Turkish Teachers Candidates’ Knowledge Levels on the Difference Between Story, Short Story, and Digital Story

Yıl 2025, Cilt: 23 Sayı: 2, 1288 - 1305, 31.08.2025

Aysun Eroğlu

https://doi.org/10.37217/tebd.1558818

Öz

The aim of this study is to seek into the Turkish teachers candidates’ knowledge levels on the difference between story, short story and digital story. In this study, phenomenology, one of the qualitative methods, was used. The study group of the research consisted of 44 (29 female and 15 male) Turkish teacher candidates studying in the 3rd grade in the Department of Turkish Education of Sinop University Faculty of Education in the 2023-2024 academic year. The knowledge level form prepared for the participants was used as the data collection tool. The data was collected via GoogleDocs and transferred to Excel. Content analysis was used. Thus, codes formed by the participant definitions were created. For the validity and reliability of the study, the researcher held a review meeting with two field experts. The researcher shared the categories with the experts by explaining verbally describing all the process and results and listened to the opinions of the experts. In the meeting process, the researcher took notes from the experts and answered the questions they were curious about. When analyzing the data, the definitions created by using the literature were taken into consideration. As a result of the research, it was determined that there were 35 different codes and 152 repetitions in the story definitions; 29 different codes and 95 repetitions in the short story definitions; 25 different codes and 153 repetitions in the digital story definitions of Turkish teacher candidates.

Anahtar Kelimeler

Turkish teacher candidates , Story , Short story , Digital story

Türkçe Öğretmeni Adaylarının Hikâye, Kısa Hikâye ve Dijital Hikâye Kavramlarının Farkına İlişkin Bilgi Düzeyleri

Öz

Bu çalışmanın amacı, Türkçe öğretmeni adaylarının hikâye, kısa hikâye ve dijital hikâye kavramlarının farkına ilişkin bilgi düzeylerini ortaya çıkarmaktır. Buna bağlı olarak nitel yöntemlerinden olgu bilim kullanılmıştır. Araştırmaya ait çalışma grubu, 2023-2024 eğitim-öğretim yılında Türkiye’nin Karadeniz Bölgesi’nde yer alan bir devlet üniversitesinin Eğitim Fakültesi Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalında 3. sınıfta öğrenim gören 44 (29 kadın 15 erkek) Türkçe öğretmen adaylarından oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak katılımcılar için hazırlanan bilgi düzeyi formu kullanılmıştır. Veriler, GoogleDocs aracılığıyla toplanmış ve Excel’e aktarılmıştır. Verileri analiz etmek için içerik analizine başvurulmuştur. Böylece katılımcı tanımlarından yola çıkarak kodlar oluşturulmuştur. Çalışmanın geçerlik ve güvenirliği için araştırmacı iki alan uzmanı ile birlikte bir inceleme toplantısı gerçekleştirmiştir. Araştırmacı, tüm süreci ve sonuçları uzmanlara sözel olarak anlatarak kategorize ettiği verileri uzmanlarla paylaşmış ve uzmanların görüşlerini dinlemiştir. Toplantı sürecinde; araştırmacı, uzmanlardan gelen önerileri not almış ve süreç ile ilgili merak ettikleri soruları cevaplamıştır. Bununla birlikte veriler analiz edilirken alanyazından faydalanılarak oluşturulan tanımlar dikkate alınmış ve analizler bu tanımlar çerçevesinde değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda, Türkçe öğretmeni adaylarının hikâye kavramına ilişkin tanımlarında 35 farklı kod ve 152 tekrar; kısa hikâye kavramına ilişkin tanımlarında 29 farklı kod ve 95 tekrar; dijital hikâye kavramına ilişkin tanımlarında 25 farklı kod ve 153 tekrar olduğu bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler

Türkçe öğretmeni adayları , Hikâye , Kısa hikâye , Dijital hikâye

Kaynakça

• Abrahamson, C. E. (1998). Storytelling as a pedagogical tool in higher education. Education, 118(3), 440-451. https://www.questia.com/ sayfasından erişilmiştir.
• Akbayır, S. (2007). Eğitim fakülteleri için cümle ve metin bilgisi (Gel. 5. b.). Pegem Akademi.
• Akyol, H. (2006). Yeni programa uygun Türkçe öğretim yöntemleri. Kök.
• Alexander, B. (2011). The new digital storytelling: Creating narratives with new media. PRAEGER, ABC-CLIO: Santa Barbara, CA, US.
• Babacan, M. (2008). Yazılı ve sözlü anlatım (kompozisyon bilgileri) (Gel. 2. b.). 3F.
• Chung, S. K. (2006). Digital storytelling in integrated arts education. The International Journal of Arts Education, 4(1), 33-63.
• Ciğerci, F. M. (2015). İlkokul dördüncü sınıf Türkçe dersinde dinleme becerilerinin geliştirilmesinde dijital hikâyelerin kullanılması. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Creswell, J. W. & Poth, C. N. (2018). Qualitative inquiry research design choosing among five approaches (4. b.). Sage.
• Çıralı, H. (2014). Dijital hikâye anlatımının görsel bellek ve yazma becerisi üzerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Çiftci, M. (2019). Dijital hikâyelerin ilkokul ikinci sınıf öğrencilerinin okuma becerileri üzerindeki etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Dayan, G. (2017). İlkokul öğrencilerinin Türkçe dersinde dijital öyküleme çalışmaları. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Dogan, B. (2007). Implementation of digital storytelling in the classroom by teachers trained in a digital storytelling workshop. (Doktora Tezi). ProQuest Dissertations and Theses Database (UMI No: 3272583).
• Doğan, D. M. (2005). Büyük Türkçe sözlük. Pınar.
• Erdağı, S. & Eroğlu, A. (2023). Türkçe öğretmenlerinin dijital hikâye oluşturma deneyimleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 12(4), 1775-1791. https://doi.org/10.7884/teke.1285738
• Eroğlu, A. (2020). Ortaokul 7. sınıf Türkçe dersinde dijital hikâye anlatımının kullanılması. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Foley, M. L. (2013). Digital storytelling in primary-grade classrooms. (Doktora Tezi). Arizona State Unıversity.
• Frazel, M. (2010). Digital storytelling: Guide for educators. International Society for Technology in Education (ISTE). http://www.iste.org/images/excerpts/digsto-excerpt.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Göçer, A. (2014). Yazma eğitimi - Yazma uğraşı yazı nasıl yazılır? Nasıl yazar olunur? Pegem Akademi.
• Gündüz, O. & Şimşek, T. (2011). Anlatım teknikleri 2 uygulamalı yazma eğitimi el kitabı. Grafiker.
• Hathorn, P. P. (2005). Using digital storytelling as a literacy tool for the inner city middle school youth. The Charter Schools Resource Journal, 1(1), 32-38.
• Heo, M. (2009). Digital storytelling: An empirical study of the impact of digital storytelling on pre-service teachers’ self-efficacy and dispositions towards educational technology. Journal of Educational Multimedia and Hypermedia, 18(4), 405-428.
• Hett, K. (2012). Technology-supported literacy in the classroom: Using audiobooks and digital storytelling to enhance literacy instruction. Illinois Reading Council Journal, 40(3), 3-13.
• Jakes, D. S. & Brennan, J. (2005). Capturing stories, capturing lives: An introduction to digital storytelling. http://www.jakesonline.org/dst_techforum.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Kansızoğlu, N., Durukan, E., & Kansızoğlu, H. B. (2024). Türkçe öğretmeni adaylarının dijital öykü oluşturmaya yönelik deneyim ve görüşlerinin incelenmesi. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi(14), 1-24. https://doi.org/10.29000/rumelide.1454352
• Kavcar, C., Oğuzkan F., & Aksoy, Ö. (2003). Yazılı ve sözlü anlatım (3. b.). Anı.
• Lambert, J. (2010). Digital storytelling cookbook. Digital Diner.
• MEB. (2019). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). MEB.
• MEB. (2024a). İlkokul Türkçe Dersi Öğretim Programı (1, 2, 3 ve 4. Sınıflar). MEB.
• MEB. (2024b). İlkokul Türkçe Dersi Öğretim Programı (5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). MEB.
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (M. Bütün & S. B. Demir, Çev. Ed.). Pegem Akademi.
• Razmi, M., Pourali, S., & Nozad, S. (2014). Digital storytelling in EFL classroom (oral presentation of the story): A pathway to improve oral production. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 98, 1541-1544.
• Robin, B. R. (2006). The educational uses of digital storytelling in society for information. Technology & Teacher Education International Conference’da sunulmuş bildiri. http://digitalstorytelling.coe.uh.edu/articles/Educ-Uses-DS.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Robin. B. R. (2008). Digital storytelling: a powerful technology tool for the 21st century classroom. Theory into Practice, 47, 220-228.
• Sadik, A. (2008). Digital storytelling: A meaningful technology-integrated approach for engaged student learning. Educational Technology Research and Development, 56(4), 487-506.
• Shrosbree, M. (2008). Digital video in the language classroom. The JALT CALL Journal, 4(1), 75-84.
• Simmons, A. (2008). Hikâyenin gücü (G. Tamer, Çev.). MediaCat.
• Soler-Pardo, B. (2014). Digital storytelling: A case study of the creation, and narration of a story by EFL learners. Digital Education Review, 26, 74-84.
• Stojke, A. E. (2009). Digital storytelling as a tool for revision (Doktora Tezi). ProQuest Dissertations and Theses Database (UMI No: 3367697).
• Şentürk-Leylek, B. (2018). İlkokul üçüncü sınıf öğrencilerinin okuma becerilerinin gelişiminde ve okumaya yönelik tutumlarında dijital hikayelerin etkisi. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Şirin, M. R. (2007a). Çocuk edebiyatına eleştirel bir bakış-çocuk edebiyatı nedir ne değildir? Kök.
• Şirin, M. R. (2007b). Çocuk edebiyatı kültürü – “okuma alışkanlığı ve medya sarmalı”. Kök.
• TDK. (2024). Hikâye. http://www.tdk.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
• Temizkan, M. (2014). Yaratıcı yazma süreci (hikâye yazma). Pegem Akademi.
• Temizyürek, F. (2003). Türkçe öğretiminde çocuk edebiyatının önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 13, 161-167.
• Türe-Köse, H. B. (2019). Okul öncesi dönem çocuklarında dijital hikâye anlatımının dinleme becerilerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Uslu, A. (2019). İşbirlikli dijital hikaye anlatımının ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin yaratıcı yazma ve sosyal duygusal öğrenme becerilerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Van Manen, M. (2007). Phenomenology of practice. Phenomenology & Practice, 1(1), 11-30. https://doi.org/10.29173/pandpr19803
• Verdugo, D. R. & Belmonte, I. A. (2007). Using digital stories to improve listening comprehension with Spanish young learners of English. Language Learning & Technology, 11(1), 87–101.
• Walsh, B. & Blewitt, P. (2006). The effect of questioning style during story book reading on novel vocabulary acquisition of preschoolers. Early Childhood Education Journal, 33(4), 273-278.
• Wang, S. & Zhan, H. (2010). Enhancing teaching and learning with digital storytelling. International Journal of Information and Communication Technology Education, 6(2), 76-87.
• Yamaç, A. (2015). İlkokul üçüncü sınıf öğrencilerinin yazma becerilerinin gelişiminde dijital hikâyelerin etkisi. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Yaşar, E. (2023). Öğretmen adaylarında dijital hikâye yazma becerilerinin yazma becerilerine etkisi. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi(36), 1-25. https://doi.org/10.29000/rumelide.1369047
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin.
• Yüksel, H. G. (2007). Anlatısal metinler ve kısa öykü. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 153-174.