Öz
The relations between words, in Turkish, are generally obtained through suffixes. Some of these suffixes make connections with the words preceding them, while some make connections with the words succeeding them. The genitive suffix connects the words it is added to the words succeeding; whereas the possessive suffix connects the words it is added to the words preceding them
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- GÜLSEVİN, G. (2001). Türkiye Türkçesindeki Birleşik Zarf-Fiiller Üzerine. AKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, II(2), 122-143.
- KARABULUT, F. (2009). Köktürkçenin Sıfat-Fiilli Yapı Tipolojisi. Bilig, 48, 91-118
- KORKMAZ, Z. (2014). Türkiye Türkçesi Grameri Şekil Bilgisi. (4. Baskı), Ankara: Türk Dil Kurumu.
- KOŞUCU, F. Z. (2007). Türkçenin Yabancılara Öğretiminde Ulaçların Düzeylere Göre İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- YILMAZ, Ö. D. (2009). Türkiye Türkçesinde Eylemsi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Öz
Öz
Türkçede kelimeler arasındaki ilişkiler genellikle eklerle sağlanır.
Cümledeki diğer kelimelerle ilişkiyi sağlayan bu eklerin kimi kendisinden
sonra gelen bir kelimeyle; kimi de kendisinden önceki bir kelimeyle
münasebet kurar. İlgi eki (genitive suffix), eklendiği kelimeyi kendisinden
sonra gelen bir kelimeye; iyelik ekleri (possessive suffix) ise eklendikleri
kelimeleri kendilerinden önceki kelimeye bağlar.
–DIK ve –(y)AcAk ekleri fiillere eklenen, üzerlerine de iyelik eki alabilen
sıfat-fiil ekleridir. –DIK veya –(y)AcAK üzerine gelen iyelik ekleri,
eklendikleri fiilin öznesiyle ilişki kurarlar. Cümlede kendilerinden önce yer
alan bu öznelerde ilgi eki bazen kullanılır, bazen kullanılmaz: Gizem+in giydiğ+
i elbiseyi çok beğendim. / Gizem, giy-diğ+i elbiseyi kendisi dikmiş.
Bu makalede, iyelik eki taşıyan –DIK veya –(y)AcAK ekiyle
oluşturulmuş fiilimsilerin öznelerinin ilgi eki ile kullanıldıkları ve
kullanılmadıkları durumlar tespit edilmeye çalışılmıştır.
Anahtar Sözcükler: Söz dizimi, sıfat-fiil ekleri, özne, ilgi eki.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- GÜLSEVİN, G. (2001). Türkiye Türkçesindeki Birleşik Zarf-Fiiller Üzerine. AKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, II(2), 122-143.
- KARABULUT, F. (2009). Köktürkçenin Sıfat-Fiilli Yapı Tipolojisi. Bilig, 48, 91-118
- KORKMAZ, Z. (2014). Türkiye Türkçesi Grameri Şekil Bilgisi. (4. Baskı), Ankara: Türk Dil Kurumu.
- KOŞUCU, F. Z. (2007). Türkçenin Yabancılara Öğretiminde Ulaçların Düzeylere Göre İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- YILMAZ, Ö. D. (2009). Türkiye Türkçesinde Eylemsi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 2 Ekim 2015 |
| Gönderilme Tarihi | 2 Ekim 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 |