İnsanlık tarihi kadar eski olan takı kültüründe, takıların üretiminde kullanılan ilk malzemeler,
organiktir. Tarihsel gelişimle birlikte, organik malzemelere değerli metaller ve süs taşlarının da
eklenmesiyle takı, konvansiyonel formuna ulaşmıştır. 20. yüzyıldan itibaren bir dönüşüm içine
giren takı kavramı ile birlikte ortaya çıkan sanatsal takı, farklı form, boyut, kavram ve malzemeler
aracılığıyla ifade bulmuştur. Günümüze gelindiğinde ise; itici, aşırı; veya tabu olarak kabul edilen
oldukça sıra dışı ve sınırları zorlayan malzemeler dahi, takı sanatçısının anlatım aracı olarak
kullanılabildiği görülmektedir. Bu araştırmada, takı yapımında kullanılan sıra dışı organik malzemelere oldukça uç örnekler verilmiş ve özellikle iki takı sanatçısının - Julia Deville ve Polly van
der Glas - çalışmaları incelenmiştir.
Astfalck, J., Broadhead, C., Derrez, P. (2005). New Directions in Jewellery, London: Black Dog Publishing
Cheung, L., Clarke, B., Clarke, I. (2006). New Directions in Jewellery II, London: Black Dog Publishing Ltd.
Design-Ma-Ma. (2011). Contemporary Jewellery Art Innovative Materials, UK: CYPI Press
Le Van, M. (2009). 500 Plastic Jewelry Designs, Lark Books
Mansell, A. (2008). Adorn New Jewellery. Laurence King Publishing Ltd.
Ogden, J. (2006). Jewellery. London: The Intelligeent Layman Publishers Ltd.
Phillips, C. (1996). Jewelry From Antiquity to the Present. New York: Thames and Hudson Inc.
Phillips, C. (2000). Jewels And Jewellery, London: V&A Publications
Watkins, D. (2002). Design Sourcebook Jewellery. London: New Holland Publishers (UK) Ltd. http://vanderglas.com.au/philosophy.html (Erişim:23 Ocak 2017)
GÖRSEL KAYNAKLAR
Görsel 1: İngiltere’de yapılmış deniz gergedanı boynuzu ve minelenmiş altından pandantif, yaklaşık 1550 yılı (Kaynak: Phillips, 2000, s.31
Görsel 2: İnsan saçından örülerek yapılmış bilezik, altın kilit kısmına kabuk cameo yerleştirilmiş; tahminen İsviçre’den, yaklaşık 1825 yılı (Victoria and Albert Müzesi, Londra) (Kaynak: Ogden, 2006, s.203)
The earliest materials used in jewellery culture -which is of the same age as history of mankind-
are the organic materials. Along with the historic developments, precious metals and gems were
included in order to create the conventional form of jewellery. Since 20th century, together with
the changing jewellery concept, art jewellery emerged and found an expression through different
forms, dimensions, concepts and materials. Today; uncommon materials which are pushing the
limits, even found repulsive, extreme or considered as taboo can be included in jewellery as a self-
expression of the jewellery artist. In this study,extereme examples are given to uncommon organic
materials used in jewellery and two jewellery artists - Julia Deville ve Polly van der Glas - works
are studied in particular.
Astfalck, J., Broadhead, C., Derrez, P. (2005). New Directions in Jewellery, London: Black Dog Publishing
Cheung, L., Clarke, B., Clarke, I. (2006). New Directions in Jewellery II, London: Black Dog Publishing Ltd.
Design-Ma-Ma. (2011). Contemporary Jewellery Art Innovative Materials, UK: CYPI Press
Le Van, M. (2009). 500 Plastic Jewelry Designs, Lark Books
Mansell, A. (2008). Adorn New Jewellery. Laurence King Publishing Ltd.
Ogden, J. (2006). Jewellery. London: The Intelligeent Layman Publishers Ltd.
Phillips, C. (1996). Jewelry From Antiquity to the Present. New York: Thames and Hudson Inc.
Phillips, C. (2000). Jewels And Jewellery, London: V&A Publications
Watkins, D. (2002). Design Sourcebook Jewellery. London: New Holland Publishers (UK) Ltd. http://vanderglas.com.au/philosophy.html (Erişim:23 Ocak 2017)
GÖRSEL KAYNAKLAR
Görsel 1: İngiltere’de yapılmış deniz gergedanı boynuzu ve minelenmiş altından pandantif, yaklaşık 1550 yılı (Kaynak: Phillips, 2000, s.31
Görsel 2: İnsan saçından örülerek yapılmış bilezik, altın kilit kısmına kabuk cameo yerleştirilmiş; tahminen İsviçre’den, yaklaşık 1825 yılı (Victoria and Albert Müzesi, Londra) (Kaynak: Ogden, 2006, s.203)
Ertan Ayata, N. (2018). Çağdaş Takıda kullanılan Sıra dışı Organik Malzeme Örnekleri. Sanat Ve Tasarım Dergisi, 8(1), 144-154. https://doi.org/10.20488/sanattasarim.510297