The Role of Social Capital in the Innovative Behavior of Employees

Yıl 2023, Cilt: 10 Sayı: 2, 632 - 655, 30.06.2023

Sultan Merve Sultan Merve Çetin , Yeliz Mohan Bursalı

https://doi.org/10.47097/piar.1284246

Öz

Social capital, which has been the subject of many different fields since the 20th century, is an increasingly important concept. Social capital can be defined as the accumulation of values that lead to the formation of development based on trust in the society, and the concept of innovation can be defined as “the conscious implementation of new and useful work products, procedures, and processes”. Innovation can happen where there is an innovative environment. Social capital has an important role in the development of this environment. Innovative behavior refers to a multi-step process that includes the recognition of problems, the creation of infrastructures to support ideas, and the implementation of ideas. Considering innovative behavior as a strategic factor that increases competition in businesses has led to the role of social capital in the innovative behavior of employees being the subject of investigation. In this context, the aim of the study is to examine whether social capital plays a role in the innovative behavior of white-collar employees working in textile companies operating in Denizli. In the correlation and regression analyzes conducted in the study, a positive and significant relationship founded between social capital and innovative behavior.

Anahtar Kelimeler

Capital, Social Capital, Innovation, Innovative Behavior

Çalışanların Yenilikçi Davranışlarında Sosyal Sermayenin Rolü

Öz

20. yüzyıldan bu yana birçok farklı alana konu olan sosyal sermaye önemi giderek artan bir kavramdır. Sosyal sermaye toplumda güvene dayalı kalkınmanın oluşmasına kaynaklık eden değerlerin birikimi olarak, yenilik kavramı ise yeni ve faydalı iş ürünlerinin, prosedürlerin ve süreçlerin bilinçli olarak uygulanması olarak belirtilebilir. Yenilik, yenilikçi bir ortamın olduğu yerde gerçekleşebilir. Bu ortamın gelişmesinde ise sosyal sermayenin önemli bir rolü vardır. Yenilikçi davranış, problemlerin tanınmasını, fikirleri destekleyecek alt yapıların oluşturulmasını ve fikirlerin uygulanmasını kapsayan çok aşamalı bir süreci ifade eder. Yenilikçi davranışın işletmelerde rekabeti artıran stratejik bir etken olarak düşünülmesi ise sosyal sermayenin çalışanların yenilikçi davranışlarındaki rolünün inceleme konusu olmasına yol açmıştır. Bu bağlamda çalışmanın amacı, Denizli ilinde faaliyet gösteren tekstil firmalarında görev yapan beyaz yakalı çalışanların yenilikçi davranışlarında sosyal sermayenin rol oynayıp oynamadığının incelenmesidir. Çalışmada yapılan korelasyon ve regresyon analizlerinde sosyal sermaye ve yenilikçi davranış arasında pozitif yönlü ve anlamlı bir ilişki ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler

Sermaye, Sosyal Sermaye, Yenileşim, Yenilik, Yenilikçilik, Yenilikçi davranış

Kaynakça

• Akalın,Ş.H.(2009).Innovation,inovasyon:yenileşim,TürkDiliDilveEdebiyatDergisi,93(666),483-486.
• Aksay, K., ve Orhan, F. (2013). Hastanelerde inovasyon sürecinin risk yönetimi bağlamında değerlendirilmesi: bir model önerisi. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(3), 10-23.
• Amo, B.W. (2006). Employee Innovation Behaviour in Health Care: The Influence FromManagementand Collegues, InternationalNursing Review, 53(3),231-237.
• Aydın, H. İ. (2016). Sosyal Sermaye ve Kalkınma. Ankara: Efil Yayınevi.
• Barlay,Ö.(2008).Türk Holdinglerinde İnovasyon Sürecinde İnsan Kaynakları Yönetimi Faaliyetlerinin Değerlendirilme Araştırması, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi),Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Turgut, E., & Beğenirbaş, M. (2013). Çalışanların Yenilikçi Davranışları Üzerinde Sosyal Sermaye ve Yenilikçi İklimin Rolü: Sağlık SektöründeBbir Araştırma. Kara Harp Okulu Bilim Dergisi, 23(2), 101-124.
• Begenirbaş, M.ve Turgut,E.(2014). İlişkisel Sosyal Sermayenin Yenilikçi Davranışa Etkisinde Örtülü Bilgi Paylaşımı Davranışının Aracılık Rolü, Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 7(1),146-160.
• Bourdieu, P. (1986). The Forms of Capital. In J. Richardson (Ed.), Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education (pp. 241–258). New York: Greenwood
• Burt, R. S. (1992). Structural Holes: The Social Structure of Competition, Harvard Cambridge:UniversityPress,.
• Calpin-Davies, P. (2001). Innovate and Prosper, Nursing Management, 7/10, 22-23.
• Coleman, J. S. (1988). Social Capital in the Creation of Human Capital. The American Journal of Sociology, 94(1) Supplement: Organizations and institutions: Sociological and Economic Approaches to the Analysis of Social Structure, 95–120.
• Damanpour,F. (1991). Organizational Innovation: A Meta-Analysis of Efects of Determinants and Moderators, Academy of Management Journal, 34/3, 555‒590.
• Demiral, M. (2007), Türkiye’de Sosyal Sermaye Kapsamında Sivil Toplum Kuruluşları (Stk)‘nın Sürdürülebilir Sosyo ekonomik Kalkınma Sürecindeki Rolü, Türk Dünyası KırgızTürk Sosyal Bilimler Enstitüsü Akademik Bakış Dergisi,13, 1-26.
• Dyer, J. H., Gregersen, H. B. and Christensen, C. M. (2011). The Innovator's DNA: Mastering the Five Skills of Disruptive Innovators, Boston: Harvard Business Press,.
• Field, J. 2008. Social Capital, 2nd edn, London: Routledge.  
• Gülbahar, Y. (2019). Girişimcilik Tutkusunun Yenilikçi Davranışlar ve Başarısızlık Korkusu Üzerine Etkisi: Metanetin Aracılık Rolü. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Aksaray Üniversitesi .
• Güleş, H.K. ve Bülbül, H. (2004). Yenilikçilik İşletmeler İçin Stratejik Rekabet Aracı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Hamel, G. (2006). The Why, What and How ot Management Innovation.
• Harvard Business Review (Fehruary): 72-84.
• Jain, R. (2010). Innovation in Organizations: a Comprehensive Conceptual Framework for Future Research. South Asian Journal of Management, 17(2), 81.
• Kangal, N. (2013). Sosyal Sermaye Teorileri ve Sosyal Sermaye Kalkınma İlişkisi: Türkiye Örneği, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Karagül, M. (2012). Sosyal Sermaye (Kapitalizmin Kör Noktası), Ankara: Nobel Yayınevi.
• Kanter, R.M.(1988). When at Housand Flowersbloom: Structural, Collective and Social Conditions for Innovation in Organization, Research in Organizational Behavior, 10,169-211.
• Keleş,H.N.(2012). Sosyal Sermaye,Konya: EğitimYayınevi.
• Keskin, M. (2008). Sosyal Sermaye ve Bölgesel Kalkınma: Erzurum Ticaretve Sanayi Odası Üyelerinde Soysal Sermaye Düzeyi ve Belirleyicilerinin Analizi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Kimberly, J. R., & Evanisko, M. J. (1981). Organizational Innovation: the Influence of Individual, Organizational, and Contextual Factors on Hospital Adoption of Technological and Administrative Innovations. Academy of Management Journal, 24(4), 689-713.
• Kilpatrick, S. U. E., Field, J., & Falk, I. A. N. (2003). Social Capital: an Analytical Tool for Exploring Lifelong Learning and Community Development. British Educational Research Journal, 29(3), 417-433.
• Kitapcı, İ. (2016), EkonomideYenilikçi Bir Kavram: Sosyal Sermaye, Pamukkale Üniversitesi Maliye Dergisi, 171,108-132.
• Kleysen, R.F. and Street, C.T. (2001). Toward a Multi-Dimensional Measure of Individual Innovative Behavior, Journal of Intellectual Capital, 2, 284-296.
• Kılıçer, K. ve Odabaşı, H.F. (2010). Bireysel Yenilik Ölçeği (byö): Türkçe’ye Uyarlama, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38,150-164.
• Moran, P. and S, Ghoshal (1996). Value Creation by Firms, Academy of Management Best Paper Proceedings, 13(1), 41-45.
• Moisio, E.,Lempiälä, T. and Nylander,M.(2007). Invention Rewards and Innovativeness– A Case Study”, RMC, http://www.palkitseminen. tkk.fi/pdf_kansio/RMC_extabst_Moiso&co.pdf), (19.04.2009).
• National Statistic (2001) Quick Facts on Mental Health, web adresi: https://sdmilitaryfamily.org/wp-content/uploads/2019/03/5-25-18-Quick-Facts-on-Mental-Health-PDF.pdf
• Nahapiet, J. and S. Ghoshal (1998). Social Capital, Intellectual Capital, and the Organizational Advantage, Academy of Management Review, 23/2, 242-266.
• Örücü, E. ve Çınar, B. (2019). Pozitif Psikolojik Sermayenin Yenilikçi Davranış Üzerindeki Etkisi: Bankacılık Sektöründe Bir Araştırma, Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 287-299.
• Öztopçu, A., (2017), Sosyal Sermaye Teorisi ve Sürdürülebilir Yerel Kalkınma, İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi, ISBN: 978-975-2498-01-3.
• Porter, M.E. (1980). Competitive Strategy: Techniques for Analysing Industries and Competitors, New York: Free Press,.
• Putnam, R. D. (1993). The Prosperous Community. The American Prospect, 4(13), 35–42.
• Putnam, R. D. (1995). Tuning in, Tuning out: The Strange Disappearance of Social Capital in America. PS: Political Science & Politics, 28(4), 664-683.
• Ramamoorthy, N., Flood, P.C., Slattery, T. and Sardessai, R.(2005). Determinants of Innovative Work Behaviour: Development and Test of an Integrated Model, Creativity and Innovation Management, 14(2), 142-150.
• Rank, J., Pace, V.L. and Frese, M. (2004). Three Avenues for Future Research on Creativity, Innovation and Initiative”, Applied Psychology: An Internatıonal Revıew, 53 (4), 518–528.
• Rogers,E.B.(1962).Diffusion of Innovations, New York: FreePress.
• Sönmez, B. (2011). Hemşirelerin Yenilikçi Davranışları ve Etkileyen Faktörler: Niteliksel Bir Çalışma, (Doktora Tezi), İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Şan, M.K. ve Şimşek, R. (2011). Sosyal Sermaye Kavramının Tarihsel-Sosyolojik Arka Planı, Akademik İncelemeler Dergisi, 6(1), 88-110.
• Töremen, F. ve Ersözlü, A. (2010). Eğitim Örgütlerinde Sosyal Sermaye ve Yönetimi, İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.
• Turgut, E.ve Begenirbaş, M. (2016). Yenilikçi İklimin ve Sosyal Sermayenin Bilgi Paylaşımına Etkisi, Savunma Bilimler Dergisi, 15(1), 2148-1776.
• Turgut, E. ve Begenirbaş, M. (2013). Çalışanların Yenilikçi Davranışları Üzerinde Sosyal Sermaye ve Yenilikçi İklimin Rolü: Sağlık Sektöründe Bir Araştırma, KHO Bilim Dergisi, 23(2), 101-124.
• Turgut, E. (2013). Sosyal Sermaye ve Bilgi Paylaşımı Davranışının Yenilikçilik İklimine Etkisi,(Doktora Tezi), Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Thurlings, M., Evers, A.T. and Vermeulen, M. (2015). Toward a Model of Explaining Teachers’ Innovative Behavior: a Literature Review, Review of Educational Research, 85 (3), 430-471.
• Tüylüoğlu, Ş. (2006). Sosyal Sermaye, İktisadi Performans ve Kalkınma: Bir Yazın Taraması, Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, 6(12), 14-60.
• Tsai, W. and S. Ghoshal (1998). Social Capital and Value Creation: the Role of Intra Firm Networks, Academy of Management Journal, 41(4), 464–476.
• Van de Ven, A. H. (1986). Central Problems in the Management of Innovation. Management Science, 32(5), 590-607.
• West, M. A., & Farr, J. L. (1990). Innovation at Work. John Wiley & Sons.
• Wolpert, J.D. (2003), Yenilik Kutularının Dışına Çıkmak, Yenilikçilik, (Çev. Ahmet Kardam), İstanbul: MESS Yayınları.
• Woolcock, M. Narayan, D. (2000). Social Capital: Implications for Development Theory, Research and Policy, The World Bank Research Observer, 15(2), 225-249.
• Yeloğlu, H.O. (2007). Örgüt, Birey, Grup Bağlamında Yenilik ve Yaratıcılık Tartışmaları, Ege Akademik Bakış Dergisi, 7(1), 133-152.
• Yuan, F. (2010). Individual Innovation in the Workplace: The Role of Performance and Image Outcome Expectations, Academy of Management Journal, 53(2), 323–342.