YABANCI DİL OLARAK TÜRKÇE ÖĞRENENLERİN KONUŞMA ÖZ YETERLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 2, 1105 - 1121, 15.06.2017

Mehmet Kurudayıoğlu Haluk Güngör

Öz

Öz yeterlik,
bireylerin herhangi bir alanda kendilerinden beklenen iş ve davranışları yerine
getirme, o iş ya da durumla ilgili karşılaştıkları zorlukların üstesinden
gelerek başarmaya ilişkin kendilerine olan inançlarını ifade eden bir
kavramdır. Yabancı dil öğreniminde bireylerin hedef dili öğrenmeye karşı olan
öz yeterlikleri, öğretim faaliyetlerinin hedeflerine ulaşmasında belirleyici
faktörlerden birisidir. Bu çalışma, yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin
Türkçe konuşma öz yeterlik düzeylerinin belirlenerek, çeşitli değişkenler
açısından incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Yapılan bu çalışma nicel bir
araştırma olup, tarama modeline göre desenlenmiştir. Araştırmacılar tarafından
geliştirilen “Yabancı Dil Olarak
Türkçe Öğrenenlere Yönelik Konuşma Becerisi Öz Yeterlik Ölçeği” ve “Kişisel
Bilgi Formu” veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Elde edilen verilerin
çözümlenmesinde SPSS 21.0 programından ve aritmetik ortalama, yüzde, t-testi,
ANOVA gibi tekniklerden yararlanılmıştır. Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen
öğrencilerin konuşma becerisi öz yeterlik düzeyleri, öğrencilerin cinsiyet,
Türkçe bilme düzeyleri, yaş seviyeleri, Türkçe öğrenme süreleri, Türkçe
öğrenilen kurum ve öğrencilerin ülkelerinin bulunduğu bölgeler açısından
incelenmiştir. Yapılan analizler sonucunda, öğrencilerin konuşma becerisi öz
yeterlik düzeyleri ile Türkçe öğrenilen kurum ve öğrencilerin ülkelerinin
bulunduğu bölgeler arasında anlamlı bir farklılık bulunduğu belirlenirken,
diğer değişkenler arasında anlamlı bir farklılık bulunmadığı belirlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Yabancılara Türkçe öğretimi, öz yeterlik, konuşma eğitimi, konuşma becerisi, konuşma öz yeterliliği

Kaynakça

• AREGU, B. B. (2013). Self-Efficacy, Self-Esteem and Gender as Determinants of Performance in Speaking Tasks. Journal of Media and Communication Studies 5 (6): 64-71.
• BANDURA, A. (1977). Self-efficacy: Toward a Unifying Theory of Behavioral Change. Psychological Review 2 (84): 191-215.
• BANDURA, A. (1986). Social Foundations of Thought and Action: A Social Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
• BANDURA, A. (1999). Social Cognitive Theory: an Agentic Perspective. Asian Journal of Social Psychology 2: 21-41.
• BANDURA, A. (2006). Guide for Constructing Self-Efficacy Scales. Self-Efficacy Beliefs of Adolescents 5: 307-337.
• BÜYÜKİKİZ, K.K. (2011). Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenlerin Yazma Becerileri İle Öz Yeterlik Algıları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Doktora Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi.
• BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2012). Veri Analizi El Kitabı: İstatistik, Araştırma Deseni, SPSS Uygulamaları ve Yorum. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Büyük Türkçe Sözlük (2011). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• CHACON, Carmen Teresa (2005). Teachers’ Perceived Efficacy Among English as a Foreign Language Teachers in Middle Schools in Venezuela. Teaching and Teacher Education 21: 257-272.
• ÇUBUKÇU, F. (2008). A Study on the Correlation between Self Efficacy and Foreign Language Learning Anxiety. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 4 (1): 148-158.
• DASMO, S. H. (2014). The Effect of Speaking Self-Efficacy and Gender in Speaking Activities. Bahasa & Sastra, 14 (2): 205-217.
• DELLİNGER, A. vd. (2008).Measuring Teachers’ Self-Efficacy Beliefs: Development and Use of the TEBS-Self. Teaching and Teacher Education. 24: 751-766.
• DEMİR, T. (2011). İlköğretim Öğrencilerinin Yaratıcı Yazma Becerileri İle Yazma Öz Yeterlik Algısı Ve Başarı Amaç Yönelimi Türleri İlişkisinin Değerlendirilmesi. Doktora tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi.
• DEVELLIS, R. F.(2003). Scale Development: Theory And Applications. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
• DURMUŞ, M. (2013). Yabancılara Türkçe Öğretimi. Ankara: Grafiker Yayınları.
• ERDEM, İ.(2013). Konuşma Eğitimi: Kuram, Uygulama, Ölçme ve Değerlendirme (s. 181-220). Türkçe Öğretimi El Kitabı. Ed. Adıgüzel A., Karatay H. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• GÜZEL, A. ve BARIN, E. (2013). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi. Ankara: Akçağ Yayıncılık.
• HAMZADAYI, E. ve BÜYÜKİKİZ, K. K. (2015). Türkçe Öğrenen Yabancı Öğrencilerin Konuşma Öz Yeterlik Algıları İle Kişilik Tipleri Arasındaki İlişki. TSA, 19 (1): 297-312.
• HOOPER, D., COUGHLAN, J. ve MULLEN, M. (2008). Structural Equation Modelling: Guidelines For Determining Model Fit. The Electronical Journal of Business Research Methods. 6 (1): 53-60.
• HU, L. ve BENTLER, P. M. (1999). Cutoff Criteria for Fit Indexes in Covariance Structure Analysis: Conventional Criteria Versus New Alternatives. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal. 6 (1): 1-55.
• JÖRESKOG, K. G. ve SÖRBOM, D. (1993). LISREL 8: Structural Equation Modeling with The Simplis Command Language. Chicago: SSI Scientific Software International Inc.
• KARASAR, N. (2003). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• KATRANCI, M. ve MELANLIOĞLU, D. (2013). Öğretmen Adaylarına Yönelik Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği: Geçerlik ve Güvenilirlik Çalışması. The Journal of Academic Social Science Studies. 6 (6): 651-665.
• KLİNE, R. B. (2005). Principles And Practice Of Structural Equation Modeling (2nd ed.). New York: Guilford Press.
• LİU, M. (2013). English Bar as a Venue to Boost Students' Speaking Self-Efficacy at the Territary Level. English Language Teaching. 6 (12): 27-37.
• MİLLS, N., PAJARES, F. ve HERRON, C. (2007). Self-Efficacy of College Intermediate French Students: Relation to Achievement and Motivation. Language Learning. 57 (3): 417-422.
• PAJARES, F.(1996). Self-Efficacy Beliefs in Academic Settings. Review of Educational Researc. 4 (66): 543-570.
• SALLABAŞ, M.E. (2012). Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenlerin Konuşma Öz Yeterliklerinin Değerlendirilmesi. TSA. 16 (2): 269-290.
• SALLABAŞ, M.E. (2013). Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenler İçin Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği: Geçerlilik ve Güvenirlilik çalışması. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 36: 261-270.
• SCOTT, W. A. ve YTREBERG, L.H. (2004). Teaching English to Children. New York: Longman.
• SIEW, M. ve WONG, L. (2005). Language Learning Strategies and Language Self- Efficacy: Investigating The Relationship In Malaysia. Regional Language Centre Journal. 36 (3): 245-259.
• TABACHNICK, B. G. ve FIDELL, L. S. (2007). Using Multivariate Statistics. Boston: Pearson Education.
• TRUITT, S.N. (1995). Beliefs About Language Learning: A Study of Korean University Students Learning English. Texas Papers in Foreign Language Education. 1 (2): 1-4.
• YILDIZ, D. ve YAVUZ, M. (2012). Etkili Konuşma Ölçeği: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Turkish Studies. 7 (2): 319-334.
• WOODROW, L.(2011). College English Writing Affect: Self-Efficacy and Anxiety. System. 39: 510-522.