Constitutional Arab Identity Referring To National Unity: The Cases of Lebanon, Syria, and Jordan

Yıl 2024, , 49 - 90, 24.06.2024

Abdullah Musab Şahin

https://doi.org/10.59933/tauhfd.1503807

Öz

This article focuses on how Arab identity is used to indicate membership in a supra-state Arab union in the Constitutions drafted in Lebanon, Syria and Jordan When the constitutionalism movements are examined, it is seen that political identity is directly or indirectly brought to the fore to establish the bond of citizenship. In most constitutions prepared in Arab countries, Arab identity was used to emphasise belonging to a supra-state structure. This study, limited to Lebanon, Syria and Jordan, reveals how this belonging is emphasised in the constitutions and constitutional documents drafted in the region. The expressions used in the constitutions, such as the Arab States, the people are a part of the Arab nation and easy citizenship to the peoples of other Arab countries, have been examined in detail. The relevant articles in the constitutions prepared in the three countries of the Levant Region were examined in connection with the theory of citizenship in the Islamic legal literature and the history of Arab nationalism.

Anahtar Kelimeler

Arab Nationalism, Citizenship in Arab Constitutions, Lebanese Constitution, Syrian Constitution, Jordanian Constitution

Ulusal Birliğe Atıfla Anayasal Arap Kimliğinin Kullanımı: Lübnan, Suriye ve Ürdün Örnekleri

Öz

Bu makale Lübnan, Suriye ve Ürdün'de hazırlanan anayasalarda Arap kimliğinin devletler üstü bir Arap birliğine mensubiyeti belirtmek için nasıl kullanıldığına odaklanmaktadır. Anayasacılık hareketleri incelendiğinde, vatandaşlık bağının kurulması için doğrudan ya da dolaylı olarak siyasi kimliğin ön plana çıkarıldığı görülmektedir. Arap ülkelerinde hazırlanan anayasaların çoğunda ise Arap kimliği devletler üstü bir yapıya aidiyeti vurgulamak için kullanılmıştır. Lübnan, Suriye ve Ürdün ile sınırlı olan bu çalışma, bölgede hazırlanan anayasalarda ve anayasal belgelerde bu aidiyetin nasıl vurgulandığını ortaya koyma amacı taşımaktadır. Anayasalarda kullanılan Arap Devletleri, halkın Arap ulusunun bir parçası olduğu ve diğer Arap ülkelerinin halklarına kolay vatandaşlık gibi ifadeler detaylı bir şekilde incelenmiştir. Levant Bölgesi'ndeki üç ülkede hazırlanan anayasalarda yer alan ilgili maddeler, İslam hukuk literatüründeki vatandaşlık teorisi ve Arap milliyetçiliğinin tarihi ile ilişkili olarak incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Arap Milliyetçiliği, Arap Anayasalarında Vatandaşlık Kavramı, Lübnan Anayasası, Suriye Anayasası, Ürdün Anayasası

Kaynakça

• ABD ALAZİZ M. ‘The Origin and Birth of The Arab League’ (1955) 11 el-Mecelletü’l-Mısriyye li’l-Kanuni’l-Düvelî 39-58.
• ABOU KHADRA, O, ‘Arab Unity Trends and International Implications’ (PhD Thesis, Princeton University 1949).
• ANTONIUS, G, The Arab Awakening (1939).
• ARAB INFORMATİON CENTER. Basic Documents of the Arab Unifications (1958).
• ATLIOĞLU Y, ‘Modern Lübnan’da Maruniler ve Çatışma’ (PhD Thesis, Marmara University 2011).
• BAKTIAYA A, ‘19. Yüzyıl Suriye’sinde Nahda’yı Hazırlayan Sosyoekonomik Koşullar ve Nahda İçinde Beliren Siyasi Eğilimler’ (PhD Thesis, Istanbul University 2002).
• BÂRÛT M. ‘el-Mutemerü’l-Sûri’ül-Âm 1919-1920’ (2013) 1(3) el-Mecelle li’l-Dirasâti’l-Fikriyye ve’l-Sekâfiyye 23-48.
• BOYD E, ‘The Struggle For Arab Unity’ (American University of Beirut 1959).
• BUZPINAR Ş, ‘Kevâkibî’ (2022) 25 Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, 338-39
• ———. ‘Lübnan’ (2003) 27 Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, 248-54.
• CABBÛR, C, el-Urûbe ve’l-İslâm fî’l-Desâtîri’l-Arabiyye (2010).
• CÂSÛR N, ‘el-Avleme ve’d-Devletü’l-Vataniyyeti’l-Kavmiyyeti’l- Arabiyye’ (2000) 50 el-Mecelletü’l-Sekâfiyye 18-24.
• CEYLAN A, ‘Ürdün’de Anayasal Gelişim’ (2002) 6(1-4) Erzincan Hukuk Fakültesi Dergisi 33-60.
• DABBAS H, ‘Arab Unity: Prospects and Problems’ (PhD Thesis, University of Missouri 1964).
• DARWICH B, ‘Lebanon and Syria, Sovereign Yet Interlinked Nations: The Lebanese-Syrian Relations, 1971-2018’ (Atılım University 2019).
• DAWISHA A, Arab Nationalism In The Twentieth Century (Princeton University Press 2003).
• ed-Düstûrü’l-Lübnânî (Beyrut 2022).
• ERIS I, ‘The Dar Al-Islam and The Dar Al-Harb: A Discourse on the Crafting of a Muslim State’ (Master Thesis, The University of Texas at Austin 2000).
• FARUKI K, ‘The National Covenant of Lebanon: Its Genesis’ (1974) 3 Pakistan Horizon, 19-31.
• FROST C, ‘The United Arab Republic, 1958-1961: A Study In Arab Nationalism and Unity’ (Doktora Tezi University of Denver 1966)
• GHALAYINI K, ‘A Plan For The Organization of An Arab Federation’ (PhD Thesis, American University 1956)
• HAIM S, Arab Nationalism An Anthology. (University of California Press 1962)
• HAMÛD B, ‘ez-Ezmetü’l-Lübnaniyye Kiyaniyye em Siyasiyye?’ (2022) 4(21) Mecelletü’l-Adâb ve’l-Ulûmi’l-İnsâniyye 256-69.
• HATŞÎK B, ‘Düstûr Cedîd li’l-Lübnani’l-Cedîd’ (1977) 25 Mecelletü’l- Adab 10-12.
• HUT D, ‘Osmanlı Arap Vilayetleri, Arabizm ve Arap Milliyetçiliği’ (2016) 1 Vakanüvis - Uluslararası Tarih Araştırmaları Dergisi 105-50.
• İHSANOĞLU E, ‘Arap Birliği’ (1991) 3 Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi 325.
• KAMALI M, ‘Citizenship: An Islamic Perspective’ (2009) 11(2) Journal of Islamic Law and Culture 121-53.
• KHADDURI M, ‘Constitutional Development in Syria: With Emphasis on the Constitution of 1950’ 1951 5(2) Middle East Journal 137-60.
• KORKUT L, ‘Türkiye’de ve Dünya Devletlerinde Anayasal Vatandaşlık Tanımları’ (2014) 1(2) İstanbul Medipol Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 5-41.
• LEWIS B, The Multiple Identities of the Middle East (1998).
• MACDONALD R, The League of Arab States: A Study In The Dynamics Of Regional Organization (Princeton University Press 1965)
• MAKDISI U, The Culture of Sectarianism: Community, History, and Violence in Nineteenth-Century Ottoman Lebanon. (University of California Press, 2000).
• MANDUCHI P, ‘Arab Nationalism(s): Rise and Decline of an Ideology’ (2017) 97 Oriento Moderno 4-35.
• MUHSIN H, ‘et-Taifiyye ve’l-Nizâmü’l-Düstûrî fi Lübnan’ (1990) 4 Mecelletü’ş-Şeriati ve’l-Kanun 15-106.
• NAWAVI B, ‘Arab Unity and Disunity’ (University of Glasgow 1976)
• ÖZEL A, ‘Müstemen’ (2006) 32 Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, 140-143.
• ÖZEL A, ‘Zimmi’ (2013) 44 Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, 434-438.
• ÖZDEMİR R, ‘Syrian Baath Party and Arab Unity’ (Marmara University 2011).
• PAROLIN G, Citizenship In the Arab World. (Amsterdam University Press 2009).
• PODEH E, The Decline of Arab Unity: The Rise and Fall of The United Arab Republic (1999).
• RAIF C, ‘Lübnan ve’t-Tağyîrü’l-Cezrî’ (1958) 6(9-10) Mecelletü’l-Adab 13-16.
• RIFA’I A, ‘The Arab Commonwealth’ (1954) 294 The Annals of the American Academy of Political and Social Science 147-50.
• ROMERO J, ‘Arab Nationalism and the Arab Union of 1958’ (2015) 42(2) British Journal of Middle Eastern Studies 179-99.
• SAYEGH F, Arab Unity: Hope and Fulfillment (1958).
• ŞENTÜRK D, ‘Suriye Baas Partisi ve Birleşik Arap Cumhuriyeti’ (Istanbul University, 2002)
• TUĞ S, İslam Ülkelerinde Anayasa Hareketleri (İrfan Yayınevi 1969)
• TULBA A, ‘Düstûrü’l-Cumhuriyyeti’l-Hâmise ve’d-Düstûrü’l-Sûrî’ül- Daim li’l-Âm 1973’ (2001) 9(2) Mecelletü’l-Emn ve’l-Kanun, 252- 77.
• TUNAYA T, Siyasal Kurumlar ve Anayasa Hukuku (Araştırma Eğitim Ekin Yayınları 1982)
• Vesîkatü’l-Vifâki’l-Vatânîyyi’l-Lübnânî (Beyrut 2021)
• WICHHART S, ‘The Formation of the Arab League and The United Nations’ (2019) 54(2) Journal of Contemporary History 328-46.
• YAYLA Y, ‘Çağdaş İslam Ülkeleri Anayasaları’ (1991) 3 Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi 64-94
• YEHOSHUA P, In Search of Arab Unity 1930-1945 (1986).
• ZABYAH M, ‘The Arab League: A Study in Arab Unity’ (American University of Beirut 1955)