Objective: In this study, it was aimed to evaluate the physical activity and perceived stress level of individuals according to their working status during the coronavirus pandemic.
Method: The population of the descriptive study consisted of individuals of working age residing in a neighborhood in Trabzon. The study was conducted on 352 individuals. In addition to the sociodemographic characteristics of the individuals, the Perceived Stress Scale (PSS) and the International Short Form of the Physical Activity Scale (IPAQ) were used in the study. The results were evaluated at the 95% confidence interval, at the p<0.05 significance level.
Results: 62.5% of the participants were university graduates and 13.4% had at least 1 chronic disease. The mean age of all participants was 31.8±9.2. A statistically significant difference was found between the physical activity scores of the participants according to their marital status, place of residence, working status, occupation and current working order (p<0.05). In addition, a statistically significant difference was found between PSS scores according to marital status, chronic illness, coronavirus, working status and current working order (p<0.05). Both the physical activity level and the perceived stress level of the individuals who did not work in any job were found to be higher (p<0.05).
Conclusion: Employment policies are needed to reduce the stress levels observed in unemployed individuals. In addition, the physical activity level of working individuals is low, regardless of the way they work. Existing working conditions need to be rearranged to increase the level of physical activity.
occupational group psychological stress physical fitness work
Amaç: Bu çalışmada koronavirüs pandemisi sürecinde bireylerin çalışma durumuna göre fiziksel aktivite ve algılanan stres düzeyini değerlendirmek amaçlandı.
Yöntem: Tanımlayıcı tipte planlanan çalışmanın evrenini Trabzon’da bir mahallede ikamet eden çalışma çağında olan bireyler oluşturdu. Çalışma 352 birey üzerinde yürütüldü. Çalışmada bireylerin sosyodemografik özelliklerinin yanı sıra Algılanan Stres Ölçeği (ASÖ) ve Uluslararası Fiziksel Aktivite Ölçeği Kısa Formu (UFAÖ) kullanıldı. Sonuçlar %95 güven aralığında p<0,05 anlamlılık düzeyinde değerlendirildi.
Bulgular: Katılımcıların %62,5’i üniversite mezunu ve %13,4’ü en az 1 kronik hastalığa sahipti. Tüm katılımcıların yaş ortalaması 31,8±9,2’ydi. Katılımcıların medeni durumuna, yaşanılan yere, çalışma durumuna, mesleğine ve şimdiki çalışma düzenine göre fiziksel aktivite puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0,05). Ayrıca cinsiyet, medeni durum, kronik hastalık varlığı, koronavirüs hastalığı geçirme, çalışma durumu ve şimdiki çalışma düzenine göre ASÖ puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,05). Herhangi bir işte çalışmayan bireylerin hem fiziksel aktivite düzeyi hem de algılanan stres düzeyi daha yüksek bulundu (p<0,05).
Sonuç: Çalışmayan bireylerde daha yüksek gözlenen stres düzeylerinin azaltılması için istihdam politikalarına ihtiyaç duyulmaktadır. Ayrıca çalışmakta olan bireylerin çalışma şekli fark etmeksizin fiziksel aktivite düzeyi düşüktür. Mevcut çalışma koşullarının fiziksel aktivite düzeyini artıracak biçimde yeniden düzenlenmesi gerekmektedir.
Yazarlar çalışmaya katılan tüm katılımcılara teşekkür eder.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Halk Sağlığı (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Nisan 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 32 Sayı: 6 |