Öz
Longa türü, 19. yüzyılın değişim nabzında kültürel temaslar sonucu Türk sanat müziği geleneğine eklenmiş ve repertuvarda çalgısal türler arasında yerini almıştır. Bu araştırmada longalar, geleneğe eklendikten bugüne dek geçen süreç çerçevesinde yapısal olarak incelenmiştir. Araştırmanın amacı, longa türünde belirlenen eserlerin yapısal bir yöntemle analizlerinin yapılması ve analiz sonuçları doğrultusunda türün beliren, sabit kalan veya değişen yapısal özelliklerinin iki asırlık süreç göz önünde bulundurularak ortaya konmasıdır. Araştırma verilerinin toplanması için, sanal etnografi yöntemi kullanılmış ve kaynağı belirli kişisel arşivler, kurumsal arşivler, nota ve fasıl yayınları, ansiklopediler ve kitaplar taranmıştır. Araştırmada, nitel kapsamda doküman incelemesi yöntemi kullanılmıştır. Verilerin analizi; biçim özellikleri, ritim özellikleri, yapısal simetri özellikleri, hacim özellikleri ve makama bağlı işitsel etki değiştiriciler çerçevelerinde değerlendirilmiştir. Araştırmada incelenen longaların yapısal özellikleri, nicel çerçevede istatistiksel olarak elde edilen veriler doğrultusunda grafiklerle sunulmuştur. Araştırma sonucunda longaların geleneğe eklendikten sonraki iki asırlık süreçte değişime uğrayan yapısal özellikleri ortaya konularak türün tanımı güncellenmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akdoğan, B. (2010). Türk Din Mûsikîsi Dersleri. Ankara: Bilge Ajans.
- Akdoğu, O. (1996). Türler ve Biçimler. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
- Aksoy, B. (2016 ). Geçmişin Musiki Mirasına Bakışlar. İstanbul: Pan Yayıncılık.
- Birer, M. (2018). Osmanlı Eğlence Müziği Geleneklerinde Sosyo-Kültürel Etkileşimler. Ahenk Müzikoloji Dergisi (3) , 66-83.
- Doğruöz, M. D. (2020). Türk Sanat Müziği Geleneğinde Sirtolar. İzmir: Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir.
- Ersoy, İ. (2017). Müzikte Tür Kavramı: Müzik Türleri Sınıflandırılmasında Yeni Bir Model Önerisi. Türk Musikisi Konservatuvarı Dergisi, (11), 1-16.
- Feyzi, A. (2017). Tanzimat Döneminde Geleneksel Türk Müziği - Bizans Müziği “Kuramsal Benzerlikler Üzerine Bir İnceleme”. Bilig , (81), 261-294.
- Kaçar, G. Y. (2012 ). Türk Mûsikîsi Rehberi (2. Baskı). Ankara: Maya Akademi.
- Kaçar, G. Y. (2020). Türk Mûsikîsinde Eser İcrâ Tahlîli Yöntemleri. Ankara: Gece Kitaplığı.
- Karadeniz, E. (1983). Türk Mûsikîsinin Nazariye ve Esasları. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Keammer, E. J. (1993). Music İn Human Life. Austin: University of Texas Press.
- Özkan, İ. H. (2006). Türk Mûsikîsi Nazariyatı ve Usûlleri. İstanbul: Ötüken Yayınları.
- Öztuna, Y. (1976). Türk Mûsikîsi Ansiklopedisi (Cilt I). İstanbul: MEB Yayınları.
- Say, A. (1985). Müzik Ansiklopedisi. Ankara: Başkent Yayınevi.
- Tutu, B. (2020). Evolution Of An Instrumental Genre In Traditional Turkish Art Music: A Discussion On “Instrumental Semâî”. Eurasian Journal of Music and Dance, (16), 114-133.
- Yavaşça, A. (2002). Türk Musikisinde Kompozisyon ve Beste Biçimleri. İstanbul: Türk Kültürüne Hizmet Vakfı.
Öz
Longa türü, 19. yüzyılın değişim nabzında kültürel temaslar sonucu Türk sanat müziği geleneğine eklenmiş ve repertuvarda çalgısal türler arasında yerini almıştır. Bu araştırmada longalar, geleneğe eklendikten bugüne dek geçen süreç çerçevesinde yapısal olarak incelenmiştir. Araştırmanın amacı, longa türünde belirlenen eserlerin yapısal bir yöntemle analizlerinin yapılması ve analiz sonuçları doğrultusunda türün beliren, sabit kalan veya değişen yapısal özelliklerinin iki asırlık süreç göz önünde bulundurularak ortaya konmasıdır. Araştırma verilerinin toplanması için, sanal etnografi yöntemi kullanılmış ve kaynağı belirli kişisel arşivler, kurumsal arşivler, nota ve fasıl yayınları, ansiklopediler ve kitaplar taranmıştır. Araştırmada, nitel kapsamda doküman incelemesi yöntemi kullanılmıştır. Verilerin analizi; biçim özellikleri, ritim özellikleri, yapısal simetri özellikleri, hacim özellikleri ve makama bağlı işitsel etki değiştiriciler çerçevelerinde değerlendirilmiştir. Araştırmada incelenen longaların yapısal özellikleri, nicel çerçevede istatistiksel olarak elde edilen veriler doğrultusunda grafiklerle sunulmuştur. Araştırma sonucunda longaların geleneğe eklendikten sonraki iki asırlık süreçte değişime uğrayan yapısal özellikleri ortaya konularak türün tanımı güncellenmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akdoğan, B. (2010). Türk Din Mûsikîsi Dersleri. Ankara: Bilge Ajans.
- Akdoğu, O. (1996). Türler ve Biçimler. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
- Aksoy, B. (2016 ). Geçmişin Musiki Mirasına Bakışlar. İstanbul: Pan Yayıncılık.
- Birer, M. (2018). Osmanlı Eğlence Müziği Geleneklerinde Sosyo-Kültürel Etkileşimler. Ahenk Müzikoloji Dergisi (3) , 66-83.
- Doğruöz, M. D. (2020). Türk Sanat Müziği Geleneğinde Sirtolar. İzmir: Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir.
- Ersoy, İ. (2017). Müzikte Tür Kavramı: Müzik Türleri Sınıflandırılmasında Yeni Bir Model Önerisi. Türk Musikisi Konservatuvarı Dergisi, (11), 1-16.
- Feyzi, A. (2017). Tanzimat Döneminde Geleneksel Türk Müziği - Bizans Müziği “Kuramsal Benzerlikler Üzerine Bir İnceleme”. Bilig , (81), 261-294.
- Kaçar, G. Y. (2012 ). Türk Mûsikîsi Rehberi (2. Baskı). Ankara: Maya Akademi.
- Kaçar, G. Y. (2020). Türk Mûsikîsinde Eser İcrâ Tahlîli Yöntemleri. Ankara: Gece Kitaplığı.
- Karadeniz, E. (1983). Türk Mûsikîsinin Nazariye ve Esasları. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Keammer, E. J. (1993). Music İn Human Life. Austin: University of Texas Press.
- Özkan, İ. H. (2006). Türk Mûsikîsi Nazariyatı ve Usûlleri. İstanbul: Ötüken Yayınları.
- Öztuna, Y. (1976). Türk Mûsikîsi Ansiklopedisi (Cilt I). İstanbul: MEB Yayınları.
- Say, A. (1985). Müzik Ansiklopedisi. Ankara: Başkent Yayınevi.
- Tutu, B. (2020). Evolution Of An Instrumental Genre In Traditional Turkish Art Music: A Discussion On “Instrumental Semâî”. Eurasian Journal of Music and Dance, (16), 114-133.
- Yavaşça, A. (2002). Türk Musikisinde Kompozisyon ve Beste Biçimleri. İstanbul: Türk Kültürüne Hizmet Vakfı.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Müzik |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 2 Kasım 2021 |
| Kabul Tarihi | 7 Mayıs 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Sayı: 47 |
Kaynak Göster
- Makale Dosyaları