XIX.
yüzyılda modern anlamda demiryollarının ortaya çıkışı ile birlikte Osmanlı
Devleti, savaş ve iç karışıklıklar durumunda demiryollarını ulaşım sorununu
çözecek çare olarak görmüştür. Bu yönde girişimlerde bulunurken ise diğer büyük
devletlerden farklı olarak Rusya ile inşa edeceği bu demiryolları konusunda
ihtilaf yaşamıştır. Osmanlı Devleti güçlenmek isterken, Rusya ise kendi
çıkarları açısından Osmanlı Devleti’nin her yönden güçsüz kalmasını
istemekteydi.
Osmanlı Devleti, Anadolu – Bağdat
Demiryolu imtiyazını Almanya’ya vermesi üzerine Rusya bu demiryollarının kendi
nüfuz alanını tehdit ettiğini düşünerek Osmanlı Devleti’nden kendi hududu
boyunca uzanan Karadeniz ve Doğu Anadolu bölgesinin demiryolu imtiyazını almak
için ortaya atıldı. Bunun üzerine Osmanlı Devleti her ne kadar Rusya’ya Karadeniz
Demiryolu imtiyazını vermek istemediyse de zaten var olan bir sorun olarak
sürüncemede kalan 1896 yılında Van dolaylarında çıkan Ermeni ayaklanmasının
sonunda Kafkasya’ya kaçan isyancı Ermenilerin memleketlerine dönmemelerine
karşılık, dönemin Padişahı II. Abdülhamit, Rusya’ya Karadeniz Demiryolu
ayrıcalığını verdi. Böylelikle Osmanlı Devleti ile Rusya ilişkilerinin
bilinmeyen bir yönü olan Karadeniz Demiryolları ile Ermeni meselesi bu süreçte
birbirine dahil olmuştur. Sonuç olarak ise, tarihe “1900 İtilafnamesi” olarak
geçen bu mutabakat Osmanlı Devleti ile Rusya arasında bir uzlaşmadır.
Bu makalede Başbakanlık Osmanlı
Arşivi’ndeki arşiv belgeleri ve araştırma eserleri kullanılmıştır. Birkaç tane
Fransızca belge ile araştırma eser dışında yabancı kaynaklar kullanılmamıştır.
Osmanlı Devleti Rusya Karadeniz Demiryolları Ermeni Meselesi
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Ekim 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 4 Sayı: 8 |
Sosyal ve Kültürel Araştırmalar Dergisi (SKAD)'da yayınlanan makaleler Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. SKAD bilginin paylaşımı için Açık Erişim Politikasına uymaktadır.