A Study on the administrative Turkish language teaching center

Yıl 2025, Sayı: 52, 15 - 31, 01.08.2025

Ömer Kemiksiz

https://doi.org/10.61904/sbe.1591739

Öz

The aim of this study is to examine the administrative structure of Turkish language teaching centers that operate to teach Turkish to international students. The data set of the study, which was conducted through document review, one of the qualitative research methods, consists of information about a total of 143 Turkish language teaching centers, 109 of which are state universities and 34 of which are foundation universities. Descriptive analysis technique was used to analyze the data obtained through the web pages and regulations of the relevant institutions. According to the research findings, sixteen different examples were found in the institutional names of Turkish language teaching centers, and it was determined that the name "Turkish Language Teaching Application and Research Center" was used the most. It was determined that assistant managers were included in most of the management boards, and that faculty members working in the center's fields of activity were frequently preferred in the selection of members to the boards. In the distribution of directors working in the centers by gender, men stood out, and in the distribution by title, academics with the titles of "Assoc. Prof. Dr." and "Prof. Dr." stood out. When we look at the distribution of center directors according to the departments/units where their staff are located, “Turkish Language and Literature” departments ranked first, followed by “Rectorate” unit and “Turkish Education” departments.

Anahtar Kelimeler

Turkish language teaching , teaching Turkish to foreigners , Turkish language teaching centers , administrative structure

Etik Beyan

Ethics committee approval was not required for this research.

Destekleyen Kurum

There was no funding to report for this submission.

Teşekkür

There are no acknowledgements.

Türkçe öğretim merkezlerinin idari yapılanması üzerine bir inceleme

Öz

Bu araştırmanın amacı uluslararası öğrencilere Türkçe öğretmek amacıyla faaliyet yürüten Türkçe öğretim merkezlerini idari yapılanma boyutuyla incelemektir. Nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesiyle gerçekleştirilen çalışmanın veri setini, 109’u devlet, 34’ü vakıf üniversiteleri bünyesinde faaliyet gösteren toplam 143 Türkçe öğretim merkeziyle ilgili bilgiler oluşturmaktadır. İlgili kurumların web sayfaları ve yönetmelikleri aracılığıyla ulaşılan verilerin analizinde betimsel analiz tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırma bulgularına göre Türkçe öğretim merkezlerinin kurumsal adlandırmalarında on altı farklı örneğe rastlanmış, en fazla “Türkçe Öğretimi Uygulama ve Araştırma Merkezi” adlandırmasının kullanıldığı belirlenmiştir. Yönetim kurullarının çoğunda müdür yardımcılarına yer verildiği, kurullara üye seçiminde merkezin faaliyet alanlarında çalışma yürüten öğretim elemanlarının sıklıkla tercih edildiği tespit edilmiştir. Merkezlerde görev yapan müdürlerin cinsiyete göre dağılımında erkekler, ünvana göre dağılımında ise “Doç. Dr.” ve “Prof. Dr.” ünvanına sahip akademisyenler öne çıkmıştır. Merkez müdürlerinin kadrolarının bulunduğu bölümlere/birimlere göre dağılımına bakıldığında “Türk Dili ve Edebiyatı” bölümleri ilk sırada yer alırken bunu “Rektörlük” birimi ve “Türkçe Eğitimi” bölümleri takip etmiştir.

Anahtar Kelimeler

Türkçe Öğretimi , yabancılara Türkçe öğretimi , Türkçe öğretim merkezleri , idari yapılanma

Etik Beyan

Bu çalışma etik kurul onayı gerektirmemektedir.

Destekleyen Kurum

Bu çalışma herhangi bir fon sağlayıcı kuruluş tarafından desteklenmemiştir.

Teşekkür

Teşekkür edilecek herhangi bir kişi veya kurum bulunmamaktadır.

Kaynakça

• Adebiyi, B. O., Mukumbang, F. C. ve Beytell, A. M. (2019). To What extent is fetal alcohol spectrum disorder considered in policy-related documents in south africa? A Document review. Health Research Policy and Systems, 17(46), 1-12. https://doi.org/10.1186/s12961-019-0447-9
• Akbulut, Y. (2018). Veri çözümleme teknikleri. A. Şimşek (Ed.), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri (ss. 162-195). Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Ali, M. A. (2023). Afganistan’daki Türkçe öğretimi merkezleri üzerine bir değerlendirme. Bezgek Yabancılara Türkçe Öğretimi Dergisi, 2(3), 222-233. http://dx.doi.org/10.56987/bezgek.32
• Aykaç, N. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminin genel tarihçesi ve bu alanda kullanılan yöntemler. Turkish Studies, 10(3), 161-174. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.7842
• Bakır, S. (2014). Türkiye’deki yabancılara Türkçe öğretim merkezleri ve Atatürk üniversitesi dil eğitimi uygulama ve araştırma merkezi. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 51, 435-456.
• Başkale, H. (2016). Nitel araştırmalarda geçerlik, güvenirlik ve örneklem büyüklüğünün belirlenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 9(1), 23-28.
• Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9 (2), 27-40. https://doi.org/10.3316/QRJ0902027
• Boylu, E. ve Başar, U. (2016). Türkçe öğretim merkezlerinin güncel durumu ve standartlaştırılması üzerine. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(24), 309-324. http://dx.doi.org/10.16992/ASOS.1042
• Buran, K. ve Bektaş, Ç. (2022). Akademik makaleler üzerinden kadın akademisyenlere yönelik bir inceleme. International Social Sciences Studies Journal, 8(105), 4272-4282. http://dx.doi.org/10.29228/sssj.66713
• Byun, K. ve Kim, M. (2011). Shifting patterns of the government’s policies for the internationalization of korean higher education. Journal of Studies in International Education, 15(5), 467-486. https://doi.org/10.1177/1028315310375307
• Cankurtaran, Y. (2024). Üniversitelerde idari personelin kayırmacılığa bakış açısı. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 49, 45-65.
• Demirel, Ö. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğretim programı: TÖMER örneği. Dil Dergisi, 166 (1), 5-15. http://dx.doi.org/10.1501/Dilder_0000000216
• Dilek, İ. (2016). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen uluslararası öğrencilerde ve eğitim dili Türkçe olan üniversitelere gidenlerde Türkçe algısı. Aydın TÖMER Dil Dergisi, 1 (2), 17-32.
• Erdem, M. D., Gün, M., Şengül, M. ve Şimşek, R. (2015). Yabancılara Türkçe öğretiminde kullanılan okuma metinlerinin öğretim elemanlarınca diller için avrupa ortak başvuru metni ve işlevsel metin özellikleri kapsamında değerlendirilmesi. Turkish Studies,10(3), 455-476. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.8020
• Göçer, A. (2018). Türkiye’de yabancılara Türkçe öğretimi. M. Durmuş ve A. Okur (Eds.), Yabancılara Türkçe Öğretimi El Kitabı (ss. 171-179). Grafiker Yayınları.
• Göçer, A., Tabak, G. ve Coşkun, A. (2012). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi kaynakçası. Türklük Bilimi Araştırmaları, 32, 73-126.
• Göktürk, D. (2022). Akademik Dergilerin Yayın Kurullarında Toplumsal Cinsiyet Temsiliyeti: Eğitim Alanı Örneği. Eğitim Bilim Toplum, 20(77), 62-92.
• Gültekin, İ. ve Melanlıoğlu, D. (2017). Diller için Avrupa ortak öneriler çerçevesi hakkında genel sorular. H. Develi vd. (Ed.), Uygulamalı Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi El Kitabı (ss. 134-204). Kesit Yayınları.
• İpek, C. (2020). Üniversitelerde Akademik Personel ve Yöneticilerin Unvan ve Cinsiyete göre Dağılımları. Tarih Okulu, 47, 2394-2430. http://dx.doi.org/10.29228/joh.24699
• İşcan, A. (2018). Yabancı dil öğretimi ve Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminin tarihçesi. A. Şahin (Ed.), Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi (ss. 3-30). Pegem Yayınları.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Seçkin Yayıncılık.
• Kesik, C. ve Ciğerci, M. F. (2020). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminin tarihçesi ve günümüzdeki durumu. M. F. Ciğerci (Ed.), İlkokul Öğrencilerine Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi (ss. 1-11). Pegem Yayınları.
• Kıral, B. (2020). Nitel Bir Veri Analizi Yöntemi Olarak Doküman Analizi. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15, 170-189.
• Loeb, S., Dynarski, S., McFarland, D., Morris, P., Reardon, S. ve Reber, S. (2017). Descriptive analysis in education: A guide for researchers. U.S. Department of Education, Institute of Education Sciences, National Center for Education Evaluation and Regional Assistance.
• Mete, F. (2015). Dil ve yabancı/ikinci dil eğitimi kavramları. A. Sarıçoban (Ed.), Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi Metodolojisi (ss. 11-68). Anı Yayıncılık.
• Mete, M. ve Özgenel, M. (2021). Uluslararası Yükseköğretim Öğrencilerinin Türkiye’yi Tercih Etme Nedenlerinin ve Beklentilerinin İncelenmesi. Stratejik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(3), 739-753. https://doi.org/10.30692/sisad.936010
• Özdemir, S. (2020). Yabancı dil olarak Türkçe öğreten üniversitelerin kur uygulamaları. 4. Uluslararası Sınırsız Eğitim ve Araştırma Sempozyumu Bildiri Kitabı, ss. 277-283.
• Özkanan, A. ve Erdem, R. (2014). Yönetimde kayırmacı uygulamalar: Kavramsal bir çerçeve. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20, 179-206.
• Sloman, K. N. (2010). Research trends in descriptive analysis. The Behavior Analyst Today, 11(1), 20-35. https://doi.org/10.1037/h0100686
• Soyupek, H. (2007). Yabancı Dil Öğretiminde Güdülemenin Önemi. Uluslararası Asya ve Afrika Çalışmaları Kongresi Bildiri Kitabı, ss. 1571-1587.
• Suna, Y. ve Durmuşçelebi, M. (2013). Türkiye’de yabancı dil öğrenme-öğretme problemine ilişkin yapılan çalışmaların derlemesi. OPUS Türkiye Sosyal Politika ve Çalışma Hayatı Araştırmaları Dergisi, 3(5), 7-24.
• Şen, Ü. (2021). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimine genel bir bakış. Ü. Şen (Ed.), Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi (ss. 1-22). Pegem Yayınları.
• Şimşek, P. (2011). Yabancılara Türkçe öğretiminde okuma metinleri ve yardımcı okuma kitapları üzerine bir araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.
• Tekin, M. K. (2022). Dünyada ve Türkiye’de uluslararası öğrenci hareketliliğinin mekânsal perspektiften incelenmesi. Ege Coğrafya Dergisi, 31(1), 139-154. https://doi.org/10.51800/ecd.1085090
• Tekindal, M., Aldırmaz, Y., Çoban, B. ve Tekindal, M. A. (2024). Türkiye’de yükseköğretim kurumlarında cinsiyetin genel görünümü: sayısal veriler ışığında bir analiz. Yükseköğretim Dergisi, 14(1), 151-164. https://doi.org/10.53478/yuksekogretim.1336187
• Üstün, A. ve Bilyay, Ş. (2023). Kadın öğretmenlerin yöneticiliği tercih etmeme nedenlerinin öğretmen görüşlerine göre incelenmesi. International Academic Social Resources, 8(50), 2753-2758. http://dx.doi.org/10.29228/ASRJOURNAL.69538
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
• YÖK. (2024a, 11 Kasım). Yükseköğretim bilgi yönetim sistemi. https://istatistik.yok.gov.tr/
• YÖK. (2024b, 16 Kasım). Yükseköğretim program atlası. https://yokatlas.yok.gov.tr/index.php
• YÖK. (1981). Yükseköğretim kanunu. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2547.pdf