A Theoretical Analysis on the Role and Function of Curriculum in Crisis Situations

Yıl 2024, Cilt: 22 Sayı: 2, 1406 - 1437, 30.08.2024

Etem Yeşilyurt , Mehmet Yılmaz Keskin , Mehmet Okur

https://doi.org/10.37217/tebd.1288744

Öz

Education, which starts from the womb and continues throughout life, is one of the most fundamental requirements of individuals and societies. This is the goal of education systems, stakeholders, and curricula. However, the curricula are unable to achieve their broad, general, or even specific goals even in usual circumstances for several reasons. This situation is more obvious especially in crisis situations. As a result, many factors such as needs, learning outcomes, content, teaching-learning process, assessment and evaluation process, feedback and correction elements of curricula, and many factors such as functionality, efficiency, flexibility, applicability, priority, stakeholder responsibility must be considered or approached in a slightly different manner depending on usual or crisis situations. This study was carried out to undertake a theoretical analysis of the role and function of the curriculum in crisis situations. To that end, the definition and forms of crises were discussed, as well as the primary areas affected by the crisis and the facts and events that caused a crisis effect in education. The needs, learning outcomes, content, teaching-learning process, and assessment and evaluation process, the parts of the curriculum, were then explored in the context of what was and what should be in crisis situations. The conclusion and discussion part of the study explained how the curriculum should be in crisis situations, particularly in terms of practice, and many suggestions were made in this regard.

Anahtar Kelimeler

Crisis, Crisis situation, Curriculum, Role of curriculum

Kriz Durumlarında Eğitim Programının Rolü ve İşlevi Üzerine Teorik Bir Çözümleme

Öz

Anne karnından başlayıp yaşam boyu süreklilik arz eden eğitim, bireylerin ve toplumların temel ihtiyaçlarından biridir. Eğitim sistemleri, paydaşları ve programları bu ihtiyacın karşılanması amacını taşımaktadır. Ancak eğitim programları normal şartlar altında dahi çeşitli sebeplerden dolayı uzak, genel hatta özel amacına istendik seviyede ulaşamamaktadır. Bu durum, özellikle kriz durumlarında kendini daha net ve somut olarak göstermektedir. Dolayısıyla eğitim programlarının ihtiyaç, hedef, içerik, eğitim durumları, sınama durumları, dönüt ve düzletme ögeleri ile işlevliliği, işevurukluğu, esnekliği, uygulanabilirliği, önceliği, paydaş sorumluluğu gibi birçok faktörüne normal ve kriz durumu şartlarına göre biraz farklı bakmak veya yaklaşmak gerekmektedir. Doküman incelemesi yöntemiyle yürütülen bu çalışma, kriz durumlarında eğitim programının rolü ve işlevi üzerine teorik bir çözümleme amacıyla yapılmıştır. Bu amaç doğrultusunda öncelikli olarak krizin ne olduğuna ve türlerine değinilmiş, krizin etkilediği temel alanlara ve eğitimde kriz etkisi oluşturan olgu ve olaylara yer verilmiştir. Daha sonra kriz durumlarında eğitim programının ihtiyaç, hedef, içerik, eğitim durumları ve sınama durumları ögeleri, olan ve olması gereken bağlamında ele alınmıştır. Çalışmanın sonuç ve tartışma bölümündeyse uygulama açısından kriz durumlarında eğitim programının nasıl olması gerektiği izah edilmiş ve çeşitli önerilere yer verilmiştir. Çalışmanın alanyazına, eğitim sistemi ve paydaşlarına katkı sunması umulmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kriz, Kriz durumu, Eğitim programı, Eğitim programının rolü

Kaynakça

• AFAD. (2014). Müdahale iyileştirme ve sosyoekonomik açıdan 2011 Van depremi. https://www. yumpu.com/tr/document/read/30615389/78-20140529153416mudahaleiyilestirme-vesosyoeko nomik-acidan-2011-van-depremi-raporu/63 sayfasından erişilmiştir.
• AFAD. (2021a). Bartın, Kastamonu ve Sinop’ta meydana gelen yağışlar hakkında - 21.00. https://www. afad.gov.tr/bartin-kastamonu-ve-sinopta-meydana-gelen-yagislarhakkinda-2100 sayfasından erişilmiştir.
• AFAD. (2021b). Ülke genelinde devam eden orman yangınları hakkında. https://www.afad.gov.tr/ulke-genelinde-devam-eden-orman-yanginlari-hk sayfasından erişilmiştir.
• Aksoy, H. H. & Aksoy, N. (2003). Okullarda krize müdahale planlaması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi (AÜEBFD), 36(1), 37-49. https://doi.org/10.1501/Egifak_0000000076
• Altınışık, S. (2007). Ekonomik krizlerin eğitim politikalarına etkileri. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2(2), 268-290.
• Arslan, M. (2023). Okul müdürlerinin 6 Şubat Kahramanmaraş depremi sonrası okullarda karşılaştıkları sorunlar ve bu sorunlara ilişkin çözüm önerileri, International Journal of Social and Humanities Sciences Research, 10(97), 1550-1559. https://orcid.org/0000-0001-9673-3687
• Aydoğdu, Ü. R., Karamustafaoğlu, O. & Bülbül, M. Ş. (2017). Akademik araştırmalarda araştırma yöntemleri ile örneklem ilişkisi: Doğrulayıcı doküman analizi örneği. Z.G. Eğitim Fakültesi Dergisi(30), 556-565.
• Aymankuy, Ş. Y. (2001). Turizm sektöründe kriz yönetimi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 105-118.
• Bakır, K. (2007). Jean-Jacques Rousseau'nun natüralist eğitim anlayışı. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi(15), 103-122.
• Bakırcıoğlu, R. (2012). Ansiklopedik eğitim ve psikoloji sözlüğü. Ankara: Anı.
• Balcı, A. (2020). Covid-19 özelinde salgınların eğitime etkileri. Uluslararası Liderlik Çalışmaları Dergisi: Kuram ve Uygulama, 3(3), 75-85.
• Baran, T. (2013). Probleme dayalı öğrenme ile sunuş yoluyla öğretim yaklaşımlarının öğrencilerin bilişsel öğrenme düzeyleri açısından karşılaştırılması. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• Baş, G. (2013). Öğretmenlerin eğitim programı tasarım yaklaşımı tercih ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(2), 965-992.
• Batdı, V. (2021). Eğitimde program geliştirme modelleri. E. Yeşilyurt (Ed.), Eğitimde program geliştirme ve değerlendirme içinde (s. 291-322). Ankara: Vizetek.
• BBC News-Türkçe. (2021). Delhi'de hava kirliliği: Hindistan'ın başkentinde, artan kirlilik nedeniyle okullar süresiz kapatıldı. https://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-59319207 sayfasından erişilmiştir.
• Bilen, M. (2006). Plandan uygulamaya öğretim (7. b.). Ankara: Anı.
• Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40.
• Bozkurt, A. (2020). Koronavirüs (Covid-19) pandemi süreci ve pandemi sonrası dünyada eğitime yönelik değerlendirmeler: Yeni normal ve yeni eğitim paradigması. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 6(3), 112-142.
• Büyükşalvarcı, A. & Abdioğlu, H. (2010). Kriz öncesi ve kriz dönemlerinde işletmelerde çalışma sermayesi gereksiniminin belirleyicileri: İMKB imalat sanayi şirketleri üzerine ampirik bir uygulama. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24(2), 47-71.
• Can, H., Azizoğlu, Ö. A. & Aydın, E. M. (2011). Organizasyon ve yönetim (8. b.). Ankara: Siyasal. Cevizci, A. (2010). Felsefeye giriş. Ankara: Nobel.
• Çelik, V. (1998). Eğitimde dönüşümcü liderlik. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16(16), 423-442.
• Demirel, Ö. (2015). Öğretim ilke ve yöntemleri öğrenme sanatı (34. b.). Ankara: Pegem.
• Demirel, Ö. (2020). Eğitimde program geliştirme: Kuramdan uygulamaya (28. b.). Ankara: Pegem.
• Demirtaş, E. & Şama, E. (2016). Okullarda dönüşümcü liderlik ve örgütsel bağlılık ilişkisi. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi(10), 275-298.
• Demirtaş, H. (2000). Kriz yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi(23), 353-373.
• Diker-Coşkun, Y. (2020). Eğitim İzleme Raporu 2020: Eğitimin İçeriği. İstanbul: Eğitim Reformu Girişimi.
• Ellez, A. M. (2021). Eğitim programının temel öğesi: Eğitim durumları. E. Yeşilyurt (Ed.), Eğitimde program geliştirme ve değerlendirme içinde (s. 431-466). Ankara: Vizetek.
• Erdem, A. R. (2005). Öğrenmede etkili yollar: Öğrenme stratejileri ve öğretimi. İlköğretim Online, 4(1), 1-6.
• Erdem, M. (1992). İlköğretimde fen bilgisi ve sosyal bilgiler derslerinin içeriklerinin düzenlenişindeki ilkeler. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(8), 335-338.
• Erden, M. (1998). Eğitimde program değerlendirme (3. b.). Ankara: Anı.
• Ergün, M. & Arık, B. M. (2020). Eğitim İzleme Raporu 2020: Öğrenciler ve Eğitime Erişim. Eğitim Reformu Girişimi: https://www.egitimreformugirisimi.org/egitim-izleme-raporu-2020ogren ciler-veegitime-erisim/ sayfasından erişilmiştir.
• Eroğlu, M. (2021). Eğitimde program geliştirmenin planlanması ve ihtiyaç belirleme. E. Yeşilyurt (Ed.), Eğitimde program geliştirme ve değerlendirme içinde (s. 323-355). Ankara: Vizetek.
• Ertürk, S. (2017). Eğitimde program geliştirme (2. b.). Ankara: Edge Akademi.
• Etimoloji Türkçe. (2021). Türkçe etimoloji sözlüğü. https://www.etimolojiturkce.com sayfasından erişilmiştir.
• Fidan, N. (2012). Okulda öğrenme ve öğretme. Ankara: Pegem Akademi.
• Gezer, Y. (2020). Kriz yönetim becerilerine (kriz öncesi, dönemi ve sonrası) ilişkin olarak okul müdürlerinin sergilemiş oldukları davranışlar. Disiplinlerarası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(8), 282-298.
• Göçer, A., Arslan, S. & Çaylı, C. (2017). Türkçe eğitiminde öğrenci gelişim durumunun belirlenmesinde süreç temelli tamamlayıcı ölçme değerlendirme yöntem ve araçları. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28(3), 263-292.
• Gürlük, S. & Turan, Ö. (2008). Dünya gıda krizi: Nedenleri ve etkileri. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22(1), 63-74.
• Herdman, E. A. (2006). Derleme makale yazımında, konferans ve bildiri sunumu hazırlamada pratik bilgiler (Z. Dörtbudak, Çev.). Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 3(1), 2-4.
• Hürriyet. (2021). Gündem haberleri. https://www.hurriyet.com.tr/gundem/son-dakika-sel-bolgesinde okul-seferberligi-tamamen-camurla-kapliydi-calismalar-hiz-kazandi-41874853 sayfasından erişilmiştir.
• Kahraman, M. E. (2020). COVID-19 salgınının uygulamalı derslere etkisi ve bu derslerin uzaktan eğitimle yürütülmesi: temel tasarım dersi örneği. Medeniyet Sanat Dergisi, 6(1), 44-56. https://doi.org/10.46641/medeniyetsanat.741737
• Kandemir, A. (2016). İlkokul 2. sınıf İngilizce öğretim programının katılımcı odaklı program değerlendirme yaklaşımıyla değerlendirilmesi. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• Kapluhan, E. (2014). 1921 Maarif Kongresi’nin Türk eğitim tarihindeki yeri ve önemi. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 5(8), 123-134.
• Karaferye, F. (2022). Kriz zamanlarında eğitim liderlerinin öğretmenlerin mesleki iyi oluş halini desteklemedeki rolüne bakış. Alanyazın, 3(1), 125-138.
• Kaya A. & Gül, O. (2020). 8. Sınıf T.C. İnkılap Tarihi ve Atatürkçülük ders kitabının içerik düzenleme ilkelerine uygunluğunun incelenmesi. Uluslararası Sosyal Bilgilerde Yeni Yaklaşımlar Dergisi (IJONASS), 4(2), 220-247. https://doi.org/10.38015/sbyy.820410
• Kılıç, F. (2015). Çanakkale savaşlarında okullar ve öğrenciler. Türk Yurdu, 104(331), 44-46. https://www.turkyurdu.com.tr/yazar-yazi.php?id=196 sayfasından erişilmiştir.
• Korkmaz, M. & Öktem, G. (2014). Rousseau'nun eğitim anlayışı. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(1), 174-186.
• Kozikoğlu, İ. & Uygun, N. (2018). Öğretmenlerin benimsedikleri eğitim felsefeleri ile eğitim programı tasarım yaklaşımları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 47(2), 411-438.
• Mançe-Çalışır, Ö. & Can, N. (2021). Dijital ruh sağlığı hizmetlerinde güncel durum: Üniversite öğrencilerine sunulan hizmetlerle ilgili bir derleme. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(3), 2013-2033. https://doi.org/10.17679/inuefd.952666
• Marangoz, M. & İzci, Ç. (2023). Doğal afetlerin ekonomik, sosyal ve çevresel etkilerinin 6 Şubat 2023 Kahramanmaraş merkezli depremler bağlamında girişimciler açısından değerlendirilmesi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, 24(52), 1-30.
• Maya, İ. (2014). Kamu ilkokullarında yöneticilerin sergiledikleri kriz yönetimi beceri düzeylerine ilişkin öğretmen görüşleri. Yönetim Bilimleri Dergisi, 12(23), 209-235.
• MEB. (2009). İlköğretim Okulu Matematik Dersi Öğretim Programı. Ankara: MEB.
• MEB. (2013). T.C. Cumhurbaşkanlığı Mevzuat Bilgi Sistemi. Millî Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Kurumları Yönetmeliği. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=18812&MevzuatTur=7&Mev zuatTertip=5 sayfasından erişilmiştir.
• METK. (1973). Resmî Gazete (14574). https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.1739 sayfasından erişilmiştir.
• Meydan, A. (2010). Öğrenmeyi öğrenme stratejilerinin öğrencilerin dördüncü sınıf “yaşadığımız yer” ünitesini öğrenmelerine ve kalıcılığa etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(23), 149-157.
• Nas, R. (2006). Hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretimi (3. b.). Bursa: Ezgi.
• Online Etymology Dictionary. (2021). Online etymology dictionary. https://www.etymonline.com sayfasından erişilmiştir.
• Orkun, M. A. & Bayırlı, A. (2019). Öğrenme stratejileri ve öğretimi. Uluslararası Sosyal ve Beşerî Bilimler Dergisi, 2(1), 64-74.
• Ornstein, A. C. & Hunkins, F. P. (2014). Eğitim programı: Temeller, ilkeler ve sorunlar (A. Arı, Çev. Ed.), Konya: Eğitim.
• Özdoğan, A. Ç. & Berkant, H. G. (2020). Covid-19 pandemi dönemindeki uzaktan eğitime ilişkin paydaş görüşlerinin incelenmesi. Milli Eğitim Dergisi, 49(1), 13-43.
• Özer, B. (2002). İlköğretim ve ortaöğretim okullarının eğitim programlarında öğrenme stratejileri. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 1(1), 17-32.
• Özer, M. A. (2005). Etkin öğrenmede yeni arayışlar: İşbirliğine dayalı öğrenme ve buluş yoluyla öğrenme. Bilig(35), 105-131.
• Özkan, H. H. (2009). Bilgi toplumu eğitim programları. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(10), 113-132.
• Özkan, U. B. (2019). Eğitim bilimleri araştırmaları için doküman inceleme yöntemi. Ankara: Pegem.
• Polat, Ü. & Yeşilyurt, E. (2021). Eğitim programının temel ögesi: Sınama durumu. E. Yeşilyurt (Ed.), Eğitimde program geliştirme ve değerlendirme içinde (s. 467-486). Ankara: Vizetek.
• Sağ, V. (2003). Toplumsal değişim ve eğitim üzerine. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 27(1), 11-25.
• Sarı, E. & Sarı, B. (2020). Kriz zamanlarında eğitim yönetimi: Covıd-19 örneği. Uluslararası Liderlik Çalışmaları Dergisi: Kuram ve Uygulama, 3(2), 49-63.
• Sarıipek, D. B. (2017). “İhtiyaç” kavramı ekseninde sosyal koruma: temel ihtiyaçlar yaklaşımı. İnsan ve İnsan, 4(12), 43-65. https://doi.org/10.29224/insanveinsan.313027
• Sayın, N. (2008). Ortaöğretim kurumlarında kriz yönetimi stratejisinin incelenmesi (İstanbul ili örneği). (Doktora Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• Senemoğlu, N. (2018). Gelişim, öğrenme ve öğretim: Kuramdan uygulamaya. Ankara: Anı.
• Somuncuoğlu, Y. & Yıldırım, A. (1998). Öğrenme stratejileri: Teorik boyutları, araştırma bulguları ve uygulama için ortaya koyduğu sonuçlar. Eğitim ve Bilim, 22(110), 31-39.
• Sönmez, V. (2007). Program geliştirmede öğretmen el kitabı (13. b.). Ankara: Anı.
• Şahin, H. & Uslu, Ö. (2017). 5. sınıf sosyal bilgiler dersinde işbirlikli öğrenmenin öğrencilerin başarıları ve demokratik tutumlarına etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi(41), 184-201. https://doi.org/10.21764/efd.74935
• Şahin, M. (2021). Uzaktan eğitim sürecinde öğretmenlerin yaşadığı sorunlar. Journal of History School, 14(52), 1734-1757. http://dx.doi.org/10.29228/Joh.50089
• Şimşek, H., Hırça, N. & Coşkun, S. (2012). İlköğretim fen ve teknoloji öğretmenlerinin öğretim yöntem ve tekniklerini tercih ve uygulama düzeyleri: Şanlıurfa ili örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(18), 249-268.
• Taymaz, H. (1978). Hizmet içi eğitim kavram ve kapsamı. Eğitim ve Bilim, 2(11), 35-40.
• TDK. (2021a). Kriz. https://sozluk.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• TDK. (2021b). Eğitim. https://sozluk.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• TDK. (2021c). Program. https://sozluk.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• TDK. (2021d). İhtiyaç. https://sozluk.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• TEDMEM. (2020). COVID-19 Sürecinde Eğitim: Uzaktan Öğrenme, Sorunlar ve Çözüm Önerileri (TEDMEM Analiz Dizisi 7). Ankara: Türk Eğitim Derneği: tedmem.org/covid-19-surecindeegitim-uzaktan-ogrenme-sorunlar-cozum-onerileri sayfasından erişilmiştir.
• Teker, S., Kurt, M. & Karamustafaoğlu, O. (2017). “Işığın ve sesin yayılması” ünitesini buluş yoluyla öğrenmenin öğrenci başarısı ve tutumuna etkisi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(27), 835-863. https://doi.org/10.14520/adyusbd.294931
• Tutar, H. (2000). Kriz ve stres ortamında yönetim. İstanbul: Hayat.
• Türkan, A. (2021). Eğitim programı tasarım yaklaşımları. E. Yeşilyurt (Ed.), Eğitimde program geliştirme ve değerlendirme içinde (s. 263-289). Ankara: Vizetek.
• Türkiye Cumhuriyeti Anayasası. (1982). T.C. Anayasası Madde 42. https://www5.tbmm.gov.tr// develop/owa/tc_anayasasi.maddeler?p3=42 sayfasından erişilmiştir.
• Ulutaş, S. (2010). Kriz yönetimi ve dönüşümcü liderlik. (Yüksek Lisans Tezi). https://tez.yok.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• UNESCO. (2021). COVID-19 impact on education. https://en.unesco.org/ covid19/educationresponse sayfasından erişilmiştir.
• Ünal, S. (1999). Aktif öğrenme, öğrenmeyi öğrenmek ve probleme dayalı öğrenme. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi(11), 373-378.
• Varış, F. (1994). Eğitim bilimine giriş. Ankara: Ankara Üniversitesi.
• Varış, F. (1996). Eğitimde program geliştirme: Teoriler teknikler. Ankara: Alkım.
• WHO. (2020a). Past pandemics. http://www.euro.who.int/en/healthtopics/communicablediseases/ influenza/pandemic-influenza/past-pandemics sayfasından erişilmiştir.
• WHO. (2020b). About pandemic phases. http://www.euro.who.int/ en/healthtopics/communicable diseases/influenza/data-and-statistics/pandemic-influenza/aboutpandemic-phases sayfasından erişilmiştir.
• Yakar, A. (2016). Geleceğin eğitimi üzerine program ve tasarım modeli önerileri: “Yaşamsal eğitim programları” ve “yaşamsal öğretim tasarımları”. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 1-15.
• Yeşilyurt, E. (2007). Akademik ve yönetimsel liderlik. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, 5(3), 76-80.
• Yeşilyurt, E. (2019a). Öğrenme stratejileri. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 18[Eğitim Bilimleri Özel Sayısı], 5116-5139. https://doi.org/10.26466/opus.901943
• Yeşilyurt, E. (2019b). Kuramsal temelleri açısından öğretim stratejilerinin temel özellikleri: Bir derleme çalışması. Disiplinlerarası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(5), 57-78.
• Yeşilyurt, E. (2019c). Eklemeli bir bakışla öğretim yöntem ve teknik seçimini etkileyen faktörler. TURAN-SAM, 11(43), 57-64.
• Yeşilyurt, E. (2019d). Güncellenen öğretim programları bağlamında okul yöneticilerinin programı liderliğinin değerlendirilmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(62), 1119-1142. http://dx.doi.org/10.17719/jisr.2019.3124
• Yeşilyurt, E. (2020a). Öğretmenin pusulası: Genel öğretim ilkeleri, EKEV Akademi Dergisi, 24(83), 263-288. http://dx.doi.org/10.17753/Ekev1525
• Yeşilyurt, E. (2020b). Tam öğrenme yaklaşımı. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 9(2), 1548-1580. https://doi.org/10.15869/itobiad.695755
• Yeşilyurt, E. (2021). Eğitim programının temel kavramları. E. Yeşilyurt (Ed.), Eğitimde program geliştirme ve değerlendirme içinde (s. 1-37). Ankara: Vizetek.
• Yıldırım, S. (2010). 2008 yılı küresel ekonomi krizinin Dünya ve Türkiye ekonomisine etkileri. Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(18), 47-55.
• Yıldız, A. & Vural, R. A. (2020). TTB Covid-19 pandemisi altıncı ay değerlendirme raporu. Türk Tabipleri Birliği Merkez Konseyi (Ed.), Covid-19 pandemisi ve derinleşen eğitim eşitsizlikleri içinde (s. 556-565). https://www.ttb.org.tr/kutuphane/covid19-rapor_6.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Yıldız, S. (2021). Eğitimde program geliştirmenin kuramsal temelleri. E. Yeşilyurt (Ed.), Eğitimde program geliştirme ve değerlendirme içinde (s. 39-218). Ankara: Vizetek.