Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Tip 1 Diabetes Mellitus Tanılı Türk Çocuklarında Sınıf I ve Sınıf II HLA Allel Sıklığı

Yıl 2019, , 481 - 488, 23.12.2019
https://doi.org/10.12956/tchd.592466

Öz

Arka plan/Amaç: Tip
1Diabetes Mellitus (T1DM) bölge, ırk ve etnik kökene göre değişken HLA gen
polimorfizmlerinin sorumlu tutulduğu otoimmün bir hastalıktır. Çoğunlukla DR-DQ
haplotiplerinin çalışıldığı çok sayıda çalışma bulunmasına karşın, sınıf I
HLA-A,B ve C allel ilişkisini araştıran daha az rapor bulunmaktadır. Çalışmanın
amacı T1DM tanılı Türk çocuklarında sınıf I ve II HLA allel dağılımını
araştırmaktır.



Gereç ve Yöntem:  2017-2019 arası tanı
almış 98 (45 kız, 53 erkek) T1DM ve 80 (41 kız, 39 erkek) sağlıklı çocuk HLA
A-B-C ve DQ-DR allelleri açısından tarandı. HLA moleküler analizleri PCR
yöntemi ile çalışıldı. DQ, DR için riskli allel ve haplotipler arasındaki
farkın ölçülmesinde Ki-kare testi kullanıldı ve her değişken için Odds Ratio
(OD) hesaplandı



Bulgular: T1DM’li
çocuklarda en sık saptanan DQ2 (n=60; %61.22) ve DR3 (n=48; %49) idi. DQ3
%34.7(n=34), DR4 %25.5 (n=25) oranında saptandı. HLA I grubunda en sık saptanan
HLA-A2 (n=36; %36.8) ve HLA-A3 (n=26;%26.6) idi. Diğer HLA lokuslarının sıklığı
sırası ile şu şekilde saptandı: HLA-C7 %25.5 (n=25), HLA-C4 %20.4 (n=20)HLA-B8
%18.8 (n=18), HLA-B35 %15.3 (n=15). En sık saptanan haplotipler
DRB1*03-DQB1*02, DRB1*04-DQB1*03 ve DRB1*01-DQB1*05 idi. (sırası ile
48(%49), 19(%19.3), 11(%11.2). Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında T1DM için
en riskli haplotipler DRB1*03-DQB1*02 (OR;11.84) DRB1*01-DQB1*05 (OR;9.98) ve
DRB1*04-DQB1*02 (OR;5.15) iken en riskli allel grupları ise DQ2 (OR; 7.44) ve
DR3 (OR;6.02)  olarak saptandı. 



Sonuç: Bu çalışmada T1DM için
en riskli HLA allel grupları ve haplotipleri olarak DR3-DQ2 ve DRB1*03-DQB1*02,
DRB1*04-DQB1*03, DRB1*01-DQB1*05 saptarken HLA-A2/A3, HLA-C7/C4 ve HLA B8/35
allel gruplarının sıklığında artmış bir sıklık saptanmıştır. Bu bulgular,  T1DM tanılı Türk çocuklarında HLA sınıf II
HLA DR3-DQ2 allel gruplarındaki artmış sıklık olduğunu ve T1DM ile bazı
allellerinin artmış sıklığı nedeni ile HLA I sınıfı gen bölgeleri arasındaki
ilişkinin de araştırılması gerektiğine işaret etmektedir. 

Kaynakça

  • Morahan G, Varney M. The genetics of type 1 diabetes. In The HLA Complex in Biology and Medicine: A Resource Book. Mehra NK, Ed., New Delhi, JayPee Brothers Publishing, 2010, p. 205–218
  • Dorman JS1, Bunker CH. HLA-DQ locus of the human leukocyte antigen complex and type 1 diabetes mellitus: a HuGE review. Epidemiol Rev. 2000;22(2):218-27.
  • Atkinson MA, Eisenbarth GS. Type 1 diabetes: new perspectives on disease pathogenesis and treatment. Lancet 2001;358:221–229.
  • Noble JA, Valdes AM. Genetics of the HLA region in the prediction of type 1 diabetes. Curr Diab Rep. 2011 Dec;11(6):533-42.
  • Janelle A. Noble and Ana M. Valdes. Genetics of the HLA Region in the Prediction of Type 1 Diabetes. Curr Diab Rep. 2011 Dec; 11(6): 533–542.
  • Noble JA, Valdes AM, Varney MD, Carlson JA, et al. HLA class I and genetic susceptibility to type 1 diabetes: results from the Type 1 Diabetes Genetics Consortium. Diabetes. 2010 Nov;59(11):2972-9.
  • Barker JM, Triolo TM, Aly TA, et al. Two single nucleotide polymorphisms identify the highest-risk diabetes HLA genotype: potential for rapid screening. Diabetes 2008;57:3152–3155
  • Cucca F, Muntoni F, Lampis R, Frau F, et al. Combinations of specific DRB1, DQA1, and DQB1 haplotypes are associated with insulin-dependent diabetes mellitus in Sardinia. Hum Immunol 37:85–94, 1993
  • Noble JA, Valdes AM, Cook M, Klitz W, et al.The role of HLA class II genes in insulin-dependent diabetes mellitus: molecular analysis of 180 Caucasian, multiplex families. Am J Hum Genet 59:1134–1148, 1996
  • Erlich H, Valdes AM, Noble J, Carlson JA,et al. HLA DR-DQ haplotypes and genotypes and type 1 diabetes risk: analysis of the type 1 diabetes genetics consortium families. Diabetes. 2008 Apr;57(4):1084-92.
  • Janelle A. Noble and Henry A. Erlich. Genetics of Type 1 Diabetes. Cold Spring Harb Perspect Med. 2012 Jan; 2(1): a007732.
  • Valdes AM, Noble JA, Ge´nin E, Clerget-Darpoux F, et al. Modeling of HLA class II susceptibility to type 1 diabetes reveals an effect associated with DPB1. Genet Epidemiol 21:212–223, 2001
  • Michels A, Zhang L, Khadra A, Kushner JA, et al. Prediction and prevention of type 1 diabetes: update on success of prediction and struggles at prevention. Pediatr Diabetes. 2015 Nov;16(7):465-84
  • Noble JA, Valdes AM, Bugawan TL, Apple RJ, Thomson G, Erlich HA. The HLA class I A locus affects susceptibility to type 1 diabetes. Hum Immunol 2002;63:657–664
  • Noble JA.Immunogenetics of type 1 diabetes: A comprehensive review. J Autoimmun. 2015 Nov;64:101-12.
  • Ozsahin H, Haktan M, Ozbakir F, Aydin A, Yazici H. The type 1 diabetes and HLA-DR in Turkey. Diabete Metab. 1991 Jul-Aug;17(4):421-3.
  • Mehmet Keskin, Ayşe Aygün, Sacide Pehlivan, Özlem Keskin, et al. Trends in the Frequency of HLA DR-DQ Haplotypes Among Children and Adolescents with Type 1 Diabetes Mellitus in the Southeast Region of Turkey. J Clin Res Pediatr Endocrinol. 2012 Dec; 4(4): 189–192.
  • Wu YL, Ding YP, Gao J, Tanaka Y, Zhang W.Risk factors and primary prevention trials for type 1 diabetes.Int J Biol Sci. 2013 Jul 18;9(7):666-79.
  • Nguyen C, Varney MD, Harrison LC, Morahan G. Definition of high-risk type 1 diabetes HLA-DR and HLA-DQ types using only three single nucleotide polymorphisms. Diabetes. 2013 Jun;62(6):2135-40.
  • Mustafa Soyöz, Burcu Akman, İsmail Totur, Sinem Topçu et al. Human Leukocyte Antigen Class I-II Allele Frequencies and Association Between Human Leukocyte Antigen Alleles and ABO Blood Group Antigens. Turk J Immunol 2016;4(1):14-18.
Toplam 20 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İç Hastalıkları
Bölüm ORIGINAL ARTICLES
Yazarlar

Murat Karaoglan

Yayımlanma Tarihi 23 Aralık 2019
Gönderilme Tarihi 16 Temmuz 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019

Kaynak Göster

Vancouver Karaoglan M. Tip 1 Diabetes Mellitus Tanılı Türk Çocuklarında Sınıf I ve Sınıf II HLA Allel Sıklığı. Türkiye Çocuk Hast Derg. 2019;13(6):481-8.

13548  21005     13550