Düzeltme: SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK KAPSAMINDA YEŞİL RESTORAN UYGULAMALARI

Yıl 2023, Cilt: 3 Sayı: 1, 17 - 25, 30.06.2023

Defne Keşkekci , Kansu Gençer

Öz

Bu çalışmada sürdürülebilirlik kapsamında yeşil restoran uygulamaları araştırılmıştır. Teknolojik gelişmelerin, nüfus artışının ve tüketim alışkanlıklarının hızla değişim gösterdiği bugünün dünyasında işletmeler kazançlarını arttırmak, rekabet avantajı sağlamak ve tercih edilebilir konuma ulaşabilmek için işletmecilik yöntemlerinde çeşitli farklılıklara gitmek zorunda kalmıştır. Bu noktadan hakaretle yiyecek içecek işletmeleri, tüketicilerin sağlıklı beslenme anlayışlarına uygun olmanın yanında çevreye karşı duyarlı bir yönetim anlayışı geliştirmiştir. Çevreye karşı duyarlı işletmecilik anlayışı beraberinde doğal kaynakların korunması, atık yönetimi, su ve gıda israfının minimum seviyelere düşürülmesi konusunda önlemler almasını da gerekli kılmıştır. Sürdürülebilirlik anlayışı etrafında şekillenen yeşil restoran uygulamalarının temelde yerel üretimi destekleme, kültürel değerlere karşı saygılı bir hizmet anlayışı benimseme, organik gıdaların tüketimini arttırıcı faaliyetlerde bulunma türünde hizmet sağladıkları tespit edilmiştir.
Çalışmanın amacına uygun olarak basılı ve yazılı elektronik materyallerin incelenerek bir araya getirilmesine dayalı literatür taraması yöntemi kullanılmıştır. Bu alanda yapılan diğer çalışma dokümanları incelenerek araştırma ve değerlendirme

Anahtar Kelimeler

sürdürülebilirlik, yeşil restoran, çevre dostu üretim

Düzeltme: GREEN RESTAURANT APPLICATIONS WITHIN THE SCOPE OF SUSTAINABILITY

Öz

In this study, green restaurant practices were investigated within the scope of sustainability. In today's world, where technological developments, population growth and consumption habits change rapidly, businesses have had to make various changes in business methods in order to increase their earnings, provide competitive advantage and reach a preferable position. From this point of view, food and beverage businesses have developed an environmentally sensitive management approach besides being suitable for consumers' healthy eating understanding. Environmentally sensitive business approach necessitated taking measures to protect natural resources, waste management, and reduce water and food waste to minimum levels. It has been determined that green restaurant practices, shaped around the understanding of sustainability, basically provide services such as supporting local production, adopting a service understanding that respects cultural values, and engaging in activities that increase the consumption of organic foods.
In accordance with the purpose of the study, the literature review method based on examining and bringing together printed and written electronic materials was used. Other working documents in this field were examined and subjected to the research and evaluation process. The results were gathered together in a systematic way within the scope of the study.

Anahtar Kelimeler

sustainability, green restaurant, environmentally friendly production

Kaynakça

• Bourne, L. S. (1996). Reinventing the suburbs: Old myths and new realities. Progress in planning, 46(3), 163-184.
• Chapin, I., F. S., Torn, M. S. ve Tateno, M. (1996). “Principles of ecosystem sustainability”. The American Naturalist, 148(6), 1016-1037.
• Chen, J., Sloan, P. ve Legrand, W. (2010). Sustainability in the hospitality industry. ABD: Routledge.
• Collin P.H. (2004). Dictionary of environment & ecology. London: Bloomsbury publishing.
• De, A., Meneguel, C. R., Mundet, L. ve Aulet, S. (2019). “The role of a high-quality restaurant in stimulating the creation and development of gastronomy tourism”. International Journal of Hospitality Management, 83, 220-228.
• Dipietro, R. B., Gregory, S. ve Jackson, A. (2013). “Going green in quick-service restaurants: customer perceptions and intentions”. International Journal of Hospitality & Tourism Administration, 14(2), 139-156.
• Erdoğan, T. (2017). Yiyecek içecek işletmelerinde yeşil mutfak kalitesinin (Y-Mutkal) ölçülmesi: Nevşehir ilinde bir araştırma (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi), Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Nevşehir.
• Ergülen, A. ve Büyükkeklik, A. (2008). “Çevre yönetiminde yeni bir yaklaşım yeşil tedarik zinciri yönetimi”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 10(1-2), 33-50.
• Falágan, N. ve Terry, L.A. (2018). “Recent advances in controlled and modified atmosphere of fresh produce”. Johnson Matthey Technology Review, 62(1), 107-117.
• Güneş., M. (2004). Yerel Gündem 21 “Ulusal” Kentlerden “Küresel” Köylere. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Hák, T., Janoušková, S. ve Moldan, B. (2016). “Sustainable development goals: a need for relevant indicators”. Ecological indicators, (60), 565-573.
• Harris, J. M. (2000). “Basic principles of sustainable development”. Dimensions of Sustainable Developmnet, 1(1), 21-41.
• Higgins-Desbiolles, F., Moskwa, E. ve Wijesinghe, G. (2019). How sustainable is sustainable hospitality research? A review of sustainable restaurant literature from 1991 to 2015. Current Issues in Tourism, 22(13), 1551-1580.
• Holden, E., Linnerud, K. ve Banister, D. (2017). The imperatives of sustainable development. Sustainable development, 25(3), 213-226.
• İpar, M. S., Babaç, E. ve Alperen, K. (2020). Yeşil restoranlara yönelik müşteri yorumlarının içerik analizi ile değerlendirilmesi. Journal of Gastronomy Hospitality and Travel, 3(2), 260-269.
• Jang, Y. J., Kim, W. G., ve Bonn, M. A. (2011). “Generation Y consumers selection attributes and behavioral intentions concerning green restaurants”. International journal of hospitality management, 30(4), 803-811.
• Kaypak, Ş. (2011). “Küreselleşme sürecinde sürdürülebilir bir kalkınma için sürdürülebilir bir çevre”. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomı̇k Araştırmalar Dergı̇si, 13(20), 19-33.
• Kim, M. J. ve Hall, C. M. (2021). Do value-attitude-behavior and personality affect sustainability crowdfunding initiatives. Journal of Environmental Management, 280, 1-11
• Kurnaz, A. ve Özdoğan, O. N. (2017). “İstanbul’da yer alan yeşil restoran işletmeleri hizmet kalitesinin GRSERV modeli ile değerlendirilmesi”. Dokuz Eylül Üniversitesi İşletme Fakültesi 18(1), 75-99.
• Küçük, G. ve Güneş, G. (2013). “Sivil toplum kuruluşları ve çevresel sürdürülebilirlik”. Sosyal ve Beşerî Bilimler Dergisi, 5(2), 298-311.
• Li, Z. ve Xu., T. (2019). “Trade openness, urbanization and CO2 emissions: dynamic panel data analysis of middle-income countries”. The Journal of International Trade & Economic Development, 28 (3), 317–330.
• Lowder, S. K., Skoet, J. ve Singh, S. (2014). What do we really know about the number and distribution of farms and family farms in the world? Background paper for The State of Food and Agriculture 2014.
• McKinnon, A., Browne, M., Whiteing, A. ve Piecyk, M. (2015). Green logistics: Improving the environmental sustainability of logistics. London: Kogan Page Publishers.
• Opoku, E. E. O. ve Boachie, M. K. (2020). “The environmental impact of industrialization and foreign direct investment”. Energy Policy, 137, 1-12.
• Özcan, K. G. (2019). Sürdürebilir kalkınmanın başarısızlığı, sürdürülebilir kalkınmaya eleştiriler ve hâkim çevre anlayışına alternatif yaklaşımlar (Yüksek Lisans Tezi), Namık Kemal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Pasinli, A. (2016). Yeşil Nesil Restoran Hakkında Genel Bilgiler. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
• Pekküçükşen, Ş. ve Yiğit, Y. (2019). “Atık yönetiminde iyi uygulama örneği: Yeşil nesil restoran hareketi”. Turkish Studies-Economics, Finance, Politics, 14(1), 121-139.
• Pirani, S. I. ve Arafat, H. A. (2014). Solid waste management in the hospitality industry: A review. Journal of Environmental Management, 146, 320-336.
• Plassmann, K., Norton, A., Attarzadeh, N., Jensen, M. P., Brenton, P. ve Edwards-Jones, G. (2010). Methodological complexities of product carbon footprinting: a sensitivity analysis of key variables in a developing country context. Environmental Science & Policy, 13(5), 393-404.
• Stead, J. G. ve Stead, E. (2000). Eco-enterprise strategy: Standing for sustainability. Journal of Business Ethics, 24, 313-329.
• Stoller, J. K. (2009). “Developing physician-leaders: a call to action”. Journal Of General İnternal
• Şahingöz, S. A. ve Güleç, E. (2019). Restoran mutfaklarında yeşil nesil restoran hareketi: “La Mancha Restoran” örneği. Journal of Tourism Theory and Research, 5(2), 292-300.
• Şimşek, N. ve Akdağ, G. (2017). Investigation of green genetic restaurants wiyhin content of sustainable gastronomy tourism, Journal of Academic Social Science Studies, (60), 351-368.
• Taş, D. ve Olum, E. (2020). Yiyecek-içecek sektöründe sürdürülebilirlik ve yenilikçi yaklaşımlar”. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 4(3), 3082-3098.
• Tibon, M. V. P. (2012). “A push motivation model of Filipino youth travel.” Journal of Modern Accounting and Auditing, 8(9), 1392-1397.
• Uydacı, M. (2002). Yeşil Pazarlama, iş Ahlakı ve Çevresellik Açısından Yaklaşımlar. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
• Vries, D., Donner, H., M. ve Axelos, M. (2021). “A new conceptual ‘cylinder’ framework for sustainable bioeconomy systems and their actors”. Journal of agricultural and environmental ethic