Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi Bağlamında İletişim Kurma İstekliliği: Ölçek Uyarlama Çalışması

Yıl 2024, Cilt: 22 Sayı: 3, 1954 - 1972

Enes Çinpolat , Hasan Hüseyin Mutlu , Muhammed Eren Uygur

https://doi.org/10.37217/tebd.1547814

Öz

Bu çalışmanın amacı, orijinali Lee ve Drajati (2020) tarafından geliştirilen D2 İletişim Kurma İstekliliği (L2 Willingness to Communicate-WTC) Ölçeği’ni hem dilsel doğruluğu hem de kültürel uygunluğunu dikkate alarak Türkçeye uyarlamaktır. Uyarlama süreci, normallik testleri, madde analizi ve Kaiser-Meyer-Olkin ölçümü, Bartlett Testi ve hem açımlayıcı hem de doğrulayıcı faktör analizi gibi istatistiksel yöntemler dâhil olmak üzere sistematik doğrulamayı içermektedir. Orijinal ölçeğin açımlayıcı faktör analizinde çıkarılan bir madde, yerel bağlamla ilgisi nedeniyle Türkçe versiyonda korunmuş ve sonuçta 12 maddeli, üç faktörlü bir model elde edilmiştir. Çevirinin doğruluğunu sağlamak için geri çeviri ve uzman görüşü kullanılmıştır. Uyarlanan ölçek sağlam bir geçerlilik ve güvenilirlik göstermiş, mevcut iletişim kurma istekliliği ölçümleriyle güçlü korelasyonlar gözlemlenmiştir. Türkçe İletişim Kurma İstekliliği Ölçeği’nin hem dijital hem de geleneksel öğrenme ortamlarında ikinci dil ediniminde iletişimsel istekliliği değerlendirmek için değerli bir araç olması beklenmektedir. Dilsel çevirinin ötesine geçen bu uyarlama, kültürel ve bağlamsal hususları da içermekte ve Türkçeyi ikinci dil olarak öğrenenlerin iletişimsel davranışları üzerine gelecekte yapılacak araştırmalar için güvenilir bir araç sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

İletişim kurma istekliliği, Yabancı dilde iletişim, Ölçek uyarlama, İkinci dilde iletişim

Willingness to Communicate in the Context of Teaching Turkish as a Foreign Language: A Scale Adaptation Study

Öz

This study adapts the L2 Willingness to Communicate (WTC) scale by Lee and Drajati (2020) into Turkish, prioritizing linguistic precision and cultural relevance. The adaptation process systematically validates the scale through normality tests, item analysis, and statistical techniques, including the Kaiser-Meyer-Olkin measure and Bartlett’s Test, as well as exploratory and confirmatory factor analysis. One item omitted in the original scale’s exploratory factor analysis was included in the Turkish version due to its contextual significance, resulting in a 12-item, three-factor model. To ensure accuracy, researchers used back-translation and gathered expert reviews. The adapted scale exhibited strong validity and reliability, with significant correlations to existing willingness to communicate measures. The Turkish Willingness to Communicate Scale now stands as a robust tool for assessing communicative willingness in both digital and traditional language-learning settings. This adaptation enhances the scale’s value by embedding cultural and contextual elements, offering researchers a reliable instrument for investigating Turkish L2 learners’ communicative behaviors.

Anahtar Kelimeler

Willingness to communicate, Communication in a foreign language, Scale adaptation, Communication in the second language

Kaynakça

• AERA. (2011). Code of ethics. https://www.aera.net/About-AERA/AERA-Rules-Policies/Professional-Ethics sayfasından erişilmiştir.
• Al-Murtadha, M. A. (2021). The relationships among self-reported and observed first language and second language willingness to communicate and academic achievement. Language, Culture and Curriculum, 34(1), 80-94.
• Amiryousefi, M. (2018). Willingness to communicate, interest, motives to communicate with the instructor, and L2 speaking: A focus on the role of age and gender. Innovation in Language Learning and Teaching, 12(3), 221-234.
• APA. (2020). Publication manual of the American Psychological Association (7. b.). APA.
• Aydın, G. & Gürsoy, İ. A. (2022). Willingness of Syrians who are learning Turkish as second/foreign language in terms of communicating in Arabic and Turkish. International Journal of Education and Literacy Studies, 10(4), 49-55.
• Baker, S. C. & MacIntyre, P. D. (2000). The role of gender and immersion in communication and second language orientations. Language Learning, 50(2), 311-341. https://doi.org/10.1111/0023-8333.00119
• Başkan, Ö. (2003). Bildirişim insan-dili ve ötesi. Multilingual Yabancı Dil.
• Boz, B. Y. & Durmuş, M. (2021). Motivasyonel benlik sistemi ve iletişim kurma istekliliği arasındaki ilişki üzerine bir inceleme. Uluslararası Türkçe Öğretimi Araştırmaları Dergisi (UTÖAD), 1(1), 22-44. http://dx.doi.org/10.47834/utoad.6
• Brislin, R. W. (1970). Back-translation for cross-cultural research. Journal of Cross-Cultural Psychology, 1(3), 185-216. https://doi.org/10.1177/135910457000100301
• Darasawang, P. & Reinders, H. (2021). Willingness to communicate and second language proficiency: A correlational study. Education Sciences, 11(9), 517. https://doi.org/10.3390/educsci11090517
• Field, A. (2017). Discovering statistics using SPSS. Sage.
• Fornell, C. & Larcker, D. F. (1981). Evaluating structural equation models with unobservable variables and measurement error. Journal of Marketing Research, 18, 39–50. https://doi.org/10.2307/3151312
• Garson, G. D. (2022). Factor analysis and dimension reduction in R: A social scientist’s toolkit. Taylor & Francis.
• Hair, J., Black, W., Babin, B., & Anderson, R. (2013). Multivariate data analysis (9. b.). Pearson.
• Kang, S. (2005). Dynamic emergence of situational willingness to communicate in a second language. System, 33, 277-292.
• Karadağ, Ş., Kaya, Ş. D., & Uludağ, A. (2016). İletişime gönüllülük ölçeği güvenilirlik ve geçerlilik çalışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 36, 101-109.
• Kline, R. B. (2023). Principles and practice of structural equation modeling (5. b.). Guilford.
• Lee, J. S. & Drajati, N. A. (2020). Willingness to communicate in digital and non-digital EFL contexts: Scale development and psychometric testing. Computer Assisted Language Learning, 33(7), 688-707. https://doi.org/10.1080/09588221.2019.1588330
• MacIntyre, P. D., Baker, S. C., Clément, R., & Conrod, S. (2001). Willingness to communicate, social support, and language-learning orientations of immersion students. Studies in Second Language Acquisition, 23(3), 369-388.
• MacIntyre, P. D., Clément, R., Dörnyei, Z., & Noels, K. A. (1998). Conceptualizing willingness to communicate in a l2: A situational model of l2 confidence and affiliation. The Modern Language Journal, 82(4), 545-562. https://doi.org/10.1111/j.1540-4781.1998.tb05543.x
• Marsh, H. W., Balla, J. R., & McDonald, R. P. (1988). Goodness-of-fit indexes in confirmatory factor analysis: The effect of sample size. Psychological Bulletin, 103(3), 391–410. https://doi.org/10.1037/0033-2909.103.3.391
• McCroskey, J. C. (1992). Reliability and validity of the willingness to communicate scale. Communication Quarterly, 40(1), 16-25.
• McCroskey, J. C. & Baer, J. E. (1985). Willingness to communicate: The construct and its measurement (ED265604). ERIC. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED265604.pdf sayfasından erişilmiştir.
• McCroskey, J. C. & Richmond, V. P. (2013). Willingness to Communicate (WTC). Measurement Instrument Database for the Social Sciences. www.midss.org/sites/default/files/willingness_to_ communicate.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Merenda, P. F. (1997). A guide to the proper use of factor analysis in the conduct and reporting of research: Pitfalls to avoid. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 30(3), 156-164. https://doi.org/10.1080/07481756.1997.12068936
• Pawlak, M. & Mystkowska-Wiertelak, A. (2015). Investigating the dynamic nature of L2 willingness to communicate. System, 50, 1-9.
• Peng, J.-E. (2022). Willingness to communicate. S. Li, P. Hiver, & M. Papi (Ed.), The Routledge handbook of second language acquisition and individual differences içinde (s. 159-172). Routledge.
• Polatcan, F. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin iletişim kurma istekliliklerinin incelenmesi (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Sarwat, S., Shahzad, W., Anees, M., & Shahzad, S. K. (2023). Willingness to communicate in English: Its influence on oral proficiency levels in ESL learners. Qlantic Journal of Social Sciences, 4(4), 232-246.
• TDK. (t.y.a). İletişim. Türkçe Sözlük. https://sozluk.gov.tr/?kelime=iletişim sayfasından erişilmiştir.
• TDK. (t.y.b). İsteklilik. Türkçe Sözlük. https://sozluk.gov.tr/?kelime=isteklilik sayfasından erişilmiştir.
• The jamovi project (2023). jamovi. (Version 2.4) [Computer Software]. https://www.jamovi.org sayfasından erişilmiştir.
• TMV. (2020). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi programı (M. Kurt, M. Balcı, N. Temur, İ. Gültekin, Ö. Karadağ, D. Melanlıoğlu, …, & T. Demir, Ed.), Türkiye Maarif Vakfı. https://turkiyemaarif.org/uploads/editions/files/16436c12901a55.pdf sayfasından erişilmiştir.
• TÜİK. (2024). Hanehalkı Bilişim Teknolojileri (BT) Kullanım Araştırması, 2023. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Hanehalki-Bilisim-Teknolojileri-(BT)-Kullanim-Arastir masi-202349407#:~:text=Bireylerin%20en%20fazla%20kulland%C4%B1klar%C4%B1%20sosyal, 61%2C4%20ile%20Instagram%20oldu sayfasından erişilmiştir.
• Varışoğlu, M. C. (2020). Sudanlı öğrencilerin yabancı dil olarak Türkçede iletişim isteklilikleri. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi(68), 601-614. https://doi.org/10.14222/Turkiyat4290
• Yayla, M. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerde ideal ikinci dil (D2) benliği ve iletişim kurma istekliliği (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Zarrinabadi, N. & Tanbakooei, N. (2016). Willingness to communicate: rise, development, and some future directions. Lang. Linguistics Compass, 10, 30-45. https://doi.org/10.1111/lnc3.12176.