Ülkemizdeki sanayi yapıların çoğunluğunu, kolon‑kiriş
birleşim bölgelerinde moment aktarımı olmayan tek katlı prefabrike sistemleri
oluşturmaktadır. Yaşanmış depremler sonrasında yapılan gözlemler; prefabrike
yapıların deprem etkisi altında yüksek yatay yerdeğiştirmeleri nedeniyle kolon‑kiriş
birleşim bölgelerinde ve yapı genelinde önemli hasarların oluştuğunu
göstermiştir. Bu tip yapı sistemlerinin depreme karşı güçlendirilmesi, sadece
yüksek maliyetli cihazlar için değil öncelikli olarak insan yaşamı açısından hayati
önem taşımaktadır. Bu çalışmada betonarme (BA) mantolama yönteminin prefabrike
yapıların deprem performansındaki rolü sayısal olarak incelenmiştir. Çalışmanın
ilk bölümünde, literatürde deneysel sonuçları yer alan BA mantolu ve mantosuz kolonların
nümerik modelleri oluşturulmuştur. Tersinir tekrarlı yerdeğiştirme protokolü
etkisi altında yapılan deneylerden elde edilen yük-yerdeğiştirme ilişkileri,
oluşturulan nümerik model sonuçları ile karşılaştırılmıştır. Nümerik modeller,
belirli yerdeğiştirme eşikleri arasında deneysel sonuçları iyi bir şekilde
tahmin edilebilmektedir. Deneysel olarak kalibre edilmiş olan nümerik model, üç
boyutlu sanayi tipi mevcut bir yapı sisteminin lineer olmayan dinamik analizlerinde
kullanılmıştır. Sayısal sonuçlar, mantolama sayesinde prefabrike yapının ortalama
en büyük ve en küçük göreli ötelemelerin %54 ile %72 arasında değişen oranlarda
azaldığını göstermiştir. Mevcut yapının seçilen kolonları, birim
şekildeğiştirme açısından değerlendirildiğinde; güvenlik sınırı (GV) civarında olan kesit performansının BA
mantolama ile minimum hasar sınırının (MN) altına çekildiği
görülmüştür.
Betonarme mantolama Prefabrike yapılar Dinamik analiz Taban kesme kuvveti Şekildeğiştirme düzeyi
The
majority of industrial buildings located in our country consist of single-story
precast systems with pinned beam-to-column connections. Observations made after
earthquakes showed that due to high lateral displacement demands occurred under
the effects of earthquake loads; significant damage was accumulated throughout
the beam-to-column connections and whole structure. Strengthening such building
systems against earthquake loads is not only crucial for high-cost devices and
machinery but also very important in terms of human life as a priority. In this study, the effects of reinforced
concrete (RC) jacketing technique on the global earthquake performance of
precast structures was examined numerically. In the first part of the study,
experimental results of bare and RC jacketed columns, which exist in the recent
literature, were used as a benchmark for the development of numerical models.
The force-displacement relations obtained from quasi-static experiments were
compared with the numerical results. The numerical models are successful to
estimate the experimental results within the range of distinct displacement
levels. Validated numerical models were used for nonlinear dynamic analysis of
an existing 3D precast system. Numerical results showed that the application of
RC jacketing technique is effective to decrease the average maximum and minimum
drift values by the ratios of 54-72%. Determinations of strain levels for the
selected columns of the system showed that; the RC jacketing retrofitting technique
is effective to increase the sectional performance by shifting the strain
demands from safety limit (GV) to minimum damage limit (MN).
Reinforced Concrete Jacketing Precast Structures Dynamic Analysis Base Shear Force Strain level
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Mühendislik |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Ağustos 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |
e-ISSN :1308-6529
Linking ISSN (ISSN-L): 1300-7688
Dergide yayımlanan tüm makalelere ücretiz olarak erişilebilinir ve Creative Commons CC BY-NC Atıf-GayriTicari lisansı ile açık erişime sunulur. Tüm yazarlar ve diğer dergi kullanıcıları bu durumu kabul etmiş sayılırlar. CC BY-NC lisansı hakkında detaylı bilgiye erişmek için tıklayınız.