Tendency To Revenge Behavıors In Healthcare Employees

Yıl 2020, , 12 - 22, 30.04.2020

Şerife Didem Kaya , Şeyma Parlak

https://doi.org/10.29249/selcuksbmyd.503910

Cited By: 3

Öz

Revenge is the infliction of harm in return for perceived wrong and an undesirable behavior. The aim of the study is to determine the tendencies of the healthcare employees (doctors, nurses, other healthcare employees and office staff) who serve in health institutions to revenge behavior. The universe of the research constitutes two public hospitals that allow the study in Konya, Turkey. The sample consisted of 414 healthcare employees. In this study survey method was used. Data; It was held between June and August 2017. "Personal information form" and "Vengeance Scale" were used. Vengeance Scale; developed by Stuckless and Goranson (1992), adapted to Turkish by Satıcı et. al. (2015) and was the 20 item. The reliability of the Vengeance Scale was found to be 0,89. In the analysis of the data, descriptive statistics, t test and ANOVA were used. 61% of the participants are female, and 39% are male. The average age is 31. Total average score of the scale and standard deviation were 3,007±1,074. Moreover, males (3,200±1,192) were found to have significantly higher Vengeance Scale scores than females (2,885±0,975). There was no difference between the healthcare employees who participated in the study (p> 0,05). The mean score of Vengeance Scale of healthcare employees ranged from 2,950±1,063 to 3,249±1,070. As a result, the average score of the level of revenge tendency of healthcare employees was found to be "a little disagree".

Anahtar Kelimeler

Revenge, Health Care Employee, Organizational Behavior

Sağlık Çalışanlarında İntikam Davranışlarına Eğilim

Öz

İntikam davranışı, yanlış algılanan bir davranış karşılığında acı çektirmektir ve istenmeyen bir davranıştır. Çalışmanın amacı, sağlık kurumlarında hizmet veren sağlık çalışanlarının (doktor, hemşire, diğer sağlık çalışanı ve büro personeli) intikam davranışlarına eğilimlerini belirlemektir. Araştırmanın evrenini Konya/Türkiye’de çalışmanın yapılmasına izin veren iki kamu hastanesi oluşturmaktadır. Örneklem 414 çalışandan oluşmuştur. Çalışmada anket metodu kullanılmıştır. Veriler; Haziran-Ağustos 2017 tarihleri arasında “kişisel bilgi formu” ve “İntikam Ölçeği” olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır. İntikam Ölçeği; Stuckless ve Goranson (1992) tarafından geliştirilen; Türkçeye geçerlilik ve güvenirliliği Satıcı ve diğ. (2015) tarafından yapılan 20 maddelik bir ölçektir. İntikam Ölçeği’nin güvenirliliği 0,89 olarak bulunmuştur. Verilerin analizinde, betimsel istatistikler ile t testi ve ANOVA testi kullanılmıştır. Katılımcıların % 61’i kadın, % 39’u ise erkektir. Yaş ortalaması ise 31’dir. İntikam Ölçeği’nin toplam ortalama değeri ve standart sapması 3,007±1,074 şeklindendir. Ayrıca, erkeklerin (3,200±1,192) kadınlara (2,885±0,975) göre anlamlı biçimde daha yüksek İntikam Ölçeği puanına sahip olduğu bulunmuştur. Hekim, hemşire, diğer sağlık çalışanı ve büro personeli ile intikam ölçeği toplam puanı karşılaştırıldığında aralarında herhangi bir fark bulunamamıştır (p>0,05). Sağlık çalışanların intikam ölçeği ortalama puanları 2,950±1,063 ile 3,249±1,070 arasında değişmektedir. Sonuç olarak, sağlık çalışanların intikam davranışına eğilim düzeyleri ortalama puanı “biraz katılmıyorum” şeklinde bulunmuştur. 

Anahtar Kelimeler

İntikam, Sağlık Çalışanları, Örgütsel Davranış

Kaynakça

• KAYNAKÇAAk, Belma, (2010) Parametrik Hipotez Testleri SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, İçinde: Kalaycı Ş. (Ed), Asil Yayın Dağıtım, Ankara. Akın, Mahmut ve diğ., (2012) “Örgütlerde İntikam Niyeti ve Affetme Eğiliminin Çalışanların Ruh Sağlıkları İle İlişkisi”, Amme İdaresi Dergisi 45 (1), s. 77-97.Aksayan, Seçil ve diğ., (2012) Hemşirelikte Araştırma İlke Süreç ve Yöntemleri, İçinde: Erefe İ. (Ed), Odak Ofset Matbacılık, Ankara.Alpar, Reha, (2014) Uygulamalı İstatistik ve Geçerlilik-Güvenirlilik, 3. Bs., Detay Yayıncılık, Ankara.Altunışık, Remzi ve diğ., (2012) Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: SPSS Uygulamalı, 7. bs., Sakarya Yayıncılık, Sakarya.Analoui, Farhad, (1995) “Work Place Sabotage: Its Styles, Motives and Management”, Journal of Management Development, 14(7), s.48-65. Arvas, Abdulselam, (2011) “Kırgız Destanlarında İntikam Duygusu ve İntikam Biçimleri”, Çevrimiçi Tematik Türkoloji Dergisi, Sayı 1 (2), s.219-233.Ayten, Ali, (2009) “Affedicilik ve Din: Affetme Eğilimi ve Dindarlıkla ilişkisi Üzerine Ampirik Bir Araştırma”, M.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 37 (2), s.111-128.Bauman, Zygmunt, (2015) Sosyolojik Düşünmek (Çev. Abdullah Yılmaz), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.Binboğa, Gül ve diğ., (2018) “Örgütsel Davranışın Karanlık Yüzü ve Türkçe Literatürün İncelenmesine Yönelik Bir Araştırma”, Finans ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3 (1), s.382-399.Bostancı Çolak, Gülcan, (2011) “Bir İntikam Hançeri Olarak Kelimeler”, Çevrimiçi Tematik Türkoloji Dergisi, Yıl III, Sayı 1/2 s.255-275Crino, Michael D, (1994) “Employee Sabotage: A Random or Preventable Phenomenon?” Journal of Managerialissues, 6(3), s.311–330.Çınar, Naim, Uztuğ, Ferruh, (2015) “Tüketicilerin Yaşadıkları Olumsuz Satın Alma Deneyimlerine Tepkileri: İntikam mı, Misilleme mi?”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 3 (9), s.40-55.Esin, M. Nihal, (2014) Örnekleme (Editörler: Erdoğan, S., Nahcivan N., Esin, M. Nihal) İçinde Hemşirelikte Araştırma: Süreç, Uygulama ve Kritik, Nobel Tıp Kitabevleri, İstanbul.Güllü, Sevim ve Şahin, Süleyman, (2016) “Antrenörlerin İntikam (Öç Alma) Davranışlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Journal of International Social Research . 9 (47), s.863-871. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5a66605aa724c4.47930914 erişim tarihi:10.04.2018https://www.medimagazin.com.tr/guncel/kategorisiz/tr-8216hemsireler-igneyle-intikam-almak-istiyor8217-11-666-1459.html erişim tarihi 26.11.2018Karaca, Mustafa, (2007) “Organizasyonlarda Saldırgan Davranışlara Maruz Kalma ve Mağdurların Kişiliğiyle İlişkisi: Kayseri’de İmalat Sektöründe Bir Araştırma”, Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.Kim, Sung Hee ve Smith, Richard H, (1993) "Revenge and Conflict Escalation.", Negotiation Journal 9.1 s.37-43.Koç, Oktay, (2016) “İş Yerinde İntikamcı Davranışlar ve Medea Sendromu: Türk Kamu Yönetimi Alanına ilişkin Bir Vaka Analizi”, Yönetim Bilimleri Dergisi 14 (28), s.587-610.Lesley, A., ve diğ., (2005)“Forgiveness And Personality Trait, Personality and Individual Differences, Vol. 39, No: 1, July, s.35-46.McShane, Steven L., ve diğ., Örgütsel Davranış Takımlarda ve Örgütlerde İletişim, çev. edt. Ayşe Günsel, Serdar Bozkurt, (2016) Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.Mikula, Gerold, ve diğ., (1990) "What People Regard as Unjust: Types and Structures of Everyday Experiences of İnjustice.", European Journal of Social Psychology, 20.2 s.133-149.Nayir, K. Funda, (2014). “Eğitim örgütlerinde yönetici ve öğretmen gözüyle öç alma”, 9. Uluslararası Balkan Eğitimi Kongresi, 16 – 18 Eylül, Trakya Üniversitesi, Edirne.Nayir, K. Funda, (2015) “Öğretmen Adaylarının Öç Alma Davranışına İlişkin Görüşleri”, Languages, Literature and History of Turkish or Turkic 10 (11), s.1205-1216. Nayir, K. Funda, (2016) “Örgütsel Öç Alma Ölçeğinin Geliştirilmesi ve Öğretmenlerin Örgütsel Öç Alma Davranışına İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi”, International Online Journal of Educational Sciences, 8 (3), s.128-142.Noon, Mike ve Delbridge, Rich, (1993) “News FromBehind My Hand: Gossip in Organizations”, Organization Studies, 14/1, s.23-26.Satıcı, Seydi Ahmet ve diğ., (2015) "İntikam Ölçeği: Türkçeye Uyarlama Çalışması.", Anatolian Journal of Psychiatry/Anadolu Psikiyatri Dergisi, 16(Special issue.1) s.36-43Seçer, H. Şebnem ve Seçer, Barış, (2009) “Örgütlerde Üretkenlik Karşıtı İş Davranışları: Belirleyicileri ve Önlenmesi, İçinde: Çalışma Hayatında Davranış, Umuttepe Yayınevi, Kocaeli.Spector, Paul E., ve Fox, Suzy, (2005) “The Stressor-Emotion Model of Counterproductive Work Behavior”, s.151-174Stuckless, Noreen ve Goranson, Richard, (1992) “The Vengeance Scale: Development of a Measure of Attitudes Toward Revenge”, Journal of Social Behavior and Personality, 7(1), s.25-42Şener, Emine, (2013) “Örgütsel İntikam Üzerine Nitel Bir Araştırma”, Doktora Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.Şimşek, Mehmet Şerif ve diğ., (2016) Davranış Bilimlerine Giriş ve Örgütlerde Davranış, Eğitim Yayınevi, Konya.Tarkan, Günyüz ve Tepeci, Mustafa, (2006) “Örgütsel Adalet ve Yönetimde Merkezileşmenin Çalışan Hırsızlığına Etkileri: Mersin Üniversitesi Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu Öğrenci Algılamaları Üzerine Bir Araştırma”, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 17(2), s.137-152.Tatarlar, Ceren ve Çangarlı Güneri, Burcu, (2014) Madalyonun İki Yüzü: Örgütsel İntikam Davranışlarında Yöneten ve Yönetilen.Tripp, Thomas M. ve diğ., (2007) “A Vigilante Model of Justice: Revenge, Reconciliation, Forgiveness, Andavoidance”, Social Justice Research, 20 (1), s.10-34.Yoshimura, Stephen, (2007) “The Communication of Revenge: on The Viciousness, Virtues, and Vitality of Vengeful Behavior in İnterpersonal Relationships”, The Dark Side of interpersonal Communication, 2, s.277-292.