ŞAİRLERİN BOHEM HAYATI ÜZERİNE GÖZLEMLER

Yıl 2014, , 101 - 114, 01.06.2016

Mehmet Yılmaz

https://doi.org/10.21563/sutad.187085

Cited By: 1

Öz

Sanatçının farklı bir yaradılışa ve zihinsel yapıya sahip olduğu görüşü, yaşadığı hayatın da sıradan bireyden farklı olduğunu düşündürmüştür. Sosyal yapı içinde genel geçer kurallardan ve sıradanlıktan uzaklaşan sanatkâr ‘aykırı’ görülmüş ve toplumun genel ahlâk kurallarından uzağa düşmesi yer yer reddedilmesine yol açmıştır. Özellikle Fransız toplumunda sanatçı çevresinin yaşam tarzı ile ilgili kullanılan bohem kavramı, belli bir kesimin sosyal yapıdan farklılığının sembolü haline gelmiştir. Bu çalışmada, şair merkezli bir bohem yaşantısı tahliline gidilmiş, edebî eserlerin yanı sıra edebiyatçıların özel yaşantısını yansıtan hatıralar bohem kavramı çerçevesinde incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Şair, Bohem, Sanatkâr Hayatı, Uyumsuz

The Observation on Bohemian Lifes of Poets

Öz

The Opinion about the fact that an artist has got a different creation and mental structure has made think that his life is different from ordinary individuals too. The artist who got far from common rules and mediocrity in social structure was seen as “inconsistent”, that he got far from ethics of community has caused he is rejected time after time. Especially the term “Bohemian” which is used relating to life style in artist world of french community has been a symbol which is difference from a determined group in terms of social structure. In this study a bohemian focussing on poet has been analyzed. In addition to some works in turkish literature searching this subject, the souvenirs reflecting private life of authors in the frame of “Bohemian” have been searched.

Anahtar Kelimeler

Poet, Bohemian, Life of Artist, in Harmonic

Kaynakça

• ADİL, Fikret (1988). Asmalımescit 74, İstanbul: İletişim Yay.
• AHMET HAŞİM (2005). Piyale, İstanbul: YKY.
• AKARSU, Hikmet Temel (2013). Şairlerin Barbar Sofraları, İstanbul: Doğan Kitap.
• ANAR, Turgay (2012). Mekândan Taşan Edebiyat “Yeni Türk Edebiyatında Edebiyat Mahfilleri”, İstanbul: Kapı Yay.
• ARİSTOTELES (2002). Poetika (çev. İsmail Tunalı), İstanbul: Remzi Kitabevi.
• AYVAZOĞLU, Beşir (2008). Peyami, İstanbul: Kapı Yay.
• CAUDWELL, Christopher (1988). Yanılsama ve Gerçeklik, (çev. Mehmet H. Doğan), İstanbul: Payel Yay.
• FETHİ NACİ [KALPAKÇIOĞLU). (1994) Eleştiride Kırk Yıl, İstanbul: Adam Yay.
• KARATAŞ, Turan (2007). Ansiklopedik Edebiyat Terimleri Sözlüğü, Ankara: Akçağ Yay.
• KISAKÜREK, Necip Fazıl (2001). Bâbıâli, İstanbul: Büyük Doğu Yay.
• MURDOCH, Iris (1991). Ateş ve Güneş -Neden Platon Sanatçıları Dışladı-, (çev. Gülsevi Mirza) İstanbul: Düzlem Yay.
• OKTAY, Ahmet (2004). Gizli Çekmece, İstanbul: Doğan Kitap.
• ONAY, Ahmet Talat (2000). Eski Türk Edebiyatında Mazmunlar ve İzahı, An- kara: Akçağ Yay.
• ÖZLÜ, Demir (2003). Kentler Kadınlar Yazarlar, İstanbul: Türkiye İş Bankası Yay.
• PLATON (2002). Devlet (çev. Hüseyin Demirhan), İstanbul: Sosyal Yay.
• SAFA, Peyami (1998). Bir Tereddüdün Romanı, İstanbul: Ötüken Yay.
• THOMPSON, George (1996). Marksizm ve Şiir, (Çev. Cevat Çapan), İstanbul: Adam Yay.
• Meydan Larousse (1990). Bohem, C: 2, İstanbul: Meydan Yay.