Fransa’da yaşayan Türkçe-Fransızca iki dilli Türk öğrencilerin çok dilli dağarcığı üzerine bir dil portresi çalışması

Yıl 2021, Sayı: 25, 929 - 953, 21.12.2021

F. Büşra Süverdem Zeynep Şeyma Hamurcu

https://doi.org/10.29000/rumelide.1032543

Cited By: 1

Öz

Günümüzde göçmen kökenli iki dilli çocuklar üzerinde genellikle psikodilbilimsel alanda yapılan araştırmalar bu çocukların her iki dilde de dil gelişimlerine odaklanmaktadır. Bunun yanında, göç ortamında gelişen iki dilliliğin doğal bir sonucu olarak ortaya çıkan kültürel ve etnikdilsel kimlik gibi kavramlara ilişkin sosyodilbilimsel alandaki çalışmalar daha çok yetişkin göçmenler üzerinde yürütülmektedir. Bu alanda çocuklar ve gençler üzerinde araştırma yapmayı kolaylaştıran güncel dil biyografisi yöntemlerinden biri de dil portresidir (Gogolin ve Neumann, 1991; Krumm, 2001). Dil portresi yapımı dil, duygu ve beden arasında ilişki kurmayı (Busch, 2010b) ve her yaştan çocuğun kendi "dil evrenini" daha kolay bir biçimde betimlemesini sağlayan (Krumm, 2008) bir yöntemdir. Bu çalışmanın amacı Fransa’da yaşayan iki dilli Türk çocukları ve gençlerinin dil dağarcıklarında bulunan dillerle olan ilişkilerini, kültürel aidiyetlerini ve etnikdilsel kimliklerine yönelik algılarını daha iyi anlamaktır. Çalışma kapsamında Fransa’da özel bir eğitim kurumunda ortaöğretim ve lise düzeyinde eğitim gören, düzenli olarak Türkçe derslerine katılan ve yaşları 11-18 arasında olan Türkçe-Fransızca iki dilli 87 Türk öğrenciyle dil portresi gerçekleştirilerek veri toplanmıştır. İnceleme sonuçları söz konusu çocuk ve gençlerin dil dağarcığında Türkçe ve Fransızca dışında çeşitli diller olduğunu; Türkçeye genellikle sevgi, aşk, gurur gibi olumlu duygular atfedilirken Fransızcanın duygusal karşılığının daha zayıf olduğunu, hatta bazı öğrenciler için olumsuz duyguları çağrıştırdığını; öğrencilerin çoğu Türkçeyi, dildeki yetkinliklerinden bağımsız olarak ana dili olarak tanımlarken Fransızcayı daha yetkin oldukları dil olarak tanımladıklarını; Fransızca ve Fransız kültürüne oranla, Türkçeyi ve Türk kültürünü kültürel ve etnikdilsel kimliklerinin bir parçası olarak gören öğrencilerin çoğunlukta olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

İki dillilik, Fransa’daki göçmen kökenli çocuklar, dil dağarcığı, dil biyografisi, dil portresi

A language portrait study on multilingual repertoires of Turkish-French bilingual students living in France

Öz

Current psycholinguistic research on bilingual children with immigrant background focuses on their development in both languages. In addition, sociolinguistic studies on cultural and ethnolinguistic identity are mostly carried out on adult migrants. Language portrait is one of the current language biography methods that facilitates research on children and young people in this field (Gogolin & Neumann, 1991; Krumm, 2001). It provides to establish a relationship between language, emotion and body (Busch, 2010b) and enables children of all ages to describe their "language universe" more easily (Krumm, 2008). The aim of this study is to better understand the relations of bilingual Turkish children and youth living in France with the languages in their repertoire, their cultural belongings and their perceptions on their ethnolinguistic identities. Data were collected by carrying out a language portrait with 87 Turkish-French bilingual students aged 11-18, attending a private educational institution in France and having Turkish lessons. Results indicate that the linguistic repertoire of the participants includes various languages other than Turkish and French; while positive emotions such as love, passion and pride are generally attributed to Turkish, the emotional equivalent of French is weaker and even evokes negative emotions for some students; while most of the students define Turkish as their mother tongue regardless of their proficiency, they define French as the language they are more proficient in; compared to French and French culture, results show that students who consider Turkish and Turkish culture as a part of their cultural and ethnolinguistic identity are in majority.

Anahtar Kelimeler

Bilingualism, Turkish-French bilingual children, linguistic repertoire, language biography, language portrait

Kaynakça

• Akıncı, M. A. (2014). Fransa’daki Türk göçmenlerinin etnik ve dini kimlik algıları. Bilig, Yaz 2014 (70), 29-58.
• Armagnague, M. (2008). Processus d’intégration des jeunes d’origine turque en France et en Allemagne. Trajectoires, 2, 79-88.
• Bağcı, Ö. (2012). Acculturation orientations of Turkish immigrants in Germany. Atthina: Melissa Publishing.
• Bouchés, A. (2017). La transmission de l’anglais dans des familles franchophones: politiques linguistiques familiales représentations. Thèse de doctorat en Sciences du Langage. Université de Strasbourg.
• Busch, B. (2010b). Wenn ich in der einen Sprache bin, habe ich immer auch die andere im Blick – zum Konnex von Politik und Spracherleben. In R. De Cillia Et al. (Eds.) Diskurs, Politik, Identität (pp. 235-244).
• Busch, B. (2012). The linguistic repertoire revisited. Applied Linguistics, 1-22.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2018). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Pegem Akademi.
• Cummins, J. (2000). Language, power and pedagogy. Bilingual children in the crossfire. Clevedon: Multilingual Matters.
• De Mejia, A. M., (2002). Power, prestige and bilingualism: International perspectives on elite bilingual education. Clevedon: Multilingual Matters.
• De Tapia, S. (1995). Le champ migratoire turc et l’Europe. In P, Dumont, A. Jund & S. de Tapia (Eds.), Enjeux de l’immigration turque en Europe. Les Turcs en France et en Allemagne (pp. 15-38).
• Extra, G. & Yağmur, K. (eds) (2013). Dil zengini Avrupa. Avrupa’da çokdilli politika ve uygulama eğilimleri. Cambridge University Press.
• Gogolin, I., Neumann, U. (1991). Dil – Language – Lingua – Sprachlishes Handeln in der Grundschule. Grundschulzeitschrift, 43, 6-13.
• Hélot, C. (2007). Du bilinguisme en famille au plurilinguisme à l’école. Paris: L’Harmattan.
• Krumm, H.-J. (2001). Kinder und ihre Sprachen - lebendige Mehrsprachigkeit. Wien.
• Krumm, H. J. (2008). Plurilinguisme et Subjectivité : « Portraits de Langues », par les Enfants Plurilingues. In G. Zarate, D. Lévi & C. Kramsch (Eds.), Précis du plurilinguisme et du pluriculturalisme (pp. 109-112).
• MEN (2016). Repères et références statistiques sur les enseignements, la formation et la recherche (RERS). Paris: MEN-DEPP. http://www.education.gouv.fr/cid57096/reperes-et-references-statistiques.html
• Pernet-Liu, A. (2018). L’imaginaire de la langue française en Chine : la transmission d’une fable linguistique. Signes, Discours et Sociétés, 1-13. https://halshs.archives-ouvertes.fr/halshs-03250616/
• Süverdem, F. B. & Ertek, B. (2020). İki dillilik ve iki kültürlülük: Göç, kimlik ve aidiyet. The Journal of International Lingual Social and Educational Sciences, 6(2), 183-207.
• Şahin, B. (2010). Almanya’daki Türk göçmenlerin sosyal entegrasyonunun kuşaklar arası karşılaştırması: Kültürleşme. Bilig, 55, 103-134.
• Tajfel, H. (1981). Human groups and social categories. Cambridge University Press.
• Tajfel, H. & Turner, J. C. (1986). The social identity theory of intergroup behaviour. In W. G. Austin & S. Worchel (Eds.), Psychology of intergroup relations (pp. 7-24).
• Yağmur, K. & van de Vijver, F. J. R. (2012). Acculturation and language orientations of Turkish immigrants in Australia, France, Germany and the Netherlands. Journal of Cross-Cultural Psychology, 43 (7), 1110-1130.