1990’lı yıllarda Fransız sinema sektörüne, 1960’lı yıllarda doğmuş ve birçoğu Fransa’nın ünlü sinema okulu FEMIS’i bitirmiş çok sayıda kadın yönetmen aktif olarak katılır. Sayıları yüzü geçen ve büyük bir çoğunluğu otuzlu yaşlarında olan bu kadın yönetmenler, filmlerinde sıra dışı, toplumun kendilerine biçtiği kadın kimliğini reddeden genç kadın portrelerine yer verirler. Eleştirmenler gittikçe artan sayıda film üreten, filmleri eskiye oranla çok daha fazla gösterim şansı bulan, itibarlı sinema ödülleriyle taçlandırılan, izleyici ve eleştirmenlerden olumlu not alan bu kadın yönetmenlerin esas başarısının kendilerini auteur olarak kabul ettirebilmeleri olduğunu belirtirler. Bu makalede, kadın yönetmenlerin çağdaş Fransız sinemasındaki farklı konumlarını irdelemek için auteur kuramının ötesinde daha tematik ve toplumsal cinsiyet eksenli bir yaklaşım benimsenip, kendilerini etiketleyip gettolaştırdığını düşünerek ısrarla kadın yönetmen tanımlamasını reddeden çağdaş Fransız kadın yönetmenlerin aslında özgün bir kadın sineması ortaya koydukları, erkek meslektaşlarından görünür biçimde daha fazla geleneksel iktidar ve güç merkezlerinin dışında kalmış konu, karakter ve mekânlar üzerine çalışarak bir anlamda “öteki”nin sesi olup, belki de kendi Öteki’liklerini onlar üzerinden anlattıkları gösterilmeye çalışılıyor.
Kadın filmleri Fransız kadın sineması çağdaş Fransız kadın yönetmenler genç Fransız sineması feminist film eleştirisi
In the 1990s a significant number of women filmmakers, many of them graduates from the famous film school FEMIS, began to work actively in the French film industry. In their films these women, the vast majority of them in their thirties, present unusual portraits of young women who refuse the female identity offered them by the society. Film critics declare that the real success of these women filmmakers, with their growing number of films that have been crowned with prestigious awards and received positive reactions from audience and film critics, is the fact that they are acknowledged as auteurs. In this article, we attempt to move beyond auteurist studies and adopt a more thematic and gender-based approach to account for the specific place of women’s filmmaking in the French cinematic landscape. We claim that although contemporary French women filmmakers reject the label of “women filmmaker” because of the ghettoization that this term implies for them, they produce a specific women’s cinema, one that voices the experience of the margins of French society more systematically than their male counterparts, illustrating, perhaps, the marginalization that they experience both as women and as directors.
Woman’s film French woman’s cinema contemporary French women filmmakers young French cinema feminist film criticism
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makale |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 4 Sayı: 1 |
sinecine TR DİZİN ve FIAF tarafından taranmaktadır.