Determination of Turf Performance of Some Perennial Turf Grasses and Mixtures in Isparta Ecological Conditions

Yıl 2017, Cilt: 12 Sayı: 2, 30 - 39, 31.12.2017

Mehmet Alagöz Mevlüt Türk

Öz

The aim of the study was to determine turf performance of some perennial turf grasses and mixtures in Isparta conditions. Five perennial turf grasses which are perennial ryegrass (Lolium perenne L.), Kentucky bluegrass (Poa pratensis L.), tall fescue (Festuca arundinacea L.), creeping red fescue (Festuca rubra L. var. rubra) chewings red fescue (Festuca rubra L. var. commutata) were used as materials. This study was carried out at Agricultural Research and Applied Center of Suleyman Demirel University in Turkey, during 2014-15 years. This research was conducted in a randomized block design with three replications. In the experiment, speed of establishment, ground cover speed, ground cover rate, cold tolerance, leaf color, regeneration power, leaf texture, tiller number, general appearance, infrequency degree and hay yield were determined. According to the results of this study, perennial ryegrass showed the best performance in terms of speed of emergence, ground cover speed, ground cover rate, general appearance and infrequency degree, while tall fescue showed the best performance in terms of cold tolerance, leaf color, regeneration power and hay yield in pure sowings. When the mixtures are compared, the mixtures with perennial ryegrass showed the performance better than the others. As a result, pure perennial ryegrass or mixtures with perennial ryegrass may be used for turf establishment in Isparta conditions.

Anahtar Kelimeler

Turfgrass, speed of establishment, ground cover speed, tiller number, cold tolerance, leaf color

Isparta Ekolojik Koşullarında Bazı Buğdaygil Çim Bitkileri ve Karışımlarının Çim Alan Performanslarının Belirlenmesi

Öz

Bu çalışma, Isparta
koşullarında bazı buğdaygil çim bitkileri ve karışımlarının yeşil alan
performanslarının belirlenmesi amacı ile yapılmıştır. Çok yıllık çim (Lolium
perenne L.), çayır salkım otu (Poa pratensis L.), kamışsı yumak (Festuca
arundinacea L.), rizomlu kırmızı yumak (Festuca rubra L. var. rubra) rizomsuz kırmızı yumak (Festuca
rubra L. var. commutata) olmak
üzere beş buğdaygil çim bitkisi materyal olarak kullanılmıştır. Araştırma,
2014-15 yılları arasında Süleyman Demirel
Üniversitesi Tarımsal Araştırma ve Uygulama Merkezinde yürütülmüştür. Deneme tesadüf blokları deneme
desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Araştırmada, çıkış hızı,
kaplama hızı, kaplama derecesi, kışa dayanıklılık, yaprak rengi, yenilenme
gücü, yaprak dokusu, kardeş sayısı, genel görünüm, seyrekleşme derecesi ve kuru
ot verimi tespit edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, saf ekimlerde en iyi
performansı çıkış hızı, kaplama hızı, kaplama derecesi, seyrekleşme derecesi ve
genel görünüm bakımından çok yıllık çim gösterirken, kışa dayanıklılık, yaprak
rengi, kuru ot verimi ve yenilenme gücü bakımından kamışsı yumak göstermiştir.
Karışımlar karşılaştırıldığında ise çok yıllık çimin bulunduğu karışımların
diğerlerinden daha iyi performans gösterdiği tespit edilmiştir. Sonuç olarak
Isparta koşullarında çim alan tesisinde çok yıllık çim saf olarak veya karışım
halinde kullanılabilir.

Anahtar Kelimeler

Çim, çıkış hızı, kaplama hızı, kardeş sayısı, kışa dayanıklılık, yaprak rengi

Kaynakça

• Açıkgöz, E., 1994. Çim Alanlar Yapım ve Bakım Tekniği, Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Bursa.
• Anonim, 2001. Tarım ve Köy isleri Bakanlığı, Koruma ve Kontrol Genel Müdürlüğü, Tohumluk Tescil ve Sertifikasyon Merkezi Müdürlüğü. Tarımsal Değerleri Ölçme Denemeleri Teknik Talimatı. Yeşil Alan Çim Bitkileri, 9 s., Ankara.
• Anonim, 2015. Standart Toprak Analizi, Isparta İl Gıda Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü. Isparta.
• Arslan, D., 2010. Tekirdağ Sahil Kuşağında Bazı Buğdaygil Çim Bitkileri ve Karışımlarının Yeşil Alan Performanslarının Belirlenmesi, Namık Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Tekirdağ.
• Avcıoğlu, R., ve Soya, H. 1995. Akdeniz iklim Bölgelerimizde Yeşil Alan Buğdaygillerinin Seçiminde Yanlışlar ve Alınması Gerekli Önlemlere Yaklaşımlar. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, Namık Tayşi Özel Sayısı, Bornova-İzmir.
• Avcıoğlu, R., 1997. Çim Tekniği, Yeşil Alanların Ekimi, Dikimi ve Bakımı. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Bornova-İzmir, 271 s.
• Avcıoğlu, R., ve Gül, A., 1997. Bazı Yeşil Alan Buğdaygillerinin Ege Bölgesi Sahil Kuşağında Kullanıma Uygunluğu ve Değişik Çim Yatağı Üzerindeki Performansının Araştırması. Ege Üniversitesi Araştırma Fonu Proje No: 94-ZRF-023, Bornova- İzmir.
• Beard, J., 1973. Turf grass Scienceand Culture, Printecehall Internatıonal, Inc, London.
• Caskey, M.M., 1982, Lawnsand Ground Covers, Horticultural Publishing Co. Inc., Tuscon, 135p.
• Çelebi, Ş.Z., Andiç, N., ve Yılmaz, İ.H., 2009. Van Bölgesinde Tesis Edilecek Çim Alanları İçin Uygun Tür Karışımlarının Saptanması, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Bilimleri Dergisi (J. Agric. Sci.), 19(2):91-101.
• Erekul, O., ve Avcıoğlu, R., 1995. Yeşil Alanlarda Görülen Sararmanın Üstten Tohumlama İle Giderilmesi Teknikleri Üzerinde Bir Araştırma, Yüksek Lisans Tezi, E.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Bornova / İzmir.
• Harkess, 1970. Competition Between Tall Fescue and Perennial Ryegrass in Pureand Mixed Swards Under Simulated Field Condition, Journal of Applied Ecology, 52, 497-506 p.
• Hubbard, C.E., 1992. Grasses, Penguin Books, London, England, 450 p.
• Oral, N., ve Açıkgöz, E., 1999. Bursa bölgesinde tesis edilecek çim alanları için tohum karışımları, ekim oranları ve azotlu gübre uygulamaları üzerinde araştırmalar. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi Bildirileri. 15-18 Kasım 1999, Adana, 155-159 s.
• Patton, A., and Boyd, J., 2007. Choosing a Grass for Arkansas Lawns, University of Arkansas Division of Agriculture, Agricultureand Natural Resources, Cooperative Extension Service, FSA2112.
• Petersen, M., 1991. Management of Turfand Football Fields. DLF Trifolium, Roskilde, Denmark.
• Salman, A., ve Avcıoğlu, R., 2000. Bazı Serin İklim Buğdaygillerinin Akdeniz İklim Kuşağındaki Yeşil Alan Performansları Üzerinde Araştırmalar, (Yüksek Lisans Tezi), Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı.
• SAS Institute 1998. INC SAS/STAT users‟ guiderelease 7.0, Cary, NC, USA.
• Varoğlu, H., 2010. Bazı Yeni Kamışsı Yumak (Festuca arundinaceae), Çayır Salkım Otu (Poa pratensis), Kırmızı Yumak (Festuca rubra), İngiliz Çimi (Lolium perenne) Çeşitlerinin Çim Alan Özellikleri. Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir, 44 s.
• Watschke, T.L., Schmidt, R.E., 1992. Ecological Aspects of Turf Communities, Turfgrass American Society of Agronomy, Inc. Agronomy, 32, 129-174 p.
• Zorer, Ş., ve Andiç, N., 2003. Van Bölgesinde Tesis Edilecek Çim Alanları İçin Uygun Tür Karışımları ve Ekim Oranlarının Saptanması, (Doktora Tezi), Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı.