An Analysis of Whether The Bankruptcy Litigation Is Eligible To Mediation (and Subject To Mandatory Mediation) or Not To

Yıl 2020, Cilt: 28 Sayı: 3, 1027 - 1059, 15.12.2020

Barış Toraman

https://doi.org/10.15337/suhfd.744755

Cited By: 2

Öz

The application of the mandatory mediation rules to certain type of actions is a controversial topic, the scope of mandatory mediation becoming wider and the formulation of the article 5/A of Turkish Commercial Code being still uncertain. On the other hand, according to the Code on Mediation in Civil Disputes, article 1 paragraph 2, the civil dispute should be arised solely from an act or proceeding which the parties may freely dispose. However, bankruptcy is traditionally treated as an issue of public order in Turkish jurisprudence. In this study this matter is discussed whether the bankruptcy litigation is eligible to mediation and, it is also subject to mandatory mediation or not. In this context, departing from the main rules of mediation and the characteristics of bankruptcy, than, the question is analysed separately about the types of bankruptcy.

Anahtar Kelimeler

Bankruptcy, Bankruptcy litigation, Direct bankruptcy, Mediation, Mandatory mediation

İflâs Davasının Arabuluculuğa Elverişli ve Dava Şartı Arabuluculuk Kapsamında Olup Olmadığı Üzerine

Öz

Dava şartı arabuluculuğun kapsamının giderek genişlemesi ve TTK m. 5/A hükmündeki belirsizlik, çeşitli davaların arabuluculuğa ve dava şartı arabulu-culuğa elverişli olup olmadığını tartışmalı hale getirmiştir. Öte yandan Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu m. 1, f. 2 hükmü gereği, bir uyuş-mazlığın arabuluculuğun konusunu oluşturabilmesi için, her şeyden önce onun üzerinde serbestçe tasarruf edilebilmesi gerekir. Buna karşılık iflâs, Türk hukukunda geleneksel olarak kamu düzenine ilişkin bir konu olarak kabul edilmektedir. İşte bu çalışmada, iflâs yargılamasının arabuluculuğa elverişli ve dava şartı arabuluculuk kapsamında kabul edilip edilmeyeceği tartışılmıştır. Bu yapılırken, giriş kısmında arabuluculuk yoluna ilişkin temel kurallardan ve iflâsın genel özelliklerinden yola çıkılmış, daha sonra konu, takipli iflâs ve doğrudan iflâs bakımından ayrı ayrı ele alınmıştır. 

Anahtar Kelimeler

iflas, iflas davası, doğrudan iflas, arabuluculuk, dava şartı arabuluculuk

Kaynakça

• Altay, S., Türk İflâs Hukuku, C. I, İstanbul 2004.
• Aktepe Artık, S., “İstinaf Kanun Yolunda Kamu Düzeni Kavramı”, TBB Dergisi, 2018, 134, ss. 257 – 291.
• Atalay, O., Anonim Şirketlerin İflâsı, İzmir 1996.
• Atalı, M., “Zorunlu Arabuluculuğun Yargılama Hukuku Bakımından Ortaya Çıkardığı Sorunlar”, Arabuluculuğun Geliştirilmesi Uluslararası Sempozyumu, 6 – 7 Aralık 2018 (Ed. E. Erdoğan), Ankara 2018, ss. 137 – 154.
• Arslan, R./Yılmaz, E./Taşpınar Ayvaz, S./Hanağası, E., İcra ve İflâs Hukuku, 5. Bası, Ankara 2019.
• Azaklı Arslan, B., Medenî Usul Hukuku Açısından Zorunlu Arabuluculuk, Ankara 2018.
• Başözen, A., Müflisin Tasarruf Yetkisi, Ankara 2005.
• Berkin, N., İflâs Hukuku, İstanbul 1972.
• Budak, A. C., Medeni Usul Hukukunda Üçüncü Kişilerin Korunması, İstanbul 2000.
• Budak, A. C., “Ticari Davalarda Dava Şartı Olarak Arabuluculuk”, MİHDER, C. 42, 2019/1, ss. 25 – 40.
• Budak, A. C./Karaaslan, V., Medenî Usul Hukuku, 3. Bası, Ankara 2019.
• Deren – Yıldırım, N., “İflâsın Hukukî Mahiyeti”, İÜHFM, C. LIV, S. 1-4, 1994, ss. 331 – 346.
• Dinç, İ., “Genel (Âdi) İflâs Yoluyla Takibe İtirazın Kaldırılması ve İflâs Davasının Tah-kime Elverişliliği”, TAAD, Ocak 2020, Y. 11, S. 41, ss. 427 – 462.
• Ekmekçi, Ö./Özekes, M./Atalı, M., Hukuk Uyuşmazlıklarında İhtiyari ve Zorunlu Arabuluculuk, İstanbul 2018.
• Ermenek, İ., İflâsın Ertelenmesi, Ankara 2009.
• Fenning, L. H. “Late-Stage Case”, Bankruptcy Mediation, Alexandria VA 2016, ss. 38 – 52.
• Görgün, Ş./Börü, L/Toraman, B./Kodakoğlu, M., Medenî Usul Hukuku, 8. Bası, Ankara 2019.
• Görgün, Ş./Toraman, B./Kodakoğlu, M., İcra ve İflâs Hukuku Ders Notları, 2. Bası, Anka-ra 2019.
• Karslı, A., İcra ve İflâs Hukuku, 3. Bası, İstanbul 2014.
• Kırtıloğlu, S. S., İflâs Davası, Ankara 2009.
• Koçyiğit, İ./Bulur, A., Ticari Uyuşmazlıklarda Dava Şartı Arabuluculuk, Ankara 2019.
• Konuralp, H., “İstinafta Kamu Düzeni Kavramı”, Medenî Usul ve İcra – İflâs Hukukçuları Toplantısı VI, İzmir/Çeşme, 19 – 20 Ekim 2007, Ankara 2008, ss. 133 – 148.
• Kurt Konca, N., Ticari Davalarda Dava Şartı (Zorunlu) Arabuluculuk, Seta Persptektif, S. 225, Aralık 2018.
• Kuru, B., İcra ve İflâs Hukuku, C. III, İstanbul 1993.
• Kuru, B., İcra ve İflâs Hukuku, C. IV, İstanbul 1997.
• Kuru, B., İcra ve İflâs Hukuku El Kitabı, 2. Bası, İstanbul 2013.
• Kuru, B., İstinaf Sistemine Göre Yazılmış İcra ve İflâs Hukuku, İstanbul 2016.
• Kuru, B., İstinaf Sistemine Göre Yazılmış Medenî Usul Hukuku, İstanbul 2016.
• Muşul, T., İflâs ve Konkordato Hukuku, 2. Bası, Ankara 2019.
• Önen, E., İnşaî Dava, Ankara 1981.
• Özbek, M., Alternatif Uyuşmazlık Çözümü, 2. Bası, Ankara 2009.
• Özbek, M., “İflâs Davasının Hukuki Mahiyeti”, AÜHFD, 61 (1), 2012, ss. 207 – 274
• Öztürk, P., “İİK m. 154/III Uyarınca İflâs Davasında Yetkili Mahkemenin Borçlunun İşlem (Muamele) Merkezine Göre Belirlenmesi, İBD, Mart 1998, ss. 116 – 128.
• Paslı, A., “Ticari İşletme ve Ticaret Şirketleri Bakımından Zorunlu Arabuluculuğun Değerlendirilmesi: Türk Ticaret Kanunu 5/A Maddesinin Yorumlanması, Ticari Uyuşmazlıklarda Zorunlu Arabuluculuk (Ed.: Süral Efeçınar, C./Yardım, M. E.), Ankara 2019, ss. 13 – 25.
• Postacıoğlu, İ. E., İflâs Hukuku İlkeleri, C. I, İflâs, İstanbul 1978.
• Pekcanıtez, H./Atalay, O./Sungurtekin Özkan, M./Özekes, M., İcra ve İflâs Hukuku, 6. Bası, İstanbul 2019.
• Rüzgaresen, C., “Türk Hukukunda ve Mukayeseli Hukukta İflâs Sebepleri ve Yeni Bir İcra ve İflâs Kanunu İçin Öneriler”, MİHBİR, 13. Antalya Toplantısı, 9 – 10 Ekim 2015, Antalya 2017, ss. 59 – 106.
• Sarısözen, S., İcra – İflâs ve Konkordato Hukukundaki Yenilikler, 3. Bası, Ankara 2019.
• Sungurtekin Özkan, M., “İnşai Karar ve Özellikleri”, Prof. Dr. Bâki Kuru Armağanı, An-kara 2004, ss. 553 – 576.
• Tanrıver, S., “Dava Şartı Arabuluculuk Üzerine Bazı Düşünceler”, TBB Dergisi, 2020 (147), ss. 111 – 147 (Anılış: Tanrıver, Dava Şartı Arabuluculuk).
• Tanrıver, S., Konkordato Komiseri, Ankara 1993.
• Taşpınar Ayvaz, S. İcra – İflâs Hukukunda Yeniden Yapılandırma, Ankara 2006.
• Toraman, B., İcra ve İflâs Kanununa Göre Sermaye Şirketleri ve Kooperatiflerde İflâsın Ertelenmesi Talebi, Ankara 2007.
• Umar, B., İcra ve İflâs Hukukunun Tarihi Gelişimi ve Genel Teorisi, İzmir 1973.
• Üstündağ, S., İflâs Hukuku (İflâs, Konkordato, İptal Davaları), 6. Bası, İstanbul 2002.
• Yardım, E., “Ticari Uyuşmazlıklarda Zorunlu Arabuluculuğa Başvuru”, Ticari Uyuşmazlıklarda Zorunlu Arabuluculuk (Ed.: Süral Efeçınar, C./Yardım, M. E.), Ankara 2019, ss. 89 – 110.
• Yıldırım, M. K./Deren-Yıldırım, N., İcra ve İflâs Hukuku, 7. Bası, İstanbul 2016
• Yıldırım, M. K./Oruç, Y., “İcra ve İflâs Kanunu ile Alman Aciz Kanunu Bakımından İflâs Kurallarının Amacının Değerlendirilmesi”, DÜHFD, 2019, C. 24, S. 41, ss. 361 – 403.
• Yılmaz, E., İcra ve İflâs Kanunu Şerhi, Ankara 2016.