CONSTRUCTIVIST LEARNING EXPERIENCE IN BASIC DESIGN STUDIO: AN ASSESSMENT ON BODY-SPACE STUDIES

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 2, 350 - 367, 27.12.2021

Büşra Ünver

https://doi.org/10.20488/sanattasarim.1048681

Cited By: 1

Öz

The developments experienced in the world of 21st century necessitate some changes in design education as in many other fields. Among these changes, it is highlighted that learners in design education gain the competencies with which they can maintain lifelong learning. Constructivist learning approach provides an appropriate basis for achieving these gains because it puts the learners at the center and creates experiences for knowledge construction. In this study which is conducted to identify the contribution of the constructivist approach to learners’ knowledge construction processes in design education, firstly, the learning processes were examined. The scope of the study consists of activities that focus on body-space relations in the course of Basic Design Studio I offered to first year students in 2018-2019 fall term in the Department of Interior Architecture at Haliç University. In the study, the activities were analyzed through a participatory observation method. The aim is to determine the effect of the constructivist approach on learners’ achievement of gains by observing the learners’ learning processes during the activities conducted in the basic design studio with a constructivist approach. Based on this, body-space activities consisting of three stages were carried out in the basic design studio. These activities were named as ‘Body and Movement’, ‘Body Manipulation’, and ‘Installation’. In this study, firstly, the ways basic design is handled in design education was focused on, then constructivist approach and design education were associated and studio activities were examined. As a result of the study, it was determined that the learners’ awareness of the body and space increased with constructivist learning and they could construct the knowledge that body is integrated with space which is living and experiencing beyond the limited, stable and measurable forms. It has been concluded that the learning environments offered by the constructivist approach, which supports the construction of knowledge, skills and attitudes required for the sustainability of learning have contributed significantly to learners in design education.

Anahtar Kelimeler

Basic Design Studio, Constructivist Learning, Body, Space, Design Education

TEMEL TASARIM STÜDYOSUNDA YAPILANDIRMACI ÖĞRENME DENEYİMİ: BEDEN-MEKÂN ÇALIŞMALARI ÜZERİNDEN BİR DEĞERLENDİRME

Öz

21. yüzyıl dünyasında yaşanan gelişmeler birçok alanda olduğu gibi tasarım eğitiminde de bazı değişimleri gerekli kılmaktadır. Bu değişimler arasında tasarım eğitiminde öğrenenlere öğrenmeyi yaşam boyu sürdürebilecekleri yetkinliklerin kazandırılması öne çıkmaktadır. Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı, öğreneni merkeze alması ve bilgi yapılandırılmasında deneyim ortamları yaratmasından dolayı bu kazanımların gerçekleştirilmesine uygun bir zemin sağlar. Yapılandırmacı yaklaşımının tasarım eğitiminde öğrenenlerin bilgi oluşturma süreçlerine katkısının belirlenmesi amacıyla yapılan bu çalışmada öncelikle öğrenme süreçleri incelenmiştir. Çalışmanın kapsamını Haliç Üniversitesi İç Mimarlık Bölümü 2018-2019 güz yarıyılı 1. sınıf öğrencileriyle yürütülen Temel Tasarım Stüdyosu I dersinde beden-mekân ilişkilerinin ele alındığı etkinlikler oluşturmaktadır. Çalışmada etkinlikler katılımlı gözlem yöntemiyle incelenmiştir. Amaç, yapılandırmacı yaklaşımla yürütülen Temel Tasarım Stüdyosu’nda öğrenenlerin öğrenme süreçlerini gözlemleyerek, bu yaklaşımın öğrenenlerin kazanım geliştirmesine etkilerini saptamaktır. Buradan hareketle Temel Tasarım Stüdyosu’nda üç aşamadan oluşan beden-mekân etkinlikleri yapılmıştır. Bu etkinlikler ‘Beden ve Hareket’, ‘Beden Manipülasyonu’, ‘Yerleştirme’ olarak adlandırılmıştır. Çalışmada yapılandırmacı öğrenme ve tasarım eğitimi ilişkilendirilmiş ve yapılan stüdyo etkinlikleri incelenmiştir. Çalışmanın sonucunda yapılandırmacı öğrenmeyle öğrenenlerin beden ve mekâna dair farkındalıklarının artarak, bedenin sınırlı, durağan ve ölçülebilir kalıpların ötesinde, yaşayan ve deneyimlenen mekânla bütünleşik olduğu bilgisini oluşturabildikleri saptanmıştır. Tasarım eğitiminde öğrenmenin sürdürülebilirliği için gerekli bilgi, beceri ve tutumların oluşmasını destekleyen yapılandırmacı yaklaşımın sunduğu öğrenme ortamlarının öğrenenlere önemli katkı sağladığı sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Temel Tasarım Stüdyosu, Yapılandırmacı Öğrenme, Beden, Mekân, Tasarım Eğitimi

Kaynakça

• • Adıgüzel Özbek, D. (2018). Beden etkileşimli mekân tasarımı. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication, 8(1), 133-142.
• • Adıgüzel Özbek, D. & Usta, G. (2018). İçmimarlık proje stüdyosunda yaratıcılık odaklı tasarım çalışmaları. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 8(1), 123-132.
• • Arıdağ, L. & Aslan, A. E. (2012). Tasarım çalışmaları-1 stüdyosunda uygulanan yaratıcı drama etkinliklerinin mimarlık öğrencilerinin yaratıcı düşünce becerilerinin gelişimine etkisi. Megaron, 7(1), 49-66.
• • Aydınlı, S. (2015). Tasarım eğitiminde yapılandırıcı paradigma: ‘Öğrenmeyi öğrenme’. Tasarım Kuram, 20, 1-18.
• • Barr, R. B. & Tagg, J. (1995). From teaching to learning, a new paradigm for undergraduate education. Change, 27, 12-26.
• • Brooks J. G. & Brooks M. G. (1999). The courage to be constructivist. Educational Leadership, 57(3), 18-24.
• • Cooper, P. (1993). Paradigm shifts in designed instruction: from behaviorism to cognitivism to constructivism. Educational Technology, 33(5), 12-19.
• • Cumaoğlu, Z. T., & Şimşek, P. Ö. (2020). Uluslararası sınavlarda fen bilimleri derslerinden alınan sonuçların iyileştirilmesine yönelik fen bilimleri öğretmen görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(4), 949-970.
• • Dural, T. A. (2000). Dönüş(tür)me sürecinde temel tasarım eğitimi. Mimarlık Dergisi, 293, 62-65.
• • Eigbeonan, A. B. (2013). Effective constructivism for the arch-design studio. International Journal of Architecture and Urban Development, 4(10), 5-12.
• • Erdem, E. & Demirel, Ö. (2002). Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 81-87.
• • Güler, H. K. (2013). Türk öğrencilerin PISA’da karşılaştıkları güçlüklerin analizi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26(2), 501-522.
• • Gültekin, M., Karadağ, R. & Yılmaz, F. (2007). Yapılandırmacılık ve öğretim uygulamalarına yansımaları. Anadolu University Journal of Social Sciences, 7(2), 503-528.
• • Hasgül, E. & Gümüştaş, S. (2015) Mekânı yeniden tanımlama deneyi. İç Mimarlık Eğitimi 3. Ulusal Kongresi / Atölye- Bildiriler Kitabı, İstanbul, 281-295.
• • Koç, G. & Demirel, M. (2004). Davranışçılıktan yapılandırmacılığa: eğitimde yeni bir paradigma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 174-180.
• • Kurt, S. (2009). An analytic study on the traditional studio environments and the use of the constructivist studio in the architectural design education. Procedia Social and Behavioral Sciences, 1, 401-408.
• • Kurt, S. (2011). Use of constructivist approach in architectural education. Procedia Social and Behavioral Sciences, 15, 3980- 3988.
• • Kurt, S. (2012). Applying constructivist instruction method to basic design course. International Journal of Arts & Sciences, 5(5), 253-262.
• • Lefebvre, H. (2016). Mekânın üretimi. (Çev: I. Ergüden). İstanbul: Sel Yayıncılık.
• • Marlowe, B. A. & Page, M. L. (2005). Creating and sustaining the constructivist classroom. California: Corwin Press.
• • Merleau-Ponty, M. (2005). Phenomenology of perception. (C. Smith, Çev.). London: Routledge.
• • Nicol, D. & Pilling, S. (2005). Changing architectural education: towards a new professionalism. London: Taylor & Francis.
• • Özden, Y. (2005). Öğrenme ve öğretme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• • Sarıoğlu Erdoğdu, G. P. (2016). Temel tasarım eğitimi: bir ders planı örneği. Planlama, 26(1), 7-19.
• • Steffe, L. P. & Gale, J. (Ed.). (1994). Constructivism in education. New York: Routledge.
• • Ünder, H. (1994). Sokratik diyalog. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 27(2), 639-658.
• • Wilson, B. G. (1997). Reflections on constructivism and instructional design. C. R. Dills & A. J. Romoszowski (Ed.), Instructional development paradigms (s.63-80). Englewood Cliffs NJ: Educational Technology Publications.
• • Yılmaz, M. (2009). Öğrenme ve bilgi ilişkisi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1), 173-190.
• • Yurdakul, B. (2004). Eğitimde davranışçılıktan yapılandırmacılığa geçiş için bilgi, gerçeklik ve öğrenme olgularının yeniden anlamlandırılması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8, 109-120.
• • Yurdakul, B. (2005). Yapılandırmacılık, Ö. Demirel (Ed.), Eğitimde yeni yönelimler (s.39-65). Ankara: Pegem A Yayıncılık.