İç Mekânda Renk ve İmgenin Serebral Palsili Çocuklar Üzerine Algısal Etkisi

Yıl 2024, , 1 - 16, 04.07.2024

Mehmet Noraslı

https://doi.org/10.21602/sduarte.1462944

Öz

İnsan, eşsiz algılama yetisiyle bulunduğu her mekânla etkileşime girer. Bu etkileşim sonucunda, mekâna bağlı olarak kişilerin hisleri, düşünceleri ve davranışlarında farklılıklar görülebilir. Bu çalışmada; serebral palsili çocukların fizyoterapi aldıkları mekânlarda motivasyonlarını olumlu yönde etkileyen renk ve imgelerin tespit edilmesi, edinilen verilere göre araştırma alanında uygulamalı tasarımın yapılarak geri dönüşlerin sağlanması amaçlanmıştır. Araştırmanın yönteminde, anket tekniği kullanılarak renklerin serebral palsili çocuklar üzerindeki algısal etkisi tespit edilmiştir. Röportaj ve gözlem tekniği kullanılarak araştırma alanındaki fizyoterapistler ve serebral palsili çocuklarla görüşülmüş, tedavi sürecinde motivasyon sağlayan imgesel veriler elde edilmiştir. Edinilen verilerin analizine göre araştırma alanı olarak belirlenen fizyoterapi salonundaki duvarlara, yüzey tasarımı ve uygulaması yapılmıştır. Sonrasında araştırma alanında görev yapan fizyoterapistlerle görüşmeler yapılarak uygulanan tasarımın, serebral palsili çocuklar üzerindeki motivasyonel verimliliği hakkında bilgiler edinilmiştir. Çalışmanın bulgularına göre; turuncu ve mavinin serebral palsili çocuklar üzerinde olumlu etkiler gösterdiği ayrıca hikayelerin, doğa ve hayvanlara yönelik imgelerin çocuklardaki motivasyonu arttırdığı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Mekânsal Algı, Renk, İmge, Serebral Palsi.

Etik Beyan

Çalışmanın etik kurul onay belgesi bulunmaktadır.

Destekleyen Kurum

Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi

PERCEPTUAL IMPACT OF COLOR AND IMAGE IN INDOOR ENVIRONMENTS ON CHILDREN WITH CEREBRAL PALSY

Öz

Humans interact with every environment with their unique senses of perception. Emotions, ideas, behaviors thus vary depending on the location. The study aims at specifying which colors and images in the physical therapy settings enhance the motivation of children with cerebral palsy. Therefore, an applied design was created in the research area based on the data collected to offer feedback. Using the survey technique, the research method assessed how colors impacted the perception of the children. The physiotherapists and the children were interviewed using observation and interview methods. The goal was to gather imaginative data fostering motivation. The hall walls were identified as the research area, the surfaces were accordingly designed. The physiotherapists were then interviewed to learn more about the motivational effectiveness. The findings indicate that the children benefited from the colors orange and blue and were more uplifted by tales and pictures of animals and the natural world.

Anahtar Kelimeler

Spatial Perception, Color, Image, Cerebral Palsy.

Kaynakça

• Alp, E. (2010). Serebral Palsili Tanılı Hastalarımızda Demografik, Klinik ve Laboratuvar Özelliklerinin Değerlendirilmesi, Yayımlanmış Uzmanlık Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı.
• Akarsu, B. (2014). “Kant’ta Mekân ve Zaman Kavramları”, Felsefe Arkivi Dergisi, Sayı 14, s.108- 122.
• Albayrak, A. (2020). “Görsel Sanatlarda İmge Kavramı”, Balkan Müzik ve Sanat Dergisi, Cilt 2, Sayı 2, s.133-163.
• Alemdar, Z. Y. ve Aydınlı, S. (2011). “Mimarlıkta Anlatı Olarak İmge”, İTÜ Dergisi/ A, Cilt 10, Sayı 1, s.83-94.
• Allison, D. (2007). “Hospital As City: Employing Urban Design Strategies for Effective Wayfinding”, Health Facilities Management, Cilt 20, Sayı 6, s.61-5.
• Ambrose, G. ve Harris, P. (2013). Grafik Tasarımda İmge, çev. Mustafa Kemal İz, İstanbul: Literatür Yayınları.
• Aslan, A. vd. (2015). “İç Mekânda Algı”, İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, Cilt 5, Sayı 11, s.139-151.
• Bakar Fındıkcı, M. (2021). “Görsel Anlatım Dili Olarak İmge”, İDİL, Sayı 79, s.449-454.
• Bayav, D. (2009). “Resim Sanatında ve Sanat Eğitiminde İmge”, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 11, Sayı 2, s.105-122.
• Ching, F. D. K. (2002). Mimarlık Biçim, Mekân & Düzen, çev. Gizem Parlak, İstanbul: Nobel Yayınları.
• Edgü, E. (2021). “Hayatta Kalma Güdüsü: Bir Mekânsal Algı Süreci”, Turkish Journal of Geographical Sciences, Cilt 19, Sayı 1, s.217-241.
• Erkan Yazıcı, Y. ve Çakıcı Alp, N. (2017). “Duyuların Mekânsal Deneyimi Şekillendirmesi: Sagrada Familia Kilisesi”, Art-e Sanat Dergisi, Cilt 10, Sayı 19, s.55-77.
• Gezer, H. (2012), “Mekânı Kavrama Sürecinde Algılama Bileşenleri”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 11, Sayı 21, s.1-10.
• Goldstein, E. B. (2010). Encylopedia of Perception, New York: Sage Publishing.
• Göker Paktaş, M. (2018). “İç Mimarlıkta Rengin Mekân Algısı Üzerindeki Etkisi”, Journal of Interdisciplinary and Intercultural Art, Cilt 3, Sayı 6, s.137-144.
• Güngör, İ.H. (2005). Görsel Sanatlar ve Mimarlık İçin Temel Tasar, İstanbul: Esen Ofset.
• Hasol, D. (2019). Ansiklopedik Mimarlık Sözlüğü, İstanbul: YEM Yayın.
• Hisarlıgil, B. B. (2008). “Mart’in Heidegger’de “Mekân” Düşüncesi: Hermeneutik- Fenomenolojik Bir Yaklaşım”, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 1, Sayı 25, s.23-34.
• Instone, S. L. (2002). “Developmental Strategies for Interviewing Children”, Journal of Pediatric Health Care, Cilt 16, Sayı 6, s.304–305.
• Işıldak, S. (2008). “Yaratmada İlk Adım İmge ve İmgelem”, Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, Cilt 2, Sayı 1, s.64-69.
• Leland, R. M. (2006). Mimarlığın Öyküsü, Ögeleri ve Anlamı, çev. Ergün Akça, İstanbul: Kabalcı Yayınevi. Müezzinoğlu, M. K. (2018). Eğitim Mekânlarında Kullanılan Renk ve Işığın Öğrencilerin Fonksiyonel ve Algısal Değerlendirmeleri Üzerindeki Etkileri, Yayımlanmış Doktora Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Anabilim Dalı.
• Nasab, S. N. vd. (2020). “Effective Environmental Factors For Reducing Children’s Fear İn Children’s Hospital: Using Parent’s Attitudes”, International Journal of Architecture and Planning, Cilt 8, Sayı 1, s.1-19.
• Okuyucu, Ş. E. ve Çoban, G. (2019). “İç Mimarlık Atölyelerinin Deneyimlenmesi”, Journal of Near Architecture, Cilt 2, Sayı 2, s.103-117.
• Öneş, K. vd. (2008). “Serebral Palsi Polikliniğine Müracaat Eden Hastaların Demografik ve Klinik Özellikleri”, Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi, Cilt 54, Sayı 1, s.13-16.
• Öztürk Çelebi, G. (2018). “Tarih Öncesi Dönemlerde İletişim”, Etkileşim, Cilt 1, Sayı 2, s.142-157.
• Öztürk, Z. K. ve Şimşek, A. (2019). “Tarih Öncesi Dönemdeki İlk Barınma Alanları ile Anadolu’daki Körtik Tepe, Hallan
• Çemi, Nevali Çori ve Aşıklı Höyük Yerleşimlerinde İnanç ve Kültürün Etkisinin İncelenmesi”, İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, Cilt 1, Sayı 3, s.14-22.
• Pile, J. (1997). Color in Interior Design, New York: Mcgraw-Hill Companies.
• Selderay, B. (2018). Hastane Ortamlarında İyileştirme Sürecine Katkı Sağlayan Disiplinlerarası Bir Tasarım: Kemali Hoca’nın Gökyüzü Odası Projesi, JILSES, Cilt 4, Sayı 2, s.263-276.
• Siegel, S. (2006). Which Properties are Represented in Perception?, ed. Tamar Gendler ve John Hawthorne, Oxford: Oxford University Press.
• Smith, A. D. (2002). The Problem of Perception, Cambridge: Harvard University Press. Tepecik, A. (2002). Grafik Sanatlar, Tarih, Tasarım, Teknoloji, Ankara: Detay Yayınları.
• Uslu, A. ve Shakouri, N. (2012). “Engelli Çocuklara Dost Oyun Alanı ve Dış Mekân Tasarımı”, Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, Cilt 28, Sayı 5, s.367-374.
• Uysal, M. A. (2009). Sanatta Mekân Algısı (Mekânla Oynamak), Yayımlanmış Sanatta Yeterlilik, Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Heykel Ana Sanat Dalı.
• Zevi, B. (1990). Mimariyi Görmeyi Öğrenmek, çev. Demir Divanoğlu, İstanbul: Birsen Yayınevi.