İçmimarlik Eğitiminde Üniversite-Sanayi İşbirliği Modeli: Yerinde, Yaparak Öğrenme

Yıl 2019, Sayı: 24, 35 - 49, 26.12.2019

Gözen Güner Aktaş

Öz

Bu çalışma, Başkent Üniversitesi İçmimarlık ve Çevre Tasarımı Bölümü tarafından geliştirilen
üniversite-sanayi işbirliğini temel alan yenilikçi bir eğitim modelini sunmaktadır. Çağdaş eğitim
süreçleri içerisinde sanayinin üniversite eğitimine etkin katılımının eğitim kalitesini yükselttiği tespit
edilmiştir. Bu çalışma içmimarlık eğitiminde eksik kalan mesleğin uygulama boyutunun akademik
süreçlere dâhil edilebilmesi konusunda geliştirilen bir model önermektedir. İçmimarlık alanındaki
bu yenilikçi model, köklerini Bauhaus’un uygulama odaklı tasarım eğitimi modelinden almaktadır.
Eğitim yöntemleri içerisinde kalıcı öğrenmenin en güçlü olduğu model olan, yerinde ve yaparak
öğrenme, katılımcı öğrenme modelleri projenin eğitim modelleri olarak kullanılmıştır. Bu eğitim
modeli ile içmimarlık ve çevre tasarımı eğitimindeki uygulamaya yönelik eğitim eksikleri akademik
süreçleri içerisinde tamamlanması hedeflenmiştir. İçmimarlık ve Çevre Tasarımı eğitiminin teorik ve
tasarım boyutlarını üniversitede; uygulamaya yönelik pratik boyutlarını ise sanayide deneyimleyerek
kazandıkları bu modelde, öğrencilerin mesleğe daha donanımlı olarak hazırlanması hedeflenmektedir

Anahtar Kelimeler

İçmimarlık, Tasarım Eğitimi, Yaparak Öğrenme, Üniversite-Sanayi İşbirliği

Kaynakça

• Acar D., Tugay O. (2007) “Üniversite-Sanayi İşbirliği Bağlamında Meslek Yüksekokulu Öğrencilerinin KOBİ’lerde Staj Olanakları: Burdur’da Bir Araştırma” Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi cilt 12/1, 1-12
• Açıkgöz, K. (2003). Aktif Öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları. 52-61
• Bal, V., Yavuz, A. (2013). “Rekabetçilikte, Sanayicilerin Teknolojik Yenilenmeye İlişkin Görüşlerinin Üniversite-Sanayi İşbirliği Çerçevesinde İncelenmesi.” Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 5(2), 129-137.
• Cengiz E. (2014) Üniversite-sanayi İşbirliği Üzerine Değerlendirmeler. Yükseköğretim Dergisi, 4 (1), 1-8. Retrieved from http://dergipark.org.tr/yuksekogretim/issue/41242/498164 erişim tarihi: 01.08.2019
• Cross, A. (1983). The educational background to the Bauhaus. Design studies, 4(1), 43-52.
• Dündar, B., Yılmaz, H., ve Kara, Y. (2014) Mesleki ve teknik eğitimde üniversite-sanayi işbirliği protokolü yerel uygulama örneği: Yeniçağa. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum Eğitim Bilimleri ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(8), 121-127.
• Göker A. (2001) Ulusal İnovasyon Sistemi Açısından Üniversite Sanayi İşbirliği. MMO İstanbul Şubesi, Üniversite-Sanayi-Oda Ortak Etkinliği Üniversite-Sanayi-Oda ve Kamu Kuruluşları Arasında İşbirliği Nasıl Geliştirilir Paneli, 26-30.
• Gülbahar, Y., Avcı, Ü., Kalaycı, E. (2012) “Yaparak Öğrenme: Hedefe Dayalı Senaryo Yaklaşımı’ Uygulamasına Bir Örnek” Eğitim ve Bilim, 37(165), 293-306
• Gürel M., (2014). “Türkiye’de İçmimarlığın bir Hikayesi” Türkiye’de İçmimarlık ve İçmimarlar. Derleyen: Umut Şumnu İçmimarlar Odası Yayını. 21-26
• Kaptan, B.B., (1998). İç Mimarlığın Oluşum ve Örgütlenme Süreci, Anadolu Sanat Dergisi, 8, 64-87.
• Kaptan B.B., (2015) Akademik Yapı İçinde İçmimarlar ve Anadolu Üniversitesi Deneyimi. İçmimar, İçmimarlar Odası Yayını, 38, 64-71
• Schank, R. C. (1996). Goal-Based Scenarios: Case-Based Reasoning Meets Learning by Doing. In: David Leake (Ed.), Case-Based Reasoning: Experiences, Lessons & Future Directions (pp. 295347). AAAI Press/The MIT Press, 295-347
• Şumnu, U., (2014). Türkiye’de İçmimarlık ve İçmimarlar. İçmimarlar Odası Yayını, 7-11
• Vardar M. (1994). “Üniversitelerin Araştırma İmkânları, Üniversite–Sanayii İşbirliği Konusundaki Görüşleri Ve Sanayiden Bekledikleri”, İTÜ Türkiye Üniversite-Sanayii İşbirliği Birinci Şurası., 120-131
• Görsel Kaynakları
• https://aga.arcora.com.tr/galeri