Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Sculpture, Base, and Volume

Yıl 2014, Cilt: 7 Sayı: 7, 75 - 94, 01.12.2014
https://doi.org/10.20488/austd.66491

Öz









The continuum of change is equivalent in sculpture depending on the expansion of vocabulary
in materialistic sense as well as descending from its base to the process of finding forms of the open
field. The base in the traditional sculpture form may have taken the attention to the sculpture and
served as a physical carrier, yet the presence of this physical factor has an importance in the history
of sculpture. The round form apprehension provided by the relationship between the base and the
massive sculpture has been the tardition of sculpture itself by the time. This type of sculpture is the
general form of the sculpture art. The sculpture art has been gained its formal vocabular richness
and new form understandings when it cut its feet from ground in other words it landed from its
base. Opening into baseless space, the sculpture has established new relations with space and new
materials, and formed the basis of today’ s various interests in the context of space and object as
well. 





Kaynakça

  • ANTMEN, Ahu (2009). Sanatçılardan Yazılar ve Açıklamalarla 20.Yüzyıl Batı Sanatında Akımlar, Sel Yayıncılık: İstanbul.
  • DANTO C., Arthur (2010). Sanatın Sonundan Sonra Çağdaş Sanat ve Tarihin Sınır Çizgisi (Çev. Zeynep Demirsü), Ay- rıntı Sanat ve Kuram Dizisi: İstanbul.
  • FOSTER, Hal (2009). Gerçeğin Geri Dönüşü Yüzyılın Sonunda Avangard (Çev: Esin Hoşsucu), Ayrıntı Sanat ve Kuram Dizisi: İstanbul.
  • O’ DOHERTY, Brian (2010). Beyaz Küpün İçinde Galeri Mekânının İdeolojisi (Çev. Ahu Antmen), Sel Yayıncılık Sanat Kitapları: İstanbul.
  • KUSPIT, Donald (2006). Sanatın Sonu (Çev. Yasemin Tezgiden), Metis Yayınları: İstanbul.
  • LYNTON, Norbert (1991). Modern Sanatın Öyküsü (Çev. Prof. Cevat Çapan, Prof. Sadi Öziş), Remzi Kitapevi: İstanbul.
  • SHINER, Larry (2004). Sanatın İcadı Bir Kültür Tarihi (Çev. İsmail Türkmen), Ayrıntı Yayınları Sanat ve Kuram Dizisi: İstanbul.
  • ŞENYAPILI, Önder (2003). Otuz Bin Yıl Öncesinden Günümüze Heykel, ODTÜ Geliştirme Vakfı Yayıncılık: Ankara.
  • TUNALI, İsmail (1992). Felsefenin Işığında Modern Resim, Remzi Kitabevi: İstanbul.
  • TURANİ, Adnan (1979). Dünya Sanat Tarihi, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları: Ankara.

Heykel, Kaide ve Kütle

Yıl 2014, Cilt: 7 Sayı: 7, 75 - 94, 01.12.2014
https://doi.org/10.20488/austd.66491

Öz

Heykelin değişim süreci 20. Yüzyılın başından itibaren malzeme dağarcığının genişlemesine bağlı olduğu kadar kaideden inip, doğrudan alana açılan formlarını bulguladığı süreçle başlar. Kaide geleneksel heykel formunda fiziksel bir taşıyıcı görevi görmüş ve bu fiziksel elemanın varlığı heykel tarihinde önemli bir dönem varlığını sürdürmüştür. Kaide ve kütlesel heykel ilişkisiyle ortaya çıkan üç boyutlu form anlayışı zamanla heykel geleneğinin kendisi haline gelmiştir. Bu heykel tipi 20. Yüzyıla kadar heykel sanatının genel formudur. Heykel sanatı ayakları yerden kesildiğinde, diğer bir deyişle kaidesinden indiğinde formsal dil zenginliğine ve yeni form anlayışlarına kavuşmuştur. Kaidesiz mekâna açılan heykel, geleneksel dik formları dışında mekânla ve yeni malzemeleriyle yeni ilişkiler kurduğu gibi günümüzde mekân ve nesne bağlamına dönüşen çeşitli ilgilerin de temelini oluşturmuştur. 

Kaynakça

  • ANTMEN, Ahu (2009). Sanatçılardan Yazılar ve Açıklamalarla 20.Yüzyıl Batı Sanatında Akımlar, Sel Yayıncılık: İstanbul.
  • DANTO C., Arthur (2010). Sanatın Sonundan Sonra Çağdaş Sanat ve Tarihin Sınır Çizgisi (Çev. Zeynep Demirsü), Ay- rıntı Sanat ve Kuram Dizisi: İstanbul.
  • FOSTER, Hal (2009). Gerçeğin Geri Dönüşü Yüzyılın Sonunda Avangard (Çev: Esin Hoşsucu), Ayrıntı Sanat ve Kuram Dizisi: İstanbul.
  • O’ DOHERTY, Brian (2010). Beyaz Küpün İçinde Galeri Mekânının İdeolojisi (Çev. Ahu Antmen), Sel Yayıncılık Sanat Kitapları: İstanbul.
  • KUSPIT, Donald (2006). Sanatın Sonu (Çev. Yasemin Tezgiden), Metis Yayınları: İstanbul.
  • LYNTON, Norbert (1991). Modern Sanatın Öyküsü (Çev. Prof. Cevat Çapan, Prof. Sadi Öziş), Remzi Kitapevi: İstanbul.
  • SHINER, Larry (2004). Sanatın İcadı Bir Kültür Tarihi (Çev. İsmail Türkmen), Ayrıntı Yayınları Sanat ve Kuram Dizisi: İstanbul.
  • ŞENYAPILI, Önder (2003). Otuz Bin Yıl Öncesinden Günümüze Heykel, ODTÜ Geliştirme Vakfı Yayıncılık: Ankara.
  • TUNALI, İsmail (1992). Felsefenin Işığında Modern Resim, Remzi Kitabevi: İstanbul.
  • TURANİ, Adnan (1979). Dünya Sanat Tarihi, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları: Ankara.
Toplam 10 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Nesrin Karacan Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Aralık 2014
Yayımlandığı Sayı Yıl 2014 Cilt: 7 Sayı: 7

Kaynak Göster

APA Karacan, N. (2014). Heykel, Kaide ve Kütle. Sanat Ve Tasarım Dergisi, 7(7), 75-94. https://doi.org/10.20488/austd.66491