Yıl 2016,
Cilt: 24 Sayı: 30, 71 - 90, 08.11.2016
Öz
Bu çalışmada Türkiye’de mekânsal birim olarak dikkate alınan 26 NUTS düzeyinde illerin rekabet düzeyinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Toplamda 22 değişkenin dikkate alındığı ve Faktör Analizinin kullanıldığı analizlerde illerin rekabetçiliğinin ortaya konulabilmesi için inovasyon indeksi hesaplanmıştır. Bu bağlamda yakın inovasyon indeks değerlerine sahip olan iller gruplandırılmıştır. Bu kapsamda Türkiye’de Düzey-III Bölgeleri için bölgeler arasındaki gelişmişlik farkları ortaya koyulmuştur. Analiz sonuçlarına göre ilk sırayı 24.01’lik indeks değeri ile İstanbul almıştır. İstanbul’u 14,03 indeks değeriyle Ankara ve 7,93 indeks değeriyle Kocaeli izlemektedir. İnovasyon indeksinde son 3 sırayı Ağrı, Bitlis ve Muş almıştır. Benzer indeks değerlerine sahip iller arasında gruplandırmalar yapılmış ve toplamda 6 homojen grup belirlenmiştir. 1. derece inovasyon kapasitesi gelişmiş iller grubunda İstanbul, Ankara, Kocaeli, İzmir ve Bursa yer almıştır. Son sırada yani 6. derece inovasyon kapasitesi gelişmiş iller grubunda ise toplam 14 il yer almıştır.
Kaynakça
- Amestoy, F. (2013), “Creating Local Innovation Dynamics: The Uruguayan Experience”, The Global Innovation Index 2013, The Local Dynamics of Innovation, 115-124.
- Brockhoff, K. (1985), “Produktinnovationsrate und Unternehmensentwicklung”, in: Industrieökonomik: Theorie und Empire, Hrsg. G. Bombach, B. Gahlen & A.E. Ott, Tübingen: Mohr Verlag, 87-101.
- Büyüköztürk, Ş. (2013), Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Ankara: Pegem Akademi Yayımcılık.
- Çoban, O. & Ş. Özgener (2007), “Ekonomik Entegrasyonda Bir Performans Göstergesi Olarak Globalleşme İndeksi: Türkiye ve AB Ülkeleri Örneği”, İ.Ü. İşletme Fakültesi İşletme Dergisi, Nisan, 36(1), 27-43.
- Damijan, J.P. & Č. Kostevc & M. Stare (2014), “Impact of Innovation on Employment and Skill Upgrading”, VIVES Discussion Papers, Paper No: 44.
- Demir, Ö. (1995), “Joseph A. Schumpeter: Hayatı, Eserleri ve Katkıları”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Prof. Dr. Latif Çakıcıya Armağan, 50, Ocak-Haziran, 158-67.
- Doğan, M. (1991), “Teknoloji ve Verimlilik Arasındaki İlişki”, Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6, 1-12.
- Dutta, S. & B. Lanvin (2013), The Global Innovation Index 2013: The Local Dynamics Of Innovation, Cornell University, Insead and WIPO, Second Printing, Geneva: Ithaca and Fontainebleau.
- Dutta, S. & B. Lanvin & S. Wunsch-Vincent, (2014). The Global Innovation Index 2014: The Humanfactor In İnnovation, Cornell University, Insead and Wipo, Second Printing, Geneva: Ithaca and Fontainebleau.
- Gök, A. (2015), Oslo Kılavuzu Işığında Yenilik, Tübitak Yayını, df>, 15.02.2015.
- Gömleksiz, M. (2012), “Bölgesel İnovasyon Sistemleri ve Türkiye: İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması Düzey 2 Bölgeleri İnovasyon İndeksi”, Konya: Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
- Hollanders, H. (2013), “Measuring Regional Innovation: A European Perspective”, The Global Innovation Index 2013, The Local Dynamics of Innovation, 79-86.
- Hollanders, H. & N. Es-Sadki & M. Kanerva (2015), Innovation Union Scoreboard 2015, Publications Office of the European Union.
- Hollanders, H. & N. Es-Sadki & B. Buligescu & L.R. Leon & E. Griniece & L. Roman (2014), Regional Innovation Scoreboard 2014, Publications Office of the European Union.
- İZKA İzmir Kalkınma Ajansı (2012), İzmir Bölgesel Ar-Ge ve Yenilik Kapasitesi Analizi, İzmir: İzmir Kalkınma Ajansı Yayını.
- Kaiser, H.F. & J. Rice (1974), “Little Jiffy, Mark IV”, Journal of Educational and Psychological Measurement, 34 (1), 111-117.
- Lachenmaier, S. & H. Rottmann (2015), “Effects of Innovation on Employment: A Dynamic Panel Analysis”, CESifo Working Paper.
- Li, Z. (2011), “Research on Evaluation Index System of Regional Innovation”, Management Science and Industrial Engineering (MSIE), 1269-1273.
- Mansfield, E. (1985), Micro-economics: Theory and Applications, New York: W.W. Norton Company.
- OECD (2005), Oslo Kılavuzu: Yenilik Verilerinin Toplanması ve Yorumlanması İçin İlkeler, 3. Baskı, OECD Yayını.
- OECD (2013). <https://ec.europa.eu/research/innovation-union/index_en.cfm>, 31.12.2013.
- Özdamar, K. (2013), “Modern Bilimsel Araştırma Yöntemleri” 1. Baskı, Nisan Kitabevi.
- Pianta, M. (2005), “Innovation and Employment”, in: The Oxford Handbook of Innovation. Ed. J. Fagerberg, D. Mowery & R. Nelson. Oxford: Oxford University Press, 568-598.
- Rogers, M. (1998), “Definition and Measurement of Innovation”, Melbourne Institute Working Paper, Melbourne Institute of Applied Economic and Social Research, Paper No: 10/98.
- Schumpeter, J. (1934), The Theory of Economic Development, Cambridge: Harvard University Press.
- Solow, R.M. (2000), Growth Theory: An Exposition, 2th Edition, New York: Oxford University Press.
- Stats America (2014a), <http://www.statsamerica.org/innovation/innovation_index/weights.html>, 03.01.2014.
- Stats America (2014b), <http://www.statsamerica.org/innovation/guide/innovation_index.html>, 07.01.2014.
- Toner, P. (2011), “Workforce Skills and Innovation: An Overview of Major Themes in the Literature”, OECD Education Working Paper Series.
- Ünsal, A. & E. Özgür (2004), “Bölgesel Gelişimde Faktör Analizi Yaklaşımı”, Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 1, 1-15.
- Vivarelli, M. (2007), “Innovation and Employment: A Survey”, IZA Discussion Paper No. 2621.
Toplam 31 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Bölüm | Makaleler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 8 Kasım 2016 |
| Gönderilme Tarihi | 20 Ekim 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 24 Sayı: 30 |
