BibTex RIS Kaynak Göster

Adorno, Debord ve Baudrillard’da Kültür ve Sanat

Yıl 2016, , 171 - 187, 29.10.2016
https://doi.org/10.18603/std.95869

Öz

Theodor Adorno, kültür endüstrisi düşüncesinde sanatı ‘sığınak’ olarak görmüş, sanatın kitle kültürünün etkilerini azaltma ve onun işleyişinin dışında kalması gerektiğini önermiştir. Guy Debord, “gösteri toplumu” düşüncesiyle her şeyin bir gösteriye dönüştüğünü ve sanatsal ifadenin kişisel bir deneyim olarak insanlara ‘durumlar’ yaşatacağını düşünmüştür. Debord’un önerdiği “durum estetiği”, neo-kapitalist toplumlarda gösteri haline gelen her şeyin içerisinde bir tazelenmenin bulunabileceğe karşılık gelmekteydi. Jean Baudrillard ise “simülasyon” düşüncesiyle gerçekliğin aradan çekildiği imgeler dünyasında yaşanıldığını söylemiş, göstergelere dönüşmüş olan yaşantı içinde sanatında uyumlaşmış olduğunu iddia etmiştir. Bu çalışmada üç düşünürün kilit kavramları ve önermeleri ile sanata getirdiği tanımlar ele alınacak ve bazı açılardan eleştirisi yapılacaktır. 

Kaynakça

  • Adorno, T. (2009). Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi. (Çev. N. Ülner, M. Tüzel, E. Gen ). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Adorno, T., Horkheimer, M. (2010). Aydınlanmanın Diyalektiği. (Çev. N. Ülner, E. Öztarhan). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
  • Altuğ, T. (2012). Son Bakışta Sanat. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Baudrillard, J. (2002). Simgesel Değiş Tokuş ve Ölüm . (Çev. O. Adanır). İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
  • Baudrillard, J. (2004). Kötülüğün Şeffaflığı.(Çev. I. Ergüden). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Baudrillard, J. (2010). Sanat Komplosu.(Çev. E. Gen). İstanbul: İletişim Yayınları
  • Best, S. ve Kellner, D. (1999). Postmodern Teori.(Çev. M. Küçük). İstanbul: Ayrıntı Yayınları
  • Bilgin, K. (2010). Baudrillard’ın Dili ya da Kuramın Krizi Üzerine Düşünceler. Armağan Öztürk (der.). Postyapısalcılık. Birinci Baskı. İstanbul: Phoenix Yayınları, s.279-323.
  • Borriaud, N. (2004). Postprodüksiyon. (Çev. N. Saybaşılı). İstanbul: Bağlam Yayınları.
  • Canjuers, P., Debord G. (2011). Devrimci Programın Birliğini Tanımlamaya Doğru. A. Artun (Editör).Sanat Manifestoları. İkinci Baskı. İstanbul. İletişim Yayınları, s.324-333.
  • Debord, G. (1996). Gösteri Toplumu. (Çev. A. Ekmekçi, O. Taşkent). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Debord, G. (2011). Politikada Veya Sanatta Yeni Eylem Biçimleri ve Sitüasyonistler. A. Artun (Editör). Sanat Manifestoları. İkinci Baskı. İstanbul. İletişim Yayınları, s.335-344.
  • Dellaloğlu, B. (2003). Frankfurt Okulu’nda Sanat ve Toplum. İstanbul: Bağlam Yayınları.
  • Eagleton, T. (2003). Estetiğin İdeolojisi. (Çev.B. Gözkan, H. Hünler, T. Armaner, N. Ateş, A. Dost, E. Kılıç, E. Akman, N. Nur Domaniç, A. Çitil, B. Kıroğlu). Ankara: Doruk Yayınları.
  • Featherstone, M. (1996). Postmodernizm ve Tüketim Kültürü.(Çev. M. Küçük). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Gottdiener, M. (2005). Postmodern Göstergeler. (Çev. A. Nur, E. Cengiz, H. Gür). Ankara: İmge Yayınları.
  • Jay, M. (1989). Diyalektik İmgelem.(Çev. S. Doğan). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
  • Lotringer, S. (2010). Sunuş: Sanat Korsanlığı. Sanat Komplosu. (Çev. E. Gen, I. Ergüden). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Marcus, G. (1999). Ruj Lekesi Yirminci Yüzyılın Gizli Tarihi.(Çev. G. Koca). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Perniola, M. (2015). Sanat ve Gölgesi. (Çev. K. Atakay). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Ray, G. (2014). Kültür Endüstrisi ve Terör Yönetimi. A. Artun (Editör).Sanat Emeği. İstanbul: İletişim Yayınları. s. 237-259.
  • Roberts, J. (2013). Gündelik Hayatın Felsefesi. (Çev. E. Can Ercan). Ankara: Doruk Yayınları.
  • Sarup, M. (1997). Post-Yapısalcılık ve Postmodernizim Hakkında. (Çev. A. Güçlü). Ankara: Doruk Yayınları.
  • Slater, P. (1998). Frankfurt Okulu. (Çev. A. Özden). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
  • Wark, M. (2014). Kaldırım Taşlarının Altında Kumsal Var. (çev. Arda Çiletepe). İstanbul: Sel Yayınları.
  • Yibing, Z. (2012). Derrida’nın Marx Hayaletleri, Baudrillard ve Debord’un Yeni Toplumu. (çev. D. Kızılçeç). İstanbul: Kalkedon Yayınları.
  • Zima, P. (2004). Modern Edebiyat Teorilerinin Felsefesi. (çev. M. Özsarı). İstanbul: Hece Yayınları.
Toplam 27 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

Engin Ümer

Yayımlanma Tarihi 29 Ekim 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016

Kaynak Göster

APA Ümer, E. (2016). Adorno, Debord ve Baudrillard’da Kültür ve Sanat. Sanat Ve Tasarım Dergisi(17), 171-187. https://doi.org/10.18603/std.95869
AMA Ümer E. Adorno, Debord ve Baudrillard’da Kültür ve Sanat. Sanat ve Tasarım Dergisi. Temmuz 2016;(17):171-187. doi:10.18603/std.95869
Chicago Ümer, Engin. “Adorno, Debord Ve Baudrillard’da Kültür Ve Sanat”. Sanat Ve Tasarım Dergisi, sy. 17 (Temmuz 2016): 171-87. https://doi.org/10.18603/std.95869.
EndNote Ümer E (01 Temmuz 2016) Adorno, Debord ve Baudrillard’da Kültür ve Sanat. Sanat ve Tasarım Dergisi 17 171–187.
IEEE E. Ümer, “Adorno, Debord ve Baudrillard’da Kültür ve Sanat”, Sanat ve Tasarım Dergisi, sy. 17, ss. 171–187, Temmuz 2016, doi: 10.18603/std.95869.
ISNAD Ümer, Engin. “Adorno, Debord Ve Baudrillard’da Kültür Ve Sanat”. Sanat ve Tasarım Dergisi 17 (Temmuz 2016), 171-187. https://doi.org/10.18603/std.95869.
JAMA Ümer E. Adorno, Debord ve Baudrillard’da Kültür ve Sanat. Sanat ve Tasarım Dergisi. 2016;:171–187.
MLA Ümer, Engin. “Adorno, Debord Ve Baudrillard’da Kültür Ve Sanat”. Sanat Ve Tasarım Dergisi, sy. 17, 2016, ss. 171-87, doi:10.18603/std.95869.
Vancouver Ümer E. Adorno, Debord ve Baudrillard’da Kültür ve Sanat. Sanat ve Tasarım Dergisi. 2016(17):171-87.