Öz
Heykel, Arkaik dönemde kazandığı klasik yapısını 20.yüzyılın başına kadar değiştir- meden tekrarlamıştır. Heykel sanatında yapısal bir değişim süreci 20. yüzyılın başından itibaren başlamıştır. Heykel sanatındaki yeni yapılanma 1950-60 yıllarından sonra hem resim sanatında, enstalasyon, asamblaj gibi yönelimlerin hem de disiplinlerarası ilgilerin odak noktası olmuştur. Bugün üç boyut kazanmış hazır nesne, buluntu nesne, asamblaj gibi uygulamalar, Minimal Sanat, Arazi Sanatı gibi hareketler, heykel kavramını öne çı- karan pratiklerdir. Bu çalışmada heykelin en temel yapısında bulunan üç boyut, mekân, hacim gibi kavramların hem heykel sanatının kendi yapısındaki yeri hem de günümüz- deki heykelsi yapılara etkileri incelenecektir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aşıcıoğlu A.Elif (2006). “Küreselleşen Kentlerin Kamusal Olamayan Kentsel Alanları”, Sanat ve..., Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi 8. Ulusal Sanat Sempozyumu Bildiri Kitabı, HÜ GSF Yayınları, Ankara, Sayfa: 201-215.
- ANTMEN Ahu (2009). Sanatçılardan Yazılar ve Açıklamalarla 20.Yüzyıl Batı Sanatında Akımlar, Sel Yayıncılık 399 Sanat Kitapları: 01. 2. Baskı, İstanbul.
- DANTO C. Arthur (2010). Sanatın Sonundan Sonra Çağdaş Sanat ve Tarihin Sınır Çizgisi (Çev. Zeynep Demirsü), Ayrın- tı:552 Sanat ve Kuram Dizisi: 26: İstanbul.
- FOSTER Hal ( 2009). Gerçeğin Geri Dönüşü Yüzyılın Sonunda Avangard (Çev: Esin Hoşsucu), Ayrıntı: 533 Sanat ve Kuram Dizisi: 24 Mart Matbaacılık Sanatları: İstanbul.
- GOMBRİCH E.H. (1986). Sanatın Öyküsü Başlangıçtan Günümüze Sanat Tarihi; Resim, Heykel, Mimarlık (Çev. Bedret- tin Cömert ), Remzi Kitabevi Yayınları: İstanbul.
- LYNTON Norbert (1991). Modern Sanatın Öyküsü (Çev. Prof. Cevat Çapan, Prof Sadi Öziş), Remzi Kitabevi Yayınları: İstanbul.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 2 Haziran 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 4 Sayı: 4 |