FROM THE PERSPECTIVE OF ART PHILOSOPHY FROM THE PERSPECTIVE OF ART PHILOSOPHY, THE CRYSTAL FLOW OF TIME AND THE POLITICS OF SILENCE IN INGMAR BERGMAN'S FILM THE SILENCE (1963)

Yıl 2024, , 625 - 636, 30.11.2024

Evrim Nacar

https://doi.org/10.61742/sanatyazilari.1518163

Öz

In this study, the phenomenon of silence in Ingmar Bergman's Faith Trilogy is aimed to be interpreted not only as a form of personal introspection but also as a political allegory. In this context, the final film of the trilogy, The Silence (1963), is regarded as part of an experience that emerges with new interpretations and meanings in its historical transmission and encounter with the audience. In the evaluation of the film, the construction of a single theory is not pursued; instead, the focus is placed on the process of interpreting the film by referencing the hermeneutic method. From the perspective of the philosophy of art, the film's cultural, historical, and artistic background has been evaluated alongside its visual symbols and narrative structure. As a result of this evaluation, it has been identified how the norms, values and beliefs of the culture and time in which the film was made are reflected in the film. In this context, the symbolic elements and narrative structure of the film have been analyzed in relation to the socio-cultural and historical context of the period.

Anahtar Kelimeler

Ingmar Bergman, Faith Trilogy, Hermeneutic, Silence, Politics of Silence

SANAT FELSEFESİ PERSPEKTİFİNDEN INGMAR BERGMAN’IN SESSİZLİK (1963) FİLMİNDE ZAMANIN KRİSTAL AKIŞI VE SESSİZLİĞİN POLİTİKASI

Öz

Bu çalışmada Ingmar Bergman'ın İnanç Üçlemesi’ndeki sessizlik olgusunu, sadece bir kişisel içe dönüş aracı olarak değil, aynı zamanda politik bir alegori olarak yorumlamak amaçlanmaktadır. Bu doğrultuda üçlemenin son filmi olan Sessizlik (1963), tarihsel iletiminde ve seyirciyle karşılaşmasında, yeni yorumlar ve anlamlarla ortaya çıkan bir deneyimin parçası ola-rak görülmekte, filmin değerlendirmesinde tek bir teorinin inşası takip edilmemekte, hermeneutik yöntem referans alınarak film yorumlama sürecine odaklanılmaktadır. Film sanat felsefesi perspektifinden, kültürel, tarihsel ve sanatsal arka planıyla, görsel sembolleri ve kurgusal yapısıyla değerlendirilmiştir. Bu değerlendirme neticesinde, filmin içine doğduğu kültürün ve zamanın; toplumun değerlerinin ve inançlarının filme yansımalarının izleri sürülmüştür. Bu bağlamda, filmdeki sembolik un-surlar ve anlatı yapısı, dönemin sosyo-kültürel ve tarihsel bağlamıyla ilişkilendirilerek analiz edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Ingmar Bergman, Oda Üçlemesi, Hermeneutik Fenomenoloji, Sessizlik, Sessizliğin Politikası.

Kaynakça

• Benjamin, Walter. (2009). Bin Dokuz Yüzlerin Başında Berlin'de Çocukluk (T. Turan, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi.
• Bergman, Ingmar. (1995). Aynadaki Gibi/Sessizlik (T. Özlü, Çev.). İstanbul: Bilgi Yayınevi.
• Bergson, Henri. (2007). The Creative Mind: An Introduction to Metaphysics (M. L. Andison, Çev.). New York: Dover.
• Biro, Yvette. (2011). Sinemada Zaman, Ritmik Tasarım (A. C. Altunkanat, Çev). İstanbul: Doruk.
• Baracco, Alberto. (2017). Hermeneutics of the Film World: A Ricœurian Method for Film Interpretation. London: Palgrave Macmillan.
• Camus, Albert. (1997). Sisifos Söyleni. (T. Yücel, Çev.). İstanbul: Can.
• Crowther, Bosley. (1964, Şubat). Bergman's Trilogy. The New York Times.
• Deleuze, Gilles. (2014). Sinema I Hareket-İmge (S. Özdemir, Çev.). İstanbul: Norgunk.
• Deleuze, Gilles. (2021). Sinema II Zaman-İmge (B. Yalım, E. Koyuncu, Çev.). İstanbul: Norgunk.
• Direk, Zeynep. (2017). Dünyanın Teni: Merleau-Ponty Felsefesi Üzerine İncelemeler. İstanbul: Metis.
• Ekici, Aslı. (2007). İsveç Sinemasında Bir Auteur: Ingmar Bergman ve “Yedinci Mühür.” Selçuk, 5 (7), 235-243.
• Ergüden, Işık. (2009). Sessizliğin Anarşisi. Çanakkale: Kaos.
• Friedman, Ditte. (2010). Writing on Film as Art Through Ricoeur's Hermeneutics. Journal of Writing in Creative Practice, 3(2), 161–170.
• Gado, Frank. (1986). The Passion of Ingmar Bergman. Durham: Duke University.
• Gervais, Marc. (2001). Ingmar Bergman: Magician and Prophet. Montreal: McGill-Queen's University.
• Kovacs, Andras Balint. (2010). Modernizmi seyretmek: Avrupa sanat sineması, 1950-1980 (E. Yılmaz, Çev.).
• Küçükalkan, Y., Yıldırım, E. (2023). Sinemada “Kötülük Problemi”nin İşlenişi: Ingmar Bergman’in “Kış Işığı” Filmi Örneği. Communicata (26), s. 15-22. https://doi.org/10.5152/communicata.2023.23048
• Öğüt, Hikmet. (2016). Gürültünün ve Sessizliğin Politikası. Birikim. Erişim: 05.07.2024. https://birikimdergisi.com/guncel/7425/gurultunun-ve-sessizligin-politikasi
• Ricœur, Paul. (1991). From text to action: Essays in hermeneutics II (. K. Blamey & J. B. Thompson Çev.). Northwestern University.
• Süalp, Zeynep. Tül. (1998). Alegori ve Temsil: Korkunun Yüzü ve Çığlığın İzleği Filmler; Hüsn-ü Talil Sinemasından Örnekler. 25. Kare, 22, s. 11-13.
• Sütçü, Özcan. Yılmaz. (2005). Gilles Deleuze’de İmge Hareket Olarak Sinemanın Felsefesi. İstanbul: Es Yayınları.
• Taylan, Fadıl. (1995). Önsöz. Aynadaki gibi/Sessizlik içinde. I. Bergman (Yaz.). (T. Özlü Çev.). İstanbul: Bilgi Yayın-ları.
• Wittgenstein, Ludwig. (2013). Tractatus Logico-Philosophicus (O. Aruoba, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.