BibTex RIS Kaynak Göster

Türkiye'de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007)

Yıl 2010, Cilt: 11 Sayı: 11, - , 01.06.2010

Hayati Aksu Yakup Akkuş

Öz

Bu makalede 1970–2007 dönemi için, Türkiye’de işlenen mala karşı suçların sosyoekonomik unsurlardan etkilenme biçimi belirlenmeye çalışılmıştır. Bu amaçla oluşturulan ekonometrik modelde, ekonomik değişkenler olarak enflasyon oranı, işsizlik oranı ve reel kişi başına gelir; sosyal değişken olarak da orta öğretim okullaşma oranları kullanılmıştır. Suç modelinin tahmininde Türkiye üzerine yapılan önceki çalışmalardan farklı olarak ilk defa Sınır Testi Yaklaşımı uygulanmıştır. Tahmin sonuçlarına göre, sosyoekonomik faktörlerle mala karşı suçlar arasında uzun dönemli bir ilişki tespit edilmiştir. Kısa ve uzun dönemli tahminler birbiriyle uyumludur. Buna göre Türkiye’de işlenen mala karşı suçlar; enflasyon, işsizlik ve okullaşma oranlarından pozitif yönlü, reel kişi başına gelirden negatif yönlü etkilenmektedir. Kısa ve uzun dönemde mala karşı suçları etkileyen en önemli unsurun reel kişi başına gelir olduğu tespit edilmiştir. Dolayısıyla mala karşı suçların özellikle reel kişi başına gelirdeki (ekonomik gelişmedeki) artışlar yoluyla azaltılabileceği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

  • Becker, G. (1968), “Crime and Punishment: An Economic Approach”, Journal of Political Economy, 76(2), 169–217.
  • Brown, R. L., J. Durbın ve J. M. Evans (1975), “Techniques for Testing the Constancy of Regression Relationship Over Time”, Journal of the Royal Statistical Society. Series B (Methodological), Vol. 37, No. 2, 149–192.
  • Brush, J. (2007), “Does Income Inequality Lead to More Crime? A Comparison of Cross-Sectional and Time-Series Analyses of United States Counties”, Economics Letters, (96), 264–268.
  • Buonanno, P. ve D. Montolio (2008), “Identifying the Socio-economic and Demographic Determinants of Crime Across Spanish Provinces”, International Review of Law and Economics, 28, 89–97.
  • Buonanno, P. ve L. Leonida (2009), Non-Market Effects of Education on Crime: Evidence From Italian Regions, Economics of Education Review, 28, 11–17.
  • Calvó-Armengol, A., T. Verdier ve Y. Zenou (2007), “Strong and Weak Ties in Employment and Crime”, Journal of Public Economics, (91), 203-233.
  • Carneiro, F. G., P.R.A. Loureiro ve A. Sachsida (2005), “Crime and Social Interactions: A Developing Country Case Study”, The Journal of Socio-Economics, (34), 311-318.
  • Cherry, T.L. (1999), “Unobserved Heterogeneity Bias When Estimating the Economic Model of Crime”, Applied Economic Letters, 753–57.
  • Chiu, W.H. ve P. Madden (2007), “Crime, Punishment and Background Risks”, Journal of Economic Behavior & Organization, (62), 543–555.
  • Choe, J. (2008), “Income Inequality and Crime in the United States”, Economics Letters, 101, 31–33.
  • Cornwell, C. ve W. N. Trumbull (1994), “Estimating the Economic Model of Crime with Panel Data”, The Review of Economics and Statistics, 76(2), 360–66.
  • Cömertler, N. ve M. Kar (2007), “Türkiye’de Suç Oranının Sosyo-Ekonomik Belirleyicileri: Yatay Kesit Analizi”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Cilt:62, Sayı:2, Nisan-Haziran, 1–17.
  • Demombynes, G. ve B. Özler (2005), “Crime and Local Inequality In South Africa”, Journal of Development Economics (76), 265–292.
  • Dönmezer, S. (1994), Kriminoloji, Beta Yay., İstanbul, 8. bas.
  • Devlet Planlama Teşkilatı (1995), DPT Makro Ekonometrik Modeli (DPTMAKRO), Ekonomik Modeller ve Stratejik Araştırmalar Genel Müdürlüğü, Ankara. <http://ekutup.dpt.gov.tr/ekonomi/makro/dptmakro.pdf>, 20.07.2009.
  • Dursun, H. (1997), Suçun Ekonomik Modelleri , DPT Yay., Ankara.
  • Eide, E. (1999), “Economics of Criminal Behavior”, University of Oslo, Working Paper: 8100.
  • Ekren, N. (2000), “Ekonomik Suç–Ekonomik Ceza”, Activeline, No:9 <http://www.activefinans.com/activeline/sayi9/suc_ceza.html>, 19.07.2009.
  • Engelhardt, B. et al. (2008), “Crime and the Labor Market: A Search Model with Optimal Contracts”, Journal of Public Economics, 92, 1876–1891.
  • Engle, R.F. ve C.W.J. Granger (1987), "Co-integration and Error-Correction: Representation, Estimation and Testing", Econometrica 55, 251–276.
  • Fajnzylber, P. et al. (2002), “What Causes Violent Crime?”, European Economic Review, (46), 1323–1357.
  • Funk, P. ve P. Kugler (2000), “Identifying Efficient Crime Combating Policies by VAR-Estimations: The Example of Switzerland”, University of Basel Working Paper, 1–18.
  • Johansen, S. ve K. Juselius (1990), “Maximum Likelihood Estimation and Inference on Cointegration-With Applications to the Demand for Money”, Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 52(2), 169–210.
  • Johansen, S. (1988), “Statistical Analysis of Cointegration Vectors”, Journal of Economic Dynamics and Control, Vol. 12, 231–54.
  • Koskela, E. ve M. Viren (1997), “An Occupational Choice Model of Crime Switching”, Applied Economics, 655–660.
  • Kutlar, A. (2003), “Türkiye’de Sosyoekonomik ve Demografik Faktörlerle Suç İlişkisi Üzerine Bir Ekonometrik Çalışma”, EKEV Akademi Dergisi, 7(14), 287–305.
  • Levitt, S. (1998), “Why Do Increased Arrest Rates Appear to Reduce Crime: Deterrence, Incapacitation or Measurement Errors?”, Economic Inquiry, Vol. XXXVI, 353–372.
  • Loureiro, P. R.A. et al. (2009), “Crime, Economic Conditions, Social Interactions and Family Heritage, International Review of Law and Economics, 29, 202–209.
  • Mackinnon, J. G. (1996), “Numerical Distribution Functions for Unit Root and Cointegration Tests”, Journal of Applied Econmetrics, 11, 601–618.
  • Mehanna, R.-A. (2004), “Poverty and Economic Development: Not As Direct As It May Seem”, The Journal of Socio-Economics, (33), 217–228.
  • Mui, H.W. ve M.A. Mukhtar (1997), “Economic Analysis of Crime and Punishment: An Asian Case”, Applied Economics Letters, 261–265.
  • Myers, S. (1983), “Estimating The Economic Model of Crime: Employment versus Punishment Effects”, Quarterly Journal of Economics, XCVIII, 157–166.
  • Narayan, P.K. ve X. Peng (2007), “Japan’s Fertility Transition: Empirical Evidence from the Bounds Testing Approach to Cointegration”, Japan and the World Economy,19, 263–278.
  • Pazarlıoğlu, M.V. ve T. Turgutlu (2007), “Gelir, İşsizlik ve Suç: Türkiye Üzerine Bir İnceleme”, Finans Politik & Ekonomik Yorumlar Dergisi, 44(513), 63–70.
  • Pesaran, M.H., Y. Shin ve R.J. Smıth (2001) “Bounds Testing Approaches to the Analysis of Level Relationships”, Journal of Applied Econometrics, 16, 289- 326.
  • Phillips, J.A. (2006), “Explaining Discrepant Findings in Cross-Sectional and Longitudinal Analyses: An Application to U.S. Homicide Rates”, Social Science Research, 35,. 948–974.
  • Richardson, P. (1989), Unemployment Crime and Offenders, NACRO, NY.
  • Scorzafave, L. G. ve M. K. Soares (2009), “Income Inequality and Pecuniary Crimes”, Economics Letters, 104, 40–42.
  • Soares, R.R. (2004), “Development, Crime and Punishment: Accounting for the International Differences in Crime Rates”, Journal of Development Economics, 73, 155–184.
  • Stiglitz, J.E. (1996), Kamu Ekonomisi, Çev: Ö. Faruk Batırel, Marmara Üniv. Yay. No:59, İİBF Yay..
  • Tang, C.F. ve H.H. Lean (2009), “New Evidence from the Misery Index in the Crime Function”, Economics Letters 102, 112–115.
  • Trumbull, W.N. (1989), “Estimations of the Economic Model of Crime Using Aggregate and Individual Level Data”, Southern-Economic Journal, Sep., 423-439.
  • Van Tulder, F. ve A. Van Der Torre; (1999), “Modelling Crime and The Law Enforcement System”, International Review of Law and Economics, 19(4), 471–486.
  • Witte, A.D. ve H. Tauchen (1994), “Work and Crime: Exploration Using Panel Data”, NBER Working Paper, No: 4794, 155–167.
  • Witte, A.D. (1983), “Estimating the Economic Model of Crime: Reply”, Quarterly Journal of Economics, XCVIII, 167–176.
  • Yamak, N. ve R. Yamak (2003), “Sosyoekonomik Şartların Suç Unsurlarının Oluşumları Üzerindeki Etkilerinin Belirlenmesi: Makro Veri Analizi, 1964–2000”, VI. Ulusal Ekonometri ve İstatistik Sempozyumu, Gazi Üniversitesi, İİBF, 29–30 Mayıs, 1–10.

Türkiye'de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007)

Yıl 2010, Cilt: 11 Sayı: 11, - , 01.06.2010

Hayati Aksu Yakup Akkuş

Öz

Bu makalede 1970–2007 dönemi için, Türkiye’de işlenen mala karşı suçların sosyoekonomik unsurlardan etkilenme biçimi belirlenmeye çalışılmıştır. Bu amaçla oluşturulan ekonometrik modelde, ekonomik değişkenler olarak enflasyon oranı, işsizlik oranı ve reel kişi başına gelir; sosyal değişken olarak da orta öğretim okullaşma oranları kullanılmıştır. Suç modelinin tahmininde Türkiye üzerine yapılan önceki çalışmalardan farklı olarak ilk defa Sınır Testi Yaklaşımı uygulanmıştır. Tahmin sonuçlarına göre, sosyoekonomik faktörlerle mala karşı suçlar arasında uzun dönemli bir ilişki tespit edilmiştir. Kısa ve uzun dönemli tahminler birbiriyle uyumludur. Buna göre Türkiye’de işlenen mala karşı suçlar; enflasyon, işsizlik ve okullaşma oranlarından pozitif yönlü, reel kişi başına gelirden negatif yönlü etkilenmektedir. Kısa ve uzun dönemde mala karşı suçları etkileyen en önemli unsurun reel kişi başına gelir olduğu tespit edilmiştir. Dolayısıyla mala karşı suçların özellikle reel kişi başına gelirdeki (ekonomik gelişmedeki) artışlar yoluyla azaltılabileceği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

  • Becker, G. (1968), “Crime and Punishment: An Economic Approach”, Journal of Political Economy, 76(2), 169–217.
  • Brown, R. L., J. Durbın ve J. M. Evans (1975), “Techniques for Testing the Constancy of Regression Relationship Over Time”, Journal of the Royal Statistical Society. Series B (Methodological), Vol. 37, No. 2, 149–192.
  • Brush, J. (2007), “Does Income Inequality Lead to More Crime? A Comparison of Cross-Sectional and Time-Series Analyses of United States Counties”, Economics Letters, (96), 264–268.
  • Buonanno, P. ve D. Montolio (2008), “Identifying the Socio-economic and Demographic Determinants of Crime Across Spanish Provinces”, International Review of Law and Economics, 28, 89–97.
  • Buonanno, P. ve L. Leonida (2009), Non-Market Effects of Education on Crime: Evidence From Italian Regions, Economics of Education Review, 28, 11–17.
  • Calvó-Armengol, A., T. Verdier ve Y. Zenou (2007), “Strong and Weak Ties in Employment and Crime”, Journal of Public Economics, (91), 203-233.
  • Carneiro, F. G., P.R.A. Loureiro ve A. Sachsida (2005), “Crime and Social Interactions: A Developing Country Case Study”, The Journal of Socio-Economics, (34), 311-318.
  • Cherry, T.L. (1999), “Unobserved Heterogeneity Bias When Estimating the Economic Model of Crime”, Applied Economic Letters, 753–57.
  • Chiu, W.H. ve P. Madden (2007), “Crime, Punishment and Background Risks”, Journal of Economic Behavior & Organization, (62), 543–555.
  • Choe, J. (2008), “Income Inequality and Crime in the United States”, Economics Letters, 101, 31–33.
  • Cornwell, C. ve W. N. Trumbull (1994), “Estimating the Economic Model of Crime with Panel Data”, The Review of Economics and Statistics, 76(2), 360–66.
  • Cömertler, N. ve M. Kar (2007), “Türkiye’de Suç Oranının Sosyo-Ekonomik Belirleyicileri: Yatay Kesit Analizi”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Cilt:62, Sayı:2, Nisan-Haziran, 1–17.
  • Demombynes, G. ve B. Özler (2005), “Crime and Local Inequality In South Africa”, Journal of Development Economics (76), 265–292.
  • Dönmezer, S. (1994), Kriminoloji, Beta Yay., İstanbul, 8. bas.
  • Devlet Planlama Teşkilatı (1995), DPT Makro Ekonometrik Modeli (DPTMAKRO), Ekonomik Modeller ve Stratejik Araştırmalar Genel Müdürlüğü, Ankara. <http://ekutup.dpt.gov.tr/ekonomi/makro/dptmakro.pdf>, 20.07.2009.
  • Dursun, H. (1997), Suçun Ekonomik Modelleri , DPT Yay., Ankara.
  • Eide, E. (1999), “Economics of Criminal Behavior”, University of Oslo, Working Paper: 8100.
  • Ekren, N. (2000), “Ekonomik Suç–Ekonomik Ceza”, Activeline, No:9 <http://www.activefinans.com/activeline/sayi9/suc_ceza.html>, 19.07.2009.
  • Engelhardt, B. et al. (2008), “Crime and the Labor Market: A Search Model with Optimal Contracts”, Journal of Public Economics, 92, 1876–1891.
  • Engle, R.F. ve C.W.J. Granger (1987), "Co-integration and Error-Correction: Representation, Estimation and Testing", Econometrica 55, 251–276.
  • Fajnzylber, P. et al. (2002), “What Causes Violent Crime?”, European Economic Review, (46), 1323–1357.
  • Funk, P. ve P. Kugler (2000), “Identifying Efficient Crime Combating Policies by VAR-Estimations: The Example of Switzerland”, University of Basel Working Paper, 1–18.
  • Johansen, S. ve K. Juselius (1990), “Maximum Likelihood Estimation and Inference on Cointegration-With Applications to the Demand for Money”, Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 52(2), 169–210.
  • Johansen, S. (1988), “Statistical Analysis of Cointegration Vectors”, Journal of Economic Dynamics and Control, Vol. 12, 231–54.
  • Koskela, E. ve M. Viren (1997), “An Occupational Choice Model of Crime Switching”, Applied Economics, 655–660.
  • Kutlar, A. (2003), “Türkiye’de Sosyoekonomik ve Demografik Faktörlerle Suç İlişkisi Üzerine Bir Ekonometrik Çalışma”, EKEV Akademi Dergisi, 7(14), 287–305.
  • Levitt, S. (1998), “Why Do Increased Arrest Rates Appear to Reduce Crime: Deterrence, Incapacitation or Measurement Errors?”, Economic Inquiry, Vol. XXXVI, 353–372.
  • Loureiro, P. R.A. et al. (2009), “Crime, Economic Conditions, Social Interactions and Family Heritage, International Review of Law and Economics, 29, 202–209.
  • Mackinnon, J. G. (1996), “Numerical Distribution Functions for Unit Root and Cointegration Tests”, Journal of Applied Econmetrics, 11, 601–618.
  • Mehanna, R.-A. (2004), “Poverty and Economic Development: Not As Direct As It May Seem”, The Journal of Socio-Economics, (33), 217–228.
  • Mui, H.W. ve M.A. Mukhtar (1997), “Economic Analysis of Crime and Punishment: An Asian Case”, Applied Economics Letters, 261–265.
  • Myers, S. (1983), “Estimating The Economic Model of Crime: Employment versus Punishment Effects”, Quarterly Journal of Economics, XCVIII, 157–166.
  • Narayan, P.K. ve X. Peng (2007), “Japan’s Fertility Transition: Empirical Evidence from the Bounds Testing Approach to Cointegration”, Japan and the World Economy,19, 263–278.
  • Pazarlıoğlu, M.V. ve T. Turgutlu (2007), “Gelir, İşsizlik ve Suç: Türkiye Üzerine Bir İnceleme”, Finans Politik & Ekonomik Yorumlar Dergisi, 44(513), 63–70.
  • Pesaran, M.H., Y. Shin ve R.J. Smıth (2001) “Bounds Testing Approaches to the Analysis of Level Relationships”, Journal of Applied Econometrics, 16, 289- 326.
  • Phillips, J.A. (2006), “Explaining Discrepant Findings in Cross-Sectional and Longitudinal Analyses: An Application to U.S. Homicide Rates”, Social Science Research, 35,. 948–974.
  • Richardson, P. (1989), Unemployment Crime and Offenders, NACRO, NY.
  • Scorzafave, L. G. ve M. K. Soares (2009), “Income Inequality and Pecuniary Crimes”, Economics Letters, 104, 40–42.
  • Soares, R.R. (2004), “Development, Crime and Punishment: Accounting for the International Differences in Crime Rates”, Journal of Development Economics, 73, 155–184.
  • Stiglitz, J.E. (1996), Kamu Ekonomisi, Çev: Ö. Faruk Batırel, Marmara Üniv. Yay. No:59, İİBF Yay..
  • Tang, C.F. ve H.H. Lean (2009), “New Evidence from the Misery Index in the Crime Function”, Economics Letters 102, 112–115.
  • Trumbull, W.N. (1989), “Estimations of the Economic Model of Crime Using Aggregate and Individual Level Data”, Southern-Economic Journal, Sep., 423-439.
  • Van Tulder, F. ve A. Van Der Torre; (1999), “Modelling Crime and The Law Enforcement System”, International Review of Law and Economics, 19(4), 471–486.
  • Witte, A.D. ve H. Tauchen (1994), “Work and Crime: Exploration Using Panel Data”, NBER Working Paper, No: 4794, 155–167.
  • Witte, A.D. (1983), “Estimating the Economic Model of Crime: Reply”, Quarterly Journal of Economics, XCVIII, 167–176.
  • Yamak, N. ve R. Yamak (2003), “Sosyoekonomik Şartların Suç Unsurlarının Oluşumları Üzerindeki Etkilerinin Belirlenmesi: Makro Veri Analizi, 1964–2000”, VI. Ulusal Ekonometri ve İstatistik Sempozyumu, Gazi Üniversitesi, İİBF, 29–30 Mayıs, 1–10.
Toplam 46 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Hayati Aksu

Yakup Akkuş

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2010
Gönderilme Tarihi 12 Aralık 2014
Yayımlandığı Sayı Yıl 2010 Cilt: 11 Sayı: 11

Kaynak Göster

APA Aksu, H., & Akkuş, Y. (2010). Türkiye’de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007). Sosyoekonomi, 11(11). https://doi.org/10.17233/se.13499
AMA Aksu H, Akkuş Y. Türkiye’de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007). Sosyoekonomi. Nisan 2010;11(11). doi:10.17233/se.13499
Chicago Aksu, Hayati, ve Yakup Akkuş. “Türkiye’de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007)”. Sosyoekonomi 11, sy. 11 (Nisan 2010). https://doi.org/10.17233/se.13499.
EndNote Aksu H, Akkuş Y (01 Nisan 2010) Türkiye’de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007). Sosyoekonomi 11 11
IEEE H. Aksu ve Y. Akkuş, “Türkiye’de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007)”, Sosyoekonomi, c. 11, sy. 11, 2010, doi: 10.17233/se.13499.
ISNAD Aksu, Hayati - Akkuş, Yakup. “Türkiye’de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007)”. Sosyoekonomi 11/11 (Nisan 2010). https://doi.org/10.17233/se.13499.
JAMA Aksu H, Akkuş Y. Türkiye’de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007). Sosyoekonomi. 2010;11. doi:10.17233/se.13499.
MLA Aksu, Hayati ve Yakup Akkuş. “Türkiye’de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007)”. Sosyoekonomi, c. 11, sy. 11, 2010, doi:10.17233/se.13499.
Vancouver Aksu H, Akkuş Y. Türkiye’de Mala Karşı Suçların Sosyoekonomik Belirleyicileri Üzerine Bir Deneme: Sınır Testi Yaklaşımı (1970-2007). Sosyoekonomi. 2010;11(11).
 Kapak Resmi İndir