Destinasyon Yönetimi Sürecinde Kongre ve Ziyaretçi Büroları: Antalya Kongre Bürosu Örneği

Yıl 2021, Cilt 6, Sayı 2, 306 - 319, 31.12.2021

Ali İNANIR

https://doi.org/10.37847/tdtad.1021953

Öz

Amaç: Araştırmanın amacı destinasyon yönetimi sürecinde kongre ve ziyaretçi bürolarının genel etkinliğini ortaya koymaktır. Yöntem: Araştırmanın yapısına uygun olarak nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Verilerin toplanmasında yarı yapılandırılmış mülakat soruları yardımıyla, görüşme yönteminden yararlanılmıştır. Bu doğrultuda araştırmanın uygulama alanı olan Antalya Kongre Bürosunun yönetiminde yer alan ve profesyonel kongre organizatörlüğü yapan, alanında uzman kişiler ile görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Bulgular: Elde edilen veriler içerik analizi ile analiz edildikten sonra Antalya Kongre Bürosunun tanıtım, pazarlama ve bilgilendirme konularda etkin olduğu fakat destinasyon yönetimi sürecinde; üye sayısı, finansal kaynak tahsisi, büro personeli sayısı, bürokrasi, kurumlar arası iletişim, amaç birliği oluşturma konularında problemlerle karşılaştığı ortaya çıkmıştır. Tartışma: Destinasyonların etkin yönetiminin gerekliliğinin her geçen gün artmasına bağlı olarak, ortaya konulan araştırmaların aktörlere yol gösterici olabileceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Destinasyon Yönetimi, Nitel Araştırma, Kongre ve Ziyaretçi Büroları, Antalya.

Congress and Visitor Bureaus in the Destination Management Process: The Case of Antalya

Öz

Purpose: The aim of the research is to reveal the general effectiveness of congress and visitor bureaus in the destination management process. Design: Qualitative research method was used in accordance with the structure of the research. The interview method was used to collect the data with the help of semi-structured interview questions. Accordingly, interviews were held with professional congress organizers who are taking part in the management of Antalya Congress Bureau, which is the field of application of the research. Findins: The obtained data were analyzed by content analysis method. In this regard Antalya Congress Bureau is effective in the promotion, marketing and information issues, but, it was revealed that faced problems in the destination management process of number of members, allocation of financial resources, number of office personnel, bureaucracy, communication between institutions, creating unity of purpose. Discussion: Due to the increasing necessity of effective management of destinations day by day, it is thought that the researches put forward can guide the actors.

Anahtar Kelimeler

Destination Management, Qualitative Research, Congress and Visitor Bureaus, Antalya.

Kaynakça

• Baltacı, A. (2019). Nitel araştırma süreci: Nitel bir araştırma nasıl yapılır? Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2), 368-388.
• Baytok, A., Soybalı, H. H. ve Emir, O. (2010). Destinasyonların toplantı turizmi amaçlı pazarlanmasında kongre ve ziyaretçi bürolarının rolü: İstanbul Kongre ve Ziyaretçi Bürosu Örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, 9-22.
• Beldona, S., Morrison, A. M. ve Anderson, D. J. (2003). Information exchange between convention and visitor bureaus and hotels in destination marketing. Journal of Convention & Exhibition Management, 5(1), 41-56.
• Berg, B. L. ve Lune, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Eğitim Yayınevi.
• Borzyszkowski, J. (2014). Destination management organizations and sports events. International Journal of Tourism Sciences. 14(2), 170-198.
• Bramwell, B. ve Rawding, L. (1994). Tourism marketing organizations in industrial cities: organizations, objectives and urban governance. Tourism Management, 15(6), 425-430.
• Buhalis, D. (2000). Marketing the competitive destination of the future. Tourism Management, 21(1), 97-116.
• Creswell, J. W. (2012). Educational research: planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. Pearson Education.
• Creswell, J. W. (2016). Nitel araştırma yöntemleri beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni. Siyasal Kitabevi.
• Çakar, K., Kalbaska, N., İnanır, A. ve Şahin Ören, T. (2018). eVisa’s impact on travel and tourism: the case of Turkey. Journal of Hospitality and Tourism Tecnology. 9 (1), 13-31.
• Çizel, B. (1999). Kongre Turizmi, Kongre Organizasyonu ve Antalya Bölgesinin Kongre Turizm Potansiyeli, Sorunları ve Gelecekteki Beklentilere Yönelik Bir Araştırma [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Akdeniz Üniversitesi.
• Delice, K. (2012). Kongre Turizm ve Türkiye’deki Toplantılarda Katılımcı Algılarının İncelenmesi; Antalya Yöresinde Bir Uygulama [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Akdeniz Üniversitesi.
• Erkuş-Öztürk, H. (2011). Modes of tourism governance: a comparison of amsterdam and antalya. Anatolia: An İnternational Journal of Tourism and Hospitality Research, 22(3), 307-325.
• Ersun, N. ve Aslan, K. (2009). Kongre turizminin geliştirilmesinde kongre ve ziyaretçi bürolarının rolü ve önemi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(15), 89-114.
• Gartrell, R. B. (1994). Destination marketing for convention and visitor bureaux. Kendal/Hunt.
• Gartrell, R.B. (1993). Convention and visitor bureaus: current issues ın management and marketing. Journal of Travel and Tourism Marketing, 1(2), 71–78.
• Getz, D., Anderson, D. ve Sheehan, L. (1998). Roles, isues, and strategies for convention and visitors’ bureaux in destination planing and product development: A Survey of Canadian bureaux. Tourism Management, 19(4), 331-340.
• Graham, J., Amos, B. ve Plumptre, T. (2003). Principles for Good Governance in The 21st Century. Policy Brief.
• Gray, J. H. ve Densten, I. L. (1998). Integrating quantitative and qualitative analysis using latent and manifest variables. Quality & Quantity, 32, 419-431.
• Güripek, E. ve Usta, Ö. (2018). Turizm Destinasyonlarının Rekabet Gücünün Artırılmasında Stratejik Destinasyon Yönetimi: Çeşme Alaçatı Destinasyonu Üzerine Bir Uygulama. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 6(4), 496-523.
• Ha, M. ve Love, C. (2005). Exploring content and design factors associated with convention and visitors bureau web site development. Journal of Convention & Event Tourism, 7(1), 43-59.
• Hu, Y. ve Ritchie, J. R. B. (1993). Measurung destination attractiveness: a contextual approach. Journal of Travel Research, 32(3), 25-34.
• İnanır, A. (2018). Destinasyon Yönetimi Kapsamında Paydaşlar Arası İlişkiler Üzerine Bir Araştırma: Göller Yöresi Örneği [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. Akdeniz Üniversitesi.
• İnanır, A. (2019). Turistik destinasyon yönetiminde paydaşlar arası ilişkiler: Göller Yöresi Örneği. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 3(3), 517-541.
• Kotler, P., Bowen, J. T. ve Makens, C. (2006). Marketing for hospitality and tourism. Pearson Prentice Hall.
• Kovacevic, I. (2017). Convention bureau perspectives on destination management: ıdentification and classification of activities. Ekonomika Preduzeca, DOI: 10.5937/EKOPRE1704259K.
• Kültür ve Turizm Bakanlığı. (2007). Türkiye Turizm Stratejisi (2023). Kültür ve Turizm Bakanlığı.
• Leiper, N. (1995). Tourism management. RMIT.
• Marshall, M. N. (1996). Sampling for qualitative research. Family Practice, 13(6), 522-526.
• Morrison, A.M., Bruen, S.M. ve Anderson, D.J. (1998). Convention and visitor bureaus in the USA: a profile of bureaus, bureau executives, and budgets. Journal of Travel and Tourism Marketing, 7(1), 1–19.
• Murphy, P. E. ve Murphy, A. E. (2004). Strategic management for tourism communities. View Publications.
• O’neill, J. W. (1998). Effective municipal tourism and convention operations and marketing strategies: the cases of Boston, San Antonio and San Francisco. Journal of Travel & Tourism Marketing, 7(3), 95-124.
• Pearce, D. (1992). Tourist organizations. Longman Group UK Ltd.
• Pearce, D. G. ve Schanzel, H. A. (2013). Destination management: the tourists’ perspective. Journal of Destination Marketing and Management, 2, 137-145.
• Penclaner, H. ve Weiermaier, K. (2000). Destination management: fondementi di marketing e gestione delle destinazioni turistiche. Touring Editore.
• Presenza, A., Sheehan, L. ve Ritchie, J. R. B. (2005). Towards a model of the roles and activities of destination management organizations. Journal Of Hospitality, Tourism & Leisure Science 3, 1-16.
• Ritchie, J. R. B., ve Crouch, G. I. (2003). The competitive destination: a sustainable tourism perspective. CABI Publishing.
• Seale, C. (1999). Quality in qualitative research. Oualitative Inquiry, 5(4), 465-478.
• Speakman, M. ve Sharpley, R. (2012). A chaos theory perspective on destination crisis management. Journal of Destination Marketing and Management, 1(1-2), 67-77.
• Starks, H. ve Trinidad, S. B. (2007). “Choose Your Method: A Comparison of Phenomenology, Discourse Analysis, and Grounded Theory”, Qualitative Health Research, 17(10), 1372-1380.
• Tinsley, R. ve Lynch, P. (2001). Small tourism business networks and destination development. International Hospitality Management, 20(4), 367-378.
• Wang, Y. (2011). Destination Marketing systems: critical factors for functional design and management. In Y,
• Wang ve A, Pizam (Eds.), Destination marketing and management theories and applications. (s. 184-204) USA: CAB International.
• Weber, K. (2001). Meeting Planners Use and Evaluation of Convention and Bureaus. Tourism Management, 22, 599-606.
• Wober, K.W. (2003). Information supply in tourism management by marketing decision support systems. Tourism Management, 24, 241–255.
• World Tourism Organization. (2004). Destination management organisations report. Madrid: World Tourism Organization.
• Yirik, Ş., Seyitoğlu, F. ve Çakar, K. (2016). From the White Darkness to Dark Tourism: The Case of Sarikamish. International Journal of Culture, Tourism and Hospitality Research. 10(3), 245-260.