يتميز كتاب ”الجامع الصحيح“ لمسلم بن الحجاج (ت 261/875) بجمعه النصوص الموثوق بها في الرواية. وهذه الخاصية التي يمتاز بها العمل تضمن للمعلومات التي ينقلها مصداقية وشهرةً، وتجعل منه مصدراً مهماً للبحث في هذا الموضوع. إن إسهام الروايات الواردة في كتاب التفسير في علم التفسير واضح في مجال التفسير. وفي هذا الصدد، تركز هذه الدراسة على كتاب مسلم في باب التفسير من كتاب التفسير وتهدف إلى الوصول إلى المعلومات المتعلقة مباشرة بفن التفسير. والهدف الرئيسي للدراسة هو الوصول إلى المعلومات التي ينقلها المحدث والمصدر الحديثي الأساسي حول تخصص التفسير في مجال التفسير. وقد استخدم في البحث منهجية تدوين البيانات التاريخية والتقييم التحليلي للبيانات. ونتيجة لهذا المنهج توصل البحث إلى تفسير آيات البقرة، 2/58-59؛ والنساء، 4/3، 6، 93-94، 127-128؛ والأعراف، 7/31، 161-162؛ والفرقان، 25/68-71؛ والحديد، 57/16 وغيرها من المعلومات المتعلقة بهذه الآيات. كما أنه يحدد المعلومات المتعلقة بنزول آيات البقرة، 2/189؛ والمائدة، 5/3؛ والإسراء، 17/57؛ والحج، 22/19؛ والنور، 24/33 .ومن أبرز النتائج التي توصلت إليها الدراسة في هذا السياق ما جاء في تفسير بعض الآيات التي نزلت في بني إسرائيل من تمرد بني إسرائيل الاعتقادي والعملي، وتفضيل قرة ”السلام“ على ”السلام“، والعلاقة بين ظلم اليتيمات وتعدد الزوجات، وعرض المرأة على زوجها الذي يريد طلاقها. ومن النتائج البارزة التي توصلت إليها الدراسة أن اختلاف الروايات في أي آية نزلت آخر ما نزل من القرآن الكريم مرتبط بكثرة نزول الآيات على رسول الله صلى الله عليه وسلم في آخر يوم من أيامه. وبناءً على هذه النتائج يُفهم من هذه النتائج أن تفسير مسلم رحمه الله تعالى في كثير من المسائل الخلافية بالروايات، ولذلك فهو من أهم مصادر التفسير من حيث الإتيان بالجديد في المسائل.
Muslim b. al-Ḥajjāj’s (d. 261/875) al-Jāmiʽ al-Ṣaḥīḥ stands out for compiling the most authentic variants of prophetic narrations. This characteristic of the work ensures that the information it conveys gains credibility and fame, and also makes it one of the most important sources of research on the subject. Given the aforementioned significance of the Ṣaḥīḥ, the narrations transmitted in the Kitāb al-Tafsīr contribute substantially to the discipline of tafsīr. In this respect, this study focuses on Muslim’s Kitāb al-Tafsīr and aims to access all the information directly related to the discipline of tafsīr. The main goal of the study is to bring the information conveyed by a muhaddith and a main hadith source about the discipline of tafsir to the field of tafsir. The research uses the methods of historical data transcription and analytical evaluation of data. As a result of the method employed, the exegeses of the following verses al-Baqarah, 2/58-59; al-Nisā, 4/3, 6, 93-94, 127-128; al-Aʽrāf, 7/31, 161-162; al-Furqān, 25/68-71; al-Hadīd, 57/16 as well as other relevant information concerning these verses, are obtained. In addition, he identifies the nuzūl information of the verses al-Baqarah, 2/189; al-Māʽida, 5/3; al-Isrā, 17/57; al-Hajj, 22/19; and al-Nūr, 24/33. In this context, the rebellion of the Israelites in word and deed, the preference of the qiraats “salām-salam”, the relationship between injustice to orphan girls and polygamy, and the proposal of a woman to her husband who wants to divorce her are some of the findings. Another prominent finding of the study is the understanding that the different reports about which verse was revealed last is related to the intensive revelation of verses to the Prophet on his last day. In light of these findings, it becomes evident that the Tafsīr section of Muslim’s Ṣaḥīḥ contributes to numerous disputed exegetical issues through its narrations, and thus occupies a foundational place among the primary sources of tafsīr by offering fresh insights into such matters.
Müslim b. Haccâc’ın (ö. 261/875) el-Câmiʽu’s-Sahîh’i, bir rivayetin güvenilir metinlerini bir araya getirmekle öne çıkmaktadır. Eserin bu niteliği naklettiği bilgilerin itimat kazanmasını ve şöhret bulmasını sağlamakta, ayrıca konuyla ilgili araştırmaların önemli kaynaklarından olmasına yol açmaktadır. Sahîh’in söz konusu önemine binaen Kitâbu’t-Tefsîr’de naklettiği rivayetlerin tefsir disiplinine katkıda bulunacağı görülmektedir. Bu itibarla çalışmada Müslim’in Kitâbu’t-Tefsîr bölümü konu edilmekte, bölümde yer alan tefsir disipliniyle doğrudan ilgili bilgilere ulaşılması amaçlanmaktadır. Çalışmanın temel hedefi ise bir muhaddisin ve temel hadis kaynağının tefsir disiplinine dair naklettiği bilgilerin tefsir alanına kazandırılmasıdır. Araştırmada tarihsel verilerin dökümü ve verilerin analitik değerlendirmesi yöntemleri kullanılmaktadır. Takip edilen bu yöntem sonucunda Bakara, 2/58-59.; Nisâ, 4/3, 6, 93-94, 127-128.; Aʽrâf, 7/31, 161-162.; Furkân, 25/68-71.; Hadîd, 57/16. âyetlerinin tefsirlerine ve âyetlerle ilgili diğer bilgilere ulaşılmaktadır. Ayrıca Bakara, 2/189.; Mâide, 5/3.; İsrâ, 17/57.; Hac, 22/19.; Nûr, 24/33. âyetlerinin nüzûl bilgileri tespit edilmektedir. Bu bağlamda İsrâiloğullarının kavlî ve amelî isyanları, “selâm-selem” kıraatlarının tercihi, yetim kızlara adaletsizlik yapmak ile çok eşliliğin ilişkisi, kadının boşanmak isteyen kocasına yapacağı teklif gibi tefsirler söz konusu bulgulardan bazılarıdır. Son indirilen âyetin hangisi olduğuna dair farklı nakillerde bulunulmasının Resulullah’a son gününde yoğun bir şekilde âyet indirilmesiyle ilişkili olduğunun anlaşılması da yine çalışmanın öne çıkan bulgularındandır. Bu tespitlerden hareketle Müslim’in Tefsîr bölümünün birçok tartışmalı meseleye rivayetlerle katkıda bulunduğu, dolayısıyla konulara yeni açılım getirmek bakımından tefsir ilminin temel kaynakları arasında olduğu anlaşılmaktadır.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Tefsir |
| Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALESİ |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 26 Ekim 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Ekim 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 22 Mayıs 2025 |
| Kabul Tarihi | 8 Ekim 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 9 Sayı: 2 |