Yazma Güçlüğü Görülen Öğrencilerin El Yazısı Okunaklık Düzeylerinin Arttırılmasında İpucunun Giderek Artırılması Uygulamasıyla Sunulan Öğretimin Etkililiği

Yıl 2018, Sayı: 36, 1 - 23, 29.12.2018

Orhan Aydın , Atilla Cavkaytar

Öz

DSM 5’te öğrenme bozukluğu görülen
bireyler en az altı ay sürmek kaydıyla sözcükleri yanlış okuma, okuduğunu
anlamada güçlük çekme, harfleri söylemede ve yazmada güçlükler gösterme, yazılı
anlatım güçlüğü yaşama, sayılarla ilgili kuralları kavramada veya hesaplamada
görülen güçlükler ve sayısal akıl yürütme güçlüklerinden en az birinin
görülmesiyle belirlenen ve kronolojik yaşa göre beklenenin önemli derecede
altında akademik performans sergileyen bireyler olarak belirtilmektedir. Araştırmalara
göre öğrencilerin %10-34’lük bir oranının okul
çalışmalarının gerektirdiği el yazısı yeterliliğine sahip olmadıkları görülmüştür. El yazısı yeterliliği gelişmemiş olan bu çocuklar “el
yazısı zayıf
olan” veya “disgrafili” olarak tanımlanmaktadırlar. El yazısında
görülen bu zayıflık aynı zamanda öğrenme güçlüğününde belirtisi olarak
bilinmektedir.

Ülkemiz alanyazınında yazma güçlüğünün
giderilmesi ve el yazısı okunaklığının artırılmasına yönelik sınırlı sayıda
eylem araştırmaları görülmektedir. Bu çalışmanın amacı yazma güçlüğü görülen
öğrencilerin yazma becerilerini geliştirmede kopyalama metin uygulamasının
ipucunun giderek artırılması yöntemiyle sunulmasının etkililiğini
belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda ilköğretim dördüncü sınıfa devam eden ve
yazım hataları formuna göre yazma güçlüğü tespit edilen iki öğrenci ile
çalışılmıştır. Her iki öğrenciyle de 16 oturum düzenlenen çalışmanın deseni
ABAB’dir. Araştırmada kullanılan kopyalama metinlerde ve öğretim ortamlarında
yapılan değişikler ile genelleme elde edilirken izleme verileri tek bir
öğrenciden alınabilmiştir. Uygulama sonucunda görülmüştür ki yazım yanlışı
yapan bu öğrencilerin yazım hatalarında önemli derecede azalmalar olmuştur. Bu
çalışmanın
bulguları; yazım hataları
yapan ve/veya doğru yazamayan öğrencilere karşı sınıf
öğretmenlerinin daha olumlu bir tutum içerisinde olmalarını ve bu öğrenciler için neler yapabilecekleri konusunda
bilgi sahibi olmalarını
sağlayacağı düşünülmektedir. Yanlışsız öğretim
yöntemlerinin, herhangi bir özel
gereksinim tanısı
almamış fakat akademik anlamda zorluk yaşayan öğrencilerin öğretim programlarına
uyarlanmasıyla yapılan öğretimin etkililiğinin görülmesi açısından araştırmanın
bulguları ayrı bir önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Öğrenme güçlüğü, yazma güçlüğü(disgrafi), yanlışsız öğretim

The Efficacy Of Least To Most Prompting Procedure With Providing Instruction In Increasing Readability Of Handwriting The Students Who Have Writing Difficulties

Öz

Individuals who
have learning disorders in DSM-5 (APA, 2013) has been defined as those who
perform lower academic performance than expected regarding to chronological
age, have difficulties, at least six months, in reading the words,
understanding what they read, uttering and writing the letters, and
difficulties in understanding the rules related to numbers and calculating the
numbers, and having numerical reasoning. According to the studies, it has been
seen that 10- 34 % of the students don’t have handwriting qualification needed
for school works. Those children who couldn’t improve handwriting qualification
have been defined as “those whose handwriting is weak” or “dysgraphia”. This
weakness in handwriting is known as a sign of learning difficulties as well.

In the
literature, it has been seen that there are limited studies related to the
elimination of writing difficulties and increasing the readability of
handwriting in Turkey. The aim of this study is to define the efficacy of
copied- text application through the least to the most prompting procedure in
improving writing skills of students who have dysgraphia. For this aim, it has
been worked with two students who are going on fourth-grade and have writing
difficulties according to Writing-Mistakes Form. The design of the study is
ABAB, one of the single subject design models, and 16 sessions have been
conducted with both students. Although it has been reached to the
generalization within the changes in the copied- texts used in this study and
in learning environments; maintenance data have been collected from only one
student. The results of the study have shown that there has been an important
decrease in writing mistakes of those students. The findings of this study are
regarded that the teachers should be more positive attitudes towards the
students who makes mistakes in writing or cannot write in a right way, and they
should have knowledge about how useful they can be for those students. The
findings of the study are so important in that errorless methods can be
adaptable to the teaching programs of the students who have not received any
special needs recognition but face academic difficulties in order to see the
efficacy of those teaching methods. 

Anahtar Kelimeler

Learning difficulties, writing difficulties (dysgraphia), errorless teaching methods

Kaynakça

• Akçin, N. (2009). Öğrenme güçlüğü gösteren çocukların yazma sürecinde gösterdiği özellikler. M. Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 29, 5-18.
• Akyol, H. (2011). Disgrafi . Eğitimci Öğretmen Dergisi, 1, 8-11.
• Alberto, P. A., ve Troutman, A. C. (2013). Applied behavior analysis for teachers(9th Ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Education, Inc. American Psychiatric Association, (2013). Ruhsal bozuklukların tanısal ve sayımsal el kitabı: Beşinci Baskı (DSM-5). (Çev: E. Köroğlu). Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
• Calp, M. (2013). Yazma problemi olan bir öğrenciye bitişik eğik yazı öğretimi (Bir eylem araştırması). E-international Journal of Educational Research, 4, 1-28.
• Engel-Yeger, B., Nagauker-Yanuv, L., ve Rosenblum, S. (2009). Handwriting performance, self-reports, and percieved self-efficacy among children with dysgraphia. American Journal of Occupational Therapy, 63, 182-192.
• Erden, G., Kurdoğlu, F. ve Uslu, R. (2002). İlköğretim okullarına devam eden türk çocukların sınıf düzeylerine göre okuma hızı ve yazım hataları normlarının geliştirilmesi. Türk Psikiyatri Dergisi, 13, 15-13.
• Erhardt, R.P., ve Meade, V. (2005). Improving handwriting without teaching handwriting: The consultative clinical reasoning process. Australian Occupational Therapy Journal, 52, 199-210.
• Harris, K. R., Graham, S., Friedlander, B., Laud, L., ve Dougherty, K. A. (2013). Bring powerful writing strategies into your classroom! Why and how. The Reading Teacher, 66,538-542.
• Horner, R. H., Carr, E. G., Halle, J., McGee, G., Odom, S., ve Wolery, M. (2005). The use of single-subject research to identify evidence-based in special ducation. Exceptional Children, 71, 165-180.
• Manfred, A., McLaughlin, T. F., Derby, K. M., ve Everson, M. (2015). The effects of a modified cover, copy, compare on spelling tests and in written compositions for three students with specific learning sisabilities. Educational Research Quarterly, 38, 3-31.
• Marr, D., ve Cermak, S. (2001). Consistency of handwriting development in the early elementary years: A literature review. The Israel Journal of Occupational Therapy, 10, 109–129.
• McNaughton, D., Hughes, C. A., ve Clark, K. (1994). Spelling instruction for students with learning disabilities: Implications for research and practice. Learning Disability Quarterly, 17, 169-185.
• Mi̇les, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook (2nd Ed.). Thousand Oaks: Sage Publications. Individuals with Disabilities Education Improvement Act of 2004, P.L. 108-446, 20 U.S.C. $ 1400 et seq.
• Smith, C.R. (2004). Learning disabilities: The interaction of students and their enviroments (5th Ed.). Boston: Pearson Allyn and Bacon.
• Smits-Engelsman, B. C. M., Niemeijer, A. S., ve Van Galen, G. P. (2001). Fine motor deficiencies in children diagnosed as DCD based on poor grapho-motor ability. Human Movement Science, 20,161–182.
• Taşkaya, S. M., ve Yetkin, R.(2015) İlköğretim 1-5. sınıf öğrencilerinde görülen yazma sorunlarına ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüş ve çözüm önerileri. The Journal of Academic Social Science, 3, 157-169.
• Tebliğler Dergisi (2003). MEB eğitim araçları inceleme yönetmeliğinde değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. C. 66, S. 2551.
• Tekin-İftar, E. ve Kırcaali-İftar, G. (2012) . Özel eğitimde yanlışsız öğretim yöntemleri. Ankara: Vize Yayıncılık.
• Tekin İftar, E. (2012) Eğitim ve davranış bilimlerinde tek denekli araştırma yöntemleri. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
• Yıldız, M. (2013). Yazma güçlüğü (disgrafi) olan bir ilkokul 2. Sınıf öğrencisinin el yazısı okunaklılığının geliştirilmesi: Eylem araştırması. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2013, 281-310.
• Yıldız, M., ve Ateş, S. (2010). İlk okuma yazmayı farklı yöntemlerle öğrenen ilköğretim 3. sınıf öğrencilerinin yazılarının okunaklılık ve yazım hataları bakımından karşılaştırılması. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 14, 11-30.