YÖNETİCİ ASİSTANININ DİJİTAL YETENEKLERİ VE KARİYER SÜRDÜRÜLEBİLİRLİĞİNE ETKİSİ

Yıl 2024, Sayı: 64, 117 - 139, 20.09.2024

Ela Oğan , Nurcan Çetiner

https://doi.org/10.30794/pausbed.1478206

Öz

Bilgi toplumunun en önemli kaynağını; araştıran, analiz eden, sorgulayan ve yeniliği ortaya çıkaran entelektüel sermaye oluşturmaktadır. Dijital Çağ, Toplum 5.0’a doğru evrilirken; insan kaynağı sermayesinin teknoloji desteğiyle birlikte bilgi ve becerilerinin çok daha ötesinde yetkinliklere kavuşabilmesi beklenmektedir. Bireyler sahip oldukları teknolojilerle sosyal hayatlarını daha pratik ve basit biçimde kontrol edebiliyorken iş hayatlarında da çalışma alanlarında yer alan teknolojik altyapı, bilgi ve deneyim sayesinde farklı yeteneklerini ortaya çıkarabilmektedir. İş hayatında çalışandan beklenen; bilgi, bilişim, analiz, yenilik ve yaratıcılık alanlarında becerilere adapte olabilmesidir. Bu çalışma ile değişen iş hayatında yönetici asistanlarının dijital yeteneklerini belirleyerek kariyer sürdürülebilirliğine olan etkisinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Öncelikle araştırmada kullanılmak üzere “Dijital Yetenekler Ölçeği” geliştirilmiştir. Bunun için ölçek güvenirlik ve geçerlik çalışmaları yapılmıştır. Geçerli ve güvenilir bir ölçeğin ortaya çıkarılmasının ardından araştırmanın amacı doğrultusunda 325 yönetici asistanına ulaşılarak anket aracılığıyla ilgili konuda veriler toplanmıştır. Yönetici asistanlarının dijital yetenekleri ile kariyer sürdürülebilirlikleri arasında orta düzeyde, pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Yönetici asistanlarının kariyer sürdürülebilirliğine katkı sağlamak açısından gerekli ve yeterli teknolojik alt yapı, yenilikçi iş ortamları ve destekleyici yönetim anlayışının varlığına son derece önem verilmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Dijital Yetenekler, Kariyer Sürdürülebilirliği, Yönetici Asistanlığı

Etik Beyan

Bu çalışmanın, özgün bir çalışma olduğunu; çalışmanın hazırlık, veri toplama, analiz ve bilgilerin sunumu olmak üzere tüm aşamalarından bilimsel etik ilke ve kurallarına uygun davrandığımı; bu çalışma kapsamında elde edilmeyen tüm veri ve bilgiler için kaynak gösterdiğimi ve bu kaynaklara kaynakçada yer verdiğimi; kullanılan verilerde herhangi bir değişiklik yapmadığımı kabul ederek etik görev ve sorumluluklara riayet ettiğimi beyan ederim. Herhangi bir zamanda, çalışmayla ilgili yaptığım bu beyana aykırı bir durumun saptanması durumunda, ortaya çıkacak tüm ahlaki ve hukuki sonuçlara razı olduğumu bildiririm.

Destekleyen Kurum

Yoktur

Teşekkür

Katılımcılara katkılarından dolayı teşekkür ederim.

EXECUTIVE ASSISTANT'S DIGITAL SKILLS AND ITS IMPACT ON CAREER SUSTAINABILITY

Öz

The most important resource of the information society; It creates intellectual capital that researches, analyzes, questions and reveals innovation. As the Digital Age evolves towards Society 5.0; It is expected that human resources capital will be able to achieve competencies far beyond their knowledge and skills with the support of technology. While individuals can control their social lives in a more practical and simple way with the technologies they have, they can also reveal their different talents in their business lives, thanks to the technological infrastructure, knowledge and experience in their work areas. Expected from employees in business life; is to be able to adapt skills in the fields of knowledge, informatics, analysis, innovation and creativity. The aim of this study is to determine the digital skills of executive assistants in the changing business life and to reveal their impact on career sustainability. First of all, the "Digital Abilities Scale" was developed to be used in the research. For this purpose, scale reliability and validity studies were conducted. After creating a valid and reliable scale, 325 administrative assistants were contacted in line with the purpose of the research and data on the relevant subject was collected through a survey. It was concluded that there is a moderate, positive significant relationship between the digital skills of executive assistants and their career sustainability. It is recommended that utmost importance be given to the existence of the necessary and sufficient technological infrastructure, innovative work environments and supportive management approach in order to contribute to the career sustainability of executive assistants.

Anahtar Kelimeler

Digital Skills, Career Sustainability, Executive Assistant

Kaynakça

• Aksu, S.G. ve Sürgevil Dalkılıç, O. (2019). “Dijital Çağın Yetkinlikleri: Çalışanlar, İnsan Kaynakları Uzmanları ve Yöneticiler Çerçevesinden Bakış”, Journal of Business in The Digital Age, 2/2, 54-68.
• Arar, T. ve Çetiner N. (2023). “Formtext Kariyer Sürdürülebilirliği Ölçeğinin Türkçe’ye Uyarlanması”, Mehmet Akif Ersoy University Economics and Administrative Sciences Faculty, 10/2, 1119-1135. https://doi.org/10.30798/makuiibf.1218928
• Asiltürk, A. (2018). “İnsan Kaynakları Yönetiminin Geleceği: İK 4.0”, Journal of Awareness (JoA), 3: 527- 544. https://doi.org/10.26809/joa.2018548665
• Ayre, C. ve Scally A.J. (2014). “Critical values for Lawshe’s content validity ratio: revisiting the original methods of calculation”, Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 47/1, 79-86. https://doi.org/10.1177/0748175613513808
• Berger, T. ve Frey, C.B. (2016). “Structural transformation in the OECD: Digitalisation, deindustrialisation and the future of work”, OECD Social, Employment and Migration Working Paper. https://doi.org/10.1787/1815199X
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, E.A., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Pegem Akademi, Ankara.
• Chin, T., Jawahar, I. M. ve Li, G. (2022). “Development and Validation of a Career Sustainability Scale”, Journal of Career Development, 49/4, 769-787.
• Çankal, S. (2024). Dijital Platformlarda Kimlik İnşası ve Sunumu: Z Kuşağı Üyeleri Üzerine Bir Araştırma. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (61), 325-342. https://doi.org/10.30794/pausbed.1430273
• DeCenzo, D.A., Robbins, S.P. ve Verhulst, S.L. (2017). İnsan kaynakları yönetiminin temelleri, Nobel Basım Yayıncılık, Ankara.
• Demir, B. ve Çalık, A. (2017). “Bireysel kariyer planlamasında etkili olan faktörler: Muş Alparslan Üniversitesi İİBF örneği”, Yüzüncü Yıl Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (3), 156-168.
• Erdoğmuş, N. (2003). Kariyer Geliştirme: Kuram ve Uygulama. Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.
• Fornell, C. ve Larcker, D. F. (1981). “Evaluating structural equation models with unobservable variables and measurement error”, Journal of Marketing Research, 18/1, 39 – 50. https://doi.org/10.2307/3151312
• France, S. (2012). The Definitive Executive Assistant & Managerial Handbook. Pentonville Road London N19JN United Kingdom. (13.06.2023). http://books.google.com.tr/books?id=lSCy3mUcqxcC&printsec=frontcover &hl=tr&source=gbs_book _similarbooks#v=onepage&q&f=false.
• Güldü, Ö. ve Kart, M.E. (2017). “Kariyer planlama sürecinde kariyer engelleri ve kariyer geleceği algılarının rolü”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 72/2, 377-400. https://doi.org/10.1501/SBFder_0000002450
• Hensellek, S. (2020). “Digital leadership: A framework for successful leadership in the digital age”, Journal of Media Management and Entrepreneurship (JMME), 2(1), 1-15. Hinkin, T.R. (1995). “A review of scale development practices in the study of organizations”, Journal of Management, 21/59, 67-88. https://doi.org/10.1177/014920639502100509
• Hinkin, T.R. (1998). “A Brief tutorial on the development of measures for use in survey questionnaires”, Organizational Research Methods, l (1), 104-121. https://doi.org/10.1177/109442819800100106
• İlhan, M. ve Çetin, B. (2014). “Lisrel ve Amos programları kullanılarak gerçekleştirilen yapısal eşitlik modeli (yem) analizlerine ilişkin sonuçların karşılaştırılması”, Journal of Measurement and Evaluation in Education and Psychology, 5/2, 26-42. https://doi.org/10.21031/epod.31126
• Kalaycı, Ş. (2009). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Asil Yayın Dağıtım, Ankara.
• Kim, J. ve Mueller, C.W. (1978). Introduction to factor analysis: What it is and how to do it (1. Baskı). Sage Publications, New York.
• Klein, M. (2020). “İşletmelerin dijital dönüşüm senaryolari-kavramsal bir model önerisi”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 19(74), 997-1019. https://doi.org/10.17755/esosder.676984
• Mathis, R.H. ve Jackson, J.H. (1994). Human Resource Management, (7th Edition). West Publication Company, USA.
• Mazurchenko, A. ve Maršíková, K. (2019). “Digitally-powered human resource management: Skills and roles in the digital era”, Acta Informatica Pragensia, 8/2, 72-87. https://doi.org/10.18267/j.aip.125
• Mckinsey, (2020). Future of Work, Turkey’s Talent Transformation in the Digital Era January 2020. Prepared by McKinsey & Company Turkey in cooperation with the McKinsey Global Institute. McKinsey & Company. (14.06.2023). https://www.mckinsey.com/tr/~/media/mckinsey/locations/europe%20and%20middle%20 e ast/turkey/our%20insights/future%20of%20work%20turkey/future-of-work-mckinsey-turkey-full-report.pdf
• Noe, R. (2009). İnsan Kaynaklarının Eğitimi ve Geliştirilmesi, (C. Çetin, Çev.) Beta Yayınları, İstanbul.
• Oğan, E. ve Wolff, R.A. (2022). “Fortune 500 İşletmelerinin Dijital Dönüşüm Performansında Dijital Kültürün Aracılık Rolü”, Fiscaoeconomia, 6/3, 1282-1307. https://doi.org/10.25295/fsecon.1114853
• Öztırak, M. (2023). Dijital Kariyer Planlama ve Yönetimi. M. Öztırak (Ed.). Dijital İnsan Kaynakları Yönetimi, ss. 97-113. Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.
• Rogers, D.L. (2016). The Digital Transformation Playbook: Rethink Your Business for the Digital Age. Columbia University Press, New York.
• Sabuncuoğlu, Z. (1991). Personel Yönetimi. Teknoğrefik Matbaacılık A.Ş., İstanbul.
• Sainger, G. (2018). “Leadership in digital age: A study on the role of leader in this era of digital transformation”, International Journal on Leadership, 6(1), 1. http://www.publishingindia.com
• Saruhan, C.S. ve Özdemirci, A. (2016). Bilim, Felsefe ve Metodoloji (1. Baskı). Beta Yayıncılık, İstanbul.
• Schein,E. H. (1990). Career Anchors Discovering Your Real Values (Revised Edition), John Wiley&Sons, Inc, NewYork.
• Siddoo, V., Sawattawee, J., Janchai, W. ve Thinnukool, O. (2019). “An exploratory study of digital workforce competency in Thailand”, Heliyon, 5/5, e01723. https://doi.org/10.1016/j.heliyon.2019.e01723
• Tabachnick, B.G. ve Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics (1. Baskı). Pearson, London.
• Tan, M.F. ve Çolakoğlu, E. (2021). “Marka tatmini, güveni ve sadakati arasındaki ilişkinin sosyal medya iletişimi kapsamında incelenmesi”, Gaziantep University Journal of Social Sciences, 20/2, 574-590. https://doi.org/10.21547/jss.832475
• Tengilimoğlu, D. ve Coşan, P. (2004). Yönetici Asistanlığı. Asil Yayın Dağıtım, Ankara.
• TUBİTAK, (2021). İşlerin Geleceği ve Geleceğin İşleri. Bilim ve Teknik Dergisi. (14.06.2023). https://bilimteknik.tubitak.gov.tr/system/files/makale/gelecegin_meslekleri.pdf.
• Tutar, H., Erdem, A. T. ve Şahin, N. (2024). Dijital yetkinlik ölçeği (DYÖ): Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 27(1), 31-47.
• Uğurlu, H.Ü.A. ve Doğan, A. (2023). “İnsan kaynakları yönetiminde dijital dönüşüm ve dijitalleşen işe alım işlevi”, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(45), 1-16. https://doi.org/10.35343/kosbed.1247587.
• Van Deursen, A.J.A.M., van Dijk, J.A.G.M. ve Peters, O. (2012). “Proposing a survey instrument for measuring operational, formal, information, and strategic internet skills”, Int. J. Hum-Comput. Int. 28(12), 827-837. https://doi.org/10.1080/10447318.2012.670086.
• Van Laar, E., Van Deursen, A.J.A.M., Van Dijk, J.A.G.M. ve De Haan, J. (2017). “The relation between 21st-century skills and digital skills: A systematic literature review”, Comput. Hum. Behav. 72, 577–588. https://doi.org/10.1016/j.chb.2017.03.010.
• Van Laar, E., van Deursen, A. J., van Dijk, J. A. ve de Haan, J. (2018). “21st-century digital skills instrument aimed at working professionals: Conceptual development and empirical validation”, Telematics and informatics, 35(8), 2184-2200. https://doi.org/10.1016/j.tele.2018.08.006.
• Wild, S. ve Heuling, L. S. (2021). “Re-evaluation of the D21-digital-index assessment instrument for measuring higher-level digital competences”, Studies in Educational Evaluation, 68, 100981. https://doi.org/10.1016/j.stueduc.2021.100981.
• Woodd, M. (2000). “The Move Towards a Different Career Pattern: Are Women Better Prepared then Men for a Modern Career?”, Career Development International, 5/2 99-105.