KEMALETTİN TUĞCU’NUN ESERLERİNDE KÖTÜLÜĞE MARUZ KALAN ÇOCUKLAR

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 3, 1520 - 1535, 15.09.2017

Elif Emine Balta

Öz

Kemalettin
Tuğcu içinde yaşadığı toplumun ve dönemin anlayışını Türk edebiyatına
kazandırdığı 400’e yakın sayıda eserde yansıtmış ve birkaç nesil okuru
etkilemiştir. Eserleri, edebî dil ve roman tekniği bakımından eleştiriler almış
olmasına rağmen, Türk toplumunu 1940’lı yıllardan itibaren etkilemeye devam
etmiştir. Zengin-fakir, kentli-köylü, öz-üvey, eğitimli-eğitimsiz, güçlü-zayıf
gibi ele aldığı karşıtlıkların hemen hepsi iyilik ve kötülük temelinde
yükselir. Eserlerde iyilikten ziyade kötülük çarpıcı ve dikkate değerdir. Bunun
en önemli sebebi kötülüğe maruz kalanların çocuk olmasıdır. Bu inceleme,
Kemalettin Tuğcu’nun ortaya koyduğu eserlerde kötülük kavramını araştırmaya
odaklanmış, kötülüğün kurgulanması çocuk istismarı sınırlılığında incelenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Türk çocuk edebiyatı, Kemalettin Tuğcu, kötülük, toplumsal hayat, istismar

Kaynakça

• AKSOY, E; Çetin, G.; İNANICI, M. A.; POLAT, O.; SÖZEN, M. Ş. ve YAVUZ, F. (2004). Çocuk İstismarı ve İhlali. (http://www.ttb.org.tr/eweb/adli/7.html adresinden 25.11.2016 tarihinde erişildi. ARICAN, E. (2006). Representations of Children in Kemalettin Tuğcu’s Novels. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. ARLI, M, S. (2005). Kemalettin Tuğcu Romanları: Özgün Bir Popüler Edebiyat Türü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Bilkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. BAĞLI, M. T. ve Sevim, S. (2007). Popüler Anababalık: Aile Dergileri Üzerine Bir Araştırma. 5. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri Popüler Kültür ve Çocuk içinde (s.127-158). Ankara: Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları. BATAİLLE, G. (2004). Edebiyat ve Kötülük. (çev. Ayşegül Sönmezay). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. BAYRAKTAR, S. (2015). İnsanlığın Kanayan Yarası Çocuk İstismarı ve İhmali. Antalya: Nobel Tıp Kitapları. CEVİZCİ, A. (2000). Felsefe terimleri sözlüğü. İstanbul: Paradigma Yayınları. EAGLETON, T. (2015). Kötülük Üzerine Bir Deneme. (çev. Şenol Bezci). İstanbul: İletişim Yayınları. GÜNEY, N. (2007). Kemalettin Tuğcu’nun elli romanında geçen ölüm ve şiddet temasının incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi. GÜVEN, G. (2007). Charles Dickens ve Kemalettin Tuğcu’nun Eserlerinde Toplum Eleştirisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. KURAN, Ş. B. ve ERSÖZLÜ, Z. N. (2009). Sınıf öğretmenlerinin çocuk edebiyatına ilişkin görüşleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6 (1). KUZGUN, Y. (1972). Kendini gerçekleştirme. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü Dergisi, 10 (1). ÖZGENTÜRK, İ. (2014). Çocuk İstismarı ve İhmal. Journal of Human Sciences, 11 (2), 265-278. SHERMER, M. (2004). İyilik ve Kötülüğün Bilimi. (çev. Sinem Gül) İstanbul: Varlık Yayınları. SÖNMEZ, Ü. Ş. (2014). Türk romanında kötülük, başlangıçtan 1950’ye. Doğu-Batı Dergisi, Şiddet Sayısı. ŞİMŞEK, Ş. (2015). Kemalettin Tuğcu’nun romanlarında değerler eğitimi. International Journal of Humanities and Education, 1:1, 79-104 TUĞCU, N. (2004). Sırça Köşkün Masalcısı, Kemalettin Tuğcu’nun Yaşamöyküsü. İstanbul: Can Yayınları. TUĞCU, K. (1987). Kemalettin Tuğcu ile “Çocuklar İçin Yazmak” üzerine (ed. M. R. Şirin). Çocuk Edebiyatı Yıllığı 1987 (s.348-353). İstanbul: Gökyüzü Yayınları. UĞURLU, Z ve GÜLSEN İ. A. (2014). Çocuk Hakları ve Hukuki Bağlamda Çocuğun Ihmal Ve Istismardan Korunması. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi.1 (1), 36-58. Violence and İnjury Prevention and Disability, Child Maltreatment (Child Abuse) http://www.who.int/topics/child_abuse/en/ adresinden 10.02.2017 tarihinde erişildi. WATZLAWICK, P. (1996). İyideki kötü (çev. Turgay Kurultay). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. YALANIZ, T. (2013). Kemalettin Tuğcu’nun Eserlerinde Kurgu ve Gerçeklik. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Fatih Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları. İncelenmiş Eserler TUĞCU, K. (2006). Ana Kucağı. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (1998). Ateş Böcekleri. İstanbul: Ünlü Yayınevi. __________ (1992). Bir Çırağın Öyküsü. İstanbul: Servet Basım Yayın. __________ (2006). Bir Garip Kızcağız. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (2003). Cambazın Kızı. İstanbul: Damla Yayınevi __________ (1999). Can Yoldaşları. İstanbul: Damla Yayınevi __________ (2012). Çocuk Hırsızları. İstanbul: Erdem Yayınları __________ (2006). Doğduğum Ev. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (1982). Doktor Anne. İstanbul: Kurtuluş Yayınları. __________ (1987). Geçim Dünyası. İstanbul: Şenyıldız Yayınevi. __________ (2002). Hacıbaba. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (1992). Karataşlı Emine. İstanbul: Servet Basın Yayın. __________ (2012). Kırk Ev Kedisi. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (2012). Kız Evlat. İstanbul: Damla Yayınevi __________ (2007). Kuklacı. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (2012). Küçük İşportacı. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (2006). Küçük Erkek. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (1977). Küçük Sanatçı. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (2011). Küçük Serseri. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (2003). Mercan Kolye. İstanbul: Erdem Yayınevi. __________ (2003). Mine’nin Arkadaşı. İstanbul: Erdem Yayınları. __________ (2003). Sakat Çocuk. İstanbul: Erdem Yayınları. __________ (2003). Şehir Çocuğu. İstanbul: Erdem Yayınları. __________ (2003). Son Çocuk. İstanbul: Erdem Yayınevi __________ (2006). Toprak Adamları. İstanbul: Damla Yayınevi. __________ (1980). Üvey Anne. İstanbul: Kurtuluş Yayınları. __________ (2006). Yavrucuk. İstanbul: Pegasus Yayınları.