PHILOSOPHY FOR CHILDREN'S (P4C) ROLE IN STRENGTHENING DEMOCRACY

Yıl 2025, Sayı: 44, 31 - 48, 29.06.2025

Fikret Yılmaz

Öz

Within this academic review lies an exploration into the central role that Philosophy for Children (P4C) plays within educational environments while simultaneously examining its contributions towards shaping and developing democratic values. The core goal of utilizing P4C lies in cultivating students with invaluable abilities related to critical thinking, evaluation processes and providing them with necessary criticism skills; However, further research remains essential so as to truly comprehend how robustly these proficiencies develop within students, alongside understanding how far-reaching their assessment can be effectively carried out. Upon analyzing individual growth from this viewpoint; tangible positive influence is visible through an improved set of thinking abilities ultimately leading towards cementing one’s ability when it comes down to making sound decisions along with addressing intricate problems or even dealing with information analysis. Further examination of P4C's broader impact leads to highlighting it’s a major role in fostering and constructing democratic societies. By nurturing respect towards contrasting perspectives and subsequently making way for fair decision-making; P4C sets its sights upon orchestrating a more just and accepting society overall. Yet, it remains of utmost importance that educators involved in implementing P4C fully grasp both the theoretical alongside practical aspects alike. This particular observation warrants the necessity behind programs facilitating educational support within this matter; allowing educators to take the necessary steps required in effectively implementing P4C within their respective environments. All in all, while P4C is widely recognized as being an instrumental asset when it comes to sharpening critical thinking skills; it is imperative that further research be conducted regarding obtaining successful implementation workflow as well as establishing measurable results - all the while emphasizing the crucial correlation between educators having a profound understanding, coupled with operational skills pertaining both the theoretical basis and practicalities revolving around P4C.

Çocuklar İçin Felsefe'nin (P4C) Demokrasinin Güçlendirilmesindeki Rolü

Öz

Bu akademik inceleme, Çocuklar İçin Felsefe (P4C) pedagojik yaklaşımının, eğitim ve öğretim süreçlerindeki merkezi rolünü ve demokratik değerlerin gelişimine sunduğu katkıları detaylı bir şekilde inceler. P4C'nin esas hedefi, öğrencilere düşünme, değerlendirme ve eleştiri becerilerini kazandırmak olup, bu becerilerin nasıl ve ne ölçüde geliştirildiği ve bu gelişimin nasıl değerlendirileceği üzerine daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir. Bireysel gelişim konusunda P4C'nin olumlu etkileri, öğrencilerin düşünme becerilerini geliştirme ve eleştirel düşünme yeteneklerini kazandırma noktasında belirgindir. Bu yeteneklerin kazandırılması, öğrencilerin sorunları çözme, bilgiyi analiz etme ve karar verme süreçlerinde daha yetkin hale gelmelerine imkân sağlar. Bununla birlikte, P4C'nin demokratik toplumların güçlendirilmesi ve oluşumu üzerindeki rolü, daha geniş bir bağlamda ele alınmıştır. P4C, farklı bakış açılarına saygı gösterme ve adil karar verme yeteneği kazandırarak, daha adil ve hoşgörülü bir toplum oluşturmayı hedefler. Ancak bu potansiyel etkilerin tam olarak gerçekleştirilebilmesi için, eğitimcilerin P4C yaklaşımının teorik ve uygulamalı yönlerini anlamaları ve bu yaklaşımı etkin bir şekilde uygulayabilmeleri için gereken bilgi ve becerilere sahip olmaları önemlidir. Bu durum, eğitimcilerin P4C'yi etkin bir şekilde uygulamalarına yardımcı olacak eğitim ve destek programlarına ihtiyaç olduğunu belirtir. Sonuç itibariyle, P4C yaklaşımı, düşünme, değerlendirme ve eleştiri becerilerinin geliştirilmesinde önemli bir araç olarak kabul edilirken, bu yaklaşımın etkin bir şekilde uygulanabilmesi ve etkilerinin ölçülebilmesi için daha fazla araştırmaya ihtiyaç olduğu vurgulanmaktadır. Ayrıca, eğitimcilerin P4C'yi etkin bir şekilde uygulamalarını sağlamak için, bu yaklaşımın teorik ve uygulamalı yönlerine dair bilgi ve becerilere sahip olmaları gerektiği belirtilmektedir.

Anahtar Kelimeler

P4C , Demokrasi , Felsefe , Çocuklar , Eleştirel Düşünme

Kaynakça

• Aktaş, M. (2015). Demokrasi Kavramına Eleştirel Bir Bakış. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , 3 (1) , 87-105 . DOI: 10.18506/anemon.92965
• Apple, M. ve Beane, J. (2007). Democratic Schools: Lessons in Powerful Education. Heinemann.
• Aristoteles. (2016). Metafizik (Y. G. Sev, Çev.). Pinhan Yayıncılık.
• Barrow, W. (2010). Dialogic, participation and the potential for Philosophy for Children. Thinking Skills and Creativity, 5(2), 61–69. doi:10.1016/j.tsc.2010.01.002
• Biesta, G. (2006). Beyond learning: democratic education for a human future. Boulder: Paradigm Publishers. Daniel, M., & Auriac, E. (2011). Philosophy, Critical Thinking and Philosophy for Children. Educational Philosophy and Theory, 43(5), 415–435. doi:10.1111/j.1469-5812.2008.00483.x
• Deakin Crick, R., & Joldersma, C. W. (2007). Habermas, lifelong learning and citizenship education. Studies in the Philosophy of Education, 26, 77–95
• Dewey, John (1910). How We Think. Boston: D.C. Heath Publications.
• Dewey, J. (2001). Democracy and education. The Pennsylvania State University.
• Dil, K. (2015). Demokrasi İhtiyacını Felsefi Düşünme Yöntemiyle Doyurmak. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 6 (2) , 355-372 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/jiss/issue/25891/272827
• Direk, N. (2006). Filozof çocuk. İstanbul: Pan Yayıncılık.
• D'Olimpio, L.& Teschers, C. (2016). Philosophy for children meets the art of living: A holistic approach to an education for life. Philosophical Inquiry in Education, 23(2), 114–124. doi: 10.7202/1070458ar.
• Ennis, R. (1996). Critical Thinking. Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall.
• Erwin, E. J., & Kipness, N. A. (1997). Early Childhood Education Journal, 25(1), 57–60. doi10.1023a1025642116800
• Fattore, T., Turnbull, N. (2005). Theorizing representation of engagement with children. The political dimension of child oriented communication. In J. Mason, T.Fattore (ed.). Children taken seriously in theory, policy and practice, London : Jessica Kingsley Publishers.
• Fisher, A. (2005). Thinking skills and admission to higher education. A special paper, commissioned by the University of Cambridge Local Examinations Syndicate and produced by centre for research in critical thinking, University of East Anglia.
• Fisher, R. (2003). Teaching thinking (2nd ed.). London: Continuum
• Freire, P. (2005). Teachers as Cultural Workers: Letter to those who Dare Teach, Westview Press: Boulder, Colorado. In Mason, J. & Fattore, T. (Eds.). Children taken seriously: In theory, policy and practice (pp. 46–57). London/Philadelphia: Jessica Kingsley Publishers.
• Gelder, T. van. (2005). Teaching Critical Thinking Some Lessons From Cognitive Science. College Teaching, 53(1), 41–48. doi:10.3200ctch.53.1.
• Gündoğdu, H. (2009). Eleştirel düşünme ve eleştirel düşünme öğretimine dair bazı yanılgılar. Celal Bayar Üniversitesi S.B.E. Sosyal Bilimler, 7(1), 57-74.
• Haynes, J. (2001). Children as philosophers: learning through enquiry and dialogue in the primary classroom. London & New York: Routledge Falmer.
• Heywood, A. (2014). Siyaset (14. baskı). (B. B. Özipek, B. Şahin, M. Yıldız, Z. Kopuzlu, B. Seçilmişoğlu, & A. Yayla, Çev.). Adres Yayınları.
• Heywood, A. (2015). Siyasetin Temel Kavramları. (İkinci Baskı) (H. Özler, Çev.). Adres Yayınları: Ankara Kant, I. (1991). Kant: Political Writings (H. B. Nisbet, Çev.). Ed. By H.S. Reiss, Cambridge: Cambridge University Press.
• Kennedy, D. (1992) The Hermeneutics of Childhood, Philosophy Today, 36.1, ss. 44–60
• Lipman, M., Sharp, A. M., & Oscanyan, F. S. (1980). Philosophy in the Classroom. Temple University Press.
• Lipman, M. (2003). Thinking in Education. Cambridge: Cambridge University Press.
• Magee, B. (1998). The Story of Philosophy. London: Dorling Kindersley.
• Matthews, G. (1994). The Philosophy of Childhood, Cambridge: Harvard University Press.
• Mead, G. H., & Morris, C. W. (Eds.). (1972). Mind, self, and society from the standpoint of a social behaviorist. University of Chicago press.
• Murris, K. (2000). Can Children Do Philosophy Journal of the Philosophy of Education, 34(2), 261–279. doi10.11111467-9752.00172.
• Mutlu, E. (2010). Investigating the thinking levels of children in early childhood period (60-72 months) and attitudes of preschool teachers related to thinking education. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi].
• Mynbayeva, A., Sadvakassova Z.; Akshalova, B. (2017). Pedagogy of the twenty-first century: Innovative teaching methods. New Pedagogical Challenges in the 21st Century. doi: 10.5772/intechopen.72341
• Nussbaum, M. (2010). Not For Profit: Why Democracy Needs the Humanities. Princeton University Press.
• Ritchhart, R., & Perkins, D. (2005). Learning to Think: The Challenges of Teaching Thinking. In K. Holyoak & R. Morrison (Eds.), The Cambridge Handbook of Thinking and Reasoning (pp. 775-802). Cambridge University Press.
• Ruitenberg, C. W. (2008). Educating Political Adversaries: Chantal Mouffe and Radical Democratic Citizenship Education. Studies in Philosophy and Education, 28(3), 269–281. doi:10.1007/s11217-008-9122-2.
• Schmidt, M. G. (2002), Demokrasi Kuramlarına Giriş, Çev. M. Emin Köktaş, 2. Baskı, Ankara: Vadi Yayınları.
• Scruton, R. (2019). Akıllı kişiler için felsefe rehberi, Çev. Eşref Armağan Eşkinat. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Sharp, A. M. (1995). Philosophy for children and the development of ethical values. Early Child Development and Care, 107(1), 45–55. doi:10.10800300443951070106.
• Şahin, G. (2023). Düşünsel bir yolculuk: Çocuklar için felsefe. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, (36), 368-388. DOI: 10.29000/rumelide.1369085.
• Taş, I. (2017). The effects of philosophy for children on theory of mind and creativity of 48-72 month-old children. [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana, Türkiye.
• Trickey, S., & Topping , K. J. (2004). “Philosophy for children” a systematic review. Research Papers in Education, 19(3), 365–380. doi10.10800267152042000248016.
• Trickey, S., & Topping, K. J. (2006). Collaborative Philosophical Enquiry for School Children. School Psychology International, 27(5), 599–614. doi:10.11770143034306073417.
• Topping, K. J., & Trickey, S. (2007a). Collaborative philosophical enquiry for school children: Cognitive effects at 10-12 years. British Journal of Educational Psychology, 77(2), 271–288. doi:10.1348/000709906x105328.
• Topping, K. J., & Trickey, S. (2007b). Impact of philosophical enquiry on school students’ interactive behaviour. Thinking Skills and Creativity, 2(2), 73–84. doi:10.1016/j.tsc.2007.03.001.
• Todd, L. (2007). Partnerships for inclusive education: a critical approach to collaborative working. Abingdon: Routledge Falmer
• Topping, K. J., & Trickey, S. (2007). Collaborative philosophical inquiry for schoolchildren: Cognitive gains at 2-year follow-up. British Journal of Educational Psychology, 77(4), 787–796. doi:10.1348/000709907x193032.
• Vansieleghem, N. (2005). Philosophy for Children as the wind of thinking. Journal of Philosophy of Education, 39(1), 19–35
• Vansieleghem, N., & Kennedy, D. (2011). What is Philosophy for Children, What is Philosophy with Children-After Matthew Lipman? Journal of Philosophy of Education, 45(2), 171–182. doi:10.1111/j.1467-9752.2011.00801.x