Bu makalede sanatçı Ayşe Sibel Kedik’in 2008- 2009 yıllarında açtığı iki heykel sergisi, konu ve içerikleri üzerinden değerlendirmektedir. Gezindiği düşünsel alan, sanat ve yaşam deneyimiyle sanatçının entelektüel arayışları ve biçimbilgisi arasındaki ilişkiler de çalışmanın konusudur. Sanat yapıtı biçimi sayesinde canlı bir düşünüm merkezi haline gelir. Bu düşünüm alanında, sanatta aralıksız yeni düşünüm merkezleri oluşur. İçlerinde taşıdıkları bu tinsel özden yola çıkarak bu merkezler, oldukça geniş bağlantıları kuracaklar. Bir sınır değer olarak alınan böylesi bir merkez içinde sanatın sonsuzluğu öncelikle düşünüme, yani kendini kavramlaştırmaya ve burdan da genel olarak kavrama ulaşır. Benjamin (2005)
İn this article Ayşe Sibel Kedik’s two sculpture exhibitions which were taken place in between 2008–2009 are going to be evaluated over their forms and contents. Also mental field that artist rambles on, her experiences about art and life, and the relation between her intellectuel inquiry and knowledge of form are subjects of this study.
İn this article Ayşe Sibel Kedik’s two sculpture exhibitions which were taken place in between 2008–2009 are going to be evaluated over their forms and contents. Also mental field that artist rambles on, her experiences about art and life, and the relation between her intellectuel inquiry and knowledge of form are subjects of this study
Art The Archetype New Old Master Sculpture Narrative Subjectivity
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Kasım 2011 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Cilt: 1 Sayı: 1 |