Effect of Digitalization on Human Resources Management in the Public Sector; A Qualitative Research in Mardin

Yıl 2022, Cilt: 8 Sayı: 3, 100 - 117, 30.11.2022

Ahmet Alanli

Öz

The phenomenon of digitalization has taken its place among the remarkable elements of competition by inevitably affecting all areas in every field of daily life. Adaptation of institutions and organizations to changing competitive conditions is possible by developing the skills, knowledge and competencies of Human Resources Management (HRM) employees. The aim of this study is to determine the experiences and opinions of the provincial directors working in the provincial organizations of the ministries in order to reveal the effect of digitalization in human resources management (HRM) in the public sector. Qualitative research method was adopted in the research to provide detailed data on the effects of digitalization. In the study, semi-structured interviews were conducted with 13 provincial directors working in Mardin and the collected data were analyzed. In the context of corporate work experience, the opinions of the participants, who have theoretical and practical competencies in the field, were taken on the axis of three main themes related to digitalization (positive effects of digitalization on public administration and HRM, the obligations of digitalization on public administration and HRM, the effect of the COVID-19 epidemic on the digitalization process). . The main findings obtained as a result of the study are that digitalization accelerates the processes in public services and HRM processes, saves cost and time, facilitates access to information, and the COVID-19 epidemic accelerates the digitalization process and makes it permanent. On the other hand, the participants emphasized that the infrastructure deficiencies should be completed and data security should be taken into account in order to adapt to digitalization and control the process. This study aims to contribute to the literature as one of the original academic studies on the digitalization of HRM in the public sector.

Anahtar Kelimeler

Human Resources Management, Digitalization, Public Sector

KAMU SEKTÖRÜNDE DİJİTALLEŞMENİN İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİNE ETKİSİ; MARDİN İLİNDE NİTEL BİR ARAŞTIRMA

Öz

Dijitalleşme olgusu günlük hayatın her alanında kaçınılmaz bir şekilde tüm alanları tesiri altına alarak, rekabetin dikkate değer unsurları arasında yerini almıştır. Kurumların ve organizasyonların değişen rekabet şartlarına uyum sağlayabilmeleri, İnsan Kaynakları Yönetimi (İKY) çalışanlarının beceri, bilgi ve yetkinliklerini geliştirmeleri ile mümkündür. Bu çalışmanın amacı, kamu sektöründe insan kaynakları yönetiminde (İKY) dijitalleşmenin etkisini ortaya koymak üzere bakanlıkların taşra teşkilatında görev yapan il müdürlerinin deneyimlerini ve görüşlerini saptamaktır. Araştırmada dijitalleşmenin etkileri ile ilgili ayrıntılı veri temin etmek için nitel araştırma yöntemi benimsenmiştir. Çalışmada Mardin ilinde görev yapan 13 il müdürü ile yarı yapılandırılmış mülakat gerçekleştirilmiş ve derlenen veriler analiz edilmiştir. Kurumsal iş tecrübesi bağlamında alanında teorik ve pratik yetkinlikleri bulunan katılımcıların, dijitalleşme ile ilgili üç ana tema (dijitalleşmenin kamu yönetimine ve İKY'ye olumlu etkisi, dijitalleşmenin kamu yönetimine ve İKY’ye getirdiği yükümlülükler, COVID-19 salgınının dijitalleşme sürecine etkisi) ekseninde görüşleri alınmıştır. Çalışma sonucunda elde edilen başlıca bulgular, dijitalleşmenin kamu hizmetlerinde ve İKY işlemlerinde süreçleri hızlandırdığı, maliyet ve zaman tasarrufu sağladığı, bilgiye erişimi kolaylaştırdığı, COVID-19 salgınının dijitalleşme sürecini hızlandırdığı ve kalıcı hale getirdiği yönündedir. Diğer yandan, katılımcılar dijitalleşmeye uyum sağlamak ve süreci kontrol etmek için alt yapı eksiklerinin tamamlanması ve veri güvenliğinin dikkate alınması hususunu vurgulamışlardır. Bu çalışma, kamu sektöründe İKY’nin dijitalleşmesine yönelik uygulamaya dönük özgün akademik çalışmalarından biri olarak alan yazına katkı sunmayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

İnsan Kaynakları Yönetimi, Dijitalleşme, Kamu Sektörü

Kaynakça

• Akı, E. ve Demirbilek, T. (2010). Performans Değerlendirme ve Performans Yönetimi. Sosyoekonomi Dergisi, 1, 79-96. Aksel, İ. vd., (2013). Dijital İşletme. Cinius Yayınları, İstanbul.
• Aktan, E. (2018). Büyük Veri: Uygulama Alanları, Analitiği ve Güvenlik Boyutu. Bilgi Yönetimi Dergisi, 1(1), 1-22.
• Albayrak, S. O. (2020). Türkiye’de Kamu Personel Yönetiminin Yeni Kurumsal Yapısı ve Kamu İstihdamının Yeni Görünüm. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 1-33.
• Amla, M. ve Malhotra, M. (2017). Digital Transformation in HR. International Journal of Interdisciplinary and Multidisciplinary Studies (IJIMS), 2017, 4(3), 536-544.
• Arastaman, G., Fidan, İ. Ö. & Fidan, T. (2018). Nitel Araştırmada Geçerlik ve Güvenirlik: Kuramsal Bir İnceleme. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15 (1), 37-75. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/yyuefd/issue/40566/491262
• Arslan, M. (2016). Dijital İşe Alım. Dijital İK E-Book içinde, Kariyer.net., https://www.kariyer.net/ik-blog/wp-content/uploads/2016/01/dijitalik-e-book.pdf
• Asiltürk, A. (2018). İnsan Kaynakları Yönetimin Geleceği: İK 4.0. Journal of Awareness, 3, Özel sayı, 527-544.
• Aydın, E. ve Öktem, M.K. (2009). Türk Kamu Yönetiminde İnsan Kaynakları Bilgi Sistemi Üzerine. Sosyoekonomi Dergisi, 1, 123-146.
• Aynacı, İ. (2020). Dijital İkiz ve Sağlık Uygulamaları. İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(1), 70- 82.
• Balabanova, O. N. ve Balabanov, I. P. (2020). The Use of Digital Technology in Personnel Management (HRM), Advances in Economics, Business and Management Research, 128, International Scientific Conference "Far East Con" (ISCFEC 2020), 2821-2827.
• Baltacı, A. (2018). Nitel Araştırmalarda Örnekleme Yöntemleri ve Örnek Hacmi Sorunsalı Üzerine Kavramsal Bir İnceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (1), 231-274. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/bitlissos/issue/38061/399955
• Baltacı, A. (2019). Nitel Araştırma Süreci: Nitel Bir Araştırma Nasıl Yapılır? Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (2), 368-388. DOI: 10.31592/aeusbed.598299
• Bayarçelik, E. B. (2020). Dijital Dönüşümün İnsan Kaynakları Yönetimi Üzerine Etkileri. Dijital Dönüşüm ve Süreçler, 59-76.
• Berber, N. Dordevic, B. & Milanovic, S. (2018). Electronic Human Resource Management (e-HRM): New Concept for the Digital Age. Strategic Management, 23(2), 22-32.
• Bondarouk, T. V, ve Ruel, H. J. M, (2009). Electronic Human Resource Management: challenges in the digital era.The International Journal of Human Resource Management,Vol. 20, No. 3, March 2009, 505–514.
• Briesh Sivathanu, Rajasshrie Pillai, (2018) "Smart HR 4.0 – how industry 4.0 is disrupting HR", Human Resource Management International Digest, https://doi.org/10.1108/HRMID-04-2018-0059.
• Burgaçoğlu, A.(2018). Simülasyon Nedir ve Nerelerde Kullanılır? https://adelburgac.wordpress.com/2018/06/12/simulasyon-nedir-ve-nerelerde-kullanilir/
• Calp M. H. ve Doğan, A. (2019). İnsan Kaynakları Yönetiminde Dijital Dönüşüm. Uluslararası Bilimler Akademisi, 2.Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresi.
• Celep M. ve Afacan Fındıklı M. (2018). ''Elektronik İnsan Kaynakları Uygulamalarının Örgütsel Çıktılar Üzerindeki Etkileri: Türkiye’de Yabancı İştirakli Sigorta Şirketlerinde Bir Araştırma''. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 13 (1), 63-77.
• Creswell, J. W. ve Miller, D. L. (2000). Determining Validity in Qualitative Inquiry, Theory into Practice, 39 (3): 124-130.
• Çarıkçı, O. (2010). Türkiye E-Devlet Uygulamaları Üzerine Bir Araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(12), ss.95-112.
• Çetinel, G. F. (2003). Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine: Tarihsel Bir Perspektif. Anadolu Üniversitesi İİBF Dergisi (Prof. Dr. Doğan Bayar’ın Hatırasına Armağan), 14 (1-2), 175-200.
• Çetiner, Y. Turan (2009), e-Dönüşümde Türkiye Nerede, Uluslararası Ekonomik Sorunlar, 31, 40-48.
• Demirkol, N. & Tis, G. (2018, Eylül). Endüstri 4.0’ın İnsan Kaynakları ve İnsan Kaynakları Yönetimine Etkisi, IV. International Caucasus-Central Asia Foreign Trade and Logistics Congress, Aydın.
• Doğan, A. (2011). Elektronik İnsan Kaynakları Yönetimi ve Fonksiyonları. Elektronik İnsan Kaynakları Yönetimi ve Fonksiyonları, 2(2), ss.51-80.
• Eroğlu, O. (2016). 1923’ten Günümüze Türkiye’de İnsan Kaynakları Yönetiminin Gelişimi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 12(29), 181-193.
• Erturan, İ. ve Ergin E. (2018). Dijital Denetim ve Dijital İkiz Yönetimi. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 20(4), 810-830. Kaya, E. & Taş, İ. (2015). Personel Yönetimi- İnsan Kaynakları Yönetimi Ayırımı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi.
• Göçoğlu, V. & Kurt, İ. D. (2018). Kamu Kurumlarında İnsan Kaynakları Yönetimi ve Teknoloji: Gelecek Odaklı Bir Değerlendirme. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 1 (3), 357-367. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/mana/issue/42538/487424
• Göçoğlu, V. (2019). Kamu Yönetimi 4.0: Bürokraside Dijital Dönüşüm. Selçuk I. Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresi Tam Bildiriler Kitabı, 108-114.
• Graneheim, U.H. & Lundman, B. (2004). Qualitative Content Analysis in Nursing Research: Concepts, Procedures, and Measures to Achieve Trustworthiness. Nurse Educ. Today, 24, 105–112. https://doi.org/10.1016/j.nedt.2003.10.001
• Guba, E. G. (1981). Criteria for Assessing the Trustworthiness of Naturalistic Inquiries. Educational Resources Information Center Annual Review Paper, 29, 75-91.
• Gürbüz, B. (2011). E-İşe Alım Sürecinde Kurumsal Web Sitelerinin Kullanımı ve Konu Üzerine Bir Araştırma. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 7(14), 267-283.
• Ivlev, I. & Triculescu, M. (2020). E-HRM: A Mean to Increase HRM Role in Organizasitons-A Comprehensive Literature Review. Proceedings of the 14th International Management Conference, Romanya.
• İzci, F. & Yıldız, M.Ş. (2017). Türkiye’de Kamu Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş: Temel Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Al Farabi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 397–412.
• Kaur, P. (2013). E-HRM: A Boon or Bane? Anveshanam: National Journal of Management, 1(1), 35-36.
• Kırılmaz, S.K. (2020). İnsan Kaynakları Yönetiminde Yaşanan Dijital Dönüşüm: İşletmelerin Dijital İKY Uygulamalarının Araştırılması. Research Journal of Business and Management, 7(3), 188-200.
• Lengnick-Hall, M. L. & Moritz, S. (2003). The Impact of E-HR on the Human Resource Management Function. Journal of Labor Research, 24(3), 365-379.
• Malik, İ. M., Wani, S., Hussain, R. A. (2018). Cloud Computing-Technologies. International Journal of Advanced Research in Computer Science, 9(2), 79-384.
• Merriam, S. B. (2009). Qualitative Research: A Guide to Design and Implementation. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
• Mülga T.C. Kalkınma Bakanlığı, (2018). Onbirinci Kalkınma Planı Kamuda İnsan Kaynakları Çalışma Grubu Raporu. Yayın No:3044, Ankara.
• Ohlhorst, F. (2013). Big Data Analytics Turning Big Data into Big Money. Hoboken, NJ, U.S.A.: J. Wiley and SAS Business Series, John Wiley & Sons.
• Oktal, Ö. (2013). İnsan Kaynakları Bilgi Sistemi ve E-İnsan Kaynakları. Ramazan Geylan (ed.), Örgütlerde İnsan Kaynakları Yönetimi, T.C. Anadolu Üniversitesi Yayını, Eskişehir, 149-165.
• Özdemir, N. (2021). İnsan Kaynakları’nın Geleceği: Büyük Veri, Yapay Zeka, Robotik Teknoloji. https://www.ozgunkocaeli.com.tr/makale/6925460/necmi-ozdemir/insan-kaynaklarinin-gelecegi-buyuk-veri-yapay-zeka-robotik-teknoloji
• Parsehyan, B. G. (2020). İnsan Kaynakları Yönetiminde Dijital Dönüşüm: İK 4.0. Turkish Studies Applied Sciences, 15(2), 211-224. https://dx.doi.org/10.29228/TurkishStudies.41930
• Patton, M. Q. (2002). How to Use Qualitative Methods in Evaluation (3rd Ed). CA: Sage.
• Potter, W. J. & Levine-Donnerstein, D. (1999). Rethinking Validity and Reliability in Content Analysis. Journal of Applied Communication Research, 27(3), 258–284. https://doi.org/10.1080/00909889909365539
• Saldamlı, A. (2008). İnsan Kaynakları Yönetiminde Bilişim Teknolojisinin Kullanımına Yönelik Bir Araştırma: Tekirdağ Örneği: İstanbul. Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(13), 239-263.
• Schwertner, K. (2017). Digital Transformation of Business. Trakia Journal of Sciences, 15(1), 388-393.
• Shilpa, V. & Gopal, R. (2011). The İmplications of İmplementing Electronic-Human Resource Management (E-HRM) Systems İn Companies. Journal of Information Systems and Communication, 2(1), 10.
• Shuguang, W. & Shuyang, Z. (2021). Transformation and Strategic Development of Human Resource Management in Public Sector Under Digital Economy.Proceedings of the 2021 6th International Conference on Social Sciences and Economic Development, Atlantis Press, Erişim Tarihi:26.12.2021, https://www.atlantis-press.com/proceedings/icssed-21/125955020
• Strohmeier, S. (2020). Digital Human Resource Management: A Conceptual Clarification. German Journal of Human Resource Management, 34(3), 345–365.
• Sucu, M. (2021). Dijital Yönetim İşletme Yönetiminde Yeni Bir Yaklaşım. Ankara: İksad Yayınları.
• Şen, M. L. (2020). Türkiye’de Kamu Personel Rejiminin Sistemsel Sorunları. Strategic Public Management Journal, 6 (12), 70-85.
• Tunçer, P. (2013). Örgütlerde Performans Değerlendirme ve Motivasyon. Sayıştay Dergisi, 88, 87-108.
• Turan, H. (2021). Dijitalleşmenin Kamuda İnsan Kaynakları Yönetimine Etkileri: Covid-19 Süreci Üzerinden Bir Değerlendirme. Yönetim-Strateji-Organizasyon: Teoride ve Uygulamada içinde, (Ed. Şahin Karabulut), Ankara: Gazi Kitabevi.
• Turulja, L. ve Bajgoric, N. (2016). Human Resources or Information Technology: What is More Important for Companies in the Digital Era? Business Systems Research, 7(1), 35-45.
• Tutum, C. (1980). Türk Personel Sisteminin Sorunlarına Genel Bir Yaklaşım, Amme İdaresi Dergisi, 13 (3), 95-107.
• Uğur, A. & Köseoğlu, D. (2018). Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş ve Karşılaşılan Sorunlar Üzerine Bir Değerlendirme. Bilgi Dergisi, 20 (1), 147-178.
• Ünal, A. (2002). İşletmelerde İnsan Kaynaklarının Önemi, İnsan Kaynakları İşlevleri ve İnsan Kaynakları Yönetimi Sisteminde Ücretleme. Kamu-İş, 7(1).
• Üsdiken B. & Wasti A. S. (2002). Türkiye’de Akademik İnceleme Alanı Olarak Personel veya İnsan Kaynakları Yönetimi, 1972-1999. Amme İdaresi Dergisi, 35(3), 1-37.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, M. (2010). Kamu Yönetiminde Bilgi Yönetiminin Gerekliliği Üzerine Bir İnceleme. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 1311-1334.
• Yılmaz, Y. (2007). İnsan Kaynakları Yönetiminde E-Dönüşüm. Gazi Üniversitesi İktisadi ve idari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(1), 159-168.
• Yılmazöz, M. (2009). Türkiye’de Kamu Personel Yönetimi Sorunu. Maliye Dergisi, 157, 293-302.