ferris, G.R., Treadway, D.C., Kolodinsky, R.W., Hochwarter, W.A., Kacmar, C.J., Douglas, C. and Frink, D.D. (2005). Development and validation of the political skill ınventory. Journal of Management, 31(1), 126-152.
• Ferris, G.R., Berkson, H.M., Kaplan, D.M., Gilmore, D.C., Buckley, M.R., Hochwarter, W.A. and Witt, L.A. (1999). Development and initial validation of the political skill inventory. Paper Presented at the Academy of Management, 59th Annual National Meeting, Chicago.
• Ferris, G.R., Perrewé, P.L., Antony, W.P. and Gilmore, D.C. (2000). Political skill at work. Organization Dynamics, 28(4), 25-37.
• Ford, D.K. (2011). An Evaluation of Moderating Influences of Employee Proactive Personality: Empowerment and Political Skill. Dissertation of Doctorate, Portland State University, Portland.
• Frieder, R.E. (2014). Leader Political Skill, Work Relationship Quality, and Multi-Target Benefiting Outcomes: A Moderated Multi-Mediational Model. Dissertation of Doctorate, Florida State University College Of Business, Florida.
• Garcia, M., Duncan, P., Carmody-Bubb, M., and Ree, M.J. (2014). You have what? personality! traits that predict leadership styles for elementary principals. Psychology, 5, 204-212.
• Gentry, W.A., Leslie, J.B., Gilmore, D.C., Ellen, B.P., Ferris, G.R. and Treadway, D.C. (2013). Personality and political skill as distal and proximal predictors of leadership evaluations. Career Development International, 18(6), 569-588.
• Güney, S. (2011). Örgütsel Davranış, 1. Basım, Nobel Yayın Dağıtım, İstanbul.
• Güney, S. (2012). Liderlik, 1. Baskı, Nobel Yayıncılık, Ankara.
• Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2017). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Felsefe-Yöntem-Analiz, 4. Baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• Gürbüz, S. (2019). AMOS ile Yapısal Eşitlik Modellemesi, Birinci Baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• Hogan, J. and Holland, B. (2003). Using theory to evaluate personality and job-performance relations: a socioanalytic perspective. Journal of Applied Psychology, 88(1), 100-112.
• Hogan, R. (1983). A Socioanalytic Theory of Personality, In M.M. Page (Ed.), 1982 Nebraska Symposium on Motivation: 55-89. Lincoln: University of Nebraska Press.
• House, R.J. and Mitchell, T.R. (1974). Goal theory of leadership. Journal of Contemporary Business, 3, 81-97.
• İnanç, B.Y. ve Yerlikaya, E.E. (2011). Kişilik Kuramları, Pegem Akademi Yayıncılık, Ankara.
• İslamoğlu, H. ve Alnıaçık, Ü. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, 4. Baskı, Beta Basım Yayın, İstanbul.
• Judge, T.A. and, Bono, J.E. (2000). Five-factor model of personality and transformational leadership, Journal of Applied Psychology, 85(5), 751-765.
• Judge, T.A. and Ilies, R. (2002). Relationship of personality to performance motivation: A meta-analytic review. Journal of Applied Psychology, 87(4), 797-807.
• Judge, T.A., Bono, J.E., Ilies, R. and Gerhard, M.W. (2002). Personality and leadership: A qualitative and quantitative review. Journal of Applied Psychology, 87(4), 765-780.
• Juhász, M. (2010). Influence of personality on teamwork behaviour and communication. Social and Management Sciences, 18(2), 63-77.
• Karnes, R.E. (2014). The Relationship Between Self-Assessed Political Skill And The Individual Dispositional Factors Of Age And Gender. Doctorate Dissertation, Drake University, Des Moines, Iowa.
• Kocabacak, A. (2011). İnsan Kaynakları Seçme ve Yerleştirme Süreci Açısından Kişilik Boyutları İle Çalışan Performansı İlişkisi: İlaç Sektöründe Psikoteknik Boyutta Bir Uygulama. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Koçel, T. (2007). İşletme Yöneticiliği, Yönetim ve Organizasyon, Organizasyonlarda Davranış, Klasik-Modern-Çağdaş ve Güncel Yaklaşımlar, 11. Basım, Beta Basım, İstanbul.
• Kolzow, D.R. (2014). Leading From Within: Building Organizational Leadership Capacity. https://www.iedconline.org/clientuploads/Downloads/edrp, (30.12.2018).
• Konaklıoğlu E. and Sevin, H.D. (2015). Defining the relationship between trust, reputation and political skills in service business. International Journal of Business and Social Research, 5(11), 1-8.
• Korkmaz, M. (2006). Okul yöneticilerinin kişilik özellikleri ile liderlik stilleri arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 46, 199-226.
• Köknel, Ö. (1995). Kaygıdan Mutluluğa Kişilik, Altın Kitaplar Yayınları, İstanbul.
• Lang, F.R., Jhon, D.T., Lüdtke, O., Schupp, J. and Wagner, G.G. (2011). Short assessment of the big five: robust across survey methods except telephone ınterviewing. Behavior Research Methods, (43), 548-567.
• Lekka, C. and Healey, N. (2012). A Review of The Literature on Effective Leadership Behaviours For Safety, RR952 Research Report, Health and Safety Executive.
• Levy, D.A., Collins, B.E. and Nail, P.R. (1998). A new model of interpersonal influence characteristics. Journal of Social Behavior and Personality, 13, 715-735.
• Long, C.S., Alifiah, M.N., Kowang, T.O. and Ching, C.W. (2015). The relationship between self-leadership, personality and job satisfaction: a review. Journal of Sustainable Development, 8(1), 16-23.
• MacCallum, R.C., Browne, M.W. and Sugawara, H.M. (1996). Power analysis and determination of sample size for covariance structure modeling. Psychological Methods, 1(2), 130-149.
• Maroulis, K. (2015). How Do Gender and Political Skill Combine to Influence Creer Advancement. Master of Science in Psychology,Massey University Auckland, New Zealand.
• Mayes, B.T. and Allen, R.W. (1977). Toward a definition of organizational politics. Academy of Management Review, 2(4), 672-678.
• Meral, B.F. ve Takunyacı, M. (2016). Kaynaştırma uygulamalarında matematik öğretimi ölçeğinin Türkçe uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Sakarya University Journal of Education, 6(2), 97-107.
• Meydan, C.H. ve Şeşen, H. (2015). Yapısal Eşitlik Modellemesi AMOS Uygulamaları, 2. Baskı, Detay Yayıncılık, Ankara.
• Mihalcea, A. (2013). The impact of leader’s personality on employees’ job satisfaction. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 78, 90-94.
• Mintzberg, H. (1983). Power in and Around Organizations, Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
• Mintzberg, H. (1985). The organization as political arena. Journal of Management Studies, 22(2), 133-154.
• Moorhead, G. and Griffin, R.W. (1989). Organizational Behavior, 2 Edition, Houghton Mifflin Comp., Boston.
• Özarslan, M. (2010). Örgütlerde İş Tatmini ve Kişilik Tipi İlişkisi: Vali Yardımcılarına Yönelik Kuramsal ve Uygulamalı Bir Araştırma. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Özbağ, G.K. (2016). The role of personality in leadership: five factor personality traits and ethical leadership. 12th International Strategic Management Conference, pp. 235-242, Antalya.
• Özdemir, M. ve Gören, S.Ç. (2016). Politik beceri ve psikolojik sermaye arasındaki ilişkinin öğretmen görüşlerine göre incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi , 31(2), 333-345.
• Özkalp, E. ve Kırel, Ç. (2010). Örgütsel Davranış, 4. Baskı, Ekin Yayınevi, Bursa.
• Parks-Leduc, L., Feldman, G. and Bardi, A. (2015). Personality traits and personal values: A meta-analysis. Personality and Social Psychology Review, 19(1), 3-29.
• Patricia, O. (2015). Improving interpersonal relationship in workplaces. Journal of Research & Method in Education, 5(6), 115-125. Pfeffer, J. (1981). Power in Organizations, Pitman, Boston.
• Pfeffer, J. (1992). Managing with Power Politics and Influence in Organizations, Harvard Business School Press, Boston, Massachusetts.
• Pfeffer, J. (2010). Power: Why Some People Have It And Others Don’t, Harper Collins Publishers, New York.
• Phipps, S.T.A. and Prieto, L.C. (2011). Influence of personality factors on transformational leadership: Exploring the moderating role of political skill. International Journal of Leadership Studies, 6(3), 430-447.
• Robbins, S.P. ve Judge, T.A. (2012). Örgütsel Davranış, (Çev. İ. Erdem), Nobel Yayınları, İstanbul.
• Robinson, C. and Schumacker, R.E. (2009). Interaction effects: Centering, variance inflation factor, and interpretation issues. Multiple Linear Regression Viewpoints, 35(1), 6-11.
• Sabbagh, M. and Khalil, A.H. (2015). The impact of personality traits of subordinates in their assessment of the followed leadership style (an empirical study on the education sector in damascus city). International Journal of Business and Management Invention, 4(3), 37-43.
• Şimşek, Ş., Akgemici T. ve Çelik, A. (2011). Davranış Bilimlerine Giriş ve Örgütlerde Davranış, 7. Baskı, Gazi Kitapevi, Ankara.
• Tabachnick, B.G. and Fidell, L.S. (2013). Using Multivariate Statistics, Boston, Pearson.
• Tatlılıoğlu, K. (2014). Üniversite öğrencilerinin beş faktör kişilik kuramı’na göre kişilik özellikleri alt boyutlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi. Tarih Okulu Dergisi (TOD), 7(17), 939-971.
• Tutar, H. (2016), Örgütsel Davranış (Örgüt Teorileri ve Çağdaş Yaklaşımlar Açısından), 1. Baskı, Detay Yayıncılık, Ankara.
• Uğurlu, E. ve Bostancı, A.B. (2017). Öğretmenlerin politik yetileri ile örgütsel muhalefet düzeyleri arasındaki ilişki. Journal of Human Sciences, 14(4), 4050-4064.
• Yalçın, O. (2015). Kişilik Özelliklerinin ve Risk Algısının Karar Verme Stillerine Etkisi: Pilotlar Üzerine Bir Araştırma. Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
• Yıldızoğlu, H. (2013). Okul Yöneticilerinin Beş Faktör Kişilik Özellikleriyle Çatışma Yönetimi Stili Tercihleri Arasındaki İlişki, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.