Genç Yetişkinlerde Evlilikte Affedicilik ile Aileden Alınan Sosyal Destek İlişkisi

Yıl 2025, Sayı: 53, 199 - 222, 20.06.2025

Habibe İlayda Kuruçay , Özlem Altunsu Sönmez

https://doi.org/10.21497/sefad.1550419

Öz

Bu çalışma evli genç yetişkinlerde aileden algılanan sosyal desteğin evlilikte affediciliğe olan etkisini 18-40 yaş arasında 637 evli genç yetişkin örnekleminde incelemiştir. Evlilikte affedicilik “Evlilikte Suçu Affetme Ölçeği”, partnerlerince affedildiğini hissetme düzeyi “Özel Eş Partner Affediciliği Ölçeği” ile aileden algılanan sosyal destek ise “Aileden Algılanan Sosyal Destek Ölçeği” ile ölçülmüştür. Bunlara ek olarak Kişisel Bilgi Formu” ile de demografik değişkenlerin etkisinin ölçülmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın demografik sonuçlarına göre aileden algılanan sosyal destek açısından gençler yaşlılardan, ikinci evliliğini sürdürenler ilk evliliğini sürdürenlerden, sosyoekonomik düzeyi düşük olanlar yüksek olanlardan, çok çocuğu olanlar az çocuğu olanlardan daha fazla ailelerinden destek almaktadırlar. Affedicilik açısından sonuçlara bakıldığında çeşitli faktörlere (çocuk sayısı, evlilik sayısı, yaş) göre genç evli yetişkinlerin dargınlık seviyelerinde değişim görülse bile bağışlama puanları değişmemektedir. Aileler çoğunlukla genç yetişkinleri affetmeye yönlendirmektedirler ancak bu katılımcılar tarafından çoğunlukla sosyal destek verme olarak algılanmamıştır. Burada cinsiyet bağlamında kadınların erkeklerden affedici davranma konusunda daha fazla desteklendiği görülmüştür. Evliliklerle ilgili problemlerin baba ile neredeyse hiç paylaşılmadığı ve eş dışında yapılan paylaşımların eşe olan dargınlığı arttırdığı bulunmuştur. Ölçekler bağlamında araştırmanın en önemli sonuçları; aileden algılanan sosyal destek artıkça hem bağışlamanın hem dargınlığın artması ve affedildiğini hissedenlerin dargınlık, bağışlama ve algılanan sosyal desteğinin azalmasıdır.

Anahtar Kelimeler

Evlilik , aile , affedicilik , affedildiğini hissetme , sosyal destek

The Relationship between Forgiveness in Marriage and Social Support Received from the Family among Young Adults

Öz

In this research, the relationship between the families' perceived social support of married young adults and their forgiveness in marriage is examined in a sample of 637 married young adults aged 18–40. Forgiveness in marriage was measured with the “Forgiveness in Marriage Scale”, the level of feeling forgiven by partners was measured with the “Subjective Spouse Partner Forgiveness Scale” and perceived social support from family was measured with the “Perceived Social Support from Family Scale”. In addition, it is aimed to measure the effect of demographic variables with the "Personal Information Form". According to the demographic results of the research, in terms of perceived social support from the family; young people received more support than the elderly, those in their second marriage than those in their first marriage, those with a low socio-economic level than those with a higher socio-economic level, and those with many children than those with fewer children. In terms of forgiveness, although there is a change in the resentment levels of young married adults depending on various factors (number of children, number of marriages, age), their forgiveness scores do not change. Families often encourage young adults to forgive, but this was not perceived by participants as providing social support. Here, in terms of gender, it has been observed that women are more supported than men in behaving forgivingly. It has been found that marital problems are rarely shared with the father, and sharing outside the spouse increases resentment towards the spouse. Examining the most important results of the study in terms of scales, it is observed that perceived social support from the family increases, forgiveness and anger increase, and the anger, forgiveness, and perceived social support of those who feel forgiven decrease.

Anahtar Kelimeler

Marriage , family , forgiveness , feeling forgiveness , social support

Kaynakça

• Altıntaş, D. (2019). Şiddete maruz kalmaya bağlı olarak psikolojik dayanıklılık, bağışlayıcılık ve psikolojik iyi oluş arasındaki ilişkilerin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ufuk Üniversitesi, Ankara.
• Asıcı, E., & Karaca, R. (2014). Öğretmen adaylarıında affetme özelliğ, ve öz-duyarlık. The Journal of Social Science Studies, 27, 489-505.
• Aydın, F. T. (2017). Pozitif bir karakter gücü olarak affedicilik. Mutluluk ve Refah Dergisi 5(1), 1-22.
• Ayten, A. (2009). Affedicilik ve din: affetme eğilimi ve dindarlıkla ilişkisi üzerine ampirik bir araştırma. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 37, 111-128.
• Bell, M. (2008). Forgiving someone for who they are (and not just they’ve done). Philosophy and Phenomenological Research, 77(3), 625- 658.
• Berry, J. W. Worthington, E. L., O’Connor, L. E., Parrott, L., & Wade, N. G. (2005). Bağışlayıcılık, intikamcı ruminasyon ve duygusal özellikler. Kişilik Dergisi, 73(1), 183-226.
• Cohen, S. & Wills, T. A. (1985). Stress, social support, and beffering hypothesis. Pscyhological Bulletin, 98, 310-357.
• Çelik, B. (2016). Evli bireylerin algıladıkları stres düzeyleri ve algıladıkları sosyal destek düzeylerinin evlilik uyumlarına etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi), Üsküdar Üniversitesi, İstanbul.
• Çıbık, T. (2019). Eşini kaybetmiş kadınlarda benlik saygısı, sosyal destek ile duygusal ve sosyal yalnızlık arasındaki ilişkiler. (Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi), Üsküdar Üniversitesi, İstanbul.
• Çolak & Koç (2020). Logotherapy Oriented Group Counseling Program to Foster Forgiveness Flexibility.Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 10(57), 343-365.
• Droll, D. M. (1984). Forgiveness: Theory and research. (Unpublished Doctoral Dissertation), University of Nevada, Reno.
• Eker, D. & Arkar, H. (1995). Çok boyutlu algılanan sosyal destek ölçeğinin faktör yapısı, geçerlik ve güvenirliği. Türk Psikoloji Dergisi, 34, 45-55.
• Fincham, F.D., Hall, J. H., & Beach, S. R. H. (2005). ‘’Till lack of forgiveness do us part’’:Forgiveness in marriage. In E.L. Worthington (Ed.) Handbook of Forgiveness (pp.207-226). New York: Wiley.
• Girard, M. & Mullet, E. (1997). Forgiveness in adolescents, young, middle-aged, and older adults. Journal of Adult Development, 4(4), 209-220.
• Gümüşçağlayan, G. & Savi-Çakar, F. (2023). Psikolojik danışman adaylarının affetme düzeyleriyle psikolojik belirtileri arasındaki ilişkide empatinin aracılık rolü. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26(4), 1893-1908.
• Hargrave, T. D. & Sells, J. N. (1997). The development of a forgiveness scale. Journal of Marital and Family Therapy, 23, 41-62.
• Hill, E. W. (2001). Understanding forgiveness as discovery: Implications for marital and family therapy. Contemporary Family Therapy, 23, 369-384.
• House, J. S., Landis, K. R. & Umberson, D. (1988). Social relationships and health. Science, 241(4865), 540-545.
• Jang, Y., Haley, W. E., Small, B. J. & Mortimer, J. A. (2002). The role of mastery and social resources in the associations between disability and depression in later life. The Gerontologist, 42(6), 807-813.
• Kadiangandu, J., Mullet, E., & Vinsonneau, G. (2001). Forgivingness: A Congo– France comparison. Journal of Cross-Cultural Psychology, 32, 504-511.
• Kara E. (2009) Din ve psikolojik açıdan bağışlayıcılığının terapötik değeri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(8), 221-228.
• Karasar, N. (2018). Bilimsel araştırma yöntemleri: Kavramlar, ilkeler, teknikler. 2. Basım Nobel Yayınevi: Ankara.
• Karremans, J. C. & Van Lange, P. A. M. (2004). İncindikten sonra ilgilenmeye dönüş: Affetmenin rolü. Avrupa Sosyal Psikoloji Dergisi, 34(2), 207–227.
• Kef, S., Hox, J. & Habekothé, H. T. (2000). Social networks of visually impaired and blind adolescents. structure and effect on well-being. Social Networks. 22, 73-91.
• Kırhallı-Gök, B. & Ilgar, M. Z. (2020). Okul yöneticilerinin otantik liderlik düzeyleri ve aileden algılanan sosyal destek algılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Anadolu Eğitim Liderliği ve Öğretim Dergisi, 8(2), 70-89.
• Kızmaz, Z. (2006). Okullardaki şiddet davranışının kaynakları üzerine kuramsal bir yaklaşım. C.Ü Sosyal Bilimler Dergisi, 30, 47-70.
• Kuşçu, B. (2019). Bireylerin evlilik uyumlarının psikolojik esneklik, affetme ve benlik kurgusu açısından incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Lepora, S. J., Evans, G. W. & Schneider, M. L. (1991). Dynamic role of social support in the link between chronic stress and psychological distress. Journal of Personality and Social Psychology, 61(6), 899-909.
• McCullough, M. E., Worthington, E. L., & Rachal, K. C. (1997). Interpersonal forgiving in close relationships. Journal of Personality and Social Psychology, 73, 321-336.
• McCullough, M. E. (2000). Forgiveness as human strength: theory, measurement, and links to well-being. Journal of Social and Clinical Psychology, 19(1), 43-55.
• McCullough, M.E., Pargament, K.I., & Thoresen, C.E. (2000). The Psychology of forgiveness. In M.E.McCullough, K.I. Pargament & C.E. Thoresen (Eds.), Forgiveness: Theory, Research and Practice (pp.1- 14). New York: Guilford pres.
• McNulty, J. K. (2010). Forgiveness increases the likelihood of subsequent partner transgression in marriage. Journal of Family Psychology, 24(6), 787-790.
• Mitchell, R. E. & Trickett, E. J. (1980). Task force report: social networks as mediators of social support. Community Mental Health Journal, 16(1), 27-44.
• North, J. (1987). Wrongdoing and forgiveness. Philosophy, 42, 499-508.
• Paleari, F. G., Regalia, C., & Fincham, F. D. (2005). Marital quality, forgiveness, empathy and rumination: A longitudinal analysis. Personality and Social Psychology, 31(3), 368-378.
• Paz, R., Neto, F. & Mullet, E. (2008). Forgiveness: A China–Western Europe comparison. The Journal of Psychology,142(2), 147–157.
• Procidano, M. E. & Heller, K. (1983). Arkadaşlardan ve aileden algılanan sosyal desteğin ölçümleri: Üç doğrulama çalışması. Amerikan Toplum Psikolojisi Dergisi, 11(1), 1–24.
• Sandage, S. J., Hill, P. C., & Vang, H. C. (2003). Toward a multicultural positive psychology: The Counseling Psychologist, 31(5), 564–592.
• Sarason, I. G., H.M., Basham, R. B. &Sarason, B.R. (1983). Sosyal Desteğin değerlendirilmesi: Sosyal destek anketi. Kişilik ve Sosyal Psikoloji Dergisi, 44(1), 127-139.
• Sayar, K. (2008), Merhamet: Kalbe dönüş için son çağrı, 2.Baskı, İstanbul: Timaş Yayınları.
• Scobie, E. D. & Scobie, G.E.W. (1998). Damaging events: The perceived need for forgiveness. Journal of the Theory of Social Behaviour, 28, 373-401.
• Sevinç, P. (2020). Çocukluk çağı travmaları ve affetmenin evlilik uyumu ile ilişkisi. (Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi). Işık Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Simmel, G. (1904). The sociology of conflict. American Journal of Sociology, 9(4), 490-525.
• Sorias, O. (1988). Sosyal destek kavramı. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 27(1), 353-357.
• Tarkka M. T., Paunonen M. & Laippala P. (2000). First-time mothers and child care when the child is 8 months old, Journal of Advanced Nursing, 31(1):20-26.
• Uysal, V. (2015). Genç yetişkinlerde affetme eğilimleri ve dinî yönelim/dindarlık. Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi, 48(48), 35-56. doi: 10.15370/muifd.27953.
• Yaman Akpınar, T. & Altunsu Sönmez, Ö. (2021). Evlilikte suçu affetme ve evlilik uyumu i̇lişkisi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (9), 203-210.
• Worthington, E. L. & DiBlasio, F. (1990). Promoting mutual forgiveness within the fractured relationship. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training, 27(2), 219-223.
• Worthington, E. L, Jr. (2005). Initial questions about the art and science of forgiving. In E. L. Worthington Jr. (Ed.), Handbook of forgiveness (pp. 1–14). New York, NY: Routledge.
• Wright, C. N., Turner, L. A., & McCarty, D. L. (2017). Perceived parenting, self-conscious emotions, and forgiveness in college students. Counseling and Values, 62(1), 57-71.
• Yıldırım, İ. (1997). Algılanan sosyal destek ölçeğinin geliştirilmesi güvenirliği ve geçerliği. Eğitim Fakültesi Dergisi. 13: 81-87.
• Yüceol, G.P. (2016). Ebeveynliğin belirleyicileri modeli temelinde evlilik uyumu, algılanan sosyal destek, çalışma durumu, değerler ve anne çocuk ilişkisi. (Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.