Educational Competency Perceptions of the Teachers of Religious Culture and Ethical Knowledge

Yıl 2013, Cilt: 15 Sayı: 27, 1 - 28, 15.06.2013

Mahmut Zengin

Öz

This study aims to investigate the educational competencies of the teachers of religious education and ethical knowledge who teach in state primary and high schools in Sakarya. The sample of the study which includes 165 teachers was chosen from the eleven districts of Sakarya. “Personal information questionnaire” and “educational competencies of religious education teachers‟ scale” was used to collect data. The scale consists of professional development, recognition of students, teaching-learning process and assessment and evaluation dimensions. Study results were collected in May 2012 and analyzed by SPSS statistical program. T-test and analysis of variance was used to test research problems. We can briefly say the following as a research results: According to the gender variable educational competencies of the teachers are statistically significant. As well as there is a significant difference between the undergraduate program and the perception of competencies only in professional development, the average perceptions of the teachers who graduated from the religious culture and ethical knowledge programs are higher than the others. There is no significant relation between the competencies of the teachers and educational backgrounds, school level, residential area, participation to the in-service training. However, there is significant difference between teachers‟ status of examining the religious culture and ethical knowledge curriculum and the competencies of them in three dimensions.

Anahtar Kelimeler

Religious education, religious teaching, religious culture and ethical knowledge, religous culture, teacher competencies.

DİN KÜLTÜRÜ VE AHLAK BİLGİSİ ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTİM ÖĞRETİM YETERLİK ALGILARI

Öz

Bu araştırmada Sakarya ilinde ilköğretim ve orta öğretim okullarında görev yapmakta olan Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmenlerinin eğitim öğretim yeterlik algılarını belirlemek amaçlanmıştır.Araştırmanın evrenini Sakarya'nın il ve ilçelerindeki 329 Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmeni, örneklemini ise merkez ilçeler dahil 11 ilçedeki 165 DKAB öğretmeni oluşturmaktadır.Araştırma verilerini toplamak için kişisel bilgi anketi ile “Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Eğitim Öğretim Yeterlikleri Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek, mesleki gelişim, öğrenciyi tanıma, öğrenme ve öğretmen süreci ile ölçme ve değerlendirme olmak üzere 4 boyuttan oluşmaktadır.Dört boyutun açıkladığı toplam varyans % 55,09 olup, ölçeğin KMO değeri ,92, Cronbach's Alpha katsayısı ise ,964'tür. Veriler, Mayıs 2012'de okullara gidilerek ve İlçe Milli Eğitim Müdürlükleri kanalıyla toplanmıştır. Elde edilen veriler SPSS 16.00 programına aktarılmıştır.Araştırma problemlerinin test edilmesinde t-testi ve varyans analizi kullanılmıştır. Çoklu karşılaştırmalarda ise Tukey testinden faydalanılmıştır. Hipotezlerin test edilmesinde 0,05 anlamlılık düzeyi esas alınmıştır. Araştırma bulgularından bazıları şöyledir: öğretmenlerin eğitim öğretim yeterlik algıları cinsiyete göre farklılaşmaktadır. Mezun olunan lisans programı ile yeterlik algıları arasında sadece mesleki gelişim boyutunda anlamlı bir ilişki bulunmakla birlikte DKAB öğretmenliği bölümü mezunu öğretmenlerin yeterlik ortalamalarının daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.Öğretmenlerin öğrenim durumları, görev yapılan öğretim kademesi, görev yapılan yerleşim yeri, hizmet içi eğitime katılma durumu ve hizmet içi eğitime katılma sayısı değişkenleri ile yeterlikleri arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Öğretmenlerin DKAB programını inceleme durumu ile yeterlikleri arasında ise üç boyutta anlamlı farklılık saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Din Eğitimi, Din Öğretimi, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi, Din Kültürü, Öğretmen Yeterlikleri.

Kaynakça

• Akyürek, S. (2011). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Öğretme-Öğrenme Sürecine İlişkin Yeterlikleri. Türkiye’de Okullarda Din Öğretimi içinde. İstanbul: DEM Yayınları. 491-522.
• Arpacı, M. (2004). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Yeterlikleri (İzmir İli Örneğinde Bir Alan Araştırması). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Asri, S. (2005). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Mesleki Yeterlikleri (Göller Bölgesi Örneği). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Aşıkoğlu, N. Y. (2011). Din Öğretiminde Öğretmenin Rolü ve Din Dersi Öğretmeni Yeterlilikleri (Türkiye Örneği). C.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi. Cilt: XV, Sayı: 1, 5-13.
• Doğan, R. ve Altaş, N. (2002). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenleri Yeterlik Ölçeği Üzerine bir Ön Araştırma. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, C. XLIII, S.1, 109-122.
• Doğan, R. ve Altaş, N. (2003). İlköğretim DKAB Öğretmenlerinin Yeterlik Düzeylerini Etkileyen Faktörler (Ankara Örneği). Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, C. XLIV, S.2, 173-186.
• Işıkdoğan, D. (2006). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenliği Bölümü Mezunu Öğretmenlerin Yeterlikleri. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Yayınlanmamış Doktora Tezi.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları
• Kaymakcan, R. (2009). Öğretmenlerine Göre Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersleri, Yeni Eğilimler: Çoğulculuk ve Yapılandırmacılık. İstanbul: DEM Yayınları.
• Koç, A. (2011). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Öğretme-Öğrenme Sürecine İlişkin Yeterlikleri. Türkiye’de Okullarda Din Öğretimi içinde. İstanbul: DEM Yayınları. 523-552.
• Küçükahmet, L. (2002). Bir Meslek Olarak Öğretmenlik. Öğretmenlik Mesleğine Giriş içinde. Ankara: Nobel yayınları, 2-25.
• Mayer, R. (1996). Learners as Information Processors: Legacies and Limitations of Educational Psychology's Second Metaphor. Educational Psychologist, 31 (3/4), 151-161. MEB (2008). Öğretmen Yeterlikleri: Öğretmenlik Mesleği Genel ve Özel Alan Yeterlikleri. Ankara: Devlet kitapları
• Milli Eğitim Bakanlığı (1973). Milli Eğitim Temel Kanunu.
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2010). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (4,5,6,7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı ve Kılavuzu. Ankara.
• Öcal, M. (1999). Din Eğitimi ve Öğretiminde Metotlar. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları
• Şimşek, E. (2006). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretmenlerinin Yeterlikleri: Erzurum Örneği. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Yayınlanmamış Doktora Tezi.
• Yazıcı, I. (2004). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenleri Yeterlikleri: İstanbul İli Örneği Üzerinde Bir Alan Araştırması. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Zengin, M. (2011). Din Eğitimi ve Öğretiminde Yapılandırmacı Yaklaşım. İstanbul: DEM Yayınları