“Hepsini Yakala Partisi” Bağlamında Anavatan Partisi’ne Yönelik Bir Analiz

Yıl 2017, Cilt: 3 Sayı: 1, 67 - 77, 01.02.2017

Yasemin Yalnızoğlu

Öz

1980 askeri darbesi, Türkiye’de demokratik siyasal hayatı üçüncü kez
sekteye uğratmıştır. Darbe sonucunda mevcut siyasi partiler
kapatılmıştır. 1982 Anayasası yürürlüğe konulmuştur. 24 Nisan 1983
tarihli Siyasal Partiler Kanunu’yla birlikte yeni partilerin kurulmasına
izin verilmiştir. Böylece darbenin ardından çok partili siyasal hayata
dönüş gerçekleşmiştir. Bu makalede 12 Eylül askeri darbesi sonrasında
demokrasiye yeniden geçiş sürecinde kurulan Anavatan Partisi’nin
parti tipolojilerinden Hepsini Yakala Partisi açısından tasnif edilerek
değerlendirilmeye çalışılmıştır. Bu sebeple makalede yöntem olarak
literatür taraması kullanılmıştır. Araştırma Hepsini Yakala
tipolojisinin zemin olan “kitle partisi” tasnifine de yer verilmiştir.
Araştırma sonucunda, partinin kitle partisi özelliği taşıdığı ve “Hepsini
Yakala Partisi” özelliklerini tam olarak barındırdığı gibi sonuçlara
ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

1980 Askeri Müdahalesi, 1982 Anayasası, Siyasi Partiler Kanunu, Anavatan Partisi, Parti Tipolojileri

Kaynakça

• Belhan, Ş. (2005). Anavatan Partisi’nin Kuruluşu ve İktidara Gelişi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü, İzmir. Cumhuriyet Ansiklopedisi 1981-2000 (2003). Yayın kurulu Ersel, H. Kuyaş, A. Oktay, A. Tuncay, M., Yapı Kredi Yayınları, C.4. Çavuşoğlu, H. (2009a). Merkez Sağda 27 Mayıs ve 12 Eylül Sonrası Partileşme. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, c. 12. s. 22. Çavuşoğlu, H. (2009b). Türk Siyasi Hayatında Merkez Sağ Çizgisinin Tarihi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, c. 19 s. 2. Çavuşoğlu, H. (2010). Anavatan Partisi ile Doğru Yol Partisi’nin Karşılaştırılması Analizi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Dursun, D (2001). Demokrasi Sorunu ve Türk Demokrasisi. İstanbul: Şehir Yayınları, . Dursun, D. (2008). Siyaset Bilimi. İstanbul: Beta Yayınları, 4. Baskı. Duverger, M. (1993). Siyasi Partiler. (Çev: Ergun Özbudun). Ankara: Bilgi Yayınevi, 2.Basım. Ersoy, U. (2002). Türkiye Örneğinde Yeni Sağ: Anavatan Partisi Üzerine Bir İnceleme. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Eştürk, Ö. (2006). Türkiye’de Liberalizm: 1983- 1989 Turgut Özal Dönemi Örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay. Günal, E. (2006). Türkiye’de Siyasal Partiler ve Güncel Siyaset. Ankara: Bilim adamı Yayınları, 1. Baskı. Kalaycıoğlu, E. (2002). The Motherland Party: The Challenge of Institutionalization in a Charismatic Leader Party. Turkish Studies, Vol.3, No.1, S. 40-61, http://research.sabanciuniv.edu/294/1/3011800000901.pdf, Erişim Tarihi, 28.04.2016. Kapani, M. (2014). Politika Bilimine Giriş. İstanbul: Bilgi Yayınevi, 34. Basım. Mutlusu, F. (2013). İttihat ve Terraki'den Günümüze Siyasal Partiler: Anavatan Partisi “Güçlü İktidardan Tükenişe”. Ankara: OrionYayıncılık, 1. Basım. Sarıbay, A. Y. (2001). Türkiye’de Demokrasi ve Siyasi Partiler. İstanbul: Alfa Yayıncılık, 1.Basım. Süer, S. S. (2011). “Catch-All” Siyasi Partiler. TBB Dergisi, 46-90. Taşar, M. (1996). 1983’ten 2000’li Yıllara Anavatan. Ankara: Irmak Matbaacılık, 3. Baskı. Turgut, H. (1986). 12 Eylül Partileri. İstanbul: ABC Yayınları, 2. Baskı. Tanör, B.- Boratav, K.- Akşin S. (1997). Türkiye Tarihi 5: Bugünkü Türkiye 1980-1995. İstanbul: Cem Yayınevi. Uluç, A.V. (2014). Liberal-Muhafazakar Siyaset ve Turgut Özal’ın Siyasi Düşüncesi. Yönetim Bilimleri Dergisi, C.12, S.23, 107-140. Yücel, M. S. (2006). Türkiye’nin Siyasal Partileri (1859-2005). İstanbul: Alfa Yayınları, 1. Basım. Zariç, S. (2011). 1983-93 Yılları Arasında Türk Siyasal Hayatında Anavatan Partisi ve Turgut Özal’ın Partideki Rolü. İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Programı,Malatya. Zürcher, J. E. (2013). Modernleşen Türkiye’nin Tarihi. İstanbul: İletişim Yayınları, 28. Baskı.