Standardization and Optimization of Ultrasonographic Graf Method Used in Diagnosis of Developmental Hip Dysplasia

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 4, 264 - 268, 31.12.2018

Bünyamin Güney Yusuf Kenan Çetinoğlu Gürbüz Akçay İbrahim Önder Yeniçeri Neşat Çullu

https://doi.org/10.5455/sad.13-1527697236

Öz

Purpose: Our aim is to standardize the position of the baby in ultrasonographic Graf method used in diagnosis of developmental hip dysplasia by keeping the baby in an appropriate position. Thus, we target to increase the quality of the hip ultrasonography examination.
Methods: Medical secretaries working in the ultrasound clinic were given standardization training on how to keep the baby in an immobile position in hip ultrasonography performed by Graf method. 114 babies (65 (57%) girls and 49 (43%) boys) underwent hip ultrasonography before the training. After training, a total of 169 babies (95 (56%) girls and 74 (54%) boys) hip ultrasonography examinations were performed. Before and after training; duration of examination, type of the hip determined, the anxiety level of baby’s mother during examination and satisfaction rate of both mother and radiologist were evaluated mutually.
Results: After the training, examination period became shorter (131s(±15.5) vs 38s(±11.8); t=54.255, p=0.000). The number of crying babies decreased (χ 2= 21.696, p=0.000). Mother’s level of anxiety decreased (2.03(±0,8) vs. 2.64(±0,9); t=5.778, p=0.000). Both mother’s and the radiologist’s satisfaction rate with examination increased (5.92(±1.46) vs 9.17(±0.87); t=-21.287, p=0.000, 6.14(±1.01) vs 8.97(±0.84); t=-24.531, p=0.000, respectively). It was observed that the number and rate of type 2a hips decreased (12.1% [41/338]vs 22.3% [51/228]).
Conclusion: When standardized hip ultrasound examination is performed the using help of an educated medical secretary and mother, ultrasound examination became easier to perform. Thus, quality of examination is increased. This method could establish a standardization at a national level in DDH scanning.

Gelişimsel Kalça Displazisi'nin Ultrasonografik Tanısında Kullanılan Graf Yönteminin Standardizasyonu ve Optimizasyonu

Öz

Amaç: Amacımız yenidoğanlarda gelişimsel kalça displazisi tanısında kullanılan ultrasonografik Graf yönteminde bebeği sabit tutma pozisyonu konusunda uygulalanabilecek basit ve kolay uygulanabilir bir yöntem tanımlamak ve bu yöntem ile kalça ultrasonografi tetkikinin kalitesini arttırmaktır.
Yöntemler: Hastanemiz ultrason polikliniğinde görevli tıbbi sekreterlere Graf yöntemi ile yapılan kalça ultrasonografisinde bebeğin sabit ve hareketsiz uygun pozisyonda nasıl tutulacağı konusunda tıbbi eğitim verildi. Eğitim öncesi 65'i(%57) kız ve 49'u(%43) erkek olmak üzere 114 bebeğe, eğitimi sonrasında ise 95’i (%56) kız ve 74’ü (%54) erkek olmak üzere toplam 169 bebeğe yenidoğan kalça ultrasonografisi(YKU) tetkiki yapılmıştır. Tıbbi eğitim öncesi ve sonrası dönemde yapılan YKU tetkikleri; belirlenen kalça tipi, tetkik süresi, bebek annesinin tetkik esnasındaki kaygı düzeyi, bebeğin ağlaması, anne ve radyologun tetkikten memnuniyet oranı kullanılarak değerlendirilip karşılaştırıldı. 
Bulgular: Eğitim sonrası dönemde tetkik süresi eğitim öncesine göre kısalmıştır (131(±15.5)sn vs. 38(±11.8)sn; t=54.255, p=0.000). Tetkik esnasında ağlayan bebek sayısı azalmıştır (χ 2= 21.696, p=0.000). Bebek annesinin tetkik esnasındaki kaygı düzeyinin düştüğü saptanmıştır (2.03(±0,8) vs. 2.64(±0,9); t=5.778, p=0.000). Hem bebek annesinin memnuniyet oranının (5.92(±1.46) vs 9.17(±0.87); t=-21.287, p=0.000) hem de tetkiki yapan radyologun memnuniyet oranın belirgin olarak arttığı saptanmıştır (6.14(±1.01) vs. 8.97(±0.84); t=-24.531, p=0.000). Ayrıca eğitim öncesine göre kalça ultrasonu sonucunda saptanan tip 2a kalça sayısı ve oranının eğitim sonrasında azaldığı gözlenmiştir (12.1% [41/338]vs 22.3% [51/228]). 
Sonuç: Gelişimsel kalça displazisinin araştırılmasında eğitimli tıbbi sekreter ve anne yardımı kullanılarak yapılan bir kalça ultrasonografisinde tetkik kolaylaşmaktadır. Bu yöntem, kalça ultrasonu tetkikinin kalitesi arttırmakta ve GKD taramasında ulusal düzeyde bir standardizasyonun önünü açmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Gelişimsel Kalça Displazisi, Graf, Standardizasyon, Hasta ve Çalışan Memnuniyeti

Kaynakça

• 1. US Preventive Services Task Force. (2006) Screening for Developmental Dysplasia of the Hip: Recommendation Statement. Pediatrics, 117(3), 898-902
• 2. Donaldson JS, Feinstein KA. (1997). Imaging of developmental dysplasia of the hip. Pediatr Radiol, 44(3), 591-614
• 3. Harcke HT, Grissom LE. (1999). Pediatric hip sonography. Radiol Clin North Am, 37(4), 787-96
• 4. Bialik V, Wiener F, Benderly A. (1992). Ultrasonography and screening in developmental displacement of the hip. J Pediatr Orthop, 1, 51-54
• 5. Harcke HT, Grissom LE. (1994). Infant hip sonography: Current concepts. Semin Ultrasound CT MR, 15(4), 256-63
• 6. Graf R. (2006) Hip Sonography Diagnosis and Management of Infant Hip Dysplasia (pp. 63-74). Berlin, Germany: Springer Verlag
• 7. Graf R. (1984). Fundamentals of sonographic diagnosis of infant hip dysplasia. J Pediatr Orthop, 4(6), 735-40
• 8. Graf R, Wilson B. (1995) Sonography of the Infant Hip and its Therapeutic Implications (p. 27). Federal Republic of Germany: Chapman & Hall 9. Rosendahl K, Toma P. (2007). Ultrasound in the diagnosis of developmental dysplasia of the hip in newborns: the European approach—a review of methods, accuracy and clinical validity. Eur Radiol, 17(8), 1960-7
• 10. Karapınar L, Sürenkök F, Öztürk H, Us MR, Yurdakul L. (2002) GKD tanısında bilinen risk faktörlerinin önemi: seçici ultrasonografik tarama. Acta Orthop Traumatol Turc, 36, 106-10
• 11. Roovers EA, Boere-Boonekamp MM, Castelein RM, et al. (2005) Effectiveness of ultrasound screening for developmental dysplasia of the hip. Arch Dis Child Fetal Neonatal Ed, 90, 25-30
• 12. Noordin S, Umer M, Hafeez K, et al. (2010). Developmental dysplasia of the hip. Orthop Rev, 2, e19
• 13. Lowry CA, Donoghue VB, Murphy JF. (2005). Auditing hip ultrasound screening of infants at increased risk of developmental dysplasia of the hip. Arch Dis Child, 90, 579-81
• 14. Tonbul M, Gökay NS, Demirok M, Gökçe A. (2012). Yenidoğan Kalça Ultrasonografisi. Okmeydanı Tıp Dergisi, 28(2), 79-83
• 15. Gemici AK, Arslan G, Kızıldağ İ. (2013). Our Follow-up Results in Type2a Hips According to Graf’s Method and Risk Factors in the Cases Showing Ultrasonographic Worsening. Bozok Tıp Derg, 3(3), 11-18
• 16. Duramaz A, Peker G, Arslan L, Bilgili MG, Erçin E, Kural C. (2014). Gelişimsel Kalça Displazisi Tanısında Kalça Ultrasonografisi: Bakırköy Tecrübesi. Haseki Tıp Bülteni, 52, 262-7
• 17. Holen KJ, Tegnander A, Bredland T, et al. (2002). Universal or selective screening of the neonatal hip using ultrasound? A prospective, randomised trial of 15,529 newborn infants. J Bone Joint Surg Br, 84, 886-90
• 18. Portinaro NM, Pelillo F, Cerutti P. (2007). The role of ultrasonography in the diagnosis of developmental dysplasia of the hip. J Pediatr Orthop, 27, 247-50